Invincible โลกอมตะ - ตอนที่ 215

ก่อนที่ทุกคนรอบๆจะได้ตกตะลึง พวกเขาก็มองเห็นจ้าวชูคว้าไปที่ความว่างเปล่าอย่างเบาๆ และครู่ต่อมาเสี่ยวเถิงที่ยืนอยู่ใกล้เหยาเฟยก็ตัวแตก!

แผละ! เกิดเสียงดังขึ้นปัดกวาดความสงบเงียบให้หายไป และในตอนนั้นก็มีเศษเนื้อและเลือดแตกกระจายไปทั่วรอบๆ

มีเลือดตกลงมาบนราวกับฝนตกจากฟ้า

ผู้เชี่ยวชาญเซียนเทียนระดับ 10 ขั้นสูงสุดได้ตายจากไป!

ฝนเลือดที่ตกลงมาจากด้านบนยได้หยดลงบนเหยาเฟย กู่จื่อหมิง ตู่หลาน และคนของเหยาเฟย ทั้งใบหน้าและร่างกายของพวกมันต่างถูกปกคลุมได้วยสิ่งที่ดูเหมือนเศษเนื้อของเสี่ยวเถิง บางชิ้นส่วนติดอยู่กระทั่งในรูจมูก

กลิ่นเลือดต่างตลบอบอวลในอากาศ

แม้กระทั่งอาจารย์และศิษย์ที่เฝ้ามองดูจากไกลๆก็ยังรู้สึกใจเต้นรัวจากฉากนองเลือด

เสี่ยวเถิง––ผู้เป็นทั้งมือซ้ายและมือขวา(ข้ารับใช้คนสนิท) ให้เหยาเฟย ผู้เชี่ยวชาญเซียนเทียนระดับ10 ขั้นสูงสุด และหนึ่งในคนที่ใกล้จะทะลวงเข้าสู่ระดับเทวะ กลับมาตายแบบนี้!

เหยาเฟยก็จ้องมองเศษเลือดเนื่อของเสี่ยเถิงที่อยู่บนจมูกของตัวเอง แล้วหายใจเอากลิ่นเลือดที่ตลบอบอวลเข้าไปในจมูก  ในขณะที่หวาดกลัวเขาก็รู้สึกคลื่นใส้จนเกือบอาเจียน

ปกติแล้วเขามักจะรักษาความสะอาดของตัวเองไว้ แม้กระทั่งชุดคลุมก็ยังไม่สกปรก ง่ายๆก็คือเขาเป็นคนที่รักษาสุขอนามัยอย่างมาก  พอเขารู้สึกถึงเลือดเหนียวๆที่ไหลลงบนใบหน้า ร่างกาย ชุดคลุม และเศษเนื้อที่ติดบนจมูก แทบจะจินตนาการไม่ได้เลยว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร

ครู่ต่อมาที่จ้าวชูได้คว้าไปที่ความว่างเลป่าแล้วทำให้ร่างของกู่จื่อหมิงระเบิดออก ก็มีเศษเลือดเนื้อพุ่งกระจายลงมาจากที่สูง

ผู้ฝึกเซียนเทียนระดับ 10 ขั้นสูงสุดก็ได้ตายลงอีกคน!

ทำให้มีเศษเลือดเนื้อตกลงบนใบหน้าของเหยาเฟยมากขึ้น ที่จริง  เศษเลือดเนื้อที่อยู่บนปากเขานั้น ทำให้เส้นประสาทของเขากระตุกไปเรื่อยๆ ซึ่งเขานั้นอยากจะกรีดร้องออกมาแต่เสียงของเขากลับไม่ยอมออกมา ตัวของเขาก็สั่นไหวออกมาจากภายในราวกับเขากลืนแมลงนับพันลงท้อง

การจ้องมองในสายตาของจ้าวชูก็เย็นชาและดุร้ายมากขึ้น เขาก็ได้ใช้มือคว้าพื้นที่ว่างเปล่าแล้วบิดมือ ครั้งนี้เป็นคราวของ ตู่หลานที่ร่างกายระเบิดออก

และเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาขั้นเซียนเทียนระดับ 10 ขั้นสูงสุดของเหยาเฟยอีกคนที่ตายลง!

