I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 555 เห่า
บทที่ 555 เห่า
SC:บทที่555 เห่า
ส-เสียงอะไรน่ะ!?
ได้ยินเสียงที่จู่ๆก็ดังขึ้นมาแบบไม่ปกติแถมมันยังมาจากเตียงนอนของศพอีกด้วยหลินหยงเจี่ยนผู้ที่สะดุ้งโหยงจนผมตั้งปากสั่นก็รีบเดินตามหลินเฉิงไปพร้อมพูดติดอ่าง
ชู่…
เขาหันไปบอกหลินหยงเจี่ยนไม่ให้ส่งเสียงอะไรหลินเฉิงกำลังขมวดคิ้วอยู่ในเวลานี้ เขาคิดมาพักหนึ่งแล้วว่าต้องมีอะไรบางอย่างไม่ปกติภายในห้องเก็บศพนี้แน่ๆ และตอนนี้ด้วยเหมือนว่าลางสังหรณ์ของเขาจะเป็นจริง!
กวักมือเรียกให้หลินหยงเจี่ยนและโคล่าตามเขาไปด้านหลังหลินเฉิงถือดาบยาวไว้และเดินช้าๆเข้าไปยังเตียงดังกล่าว และเมื่อเขาและเตียงนั้นอยู่ห่างกันน้อยกว่า 1 เมตร หลินเฉิงก็ยื่นมือออกไปและดึงเตียงออกมาทันที!
*ครึกครึก!*
เสียงของล้อเหล็กเคลื่อนออกมาพร้อมกับเตียงที่อยู่ด้านในโดยการดึงของหลินเฉิงแต่สิ่งที่ปรากฏออกมานั้น กลับกลายเป็นว่าภายในนั้นไม่มีอะไรอยู่ทั้งสิ้น! ไม่มีแม้แต่ผ้าสีขาว!
เป็นไปได้ยังไงน่ะ!
เมื่อพบว่าบนเตียงนั้นว่างเปล่าหลินหยงเจี่ยนก็มองและพูดออกมาด้วยความไม่คาดคิดทันที!
อืม…
เขาไม่ได้ตอบอะไรหลินเฉิงมองไปยังเตียงที่ว่างเปล่านั้น จากนั้นก็ก้มลงไปมองด้านใน เมื่อพบว่าภายในก็ไม่มีอะไรเขาก็เกาแก้มตัวเองก่อนจะคิด
พวกเขาทั้งหมดนั้นได้ยินเสียงอันนี้เป็นเรื่องจริงๆแน่ๆ แต่เตียงที่ไม่มีอะไรอยู่ตรงหน้านี่เลยก็ทำให้งุนงงได้เหมือนกัน ไหนจะเหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นในห้องเก็บศพแบบนี้ด้วยแล้วยิ่งทำให้หลินเฉิงเริ่มคิดแล้วว่านี่ต้องเป็นฝีมือของ ผี แน่ๆ
โฮ่ง!!โฮ่ง! แฮ่!
ขณะที่หลินเฉิงกำลังคิดเรื่องนี้อยู่นั้นเขาตั้งใจจะลองเปิดดูมันรอบๆช่องนี้เลยว่าช่องอื่นๆจะมีศพหรือมีอะไรแปลกๆเก็บไว้ด้วยไหม แต่ทันใดนั้น โคล่าที่อยู่ด้านหลังเขาก็เห่าขึ้นมา!
เกิดอะไรขึ้น?
ได้ยินเสียงเห่าของโคล่าหลินเฉิงก็หยุดคิดและหันไปมองเจ้าหมาของเขา
แต่ในตอนนั้นโคล่าก็ทำเป็นหูหนวกและไม่ตอบอะไรเขากระนั้นก็ยังคงจ้องไปยังมุมด้านหน้าเขา ในขณะเดียวกันมันก็ยังขู่สลับกับเห่าไปด้วยเหมือนพยายามจะบอกหลินเฉิงว่าจุดๆนั้นมีอะไรไม่ถูกต้อง!
เมื่อเหลือบมองไปยังมุมตรงหน้าด้านซ้ายตามโคล่าหลินเฉิงก็รีบพูดกับหลินหยงเจี่ยน ถ้าไม่อยากตายก็อยู่ใกล้ๆโคล่าไว้ อย่าให้คลาดสายตากันล่ะ!
หลังจากนั้นเขาก็สะบัดดาบยาวในมือและพุ่งกระโจนเข้าไปราวกับกระสุนปืนเลย!
เขาสะบัดดาบไปยังมุมห้องที่ว่างเปล่านั้นหลินเฉิงเองไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เห็นร่องรอยใดๆ แต่เขาก็ไม่เคยสงสัยในสัญชาติญาณของโคล่า ในเมื่อมันเชื่อว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ในที่แห่งนี้ มันก็ต้องมี!
*เคร้ง!*
แต่ทันใดนั้นดาบเขาของก็ไม่ได้เข้าไปตัดกำแพงโดยตรง กลับกันคมดาบเองก็เหมือนจะปะทะกับอะไรบางอย่างก่อนจะเด้งกลับไปพร้อมกับการที่เขาถอยไปอีก 2 ก้าวด้วย!
น่าสนใจดีนี่!
เขาสะบัดข้อมือที่กำลังชาอยู่แบบนั้นก่อนจะมองไปยังมุมที่ว่างเปล่าอีกรอบมันอดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้างออกมา *ครืน*
ในขณะที่หลินหยงเจี่ยนกำลังสับสนว่าเกิดอะไรขึ้นเขาไม่รู้ว่าหลินเฉิงกำลังทำอะไรแต่ก็ชัดเจนแล้วว่ามีเสียงสะท้อนมาจากทางอีกฝั่งของหลินเฉิง จากนั้นเสียง ครืน ก็ดังขึ้นพร้อมๆกับกำแพงน้ำแข็งที่ขึ้นมากั้นระหว่างเขากับหลินเฉิง มันทำให้ห้องเก็บศพเล็กๆนั้นถูกแบ่งเป็น 2 ฝั่ง!