Isekai Apocalypse MYNOGHRA ~The Conquest of the World Starts With the Civilization of Ruin~ - ตอนที่ 28 Sending troops

ยูนิตฮีโร่อันทรงพลัง “อิสลา ราชินีแห่งแมลงทั้งปวง”

หลังจากอัญเชิญเธอออกมาได้สำเร็จ ทาคุโตะและผู้ติดตามของเขาก็พากันไปพูดคุยอย่างเป็นส่วนตัวที่พระราชวัง ทำความคุ้นเคยกันและกัน

“ไม่ได้เจอกันสักพักแล้วนะ อิสลา หรือจะบอกว่ายินดีที่ได้รู้จักดีล่ะ? ข้าไม่ได้ถามก่อนหน้านี้ แต่เข้าประเด็นกันเลย เจ้ายังจำตอนที่เล่น Eternal Nations กับท่านทาคุโตะได้รึเปล่า?”

อาโทวมองไปที่อิสลาด้วยสายตาคมกริบ

ถึงจะไม่ได้อยู่ในสนามรบ แต่เธอก็ยังเป็นลูกน้องผู้จงรักภักดี ที่พร้อมจะเคลื่อนไหวทันทีที่จำเป็น

ภาพของสุนัขที่กำลังเห่าปกป้องเจ้านายได้ซ้อนทับกันขึ้นมาในหัวของอิสลา เธอส่งยิ้มด้วยกล้ามเนื้อบนใบหน้าที่ต่างจากมนุษย์

“โอ้ อาโทวจังกระตือรือร้นจังเลยนะ อยากปกป้องท่านทาคุโตะมากเลยสินะ น่ารักจัง มานี่มา”

อิสลาดูมีความสุข เธอขยับแขนที่สองออกมาและลูบหัวอาโทว

อาโทวประหลาดใจและสะบัดมันออกเพื่อไม่ให้ผมยุ่ง

เธอทำแก้มป่อง ผิดไปจากท่าทีเคร่งขรึมก่อนหน้านี้ เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย และหมดอารมณ์ต่อสู้

“เฮ้! หยุดเลยนะ ตอบคำถามมาเดี๋ยวนี้”

“เป็นเด็กหัวแข็งจริงๆเลยนะ แต่นั่นแหละข้อดีของเธอน่ะ ยังไงก็เถอะ คำตอบคือ ใช่จ้า ช่วงเวลาที่ได้ใช้ร่วมกับท่านทาคุโตะอยู่ในใจฉันเสมอแหละ มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วไม่ใช่หรอ?”

ขณะที่ลูบหัวอาโทวไปมา อิสลาก็เบนสายตาไปยังทาคุโตะ

สายตาของเธอเหมือนจะสื่อเป็นนัยๆว่า “ฉันคือข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์ของท่าน”

ถึงแม้ว่าเวลาที่พวกเขาใช้ร่วมกันจะเป็นแค่โลกเสมือน แต่ความจงรักภักดีของเธอนั้นไม่เคยเปลี่ยนแปลง…

ทาคุโตะรู้สึกประทับใจกับท่าทีของเธอ

ตอนแรกเขาคิดว่าจะมีแค่อาโทวที่ข้ามมายังโลกใบนี้พร้อมกับเขาคนเดียวที่จำเขาได้ซะอีก

อย่างไรก็ตาม อ้างอิงจากเรื่องของอิสลา ดูเหมือนว่าฮีโร่คนอื่นๆเองก็จำทาคุโตะได้เช่นกัน

พวกเขาต่างก็เชิดชูช่วงเวลาที่ได้ใช้ร่วมกันกับทาคุโตะ และยังคงยอมรับเขาในฐานะราชา ต่อให้เป็นโลกใบนี้ที่อยู่ภายนอกเกมก็ตาม

ช่างเป็นความรู้สึกอันน่าโหยหา ที่ทำให้ทาคุโตะนึกถึงสหายที่เคยเดินทางมาด้วยกัน

อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเหล่าฮีโร่ของไมน็อกกราห์ต่างก็ทรงพลัง พวกนั้นคงจะกลายเป็นสหายเจ้าปัญหาซะมากกว่า

ทาคุโตะสลัดความคิดเกี่ยวกับฮีโร่คนอื่นๆที่มีบุคลิกที่เป็นปัญหาอยู่บ้างออกไปจากหัว

