I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 566 ปะทะ
บทที่ 566 ปะทะ
SC:บทที่566 ปะทะ
ใช่…
หลังจากที่ฟังหลินเฉิงวิเคราะห์แล้วหลินหยงเจี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้า เขาไม่ได้เข้าไปสำรวจภายในสถาบันมาก่อนเลย เมื่อคิดย้อนกลับไปตั้งแต่แรก ตอนนี้เมื่อเห็นหลินเฉิงคิดแบบนั้น เขาก็ทำได้แค่ปัดไอเดียนี้ออกจากหัวไปเท่านั้น
แล้วแบบนี้เราควรจะทำยังไงกันดี?ถึงแม้ว่าสถาบันวิจัยจะไม่ได้เล็ก แต่มันก็สามารถสำรวจโดยรอบได้ ถ้า…
ขมวดคิ้วและคิดแล้วคิดอีกถึงความน่าจะเป็นของที่ที่ท่อลมถูกติดตั้งไว้หลินหยงเจี่ยนผู้ที่ยังไม่รู้ว่าจะเริ่มจากไหน อดไม่ได้ที่จะยิ้มและถามหลินเฉิง
หลินเฉิงเองก็ได้แต่ขมวดคิ้วความเป็นไปได้ที่ท่อลมจะอยู่ภายในอาคารนั้นเท่ากับ 0แต่พวกเขาทั้งสองก็หาข้างนอกกันมาหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่พบอะไรเลย ซึ่งนั่นทำให้เรื่องนี้มันยากขึ้นเรื่อยๆ
ถึงแม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งแต่หลินเฉิงก็ไม่เคยดูถูกพลังขององค์กรรัฐ
ไม่ว่าจะก่อนหรือหลังวันสิ้นโลกยักษ์ใหญ่ที่ควบคุมทิศทางของสถานการณ์บางอย่าง แม้แต่ถ้าเขาตอบโต้อีกครั้ง มันก็เหมือนเขาสู้คนเดียวเช่นเดิม เขาไม่คิดว่าเขาจะได้เปรียบอะไรจากการต่อสู้นี้
เหมือนตอนนี้ถึงแม้ว่าหลินหยงเจี่ยนจะมีสมองที่ดี เขาได้ลองทุกวิถีทางที่ดีที่สุดแล้วเพื่อที่จะหาตำแหน่งของท่อลม แต่ผลลัพธ์คืออะไร? ทั้งสองได้แต่บ่นเหมือนกับแมลงวันไม่มีหัวที่กำลังบินไปบินมาอย่างสะเปะสะปะ หลายครั้งมันจบลงโดยที่เรายังหาต้นเหตุไม่เจอด้วยซ้ำไป
มีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ?
ทั้งหลินหยงเจี่ยนและโคล่าต่างสงสัยที่หลินเฉิงลูบไปตามกำแพงช้าๆเขาขมวดคิ้วและคิดให้รอบคอบเกี่ยวกับสิ่งที่เขาอาจจมองข้ามไป
การค้นหาในตอนนี้เขาใช้ดาบยาวในการแงะเพื่อเปิดดูตามสถานที่ต่างๆที่คาดว่าอาจจะมีท่อลมอยู่ ทำแบบนี้มาหลายรอบแล้ว อย่างไรก็ตาม แม้แต่พื้นที่ที่ดูจะมีความเป็นไปได้ แต่มันก็ไม่มีอะไร
นั่นก็เพราะนี่หลินเฉิงยังรู้สึกว่า มีบางสิ่งบางอย่างที่เขาเผลอมองข้ามไป เพราะกระบวนการค้นหาในตอนนี้ จุดประสงค์มันก็ชัดเจนอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงคิดว่า จิตวิทยาแบบนี้ไม่เหมาะแก่การค้นหา
อ่าสภาพอากาศนี่มันเปลี่ยนตลอดเลยแฮะ เมื่อหลายวันก่อนยังร้อนอยู่เลย นี่กลับมาเย็นอีกแล้ว ฉันไม่รู้จะทำตัวยังไงกับสภาพอากาศที่กำลังเย็นลงอีกครั้งแล้วนะ…
หลินเฉิงยังคงหาดูสิ่งต่างๆรอบๆตัวเขาโดยมีหลินหยงเจี่ยนเดินตามไปด้วยเขาดูตามที่ที่เขาคิดว่าก่อนหน้านี้เผลอมองข้ามไป ขณะที่ปากก็บ่นเรื่องสภาพอากาศที่ซึ่งเห็นได้ชัดเลยว่ามันกำลังเย็นลงอีกแล้ว
หลินเฉิงต่างกับหลินหยงเจี่ยนที่เป็น รุ่นพี่ ในด้านการเอาตัวรอดมาอย่างยาวนานเอาเสียมากๆ หลินหยงเจี่ยนนั้นผ่านพายุแห่งความหนาวเหน็บมาได้ตั้งแต่วันสิ้นโลกเริ่มต้นขึ้น แต่ประสบการณ์เหล่านั้นก็ไม่ได้ช่วยให้เขาชินหรอกนะ
ภายใต้การนำของหลินหยงเจี่ยนในตอนนั้นไม่มีใครในทีมของเขาที่ได้รับอุบัติเหตุใดๆ แต่ถ้าจะให้น่าห่วงที่สุดน่าจะเป็นเด็กสาว 2 คนในทีมที่โดนพิษอากาศเย็นไปจนป่วยเต็มๆ อย่างไรก็ตาม ผู้รอดชีวิตที่มากับหลินหยงเจี่ยนนั้นก็ไม่ได้โชคดีอะไรนัก เพราะหลังจากโดนพายุความเย็นซัดผ่าน ทีมของเขาเสียสมาชิกไปเกือบๆ 100 คน แถมยังมีผู้บาดเจ็บอีก และในท้ายสุดก็เหลือกันแค่ 20 คนเท่านั้น!
ชัดเจนเลยว่าหลินหยงเจี่ยนนั้นกลายเป็นโรคกลัวความเย็นไปตั้งแต่ตอนนั้นเพราะงั้นถ้าเขารู้สึกว่าอุณหภูมิรอบๆตัวเริ่มเปลี่ยนไปแม้แต่นิดหน่อย เขาก็จะเริ่มทำงานอย่างหนักเพื่อหาวัตถุดิบมากักตุนไว้ในทันที จากนั้นก็จะหาที่กำบังเพื่อจะหลับภัย เหมือนกับที่หลินเฉิงไปเจอเขาในตึกนั่นแหละ นั่นก็เป็นที่หลบภัยแห่งใหม่ที่เขาเพิ่งเจอ
อย่าไปคิดมากเรื่องนี้เลยน่าบนโลกใบนี้ นายหนีไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นแหละนอกจากตาย และนายจะตายไม่ได้ถ้านายยังมีชีวิต! อุ้ก!
ฟังหลินหยงเจี่ยนบ่นหลินเฉิงที่กำลังหาเบาะแสก็มองมาที่เขาและพูด แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดจบ เขาก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดภายในหัวราวกับเผลอไปชนเข้ากับอะไรซักอย่างเลย!