Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 111: ยินดีต้อนรับ

ตอนที่ 111: ยินดีต้อนรับ

เวก้ายืนยิ้มบางๆ บนใบหน้าของเขา ทันทีที่เขาเห็นลูซิเฟอร์ออกมาจากลิฟต์ เขาก็เริ่มเดินไปหาเขา

“ยินดีต้อนรับ ลูซิเฟอร์ แอซเรล ยินดีต้อนรับสู่บ้านที่แท้จริงของคุณ สถานที่ที่คุณจะไม่ต้องกังวลกับการทรยศเหมือนที่ต้องทําท่ามกลางมนุษย์” เวก้ากล่าวอย่างสนุกสนานเมื่อเขาไปถึงลูซิเฟอร์

เขาเอื้อมมือไปจับมือลูซิเฟอร์

“อา ฉันจะไม่ทําอย่างนั้นถ้าฉันอยู่ในที่ของคุณ อย่างน้อยก็จนกว่าฉันจะฆ่าตัวตาย” เคนยิ้มออกมาพร้อมกับเห็นเวก้าทําในสิ่งที่เขา เคยพยายามโดยไม่รู้ตัวก่อนหน้านี้

“ลูซิเฟอร์ตัวน้อยไม่สามารถควบคุมพลังการเน่าเปื่อยของเขาได้ หากคุณจับมือเขา คุณจะอยู่ในจุดสิ้นสุดของความสามารถระดับ S ของเขา และฉันคิดว่าคุณคงไม่ต้องการอย่างนั้น” เขากล่าวต่อใน ขณะที่เขาเตือนเวก้า

.

“โอ้ อย่างนี้นี่เอง” เวก้าพึมพําขณะดึงมือออก

“ฉันคิดว่าเขาสามารถควบคุมพลังของเขาได้ ฉันคิดผิดแล้ว” เวก้าคิดขณะมองไปยังมือของลูซิเฟอร์

“อย่างที่ฉันพูด ยินดีต้อนรับ… สู่ครอบครัวที่แท้จริงของคุณ” เวก้าทักทายลูซิเฟอร์อีกครั้งในขณะที่เขาจับมือกันเพื่อทักทายในแบบที่ต่างออกไป

“ฉันมีครอบครัวเพียงครอบครัวเดียว พ่อและแม่ของฉัน ไม่มีใครอีกแล้ว” ลูซิเฟอร์ตอบอย่างเคร่งขรึม

“อ่า แน่นอน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะสื่อว่าเราเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในที่ของพวกเขา ฉันแค่หมายความว่าเราจะอยู่ที่นี่เพื่อคุณเหมือนเป็นครอบครัวจริงๆ เหมือนพี่น้อง…” เวก้า ด้นสด

ลูซิเฟอร์พยักหน้าเบา ๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร แม้ว่าคําพูดจะดูจริงใจ แต่เขาก็ตระหนักว่ามนุษย์เป็นนักแสดงที่ดี ไม่ใช่ทุกถ้อยคําที่ฟังดูจริงใจเป็นความจริง

“เขาไม่อยู่ที่นี่เหรอ?” เคนถามเบาๆ

“ไรอา? เขาอยู่ข้างนอก กําลังจัดการกับเรื่องสําคัญบางอย่างกับทีมของเขา ไม่มีทางที่เขาจะพลาดการต้อนรับสมาชิกใหม่ให้กับครอบครัวของเรา โดยเฉพาะเรื่องที่เขาตื่นเต้นมาก” เวก้าตอบ

ดูเหมือนลูซิเฟอร์จะไม่สนใจคําพูดของเวก้าเลยแม้แต่น้อย แต่เขากังวลเรื่องเสื้อผ้ามากกว่า เขายังคงเปลือยท่อนบนของเขา

เขามองไปทางเคนและพูดว่า “เสื้อเชิ้ต”

คําพูดเดียวของเขาเตือนเคนว่าเขาสัญญากับเด็กว่าจะหาเสื้อผ้าให้เขา ในทางกลับกัน เวก้าสงสัยว่ามันเกี่ยวกับอะไร

“คาร์ล!” เคนยกมือขึ้นขณะที่เขาเรียกชายที่ยืนอยู่ด้านหลัง

“ครับหัวหน้า” ชายผมยาวตอบ

“นําเสื้อผ้าใหม่จากที่เก็บของในขนาดเท่าลูซิเฟอร์มาให้ เร็วเข้า” เคนสั่งคาร์ลซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของทีมของเขา

ชายผมยาวไม่ถามเป็นครั้งที่สองและจากไปในทันที

“เสื้อผ้าของเขาถูกทําลายในการต่อสู้กับเดลต้า ฉันสัญญาว่าจะมอบเสื้อผ้าให้เขาที่นี่” เคนบอกเวก้า

“หืม ได้เสมอ เรามีเสื้อผ้ามากมายทุกขนาด” เวก้าพูดออกมา ในขณะที่เข้าใจทุกอย่าง “ตอนนี้สิ่งนั้นเป็นของเขาหมดแล้ว”

“หัวหน้า ทําไมไม่แนะนําให้เรารู้จักกับน้องชายคนเล็กด้วยล่ะ” ชายร่างใหญ่ที่ด้านหลังตะโกน

เวก้าหันกลับมามองชายที่พูด มันเป็นส่วนหนึ่งของแผนของเวก้าอยู่ดี เขาได้บอกทุกคนว่าพวกเขาควรทําตัวอย่างไรเพื่อสร้างความประทับใจที่ดีและดูเหมือนเป็นมิตรมากขึ้น

ถ้าไม่ใช่อย่างนั้น ผู้ชายคงไม่กล้าพูดต่อหน้าเวก้า อย่าว่าแต่ตะโกนเลย

“ใช่แล้ว น้องชาย ในขณะที่เสื้อผ้าของคุณกําลังถูกนํามาที่นี่ให้ ฉันแนะนําคุณให้ทุกคนรู้จัก”

“ฉันจะเริ่มจากตัวเอง ฉันคือเวก้า ออซบอร์น ฉันเป็นผู้บังคับบัญชาอันดับ 2 ในสถานที่นี้ต่อจากไรอา” เวก้ากล่าวขณะที่เขาแนะนําตัวเอง

“สั่งการงั้นเหรอ?” ลูซิเฟอร์พึมพําเบาๆ

“อย่างที่คาดไว้ สถานที่แห่งนี้ก็ไม่ต่างกัน พวกเขายังมีลําดับชั้น และคําสั่งที่พวกเขาปฏิบัติต่อส่วนที่เหลือเป็นทาสและปกครองผู้คนที่อยู่ใต้บังคับบัญชา” เขาคิดขณะจ้องมองไปที่ผู้คนหลายร้อยคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง

พวกเขาไม่แตกต่างกัน แต่เขาไม่แปลกใจ แม้ว่าจะไม่มีคําสั่งใด ๆ เขาก็จะไม่เชื่อถือพวกเขา เขาได้ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ไว้ใจใคร แม้ว่าเขาเห็นยูโทเปียหรือพระเจ้ามาก่อนหน้าเขา เขาก็จะไม่วางใจหรือลดความระมัดระวังของเขา

“โอ้ คุณอาจเข้าใจผิดเมื่อฉันพูดคําสั่ง มันหมายถึงความรับผิดชอบเท่านั้น ไม่อยู่ในลําดับชั้น ในฐานะผู้บังคับบัญชาที่สูงกว่า เป็นความรับผิดชอบของฉันที่จะต้องแน่ใจว่าคนที่อ่อนแอกว่าจะปลอดภัย” เวก้าตอบด้วยรอยยิ้มที่สงบ ใบหน้าของเขาในขณะที่เขาสังเกตเห็นความรู้สึกไม่สบายเล็กน้อยบนใบหน้าของลูซิเฟอร์

เขารู้ดีถึงความยากลําบากที่ลูซิเฟอร์ต้องเผชิญและผลกระทบที่อาจจะเกิดขึ้นกับจิตใจของเขา เขาต้องการแยกการรับรู้ของ VU ออกจากสถานที่ให้มากที่สุด

ลูซิเฟอร์พยักหน้าโดยไม่เชื่ออะไรเลย

“ฉันเชื่อว่าคุณเจอเคนแล้ว” เวก้าพูดต่อในขณะที่เขาชี้ไปทางเคนซึ่งยืนอยู่ด้านข้าง

“เคนเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก เขาอยู่ในความรับผิดชอบอันดับที่ 5” เขากล่าวต่อเพื่อให้แน่ใจว่าเขาใช้คําที่ถูกต้องในครั้งนี้

หลังจากแนะนําเคน เวก้าก็เปลี่ยนโฟกัสไปที่ อิโซน่า ซี่งกําลังเดินเข้าหาพวกเขา “และเธอคือ-“