เขามองไปยังอิสลาที่เพิ่งอัญเชิญมายังโลกใบนี้

“ใช่แล้ว ถ้ามีศัตรูที่สามารถรับมือกับความสามารถของอาโทว หรือมีพลังต่อสู้สูงกว่าอาโทวโผล่ออกมา จนทำให้เราไม่สามารถเล่นต่อไปได้ ฉันก็จะใช้ความสามารถของอิสลาในการจัดการพวกนั้นลงซะ”

เมื่อเป็นเรื่องของเกมแล้ว ทาคุโตะจะพูดได้อย่างคล่องแคล่วเลยล่ะ

พวกเขาพูดถึงความทรงจำในอดีตและย้อนคืนวันที่แสนสนุกเหล่านั้น

อาโทวที่กำลังจัดทรงผมใหม่ เข้ามาร่วมพูดคุยด้วย และหลังจากนั้น พวกเขาก็คุยกันเรื่อง Eternal Nations อยู่พักใหญ่

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะอยากพูดคุยถึงเรื่องราวในวันวานเหล่านั้น แต่อิสลาก็รู้ดีว่าเธอต้องทำอะไรก่อน

เมื่อพวกเขาพักเบรคจากการพูดคุยอย่างสนุกสนาน อิสลาก็แนะนำสิ่งที่พวกเขาต้องทำก่อนเป็นอันดับแรก

“เช่นนั้นแล้ว นายท่าน ช่วยอธิบายให้ฉันทราบเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันหน่อยได้ไหม? ฉันคงรู้สึกแย่มากหากท่านไม่อธิบายอะไรให้ทราบเลยน่ะ” 

“โอ๊ะ! จริงด้วย ขอโทษที จะเล่าให้ฟังเดี๋ยวนี้ล่ะ”

ถึงจะเป็นไปไม่ได้ที่จะอ่านสีหน้าและดวงตาของเธอ แต่เห็นได้ชัดเลยว่าเธอกำลังสับสนอยู่

นั่นคือเหตุผลว่าทำไม ตอนที่พวกเขาพูดคุยกันเรื่องตอนอยู่ในเกม เธอจึงมองไปรอบๆเพื่อที่ประเมินสถานการณ์

พระราชวังในปัจจุบันนั้นต่างไปจากในเกม อารยธรรมของพวกดาร์คเอลฟ์ปรากฏออกมาอย่างเด่นชัด

ทิวทัศน์ที่ไม่คุ้นเคยทำให้เธอรู้สึกกังวลเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม ทาคุโตะจะต้องทำให้เธอชินกับสภาพแวดล้อมแบบนี้โดยเร็ว

ทาคุโตะกำลังคิดที่จะใช้เวลากับอิสลาให้มากหน่อย เพื่อที่เธอจะได้คุ้นชินกับอาณาจักรแห่งนี้

“เดี๋ยวก่อนค่ะ ท่านทาคุโตะ! เรายังไม่รู้ว่าเธอจงรักภักดีต่อท่านจริงหรือเปล่า ดังนั้น ได้โปรดรอสักพักก่อน แล้วค่อยอธิบายสถานการณ์ปัจจุบันให้เธอฟังจะดีกว่าค่ะ เราต้องใช้เวลาตรวจสอบเธอให้มากกว่านี้ก่อนนะคะ!”

“ไม่เป็นไรหรอกนะ อาโทวจัง ฉันเข้าใจดี ฉันไม่แย่งท่านทาคุโตะไปจากเธอหรอกน่า”

“ฮึ่มม!”

ทาคุโตะหวังว่าพวกเขาจะเข้ากันได้ดีในเร็วๆนี้นะ…

โดยพื้นฐานแล้วเหล่าฮีโร่มักจะเอาแต่ใจ มันถูกอธิบายอยู่ในการตั้งค่าของเกม และปัญหาระหว่างฮีโร่เองก็มักจะปรากฏอยู่ในเกมเป็นครั้งคราว

มันมีบางอย่างที่ทำให้อาโทวไม่ชอบอิสลา

ยังดีที่อิสลารับมือกับเธอด้วยความใจเย็น และตอบโต้กลับไปอย่างสบายๆ

แต่นั่นยิ่งทำให้อาโทวโมโหหนักขึ้นไปอีก…

ทาคุโตะถอนหายใจ มองไปยังเหล่าฮีโร่เจ้าปัญหาของเขา จากนั้นจึงปรบมือ เพื่อหยุดการทะเลาะกันของทั้งคู่

　………

　……

　…

“เข้าใจแล้ว นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นสินะ….”

