Invincible Divine Dragon's Cultivation System ระบบฝึกฝนมังกรอมตะ - ตอนที่ 410 บุตรชายของผู้นำตระกูลซุน

“นั่น!.. เขา!…เขาคือ….”

สามคุณชายแห่งเมืองหลี่เฉิงจ้องมองไปที่หวังเสียนและหลานชิงเยว่ด้วยความตกตะลึง

“นี่มันน่าตกใจมากเกินไปแล้ว! ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าพี่ใหญ่คนนั้นจะกลายเป็นตัวละครระดับมหาราชอำนาจแห่งมณฑลทางตอนใต้ของพวกเรา หมอเทวะหวังแห่งเมืองเจียงเฉิง!”

“พวกเราควรคิดเรื่องนี้ได้มาตั้งนานแล้ว จากข่าวที่ข้าเคยได้รับมาคนอย่างผู้อาวุโสจีหยวนคุนนั้นไม่เคยมีเพื่อนมาก่อน และผู้ที่เคารพนับถือนั้นก็มีเพียงแค่หมอเทวะหวังแห่งเมืองเจียงเฉิงเพียงผู้เดียวเท่านั้น และการที่พี่ใหญ่คนนั้นสามารถนำเม็ดยาจิตวิญญาณระดับสองและระดับสามออกมามอบให้แก่นายน้อยจีเซี่ยงได้ง่ายๆเช่นนี้ก็คงจะไม่มีใครอื่น นอกจากหมอเทวะหวังแห่งเมืองเจียงเฉิง!”

“ฟู่วว! ดวงตาของฉันนี่มันช่างไร้แววเสียจริงๆ สามารถนั่งคุยกับพี่ใหญ่อยู่ได้ตั้งนานแต่กลับไม่ระแคะระคายถึงตัวตนของเขาเลยแม้แต่น้อย!”

หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสามคนก็มองไปทางจีเซี่ยงและหวังต้าไห่ก่อนที่พวกเขาจะโค้งตัวและคารวะไปทางหวังต้าไห่

“สวัสดีครับพี่ใหญ่!”

ทั้งสามคนยิ้มและนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆหวังต้าไห่อย่างสุภาพ

หวังต้าไห่ผงะและตกตะลึงไปชั่วครู่หนึ่ง เขารู้ดีว่ากลุ่มคนรอบๆตัวเขาโดยเฉพาะชายหนุ่มทั้งสามคนที่อยู่ตรงหน้าเขานี้มีภูมิหลังที่แข็งแกร่งกว่าเขาเป็นอย่างมาก เขาจึงรู้สึกทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย

“สวัสดีทุกคน! ฉันชื่อว่าหวังต้าไห่!”

….

“เมื่อครู่นี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ!”

ที่โต๊ะพิเศษทางด้านหนึ่งของห้องจัดเลี้ยง เสี่ยวโหย่วลูกพี่ลูกน้องของหวังต้าไห่ กำลังนั่งก้มหน้าด้วยท่าทางที่สำนึกผิดอยู่ตรงหน้าชายชรา และกำลังอธิบายถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในก่อนหน้านี้ ชายชรารู้สึกตกใจเป็นอย่างมากจนหน้าเปลี่ยนสีเขาถึงกับตะโกนถามขึ้นมาอีกครั้งในทันที

ในขณะเดียวกันเขาก็ได้ยินการพูดคุยกันของฝูงชนในห้องจัดเลี้ยง เขาจึงรีบลุกขึ้นยืนและเดินตรงไปที่ส่วนของงานเลี้ยงหลักอย่างรวดเร็ว

เสี่ยวโหย่วค่อยๆเดินตามปู่ของเธอไปด้วยความประหลาดใจ ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความตกตะลึง

“หมอเทวะหวังราชาแห่งเมืองเจียงเฉิง!”

ชายชราพูดพึมพำออกมา ก่อนที่เขาจะหันไปมองหลานสาวของเขาที่เดินตามมาทางด้านหลังแล้วหายใจเข้าลึกๆ

“นั่นคือเด็กหนุ่มที่พวกเจ้าได้ไปสร้างความขุ่นเคืองให้กับเขาใช่หรือไม่? เล่ารายละเอียดทั้งหมดมาให้ปู่ฟังประเดี๋ยวนี้!” น้ำเสียงของชายชราเข้มงวดขึ้นมาในทันที

“ท่านปู่ เรา…พวกเราไม่รู้ว่าเขาเป็นหมอหมอเทวะหวังแห่งเมืองเจียงเฉิง! พวกเราไม่รู้จริงๆ!”

