Isekai Apocalypse MYNOGHRA ~The Conquest of the World Starts With the Civilization of Ruin~ - ตอนที่ 33 Conflict between Evils

ผ่านไปได้สักพัก

กองทัพที่นำโดยไอซ์ร็อค ราชาสวรรค์น้ำแข็ง ได้ทำการตั้งค่ายพักแรมขึ้นในบริเวณทิศใต้ของเมืองมังกร

พวกเขากำลังทำการกดดันด้วยกองทัพ

มันไม่ค่อยมีการตอบโต้มากนัก อย่างดีที่สุดก็คือมีธนูถูกยิงมาเป็นระยะๆใส่พวกปีศาจที่เข้าไปใกล้มากเกินไป บางทีคงจะเป็นแค่การขู่พวกเขา

แน่นอนว่ามันเกิดความเสียหายอยู่บ้าง แต่ถ้าดูจากขนาดของกองทัพแล้ว มันก็แค่มดกัด

ไอซ์ร็อคเห็นการต่อต้านอันแสนอ่อนแอของอีกฝ่าย ดังนั้นเขาจึงคิดว่าน่าจะทำการยึดครองเมืองนี้ได้อย่างง่ายดาย และพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

“หืมม ข้ากังวลไปเองสินะ แต่พวกมันมีฝีมือแค่นี้เองรึ? ไม่สิ สำหรับเมืองขนาดเท่านี้ ก็เป็นไปตามที่คาดกไว้ล่ะนะ…”

กองทัพของเขามีจำนวนประมาณ 5,000 ตน แม้จะไม่ใช่จำนวนที่มากมายนัก แต่มันก็เพียงพอแล้ว เนื่องจากกองทัพเต็มไปด้วยเหล่ามอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งกว่าพวกมนุษย์

ยิ่งกว่านั้น เหล่าทหารสัตว์ปีศาจที่อยู่ภายใต้ไอซ์ร็อคโดยตรงก็เคลื่อนพลมาด้วยเช่นกัน และพวกมันต่างก็ทรงพลังมาก

ดูจากความสามารถของทหารของฟอว์นคาเวนแล้ว ดูเหมือนพวกเขาจะยึดเมืองได้อย่างง่ายดาย ต่อให้ทหารในเมืองพวกนั้นมุ่งเน้นไปที่การป้องกันก็ตาม

เมืองมังกรกลัวที่จะสูญเสียทหารจำนวนมากหากต้องรบในที่โล่ง ดังนั้นพวกเขาจึงเลือกที่จะป้องกัน

“เจ้าพวกมนุษย์ ช่างน่าผิดหวังเสียจริง นี่พวกเจ้ามีจิตวิญญาณการต่อสู้บ้างรึเปล่าเนี่ย?”

ถึงอย่างนั้น ไอซ์ร็อคก็รู้สึกไม่สบอารมณ์นัก

แม้ว่าเขาจะเป็นผู้นำกองทัพ เขาก็ไม่สามารถโอ้อวดทักษะการต่อสู้ที่มีได้ หากเขาต้องการยึดเมืองโดยปราศจากการต่อสู้

มันเป็นผลลัพธ์ที่ไม่น่าอภิรมย์สำหรับไอซ์ร็อค ผู้ซึ่งต้องการแสดงความสามารถให้จอมมารเห็น

ความคิดของเขาได้แสดงออกมาผ่านท่าทีต่างๆ

ขณะที่ปลดปล่อยบรรยากาศอันเยือกเย็นออกมาจากร่างกาย เหล่าปีศาจใต้บังคับบัญชาของเขาที่ชาญฉลาดและมีรูปลักษณ์คล้ายมนุษย์ ต่างก็รักษาระยะห่าง หนึ่งในปีศาจเหล่านั้นได้เดินเข้าไปข้างๆไอซ์ร็อค

“ท่านไอซ์ร็อค ทัพหน้าพร้อมแล้วขอรับ”

“เจ้าเตรียมมอนสเตอร์แบบไหนไว้รึ?”