เมื่ออิสลาได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากทาคุโตะ เธอก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ในฐานะราชินีของเหล่าแมลง เธอทั้งงุนงงและสับสน

พูดตรงๆคือ เธอไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น

เธอบอกกับตัวเองว่า มันจะต้องมีเหตุผลอะไรบางอย่างกับการที่ตัวเธอได้มาอยู่ตรงนี้

“พูดกันตามตรงเลยว่ายังมีเรื่องที่ผมไม่รู้อีกเยอะเลย แต่ต้องขอบคุณอาโทว ที่ทำให้ผมก้าวมาจนถึงจุดนี้”

“ไม่จริงเลยค่ะ ที่ฉันสามารถทำได้ดีก็เพราะท่านทาคุโตะคอยอยู่เคียงข้างต่างหาก ถ้าฉันมาที่นี่ลำพังล่ะก็ ป่านนี้คงจะสิ้นหวังและตายไปแล้ว”

“แหวะ..”

ทาคุโตะและอาโทวเข้าสู่โลกของพวกเขาไปแล้ว

อิสลาจำได้ว่าในอดีตเมื่ออยู่ใน Eternal Nations อาโทวนั้นเป็นยูนิตฮีโร่คนโปรดของทาคุโตะ

การที่เข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยขนาดนี้เป็นเรื่องที่ดี แต่การอยู่แบบนี้ไปตลอดก็ไม่ใช่เรื่องดีเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม อิสลาไม่ได้ให้ความเห็นในเรื่องนี้มากนัก มันมีเรื่องสำคัญกว่าที่เธอต้องทำ

ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอยังคงอยู่ภายใต้ทาคุโตะ

อิสลา ราชินีแห่งเหล่าแมลง อยู่ที่นี่เพื่อช่วยเหลือเขาให้สำเร็จตามเป้าหมาย พลังนี้มีไว้เพื่อไมน็อกกราห์และผู้นำที่ยิ่งใหญ่อย่างอิระ ทาคุโตะเท่านั้น

“อย่างไรก็ตาม ฉันเข้าใจดีว่านายท่านอยากจะสร้างอาณาจักรที่สงบสุขในดินแดนปริศนาแห่งนี้ ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นแค่ข้ารับใช้ของท่าน แต่ฉันก็หวังว่าตัวเองจะสามารถเติมเต็มความความปรารถนาของนายท่านได้”

อิสลาแสดงให้เห็นถึงความเคารพ และจงรักภักดีที่เธอมีต่อทาคุโตะ ทาคุโตะเองก็ยืนยันกับเธอว่าทุกอย่างจะออกมาดี และสั่งให้เธอเป็นคนรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ

“อิสลา เธอจะรับผิดชอบด้านการป้องกันไมน็อกกราห์”

“โอ้ ท่านแน่ใจหรือคะ? นายท่าน”

อิสลาเอียงคออย่างฉงนกับการตัดสินใจของนายท่านของเธอ

เธอถือว่าเป็นน้องใหม่

ไม่เหมือนอาโทว อิสลาเพิ่งถูกอัญเชิญมาที่โลกใบนี้

สำหรับฮีโร่ที่ไม่รู้ที่มาที่ไปอย่างเธอ จะดีหรอที่จะให้รับตำแหน่งสำคัญอย่างผู้ปกป้องอาณาจักร? เธอสงสัยในการตัดสินใจของทาคุโตะ

แน่นอนว่าตัวอิสลาเองไม่ได้ตั้งใจทำตัวโง่เขลา ถึงอย่างนั้น ทาคุโตะก็ดูตัดสินใจเร็วเกินไปหน่อย

“ฉันเชื่อใจเธอ”

อิสลาไม่สามารถอ่านสีหน้าของทาคุโตะได้ ดังนั้นเธอจึงไม่แน่ใจว่าทาคุโตะคิดยังไงเกี่ยวกับเธอ