เสี่ยวโหยวส่ายหัวไปมาด้วยความหวาดกลัวและเริ่มพูดถึงเหตุการณ์ทั้งหมดอีกครั้งโดยละเอียด

ใบหน้าของชายชราเปลี่ยนไปอย่างมาก ดวงตาของเขาหันไปมองที่ตำแหน่งของหวังต้าไห่หลานชายของเขาและเขาก็ต้องสะดุ้งตกใจอีกครั้ง

เขาเห็นว่าสามคุณชายแห่งเมืองหลี่เฉิงกำลังพูดคุยอยู่กับหลานชายของเขาด้วยรอยยิ้มกว้าง และยังมีท่าทางคล้ายกับกำลังประจบเอาใจเขาอยู่อีกด้วย

“ต้าไห่และหมอเทวะหวังราชาแห่งเมืองเจียงเฉิง เป็นเพื่อนสนิทที่เรียนอยู่ห้องเดียวกันอย่างนั้นเหรอ?”

ใบหน้าของชายชราค่อยๆ สงบลง และเขาหันไปถามหลานสาวของเขา

“ค่ะท่านปู่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นจะดีมากจนเรียกกันว่าพี่น้องได้อย่างสนิทปาก! ท่านปู่คะท่านปู่ช่วยบอกให้ต้าไห่ขอร้องให้หมอเทวะหวังช่วยพูดกับสามคุณชายแห่งเมืองหลี่เฉิงให้ปล่อยพวกเพื่อนๆหนูไปได้ไหมคะ!”

“หุบปากซะ! เจ้ายังพูดจะกล้าพูดเรื่องนี้กับข้าอีกอย่างนั้นเหรอ!”

ชายชราขัดจังหวะคำพูดของเธอโดยตรงและมองดูหลานสาวของเขาด้วยสีหน้าที่เย็นชา

“เจ้าจะให้ข้าไปคุยอะไรได้อีก! พวกเจ้าทั้งหมดพูดจาดูถูกและยั่วยุหมอเทวะหวังแห่งเมืองเจียงเฉิงกันเสียขนาดนั้น! พวกเพื่อนๆของเจ้าคงจะจบสิ้นแล้วล่ะ ส่วนตัวเจ้าเองก็เกือบจะทำให้ตระกูลของเราล่มสลาย หากไม่ใช่เป็นเพราะหวังต้าไห่เป็นเพื่อนสนิทกับหมอเทวะหวังคราวนี้ตระกูลของพวกเราคงจบสิ้นแล้ว ฉะนั้นเจ้าจงรีบกลับไปที่บ้านประเดี๋ยวนี้ หลังจากที่ข้ากลับไปแล้วข้าคงจะต้องขับไล่เจ้าออกจากตระกูล แต่เรื่องนั้นพวกเราจะกลับไปคุยกันทีหลัง!”

“อะไรนะ! ไม่นะท่านปู่ ฮือๆๆ…!”

ลูกพี่ลูกน้องของหวังต้าไห่ทรุดตัวลงกับพื้นพร้อมกับร้องไห้ออกมา เธอมองไปที่ปู่ของเธอด้วยความหวาดกลัว

“รีบกลับไปซะ! ถ้าไม่ใช่เพราะลูกพี่ลูกน้องของเจ้าคราวนี้เจ้าจะต้องอยู่ในรายชื่อที่ทั้งสามคุณชายออกหมายสังหารอย่างแน่นอน!”

ชายชราเหลือบมองหลานสาวด้วยความรู้สึกที่ผิดหวัง หลังจากนั้นเขาก็มองไปที่หวังต้าไห่ด้วยดวงตาที่เป็นประกาย

“ข้าไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเด็กคนนี้จะรู้จักและสนิทสนมกับหมอเทวะหวัง! อย่างน้อยๆ ข้าก็มีหลานชายให้ภาคภูมิใจอยู่อีกหนึ่งคน และดูเหมือนว่าเขาจะมีศักยภาพที่ดีกว่าพ่อของเขามากเลยทีเดียว ฮึๆๆ!”

ชายชรามองไปทางหวังต้าไห่อย่างภาคภูมิใจพร้อมแสดงรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขออกมา

….

“จบสิ้นแล้ว! คราวนี้ชีวิตของพวกเราจบสิ้นแล้วจริงๆ!”