การฆ่าคนฝ่ายเหยาเฟยอย่างไม่รีบร้อนนั้น เป็นการกระทำของจ้าวชูที่ราวกับได้รับคำสั่งจากหวงเสี่ยวหลง ซึ่งเขาได้อนุญาตให้เหยาเฟยมองดูลูกน้องตายทีละคนอย่างมีเกียรติ ซึ่งเป็นการรอคอยการมาถึงความตายที่กำลังค่อยๆก้าวเข้ามา ทำให้เหยาเฟยรู้สึกหวาดกลัวจนไม่รู้จะหนีไปใหนอีก

และในขณะนั้น หวงเสี่ยวหลงก็ได้ส่งสัญญาณทางสายตาให้จ้าวชู  เขาก็เลยพยักหน้าและผนึกเสียงของเหยาเฟยและคนอื่นๆด้วยการโบกมือ

ซึ่งก่อนหน้านี้เหยาเฟยได้กรีดร้องออกมา

“นะ-เนื้อ รีบเอาใอ้เศษเนื้อพวกนี้ออกไปจากข้าเดี๋ยวนี้!”

ภายในจุตรัสได้มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น

ประโยคแรกที่ออกมาจากปากของเหยาเฟยนั้นไม่ใช่การสาบแช่งหวงเสี่ยวหลงหรือขอความเมตตา แต่มันกลับเป็นการสั่งให้คนอื่นเอาเสษเลือดเนื้อออกจากหน้าเขา!

แต่เหยาเฟยกลับประมาทเกิน ในช่วงระหว่างกรีดร้องนั้น เศษเนื้อที่อยู่บนริมฝีปากของเขาได้ไหลเข้าปากแล้วติดอยู่ที่คอ

เหยาเฟยก็ใบหน้าซีดเซียวราวกับคนตาย เมื่อเขาอ้ากอีกครั้งแต่เศษเลือดเนื้อกลับติดอยู่ในลำคอของเขา  มันทำให้ใบหน้าของเขากลายเป็นสีม่วง

สุดท้าย เศษเลือดเนื้อนั่นก็หลุดจากคอของเหยาเฟยและไหลลงกระเพาะไป พอจากนั้นแล้วเขาก็หันไปเหลือบมองหวงเสี่ยวหลงอย่างดุร้าย “หวงเสี่ยวหลง ใอ้สารเลว ใอ้สุนัขพันธ์ทาง ข้าต้องการฆ่าเจ้า! ข้าจะฆ่าเจ้าให้ได้!” ดวงตาของเขาก็จับจ้องหวงเสี่ยวหลงดุร้ายราวกับต้องการกลืนกินหวงเสี่ยวหลงลงไป

“จริงหรอ?”โดยไม่มีการเปลี่ยนสีหน้า หวงเสี่ยวหลกง็ได้สั่งจ้าวชู “ทำต่อเลย”

“ได้ขอรับ นายน้อย!” จ้าวชูก็พยักหน้าให้หวงเสี่ยวหลงและยื่นมือออกไป ในตอนนี้เขาได้ตบฝ่ามืออกไปแทนที่จะคว้าไปที่พื้นที่ว่างเปล่า  ทำให้ข้ารับใช้ที่อยู่ด้านหลังเหยาเฟยตัวแตกออก

ได้เกิดฝนเลือดเบ่งบานขึ้นในอากาศราวกับดอกไม้ไฟที่กระจัดกระจายออกไปราวกับลางแห่งความตาย

“หวงเสี่ยวหลง นายน้อยหวง ได้โปรดปล่อยพวกเราไปเถอะขอรับ!”

“ใช่แล้ว นายน้อย ได้โปรดไว้ชีวิตน้อยของพวกเรา พวกเราเต็มใจรับใช้นายน้อย!”

