Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 30

ตอนที่ 30: ความไว้วางใจ

เพอร์เฟคโตะเอานิ้วเข้าไปใกล้ไกปืนเพื่อทำให้ลูซิเฟอร์สงบสติอารมณ์ น่าเสียดายที่สิ่งต่าง ๆ ไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้

ก่อนที่เขาจะสัมผัสไกปืนได้ บางอย่างก็เปลี่ยนไป

ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ ในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ลูซิเฟอร์ ซึ่งได้เพิ่มความเร็วของตัวเองจนไปถึงประตูโดยที่เขาไม่ได้คาดคิด ซึ่งมนุษย์ปกติทำไม่ได้

ลูซิเฟอร์ไม่เพียงแต่ใช้พลังพิเศษเพื่อพุ่งเข้าไปเท่านั้น แต่เขายังใช้ลมเพื่อกระตุ้นความเร็วให้มากขึ้น

แม้ว่ามันจะไม่ได้ไร้ที่ติ แต่ก็ยังเพียงพอที่จะทำให้เขาเข้าใกล้ในระยะระหว่างเขากับเพอร์เฟคโตะ ภายในชั่วพริบตา

นิ้วของเพอร์เฟคโตะเพิ่งแตะไกปืน แต่ก่อนที่เขาจะดึงมันได้ เขาก็พบหมัดของลูซิเฟอร์ต่อหน้าต่อตาเขา

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน จนไม่มีใครมีโอกาสที่จะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างแม่นยำ และเมื่อหมัดแตะหน้าอกของเพอร์เฟคโตะ มันจึงทำให้เขาลอยกลับไปเหมือนตุ๊กตาที่หักออก

ขณะที่เพอร์เฟคโตะถูกโยนกลับอย่างช่วยไม่ได้ เขาก็ข้ามทางเข้าบ้านออกไป ซึ่งก่อนหน้านี้ประตูได้เปิดทิ้งไว้ และเพอร์เฟคโตะกระแทกกับพื้นข้างนอก ขณะที่เขากระอักเลือดออกมาเต็มปาก

เขาสัมผัสได้ว่าหน้าอกของเขาแตกออก นั่นคือสิ่งที่เขารู้สึกได้ในตอนนี้

“หยุด!”

ซูมเป็นคนแรกที่ตอบสนองในสถานการณ์นี้ เมื่อเขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น

โดยไม่ต้องรอคำสั่งใดๆ เขาวิ่งไปหาลูซิเฟอร์ด้วยความเร็วที่เร็วเกินกว่าที่มนุษย์จะทำได้

เขาปรากฏตัวต่อหน้าลูซิเฟอร์ในชั่วพริบตา ขณะที่เขาเตะไปที่คอของลูซิเฟอร์ เขาไม่สนใจว่าลูซิเฟอร์ยังเป็นเด็ก สำหรับเขาแล้ว พวกเขาถูกโจมตีก่อน และจำเป็นต้องตอบโต้ด้วยกำลัง แม้ว่านั่นจะหมายถึงการทำร้ายเด็กก็ตาม

****

“คุณหมายถึงว่าคุณส่ง 4 คนนั้นไปดูแลเด็กคนนั้นเหรอ?”

ในเฮลิคอปเตอร์ที่บินไปในทิศทางของเมืองลีเจี้ยน สมาชิกชั้นนำของเดลต้า สควอตก็กำลังนั่งอยู่

ฟลูเรนมองแซนเดอร์ด้วยความไม่เชื่อ เมื่อเขาได้ยินว่าแซนเดอร์มีความคิดเกี่ยวกับที่อยู่ของลูซิเฟอร์ และเขาได้ส่งแซคและทีมของเขาเข้าไปที่นั่น

“ใช่ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?” แซนเดอร์ถามพลางขมวดคิ้ว

“พวกเขาเป็นเด็ก! พวกเขาเพิ่งเข้าร่วมทีมของเราเอง พวกเขาไม่มีประสบการณ์จริงในการต่อสู้กับศัตรูตัวจริง!” ฟลูเรนแจ้งแซนเดอร์