เมื่อกลุ่มวัยรุ่นหนุ่มสาวเห็นชายหนุ่มรูปหล่อคนที่พวกเขาเยาะเย้ยเรื่องการแต่งตัว และยังคงพูดจาหยาบคายกับเขาไว้อีกมาก พวกเขาต่างก็รู้สึกสิ้นหวังอย่างแท้จริง

ในครั้งนี้ต่อให้จักรพรรดิเสด็จมาก็คงจะไม่สามารถช่วยชีวิตพวกเขาเอาไว้ได้

พวกเขารู้สึกเสียใจกับการกระทำและคำพูดของพวกเขาในก่อนหน้านี้เป็นอย่างยิ่ง หากว่าพวกเขาไม่ไปยุ่งกับการแต่งตัวและการกระทำของผู้อื่น พวกเขาก็คงจะไม่ต้องเดือดร้อนและสิ้นหวังอย่างเช่นตอนนี้อย่างแน่นอน

ถึงแม้ว่าหมอเทวะหวังแห่งเมืองเจียงเฉิง จะไม่สนใจการกระทำของพวกเขา แต่ด้วยสถานะและความแข็งแกร่งรวมถึงชื่อเสียงของเขาในตอนนี้ ย่อมจะมีผู้คนมากมายที่พร้อมเป็นมือเป็นเท้าจัดการก้อนหินที่มันเกะกะขวางทาง เพื่อสร้างความประทับใจให้กับเขาโดยตรงอย่างแน่นอน

ชีวิตของพวกเขาในตอนนี้นั้นจบสิ้นลงอย่างสมบูรณ์แล้ว

“เสี่ยวเสียน คุณมานานแล้วหรือยัง! พวกเราไปหาที่นั่งกันก่อนเถอะ!”

หลานชิงเยว่ยังคงกอดแขนของหวังเสียนเอาไว้แน่น คล้ายกับว่ากำลังประกาศถึงสถานะความเป็นเจ้าของของเธอกับเขาให้กับทุกคนได้รู้ ในขณะที่กำลังเดินไปยังตำแหน่งทางด้านหน้าสุดซึ่งเป็นส่วนที่นั่งของระดับ VIP

ในขณะที่หวังเสียนและหลานชิงเยว่เดินผ่านไปยังหวังต้าไห่และจีเซี่ยง เขาก็โบกมือให้กับคนทั้งคู่

ใบหน้าของหวังต้าไห่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความตื่นเต้น ขณะที่เขาและจีเซี่ยงลุกขึ้นยืนเดินตามหวังเสียนไปส่วนทางด้านหน้าสุดของห้องจัดงานเลี้ยง

ในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าพี่น้องของเขาคนนี้นั้นมีความน่าทึ่งมากขนาดไหน

ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเฒ่าหวังนั้นจะมีชื่อเสียงในแวดวงของชนชั้นสูงมากถึงขนาดนี้

นี่มันเจ๋งมากๆ!

สามคุณชายแห่งเมืองหลี่เฉิงก็รีบลุกขึ้นเดินตามพวกเขาไปด้วยรอยยิ้มที่ตื่นเต้นมากเช่นเดียวกัน

“ชิงเยว่ หมอเทวะหวัง! พวกเธอจะเข้าไปในห้องโถงพิเศษด้านในพร้อมกับลุงด้วยไหม?”

ลุงของหลานชิงเยว่ ที่เคยไปประเทศหินหยกพร้อมกับหวังเสียน เดินเข้ามาถามพวกเขาขณะที่ชี้เข้าไปยังห้องพิเศษที่อยู่ติดๆกับห้องโถงจัดงานเลี้ยง

“ไม่ค่ะ! พวกเราไม่เข้าไปคุณลุงเข้าไปเถอะ! พวกเราจะรออยู่ที่ด้านนอก!”

หลานชิงเยว่ส่ายหัวปฏิเสธ

ลุงของหลานชิงเยว่ยิ้มและพยักหน้า ในตอนนี้นั้นมีหมอเทวะหวังราชาแห่งเมืองเจียงเฉิง คอยอยู่ข้างๆกับหลานชิงเยว่แล้ว เขาจึงไม่ต้องคอยเป็นห่วงอะไรอีกทั้งสิ้น หลังจากนี้เขาจะได้ไปจัดการธุระและสังสรรค์กับเพื่อนฝูงเก่าๆในแวดวงธุรกิจได้อย่างเต็มที่

“คุณหนูหลาน หมอเทวะหวัง เชิญนั่งครับ!”

ทันทีที่หวังเสียนและกลุ่มของพวกเขาเดินไปทางด้านหน้า กลุ่มผู้อาวุโสของตระกูลชนชั้นสูงหลายคนก็รีบยืนขึ้นและเชื้อเชิญให้พวกเขานั่งลง

“ขอบคุณมาก!”

หวังเสียนพยักหน้าพร้อมกับขอบคุณพวกเขา

“ไม่ๆ! พวกเรายินดีมากเลยล่ะครับหมอเทวะหวัง!”