ผู้เชี่ยวชาญที่เหลือที่เป็นคนของโถงไร้หัวใจต่างหวาดกลัว แต่ละคนต่างเริ่มอ้อนวอนหวงเสี่ยวหลง

อย่างไรก็ตาม หวงเสี่ยวหลงก็ยังคงเย็นชาและไม่แยแส จ้าวชูจึงได้ตบมือออกไปเป็นครั้งที่ 2

ทุกครั้งที่เขาตบมืออกไปจะมีผู้เชี่ยวชาญของโถงไร้หัวใจสองคนร่างระเบิดตาย  แม้กระทั่งอาจารย์และศิษย์ที่สังเกตุต้องถอยหลังออกไปโดยไม่รู้

ผู้เชี่ยวชาญของโถงไร้หัวใจที่ตายไปทั้งหมดต่างเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนเทียนขั้นสูง ในจักรวรรดิต้วนเริ่น ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนเทียนชั้นสูงต่างมีสถานะสูงส่ง ดังนั้น แต่ละคนต่างก็มีตัวตนและสถานะอันสูงส่ง แต่ต่อหน้าจ้าวชูการตายของพวกมันก็ไม่ได้มีค่าอะไรเลย

ในจัตุรัสนี้ต่างก็เต็มไปด้วยเลือดสีแดงเข้ม

ศิษย์หลายคนที่ติดตามหวงเสี่ยวหลงมาโถงไร้หัวใจเพื่อดูหวงเสี่ยวหลงถูกทรมาณโดยนายน้อยไร้หัวใจราวกับของเล่นต่างมีใบหน้าซีดเซียวเป็นอย่างมาก

ขอบคุณพระเจ้าที่พวกเขาไม่ได้เยาะเย้ยหรือดูหมิ่นใส่หวงเสี่ยวหลงเมื่อตอนที่เขาเดินตามหวงเสี่ยวหลงมา มิฉะนั้น…!

สุดท้าย ผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนเทียนทั้งหมด 40 คนที่อยู่ข้างหลังเหยาเฟยต่างตัวแตกตายไปจนไม่มีใครเหลืออยู่ ทำให้ในจตุรัสมีเหยาเฟยยืนเหลืออยู่แค่เพียงคนเดียว

ทุกครั้งที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาตัวแตกตายนั้นจะมีเลือดเนื้อของพวกมันหล่นใส่เหยาเฟย ทำให้กรีดร้องและตะโกนออกมาราวกับคนบ้า เหยาเฟยที่เดิมทีหยิ่งทะนง อวดดี วางัตวเป็นคนกำหนดชะตาชีวิตของคนอื่นนั้นได้หายไปจากสายตาแล้ว

พอได้เป็นพยานกับเรื่องที่เกิดกับเหยาเฟย ฝูงชนที่เฝ้าดูต่างก็ส่ายหัวในใจ

ที่ยืนอยู่ภายในฝูงชนก็มีหนึ่งใน 5 นายน้อยแห่งจักรวรรรดิต้วนเริ่น และเป็นคนที่มีสถานะเดียวกับเหยาเฟย นายน้อยดาบปีศาจก็แสดงสีหน้าครุ่นคิดในขณะที่เฝ้ามองเหตุการณ์

เมื่อผู้เชี่ยวชาญโถงไร้หัวใจทั้งหมดตายลง จ้าวชูก็หยุดและถอยหลังไปอยู่ด้านหลังหวงเสี่ยวหลง พอมองเหยาเฟย หวงเสี่ยวหลงก็ค่อยๆก้าวเข้าไปหา

“พูดซะ ครอบครัวของข้าอยู่ที่ใหน?”หวงเสี่ยวหลงก็หยุดยืนอยู่หน้าเหยาเฟยแล้วพูดออกมาอย่างเย็นชา