มันก็เหมือนกับอาโทว เธอรู้เพียงแค่ว่าทาคุโตะเล่นเกมอยู่บนเตียงผู้ป่วยเท่านั้น

ดังนั้นเธอจึงเข้าใจนิสัยของทาคุโตะอย่างผิวเผิน เธอพยายามจะเข้าใจพฤติกรรม และวิธีคิดของเขา แต่…ดูเหมือนว่าเธอจะยังไม่รู้จักมันทั้งหมด

ในมุมมองของอิสลา ทาคุโตะดูเหมือนตุ๊กตาที่ถูกสีดำทาทับ

อย่างไรก็ตาม เธอสลับความคิดกลับไปยังคำสั่งที่ถูกมอบให้ทันที

เหตุผลที่อิสลาได้รับหน้าที่ให้รับผิดชอบในการปกป้องไมน็อกกราห์ก็ง่ายๆเลย นั่นคือ

เธอไม่ใช่ฮีโร่สายต่อสู้

แน่นอนว่าเธอสามารถกลายเป็นฮีโร่สายต่อสู้ได้เมื่อเลเวลเพิ่มขึ้น เธอสามารถแข็งแกร่งขึ้นได้จากการที่เลเวลเพิ่มขึ้น

อย่างไรก็ตาม คุณค่าที่แท้จริงของเธออยู่ที่สกิล “กำเนิดแมลง” ที่สามารถผลิตยูนิตต่อสู้ และยูนิตชั้นแรงงานออกมาได้อย่างไร้ขีดจำกัด และตัวเธอเองก็ยังครอบครองความสามารถพิเศษ อย่างการเพิ่มพลังยูนิตต่อสู้ประเภทแมลงทุกชนิดอย่างละ 2 

เนื่องจากความสามารถพิเศษของเธอจะส่งผลต่อโลกทั้งใบ ดังนั้นยูนิตแมลงของฝ่ายศัตรูเองก็จะแข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน แต่ว่าอาณาจักรที่ใช้ยูนิตแมลงก็หายากมาก เพราะฉะนั้นมันแทบจะไม่มีข้อเสียเลย

ดังนั้น แผนการเดิมก็คือ ให้เธออยู่ภายในอาณาจักร เพิ่มพลังของอาณาจักรด้วยแมลงชั้นแรงงาน ให้กำเนิดแมลงต่อสู้ และเพิ่มความแข็งแกร่งของพวกมัน

เธอคือฮีโร่ที่จะแสดงความสามารถที่แท้จริงออกมาเมื่อนำไปใช้ในการป้องกัน

และก็ยังมีฮีโร่ของไมน็อกกราห์ที่มีความสามารถด้านการโจมตีอยู่เช่นกัน

“ฉันซาบซึ้งในความเชื่อใจที่นายท่านมีให้อย่างมาก เช่นนั้นแล้ว กองกำลังที่จะส่งไปยังฟอว์นคาเวนก็คือ…”

“เอ่อ ฉันเอง!”

แน่นอนว่าคนที่ถูกส่งไปยังฟอว์นคาเวน คือเด็กสาวที่หดหู่ ไร้ชีวิตชีวาคนนี้

ถ้าอิสลาที่เป็นราชินีของเหล่าแมลง รับผิดชอบในการป้องกัน ฮีโร่ที่รับผิดชอบด้านการโจมตีก็คืออาโทวแห่งโคลนเลน

ถึงแม้ว่าความสามารถในตอนเริ่มของอาโทวจะอ่อนแอ แต่ความสามารถที่ขโมยสกิลของศัตรูได้ก็เป็นอะไรที่น่าเกรงขาม

โดยเฉพาะกับอีกฝั่งที่มีพลังต่อสู้ค่อนข้างต่ำ อย่างเช่นพวกคนเถื่อน

พูดอีกนัยนึงก็คือ มันเป็นการฟาร์มเลเวลแบบง่ายๆ เพราะเธอสามารถขโมยสกิลของอีกฝ่ายได้โดยแทบไม่ต้องเสี่ยงเลย

พวกคนเถื่อนมีสกิลที่เป็นประโยชน์อย่างพวก “เพิ่มพละกำลัง” “ฟื้นฟูพละกำลัง” และ “กิจกรรมกลางแจ้ง” ที่จะช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับเธอ

และถึงแม้ว่าฟอว์นคาเวนจะทรยศ เธอก็สามารถหนีกลับมาที่ดินแดนต้องสาปได้อย่างรวดเร็ว

เพราะว่าทาคุโตะและอาโทวสามารถสื่อสารกันผ่านเทเลพาธีได้ ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาด้านการสื่อสารระหว่างทั้งสองฝ่าย