“อย่ากังวล ฉันรู้ว่าพวกเขาเป็นสมาชิกใหม่และในหมู่สมาชิกที่อ่อนแอที่สุดของเรา แต่พวกเขาก็เป็นคนกลุ่มเดียวในเมืองนั้น เวลาเป็นสิ่งสำคัญ ฉันต้องลงมือแล้ว นั่นคือเหตุผลที่ฉันส่งพวกเขาไป” แซนเดอร์ตอบ

“ไม่ว่าในกรณีใด พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของทีมของเรา พวกเขาควรจะสามารถจัดการกับลูซิเฟอร์ได้ อย่างน้อยพวกเขาก็ผ่านการฝึกฝนของเรา แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีประสบการณ์ แต่ศัตรูคนนั้นก็เป็นเพียงเด็กที่พึ่งเป็นแวเรียนท์เขาไม่มีประสบการณ์การต่อสู้เลยแม่แต่น้อย” เขากล่าวเสริม

สมาชิกกลุ่มเดลต้าคนอื่นๆ ก็เริ่มเข้ามาสนับสนุนการตัดสินใจดังกล่าว

“ถูกต้อง ไม่ต้องห่วง พวกเขาสามารถดูแลเด็กคนนั้นได้”

“พวกเราคือเดลต้า ถ้าเราไม่สามารถดูแลเด็กคนนั้นได้ เมื่ออยู่กัน 4 คน เราก็คงจะไร้ประโยชน์จนเกินไปแล้ว”

“ไม่จำเป็นต้องกังวล”

ฟลูเรนได้ยินคำตอบของพวกเขาและส่ายหัวเล็กน้อย

“แม้ว่าเด็กคนนั้นจะไม่มีประสบการณ์หรือการฝึกฝน เขาก็เป็นวอร์ล็อคที่มีความสามารถระดับ S ถูกที่ทีมที่เราส่งไปอาจจะเป็นถึงทีมเดลต้า แต่พวกเขาเป็นเด็กที่มีความสามารถเพียงระดับ B เท่านั้น” ฟลูเรนตอบ

“ในตอนแรกพวกเขาแทบจะไม่สามารถเข้าร่วมทีมเดลต้าของเราได้ด้วยซ้ำ ถ้าปีที่แล้วผู้สูงศักดิ์ไม่ได้เปลี่ยนนโยบาย เพื่ออนุญาตให้คัดเลือกแวเรียนท์ที่มีความสามารถระดับ Bแล้วล่ะก็ พวกเขาก็ไม่มีทางเข้ามาได้ด้วยซ้ำ” เขากล่าวเสริม ในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ผู้คนที่พยายามจะสอนเขา

“พวกเราไม่มีใครมีความสามารถที่อ่อนแอก็จริง แต่คุณไม่สามารถเปรียบเทียบเขากับเราได้” เขากล่าวเสริม

“มันไม่ใช่สถานการณ์ที่ถูกหรือผิด คุณไม่สามารถพูดได้ว่าเด็กคนนั้นมีความสามารถระดับ S ดังนั้นเด็กคนนั้นจะเอาชนะคนที่มีความสามารถระดับ B แม้ว่าเขาจะมีแรงค์ S ได้อย่างงั้นเหรอ เขาเป็นแค่เด็กที่เพิ่งปลุกพลังขึ้นมาได้ เขา ไม่สามารถใช้ความสามารถเหล่านั้นได้แม้แต่เสี้ยวเดียว” สมาชิกกลุ่มเดลต้าผมดำพูดพาดพิงถึงฟลูเรน

ฟลูเรนจ้องไปที่หน้าต่าง ขณะที่เขาบ่น “นั่นก็จริง แต่ฉันไม่รู้ว่าทำไม ฉันรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย”

“คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?” ฟลูเรนตั้งคำถามกับแซนเดอร์

“ไม่ ฉันเป็นผู้นำ และในฐานะผู้นำ มันเป็นหน้าที่ของฉันที่จะต้องเชื่อมั่นในทีมของฉันและการฝึกฝนของเรา คุณควรมีศรัทธาในตัวพวกเขาด้วย” แซนเดอร์ตอบทันทีโดยไม่แสดงอารมณ์ใดๆ