ก่อนที่เขาจะได้จบประโยค อิโซน่า ก็เป็นผู้พูดขัดออกมาก่อน และตัดประโยคของเวก้าออก “ฉันคือ อิโซน่า ในความรับผิดชอบ ฉันเป็นคนที่ 4 ของที่นี่” เธอกล่าว

“และเวก้า ลูซิเฟอร์เพิ่งมาที่นี่ คุณแนะนําตัวที่หลังไม่ได้หรือ โปรดเมตตาเด็กน้อย ปล่อยให้เขาไปที่ห้องและพักผ่อน เขาสามารถทําความรู้จักกับผู้อื่นอย่างเป็นธรรมชาติในภายหลัง อย่าทําให้เขายืน สําหรับการแนะนําคนหลายร้อยคน” เธอกล่าวต่อขณะที่เธอยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม

เธอเอื้อมมือไปหาลูซิเฟอร์และเอื้อมมือไปทางศีรษะของเขาเพื่อถูมันเหมือนพี่สาวที่ห่วงใย

ลูซิเฟอร์มองมือเข้ามาหาเขาช้าๆ เขาหรี่ตาขณะที่ต่อต้านความอยากที่จะทอดหัวของ อิโซน่า ด้วยสายฟ้าสีดําของเขา

เขาถอยกลับเพราะเขาไม่ต้องการให้เธอแตะต้องเขา เขายังใช้การควบคุมลมเพื่อช่วยในการเคลื่อนไหว

ภายในไม่กี่วินาที เขาเอื้อมมือจากมือของ อิโซน่า ไปจนห่างจากเธอ 10 เมตร

“การเคลื่อนไหวแบบนั้นช่างสวยงาม” เวก้าชมการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของลูซิเฟอร์

เคนชอบที่จะตอบโต้กลับ อิโซน่า ด้วยความเห็นประชดประชันของเขาแทน “เห็นไหม เธอน่ารําคาญ เธอทํากับเขา เหมือนกับที่ทํากับทุกคนในที่นี้” รอยยิ้มอ่อนโยนทําให้ใบหน้าของเขาสว่างขึ้น

“เป็นไปได้ยังไง พี่สาวคนโตแค่ต้องการรักน้องชายคนเล็กและกอดรัดเขา” อิโซน่า พูดพร้อมกับทําหน้าบึ้ง “มันต้องเป็นอุบายของนาย! นายเป่าหูของน้องชายคนเล็กด้วยการโกหกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับฉัน ทั้งๆที่ฉันทั้งอ่อนหวานและไร้เดียงสา”

“แน่นอน สิ่งที่เธอพูด เราทั้งคู่รู้ความจริง” เคนกล่าวขณะที่เขากลอกตา

“น้องเล็ก ฉันทําอะไรผิดหรือเปล่า” อิโซน่า ถาม ลูซิเฟอร์ ด้วย ใบหน้าที่เหมือนร้องไห้

เคนรู้สึกอยากจะอาเจียนเมื่อเห็นการแสดงที่ไร้เดียงสาของอิโซน่า แม้แต่ดิออนก็ยังรู้สึกเหมือนเอามือตบหน้าตัวเอง ในทางกลับกัน เวก้าไม่รู้ว่าเขาควรหัวเราะหรือร้องไห้กับกลยุทธ์ของอิโซน่า อย่างน้อยเธอก็นําความสนุกมาสู่สถานที่แห่งนี้ต่อหน้าลูซิเฟอร์

“ฉันไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องตัวฉัน” ลูซิเฟอร์ตอบอย่างเคร่งขรึม

มีคนมากมายที่แตะต้องเขา แต่ไม่มีใครสัมผัสได้เหมือนพ่อแม่ของเขา แพทย์ นักวิทยาศาสตร์ ต่างก็สัมผัสเขาเพื่อใช้เขา หลังจากที่เขาออกจากโรงงานแล้ว ก็ยังคงเหมือนเดิม

อย่างแรก พนักงานเสิร์ฟจับเขาและโยนเขาทิ้งด้วยความขยะแขยงเพียงเพราะเขาต้องการอาหาร ในขณะที่สภาพของเขาอาจจะดูยากจน จากนั้นศัตรูที่แตะต้องเขาระหว่างการต่อสู้ก็ตายอย่างน่าอนาถ

เขาไม่เคยได้รับความรักเลยในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา เขารู้สึกว่ามันดีกว่าการได้รับความรักจอมปลอมอย่างที่เขากําลังจะได้รับ อย่างน้อยก็ความรักที่แสนหลอกลวง