I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 567 เครื่องที่อยู่ข้างนอก

บทที่ 567 เครื่องที่อยู่ข้างนอก

　　SC:บทที่567 เครื่องที่อยู่ข้างนอก

　　 เกิดอะไรขึ้น?เป็นอะไรไปน่ะ? 

　　ได้ยินหลินเฉิงร้องออกมาอยากเจ็บปวดหลินหยงเจี่ยนผู้ที่นั่งอยู่หน้าท่อระบายน้ำก็รีบหันหน้ามามองทางหลินเฉิงเลยเงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นดังนั้นมันก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

　　เพราะพวกเขามัวแต่คิดว่าจะหาท่อลมจากที่ไหนดีจนตัวเขาเองไม่ได้ระวังทางข้างหน้าที่เดินผลลัพธ์ก็คือหลินเฉิงนั้นหันหน้าไปชนเข้ากับเหล็กเส้นที่ห้อยไว้ด้านบนอย่างจัง

　　 อั่ก…ไอ้บ้าเอ้ยนี่มันบ้าอะไรเนี่ย? 

　　เขากุมหัวตัวเองไว้ที่ซึ่งปะทะเข้ากับเหล็กเส้นนั้นอย่่างจังหลินเฉิงอดไม่ได้ที่จะมองไปยังเหล็กเจ้ากรรมนั้น เผื่อว่ามันจะตกลงมาอีก

　　 หือ… 

　　หลังจากที่มองขึ้นไปแล้วก็ขมวดคิ้วนั่นเพราะว่าแท่งเหล็กนั้น เหมือนมันจะเชื่อมอยู่กับท่อของเครื่องปรับอากาศที่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหัวเขานัก บางทีเพราะไม่ได้ทำนุบำรุงมาอย่างยาวนาน ท่อแอร์ด้านนอกก็เลยเสื่อมโทรมลงไปตามกาลเวลา และดูจะไม่มีใครคิดถึงเรื่องนี้ด้วย

　　 นายโอเคนะ? 

　　เมื่อเห็นว่าหลินเฉิงไม่น่าจะเป็นอะไรมากหลินหยงเจี่ยนจึงลดความเป็นห่วงลงและเดินไปถามเขา

　　ได้ยินดังนั้นหลินเฉิงก็มองกลับไปยังท่อแอร์ที่อยู่ด้านนอก พยักหน้าช้าๆและพูด  ฉันโอเค แต่เจ้าเครื่องที่อยู่ข้างนอกนี่… 

　　 มันน่าจะเป็นเพราะว่าโดนลมโดนฝนมานานน่ะคงไม่มีใครมาดูแลมันก็เลยเป็นแบบนี้ เพราะงั้นถ้ายังไงเดินก็ระวังๆหน่อยละกัน 

　　ก่อนที่หลินเฉิงจะพูดจบหลินหยงเจี่ยนก็อธิบายให้เขาฟังกัน  หลังจากที่วันโลกาวินาศมาถึงแล้ว พวกเครื่องมือเครื่องไม้หรืออุปกรณ์ต่างๆที่มนุษย์เป็นคนดำเนินการต่างก็ถูกทิ้งไว้จนหมดเลย เพราะงั้นแล้วทั่วทั้งเมืองนี้น่ะจะมีของที่ถูกทิ้งไว้แบบทนี้เต็มไปหมด ทีมของฉันก็เคยปะทะกับของพวกนี้เหมือนกัน เพราะงั้นนายก็ระวังตัวด้วยล่ะ… 

　　 เรื่องนั้นรู้อยู่แล้วน่าไม่ได้จะพูดถึงมันซักหน่อย 

　　เมื่อเห็นว่าหลินหยงเจี่ยนน่าจะจับประเด็นที่ต้องการจะสื่อผิดหลินเฉิงก็ก้มหน้าและอธิบาย  ที่อยากจะพูดน่ะ คือไอ้นี่ต่างหาก ไอ้เครื่องเก่าๆนี่ ถึงมันจะเก่า แต่มันก็เป็นอุปกรณ์ของสถาบันวิจัย ถูกมั้ย? 

　　 ใช่แต่… 

　　ได้ยินดังนั้นหลินหยงเจี่ยนก็มองเขาด้วยความประหลาดใจ ไม่ใช่ว่านายคิดว่าท่อลมจะอยู่ตามอุปกรณ์ข้างนอกนี่หรอกนะ? เป็นไปไม่ได้หรอก แล้วก็นะ อุปกรณ์เรื่องนี้น่าจะมีอายุเยอะแล้ว และฉันก็ไม่คิดด้วยว่าท่อลมที่ชุบเลี้ยงพวกคนทั้งสถาบันจะมาอยู่ตามที่ที่เตะตาแบบนี้ นายเห็นมั้ยว่าเจ้านี่มันพังแล้ว ถ้าเกิดโดนลมแรงๆพัดเข้าอีกทีก็น่าจะร่วงลงมาเลย…  　　 จะรู้ได้ไงถ้ายังไม่ได้ลอง? 

　　แต่หลินเฉิงนั้นก็ยังไม่เลิกมองไปที่เครื่องทำความเย็นที่พังแล้วอยู่ดีเขาฟังจนกระทั่งหลินหยงเจี่ยนพูดจบก่อนจะเรียกบันไดน้ำแข็งขึ้นไปทาบกับเครื่องทำความเย็นนั้นและก้าวขึ้นไปเรื่อยๆ

　　 ถ้านายมีพลังนายจะทำอะไรก็ได้ที่นายต้องการ 

　　เห็นหลินเฉิงที่สามารถควบคุมน้ำแข็งได้อย่างน่าอัศจรรย์แล้วหลินหยงเจี่ยนก็ทำได้แค่ถอนหายใจ เขาไม่พูดอะไรเพื่มและปล่อยให้หลินเฉิงกลับไปนำเหมือนเดิม เพราะค่าจ้างเขานั้นเป็นถึงหม้อไฟเลย ดังนั้นแล้วเมื่อหลินเฉิงตัดสินใจอะไรซักอย่าง เขาก็จะไม่ขัดอะไรทั้งสิ้น

　　หลังจากที่ปีนขึ้นมากว่า5-6 เมตรด้วยบันไดน้ำแข็งนั้นแล้ว หลินเฉิงก็สำรวจมันอย่างรอบคอบจากนั้นก็หยุดที่จะกังวลเกี่ยวกับมัน หลังจากเห็นแล้วว่าไม่มีอะไรผิดปกติ เขาก็จับแท่งเหล็กที่ยื่นมารับเครื่องทำความเย็นนั้นไว้ด้วยมือทั้งสองข้างก่อนจะบิดมันไปมาด้วยพละกำลังของเขา เสียงคร้งเคร้งดังไปทั่วอันเกิดจากการบิดโลหะเหมือนพับกระดาษนั้น เมื่อบิดมันจะขาดออกมาแล้วเขาก็โยนมันลงไปบนพื้นทันที!

　　��