Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 89: ออกเดินทางจากเอรีกัส

ตอนที่ 89: ออกเดินทางจากเอรีกัส

กลับมาที่เมืองอิเครโก้ทีมกิลด์ฮันเตอร์ได้จัดการกวาดล้างพวกมอนสเตอร์ในดันเจี้ยนที่ฆ่าพลเมืองทั้งหมด พวกเขารับเครดิตทั้งหมดจากพลเมืองก่อนที่จะออกจากกิลด์

ประชาชนยกย่องพวกเขาสําหรับการดําเนินการที่รวดเร็วในการช่วยชีวิต ไม่มีใครรู้ถึงการมีส่วนร่วมของ APE ในการช่วยชีวิตพวกเขา

….

“กัปตันพูดว่าอะไรนะ?” แวเรียนท์คนอื่นๆ ถามฟลูเรน

“เขาบอกว่าถ้าเราเรียบร้อยแล้ว เราก็สามารถกลับได้” ฟลูเรนตอบพร้อมกับยิ้ม

เฮลิคอปเตอร์ทหารอีก 2 ลําลงจอดใกล้พวกเขา

“เข้าไปข้างใน เรากําลังจะต้องออกไปแล้ว” เขาสั่งคนอื่น

“ไม่ควรมีใครอยู่ที่นี่หลังจากนี้งั้นเหรอครับ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีปัญหากับกรงและเขาจะไม่หนี?” แวเรียนท์ถาม “ฉันเชื่อว่าพวกเราบางคนควรขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์ที่ยกกรงนี้อยู่ มีเพียงนักบินและ ชุย เท่านั้นที่อยู่ข้างใน

“ไม่จําเป็นหรอก ไม่ใช่ว่าเด็กนั่นจะหักกรงได้ ราวกรงนี้เคลือบด้วยวัสดุพิเศษที่ป้องกันการผุกร่อน ดังนั้นพลังของเด็กนี่ จึงไม่มีประโยชน์”

“และกรงก็แข็งแรงพอที่จะรองรับการโจมตีแบบเต็มกําลังของแวเรียนท์ประเภทความแข็งแกร่ง แม้ว่าความสามารถของเด็กจะมีศักยภาพที่จะเป็นแรงค์ S เหมือนพ่อของเขา แต่เขาไม่สามารถดึงพลังนั้นออกมาได้แม้แต่เศษเสี้ยวของพลังนั้น”

“ ความแข็งแกร่งของเขาแทบจะไม่เทียบเท่านักรบ ประเภทความแข็งแกร่งระดับ B จากสิ่งที่ฉันทดสอบ ไม่ต้องกังวล แม้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เรายังมีชุยที่จะอัปเดตเรา” ฟลูเรนตอบพลางสั่นศีรษะ

“นอกจากนี้ เฮลิคอปเตอร์ลํานั้นจะอยู่ตรงกลาง ดังนั้นในความเป็นจริง ครึ่งหนึ่งของทีมสามารถจับตาดูลูซิเฟอร์จากด้านหลังได้ดีกว่าที่พวกเขาจะทําได้จากภายในเฮลิ คอปเตอร์” เขากล่าวต่อ “อย่ารอช้า เข้าไปข้างในกันเถอะ”

ทุกคนของทีมเดลต้าเดินเข้าสู่เฮลิคอปเตอร์

เฮลิคอปเตอร์ที่บรรทุกกรงนั้นลอยขึ้นไปในอากาศแล้ว หลังจากนั้นไม่นานเฮลิคอปเตอร์อีก 2 ลําก็เริ่มลอยขึ้นไปในอากาศ เฮลิคอปเตอร์ทั้ง 3 ลําเข้าประจําตําแหน่งก่อนจะออกเดินทาง

เฮลิคอปเตอร์ทหาร 3 ลําบินเป็นเส้นตรงออกจากน่านฟ้า ของเมืองเอริกัส

เฮลิคอปเตอร์ที่อยู่ตรงกลางกําลังยกกรง ซึ่งมีลูซิเฟอร์ติ อยู่ข้างใน เฮลิคอปเตอร์ที่อยู่ด้านหลังบรรทุกคน ของหน่วยเดลต้า ลําข้างหน้ามีฟลูเรนพร้อมกับสมาชิกที่มีอิทธิ พลมากที่สุด 2-3 คนของหน่วยเดลต้า

ฟลูเรนนั่งอยู่ในเฮลิคอปเตอร์เพื่อพักผ่อน

“แม้ว่าเขาจะยังเด็ก แต่ก็เหนื่อยมากที่จะจับเขาได้ โชคดีที่ทุกอย่างจบลงแล้ว” ฟลูเรนคร่ำครวญ ในขณะที่ถอนหายใจ

เขานําโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าเสื้อ ปลดล็อกแล้วเปิดเกมเล็กๆ ในโทรศัพท์และเริ่มเล่นเกม

งูตัวใหญ่ขึ้นและกินของมากขึ้น แต่มันตายเมื่อโดนขอบของหน้าจอหรือผิวหนังของมันเอง เกมดังกล่าวเป็นกราฟิก 3 มิติทั้งหมด

ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าฟลูเรนยอมรับว่า “เกมเก่าแล้ว แต่ก็ยังผ่อนคลายเหมือนเดิม”