กลุ่มชายวัยกลางคนและชายชราที่อยู่รอบๆ ต่างโบกมือปฏิเสธคำขอบคุณของหวังเสียนด้วยความเกรงใจกันอย่างรวดเร็ว

ในห้องจัดเลี้ยงทั้งหมด สายตาของทุกคนต่างจดจอไปรวมอยู่ที่หวังเสียน เพราะนี่ถือว่าเป็นครั้งแรกที่กลุ่มคนส่วนใหญ่นั้นได้เห็นใบหน้าอันแท้จริงของราชาแห่งเมืองเจียงเฉิง

ด้วยบันทึกประวัติความแข็งแกร่งอันน่าเกรงขามของเด็กหนุ่มผู้นี้ อาจกล่าวได้ว่าคงจะไม่สามารถใช้ชื่อราชาแห่งเมืองเจียงเฉิงได้อีกต่อไป แต่สมควรจะเปลี่ยนเป็นราชาแห่งมณฑลทางตอนใต้แทน

ภายในเขตมณฑลทางตอนใต้นั้นไม่มีใครมีความแข็งแกร่งมากไปกว่าหมอเทวะหวังผู้นี้อีกแล้ว

ชายผู้ร่ำรวยที่สุดที่เป็นผู้นำของตระกูลซุนก็ยังไม่สามารถนำไปเปรียบกับหมอเทวะหวังได้

หวังเสียน, หลานชิงเยว่, หวังต้าไห่, จีเซี่ยงและสามคุณชายแห่งหลี่เฉิง ต่างกำลังพูดคุยกันด้วยรอยยิ้ม

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

หลังจากนั้นไม่นานเสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก็ดังขึ้นจากทางด้านหนึ่งของงานเลี้ยง ชายหนุ่มวัยรุ่นสามคนกำลังเดินเข้ามาด้วยท่าทางที่มั่นใจ

ชายหนุ่มคนที่เดินมาตรงกลางนั้นมีผมสีบลอนด์ ดูจากรูปลักษณ์ของเขาแล้วน่าจะเป็นลูกครึ่งต่างชาติ ส่วนชายหนุ่มอีกสองคนที่อยู่ข้างๆ มีลักษณะที่ผอมบางเล็กน้อย พวกเขาทั้งคู่ดูคล้ายกันเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มทั้งสามคนพูดคุยและหัวเราะออกมาเสียงดังในขณะที่เดินเข้ามาในห้องโถงของงานเลี้ยง

“ชายหนุ่มที่เป็นลูกครึ่งคนนั้นก็คือลูกชายของผู้นำตระกูลซุน ฉันได้ยินมาว่าเขาเพิ่งกลับมาจากการเรียนต่อที่ต่างประเทศ!”

“ว่ากันว่าลูกชายของเขานั้นยังไม่ได้เข้าร่วมกับสำนักใดๆเลย ฉันไม่รู้ว่านั่นเป็นเรื่องจริงหรือไม่!”

“ฉันเคยได้พบเจอกับเด็กหนุ่มคนนี้มาก่อน! แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะเรียนจบแล้วและกลับมาอยู่ที่ประเทศจีน!”

ฝูงชนโดยรอบ ต่างกระซิบกระซาบพูดคุยกันในขณะที่เขามองไปยังชายหนุ่มลูกครึ่ง

กลุ่มของหวังเสียนก็หันไปมองยังชายหนุ่มทั้งสามคนด้วยเช่นเดียวกัน

และด้วยความแข็งแกร่งของหวังเสียนเขาจึงสามารถมองเห็นระดับความแข็งแกร่งของชายหนุ่มทั้งสามคนได้ในทันที

“หือ? พวกเขาทั้งสามคนถือได้ว่ามีความสามารถมากพอตัวเลยทีเดียว!”

เมื่อรับรู้ถึงระดับความแข็งแกร่งของชายหนุ่มทั้งสามคน หวังเสียนก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ชายหนุ่มลูกครึ่งคนนั้นดูแล้วอายุไม่น่าจะเกิน 23 หรือ 24 ปี แต่ระดับความแข็งแกร่งของเขานั้นอยู่ในระดับครึ่งขั้นก่อกำเนิดลมปราณ สามารถเทียบได้กับพรสวรรค์ชั้นสูงของโอรสสวรรค์แห่งกองกำลังระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์เลยทีเดียว

ชายหนุ่มอีกสองคนก็อายุประมาณ 30 ปี พวกเขานั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกำเนิดลมปราณขั้นต้นกันแล้ว ถือได้ว่าระดับพรสวรรค์ของพวกเขานั้นก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าชายหนุ่มลูกครึ่งเลยแม้แต่น้อย

“ชายหนุ่มพวกนี้นั้นเป็นสาวกของกองกำลังไหนกันนะ?”

หวังเสียนมองไปยังชายหนุ่มทั้งสามคน ก่อนที่จะพูดพึมพำออกมาเบาๆ

……….