ดูเหมือนว่าเขาจะสงบนิ่งพอๆ กับที่คนๆ หนึ่งจะเป็นได้ ราวกับว่าเขาไม่สงสัยเลยว่าแซคและทีมของเขาจะดูแลลูซิเฟอร์ได้

*****

การเตะของซูมพุ่งไปที่คอของลูซิเฟอร์ ซึ่งตอบสนองอย่างรวดเร็วด้วยการยกมือขึ้นเพื่อป้องกันคอของเขา

ซูมเตะไปที่ปลายแขนของลูซิเฟอร์ ทำให้เขาเสียการทรงตัว เขาอดไม่ได้ที่จะถอยกลับไป 2 ก้าว ก่อนที่เขาจะได้รับความสมดุลอีกครั้ง

“โอ้ย นั่นแขนหรือค้อนน่ะ ฉันเจ็บมากๆ” ซูมพึมพำ ขณะเหยียดขาเล็กน้อย

“ไม่ ซูม! รักษาระยะห่าง ถอยกลับ เขา-” แซคเตือนซูม ขณะที่เขาเข้าใจว่าการเข้าใกล้ลูซิเฟอร์เป็นทางเลือกที่แย่มากเพราะความสามารถของเขา

“คุณกังวลมากเกินไป ฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับการเน่าเปื่อยของแคลรีส! มันขึ้นอยู่กับมือ ตราบใดที่เขาสัมผัสฉันไม่ได้ เขาก็ไร้ประโยชน์ ส่วนความเร็วของฉัน นับประสาอะไรกับการที่ยังสัมผัสฉันไม่ได้ ในตอนนี้เด็กคนนี้เขาเข้ามาใกล้เราไม่ได้ด้วยซ้ำ ” ซูมหัวเราะออกมา ในขณะที่เขาเพิกเฉยต่อคำสั่งและวิ่งไปทางลูซิเฟอร์อีกครั้ง

“ไม่ หยุดนะ ไอ้บ้า!” แซคคำราม แต่เขาสายเกินไป

ซูมเข้าใกล้ลูซิเฟอร์แล้วเตะอีกครั้ง แต่คราวนี้เป้าหมายของเขาคือใบหน้าของลูซิเฟอร์

เขาพยายามที่จะเร็วขึ้นกว่าเดิมเพื่อไม่ให้ลูซิเฟอร์มีเวลาคิด

ขณะที่ขาของซูมแนบเข้าหาใบหน้าของลูซิเฟอร์ ซึ่งตอนนี้ลูซิเฟอร์ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจที่จะรักษาใบหน้าของเขาในครั้งนี้ แต่เขากำหมัดและเล็งไปที่หน้าอกของชายคนนั้น ขณะที่เขาชกเข้าไป

ขาและมือเคลื่อนไปในทิศทางตรงกันข้าม โดยมุ่งเป้าไปที่ส่วนต่างๆ ของร่างกายของคน 2 คนที่แตกต่างกัน และทั้งคู่ก็หยุดอยู่ที่เดียวกันพร้อมๆกัน

*****

“ฉันเดาว่าคุณพูดถูก แม้ว่าพวกเขาจะใหม่ แต่ก็ยังสามารถดูแลได้ แซคอยู่กับพวกเขา แม้ว่าเขาจะเป็นพ่อมดระดับ B ความสามารถของเขาก็ไม่ได้อ่อนแอกว่าระดับ A มากนัก ” ฟลูเรน พยักหน้าตอบแซนเดอร์

“นอกจากนี้ พวกเขาจะไม่ทำให้การทำงานเป็นทีมขั้นพื้นฐานยุ่งเหยิง ทีมที่เหมาะสมของแวเรียนท์ระดับ B ทั้ง 4 คนนั้นเก่งกาจไม่น้อยกว่าแวเรียนท์ระดับ Aเลย” เขากล่าวเสริม “ฉันอาจจะกังวลโดยไม่จำเป็น ในฐานะรองหัวหน้า ฉันควรจะไว้วางใจในทีมด้วย”

….. ยังมีต่อ