พวกแวเรียนท์ที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ฟลูเรนสังเกตว่าเขากําลังเล่นเกม พวกเขาอดไม่ได้ที่จะยิ้ม ในขณะที่คิดว่า “ฮ่า รองกัปตันก็เหมือนเด็กในเรื่องนี้ หลังจากทําภารกิจทุกครั้ง เขาจะเล่นเกมสุดคลาสสิก”

ในเฮลิคอปเตอร์ลําสุดท้าย สมาชิกกลุ่มเดลต้าก็เริ่มผ่อนคลายและหยุดจับตาดูลูซิเฟอร์ ขณะที่พวกเขาเริ่มพึงพอใจ

หลังจากได้ยินคําพูดของฟลูเรน และมั่นใจแค่ไหนว่าลูซิเฟอร์ไม่สามารถทําลายกรงได้ พวกเขาก็เลิกใส่ใจ

“ชุยอยู่ในเฮลิคอปเตอร์ระดับกลางแล้ว เขาจับตาดูกรงได้ ยังไงก็เป็นงานที่ไร้ประโยชน์อยู่ดีเพราะเด็กไม่สามารถออกจากที่นั่นได้” หนึ่งในนั้นพึมพําให้เหตุผลกับตัวเองว่าจะผ่อนผันการจับตาดู ในขณะที่เขาเริ่มพักผ่อนและเอนหลัง

…..

ลูซิเฟอร์อยู่ภายในบาเรียกึ่งโปร่งแสง ซึ่งตัวมันเองอยู่ภายในกรงโลหะอีกที่ อย่างไรก็ตาม บาเรียเริ่มอ่อนลงและอ่อนลงเพราะพลังที่เสื่อมสลายของเขา

“อีกไม่กี่วินาทีเท่านั้น เมื่อบาเรียหยุดทํางาน ฉันสามารถทําลายกรงและหลบหนีได้ ฉันประเมินทรัพยากรของมนุษย์ต่ำไปจริงๆ”

“ฉันน่าจะฟังหัวใจตัวเองตอนที่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ไม่อีกแล้ว ฉันจะเอาคืนมันทุกๆคนทันทีที่เป็นอิสระ” ลูซิเฟอร์ประกาศด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม ขณะที่มือทั้งสองของเขาวางอยู่บนบาเรียที่สลายเร็วขึ้น

ตามที่เขาคาดไว้ ไม่นานบาเรียก็หยุดทํางานและหายไป

ในที่สุดลูซิเฟอร์ก็สามารถก้าวออกจากบาเรียได้ เขาสามารถสัมผัสลูกกรงกรงได้แล้ว

เขารู้สึกโล่งใจบ้างเมื่อสัมผัสลูกกรงกรง โดยคิดว่าในที่สุด เขาก็สามารถก้าวออกไปและเป็นอิสระได้ แต่ทันทีที่เขาสัมผัสลูกกรงกรง ใบหน้าของเขามีสีหน้างุนงง

“แท่งไม้ไม่ผุเหรอ? มันไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย วัสดุนี้คืออะไรเหรอ?”

เวลาผ่านไป ในขณะที่เขาพยายามมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่มีอะไรทํางาน

“ชายคนนั้นพูดถูกจริงหรือที่ฉันไร้เดียงสา? ฉันไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับโลกภายนอกและเทคโนโลยีของพวกเขา ฉันมักจะอยู่ในสถานที่นั้นและเฝ้าดูการต่อสู้จําลองระหว่างผู้ที่มีอํานาจและการต่อสู้กับมอนสเตอร์ในดันเจี้ยนเท่านั้น”

“ฉันน่าจะรู้ว่านั่นไม่ใช่ความสามารถของพวกเขาทั้งหมด กรงนี้วัสดุ… หากสิ่งเหล่านี้ไม่เน่าเปื่อย สิ่งเหล่านี้อาจจะจับแม่ของฉัน ซึ่งเป็นหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุด” เขาพึมพําขณะที่เขาขมวดคิ้ว พลางนึกถึงความล้มเหลวอย่างต่อเนื่อง

เมื่อถูกขังอยู่ในกรง เขาก็สงบอย่างน่าประหลาด เขาเคยคิดเกี่ยวกับคําพูดของฟลูเรน ที่เขาเคยพูดเมื่อทั้งคู่อยู่ในพายุหมุน – สัตว์ร้ายที่สงบนั้นน่ากลัวกว่าสัตว์ร้ายที่โกรธแค้น

เขาตระหนักว่าเขาจะไม่ทําท่าไร้เดียงสาขนาดนั้น…. ถ้าเขาฟังคําเหล่านั้นและเข้าใจมันอย่างถี่ถ้วน เขาจะไม่ติดกับดักถ้าเขาไม่หมดสติในการหาเหตุผล

นั่นเป็นหนึ่งในเหตุผลหลักที่ทําให้ลูซิเฟอร์สงบลงมากหลัง จากถูกขังอยู่ในบาเรีย เขาตระหนักถึงข้อบกพร่องของเขาอย่างช้าๆ

เขาต้องการความโกรธ แต่เขาต้องใช้สมองมากพอ เขาแข็งแกร่ง แต่พ่อของเขาแข็งแกร่งกว่า ถ้าพ่อของเขาสามารถตายได้ แล้วทําไมเขาถึงเชื่อว่าเขาไม่สามารถเอาชนะได้? ทําไมเขาจึงพอใจและไร้เดียงสา?