การตัดสินใจส่งอาโทวไปเป็นกำลังเสริมนั้นเป็นเรื่องปกติ

อย่างไรก็ตาม อาโทวและทาคุโตะจะรู้สึกยังไงนั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะพูดคุยกันผ่านเทเลพาธีได้ แต่มันก็ยังเป็นการจากลากันชั่วขณะอยู่ดี

เพราะว่าทาคุโตะนั้นสื่อสารไม่ค่อยเก่ง เขาจึงมักจะพึ่งอาโทวให้บริหารอาณาจักรแทน

การที่อาโทวไม่อยู่เองก็ถือเป็นความท้าทายสำหรับเขาเหมือนกัน เขาจะต้องมอบคำสั่งมากมายให้กับแต่ละคนด้วยตนเอง

ในขณะเดียวกัน อาโทวก็ต้องทำภารกิจให้สำเร็จโดยที่แบกรับความเครียดจากการแยกจากทาคุโตะที่รักยิ่งเอาไว้

มันให้ความรู้สึกเหมือนลูกสิงโตถูกพ่อแม่โยนลงจากหน้าผา

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะหลีกเลี่ยงได้

พวกเขาจะต้องกดความรู้สึกที่แท้จริงลงไป และทำตัวให้สมกับเป็นปีศาจ ทาคุโตะต้องทำการตัดสินใจอย่างยากลำบากเพื่ออาโทว และตัวของเขาเอง

“ผมคงจะเหงาหน่อยล่ะนะ แต่ว่า มีแค่เธอเท่านั้นที่ผมจะพึ่งได้”

พวกเขาสบตากัน ความรู้สึกต่างๆได้ถูกส่งผ่านสายตาคู่นั้น

ต่อให้ไม่มีเทเลพาธี ทั้งคู่ก็ยังเข้าใจความรู้สึกของกันและกัน

และเมื่อความรู้สึกทะลักขึ้นสู่จุดสูงสุด ทั้งคู่ก็พุ่งตัวเข้าหากัน

“ท่านทาคุโตะ!”

“อาโทว!”

พวกเขากอดกันกลม

ทั้งคู่รู้สึกเศร้าโศกราวกับต้องจากลากันชั่วนิรันดร์

ถึงแม้ว่าการตัดสินใจนี้จะทำเพื่อเสริมความแข็งแกร่งด้านจิตใจ และแก้ไขปัญหาด้านการสื่อสารของทาคุโตะก็ตาม แต่…

“……..”

ขณะที่เฝ้ามองสถานการณ์จากด้านข้าง อิสลาก็กังวลว่านี่มันจะได้ผลใช่ไหม เธอเมินความคิดพวกนั้น และเริ่มจดจ่อกับภารกิจของเธอ

“ฟุฟุฟุ เช่นนั้นแล้ว ฉันจะเป็นโล่ให้ท่านเองค่ะ”

อิสลาหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข เธอรู้สึกขอบคุณปาฏิหาริย์ที่เพิ่งเกิดขึ้น ก่อนหน้านี้เธอเป็นเพียงแค่ข้อมูลในเกม แต่ตอนนี้เธอมีชีวิตขึ้นมาแล้ว

เช่นเดียวกันกับอาโทว เธอเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่เธอรู้ดีว่าตัวเองต้องทำอะไร

ในนามของท่านอิระ ทาคุโตะผู้ยิ่งใหญ่ เธอจะทำให้ดีที่สุด เพื่อให้นายท่านของเธอ สนุกไปกับการเริ่มเกมใหม่นี้

เธอจะตั้งใจทำหน้าที่อย่างสุดความสามารถ

“ปล่อยให้อิสลาจัดการได้เลยค่ะ มารวบรวมเหล่าแมลงทั้งหมดในโลก และตอบรับความปรารถนาของนายท่านกันเถอะ”

เอาล่ะ ทีนี้เกมจะเดินไปทางไหนกันนะ?

อิสลาไม่รู้เลยว่าเกมนี้ของนายท่านจะยาวนานแค่ไหน

แต่เธอตัดสินใจที่จะเฝ้ามองการกระทำของทาคุโตะด้วยอารมณ์ความรู้สึกของผู้เป็นมารดา

———————————————————————————————–