ณ ตอนนี้ เหยาเฟยไม่ได้กรีดร้องราวกับคนบ้าอีกต่อไป แต่เขากลับหัวเราออกมาอย่างบ้าคลั่งในขณะที่เหลือบมองหวงเสี่ยวหลง “หวงเสี่ยวหลง ถ้าหากเจ้าฆ่าข้า ครอบครัวของเจ้าก็จะตายไปพร้อมข้าด้วย! นอกจากนี้บรรพบุรุษตระกูลเหยาของข้าก็กำลังจะมา ฆ่าข้าซะตอนนี้ถ้าหากเจ้ากล้า! มิฉะนั้น เมื่อบรรบุรุษของตระกูลเหยาข้าและผู้เชี่ยวชาญมาถึงหล่ะก็ ข้าจะทำให้เจ้าเสียใจที่เกิดมาบนโลกนี้!”

เหยาเฟยก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่ใบหน้าของเขาก็บิดเบี้ยวด้วยความเกลียดชัง

“งั้นหรอ?”หวงเสี่ยวหลงก็หวาดสายตาไปมองรอบๆแล้วหันไปเจอถังไม้ที่เสี่ยวเถิงได้สั่งคนไปเอามาเมื่อกี้

“หวงเสี่ยวหลง เจ้าต้องการทำอะไรกัน? เจ้ากล้างั้นหรอ?!”พอสังเกตุเห็นความสนใจของหวงเสี่ยวหลง เหยาเฟยก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมา ใบหน้าของเขาก็ซีดเซียวในขณะตะโกนใส่หวงเสี่ยวหลง

หวงเสี่ยวหลงก็ชี้ไปถังไม้นั่นอย่างใจเย็น “ก็ไม่ได้มากมายเลย ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องการให้ข้ากินสิ่งที่อยู่ในนั้นทั้งหมดงั้นหรอ? งั้น ข้าจะให้เจ้าได้ลองก่อน อย่าลืมบอกรสชาติให้ข้าฟังทีหลังด้วย!”หวงเสี่ยวก็สะบัดมือขึ้นในขณะที่เขาพูดจบ เศษอุจจาระก็พุ่งออกมาใส่เหยาเฟยจากในถังไม้
……..

ในเวลาเดียวกัน ในห้องลับใต้คฤหาสน์ตระกูลกั่ว ก็ได้มีกลิ่นอายอันแข็งแกร่งพุ่งขึ้นฟ้า แม้กระทั่งทำให้อากาศแปรปรวน

กั่วชื่อเหวินสัมผัสได้ถึงพลังที่จู่ๆระเบิดออกมา ทำให้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความปิติยินดี “ในที่สุดท่านพ่อก็ทะลวงเข้าสู่ระดับเทวะได้สำเร็จ!”

หัวหน้าพ่อบ้านตระกูลกั่ว จาวเยี่ยก็ก้าวออกมาด้วยรอยยิ้ม “ยินดีด้วยท่านประมุข  ที่ท่านบรรพบุรุษได้ทะลวงเข้าสู่ระดับเทวะได้สำเร็จ! ในอนาคตตระกูลกั่วของท่านก็จะเจริญมากขึ้นกว่าเดิมแน่นอน!”

กั่วชื่อเหวินก็หัวเราะออกมาอย่างดีใจ

กั่วจื่อที่อยู่ในห้องโถงหลักเวลานี้ “ท่านพ่อ เนื่องจากท่านปู่ทะลวงเข้าสู่ระดับเทวะได้สำเร็จ ท่านจะต้องบอกให้ท่านปู่ชำระแค้นให้พวกเรา ต้องฆ่าหวงเสี่ยวหลงและจ้าวชู!”

“ใช่แล้วท่านพ่อ ท่านต้องบอกท่านปู่ให้ชำระแค้นให้พวกเรา!”กั่วเฟยก็พูดออกมาตามพี่ของตัวเอง

กั่วชื่อเหวินก็เย้นหยันอย่างเย็นชา “อย่างกังวลไป ครั้งนี้หวงเสี่ยวหลงและจ้าวชู พวกมันไม่มีทางหนีไปได้แน่!”