“มันเป็นกองทัพผสมอย่างพวกมอนสเตอร์ทั่วๆไป กับพวกออร์คขอรับ พวกมันจะเป็นผู้ทำลายประตูและปล่อยให้มอนสเตอร์ที่เหลือทำหน้าที่บุกเข้าเมืองขอรับ”

ยักษ์ภูเขาและออร์คต่างร้องคำราม พวกมันเดินออกไปอยู่แนวหน้าของทัพ

ในเกม RPG “Brave Quest” ไอซ์ร็อคมีกองทัพปีศาจอยู่ใต้บังคับบัญชา เขาสั่งการกองทัพด้วยเสียงที่แตกพร่า

“ไปแสดงให้มนุษย์และพวกโง่คนอื่นๆเห็นสิว่าพวกเรามีอะไร–บุกได้!”

“โอ้ววววววววววววว!!!”

พวกปีศาจต่างกู่ร้อง

เสียงคำรามของพวกมันดังก้องออกไปจนทำให้ผืนดินสั่นสะเทือน และเป็นการบ่งบอกให้รู้ว่าครั้งนี้ โลกทั้งใบจะถูกพิชิตโดยกองทัพจอมมาร

ใช่แล้ว มันกำลังจะเริ่มขึ้น นับจากวินาทีนี้เป็นต้นไป ความรุ่งโรจน์ที่พวกมันปรารถนา….

ทันใดนั้น–

ท้องฟ้าได้ถูกปกคลุมด้วยความมืดมิด

ท้องฟ้าสีครามได้กลายเป็นสีดำ และก้อนเมฆได้กลายมาเป็นหมอกพิษสีม่วง

ผืนดินที่เคยรกร้างกลับมีกลิ่นเหม็นเน่าโชยออกมา

ราวกับโลกทั้งใบพลิกกลับ มันใช้เวลาไม่นานนักก่อนที่มอนสเตอร์ซึ่งกำลังสับสนจะรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงรอบๆตัว

แม้แต่ปีศาจระดับสูงอย่างไอซ์ร็อค และลูกน้องของเขาก็ไม่สามารถซ่อนความประหลาดใจเอาไว้ได้ 

“นี่มันอะไรกัน?”

“เกิดอะไรขึ้น!?”

“นี่มันเกิดอะไรกันแน่!?”

เหล่ามอนสเตอร์ที่ทำหน้าที่เป็นกุนซือต่างร้องคำราม และมองไปรอบๆอย่างตื่นตัว

อย่างไรก็ตาม ท่าทีของพวกมันเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก และวิตกกังวลถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

“ไอซ์เมจ! บอกข้ามา มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!?”

“ขะ ข้าเองก็ไม่รู้เช่นกันขอรับ! ข้าไม่เคยเจอเวทมนตร์ขนาดใหญ่เท่านี้มาก่อนเลย! ทั้งกองทัพต่างถูกปกคลุมเอาไว้!”

นักเวทย์เผ่าปีศาจที่ยืนอยู่ข้างๆไอซ์ร็อคกรีดร้องด้วยความสับสน

ในโลกใบนี้ มีเพียงเวทมนตร์ที่สามารถใช้กับเป้าหมายเดี่ยวเท่านั้น

เขาไม่เคยพบเจอเวทมนตร์ขนาดใหญ่ที่สามารถส่งผลกระทบกับทั้งกองทัพได้เลย

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเวทมนตร์นี้จะแสดงผลแบบไหน

“ทำให้พวกมอนสเตอร์สัตว์ป่าสงบลงซะ!”

เพราะว่าพวกเขากำลังตกอยู่ในความตื่นตระหนก ทำให้พวกเขาเริ่มเข้าต่อสู้กันเอง

ในที่สุดไอซ์ร็อคก็ได้สั่งการลงไป

กองทัพมอนสเตอร์ต่างตื่นตระหนก ปีศาจที่เป็นกุนซือเองได้พยายามที่จะควบคุมมอนสเตอร์เหล่านั้นแล้ว แต่ผลลัพธ์ก็ออกมาไม่ดีเท่าไหร่

ทำให้กองทัพของพวกมันต่างหยุดชะงัก

เหล่าปีศาจต่างถูกขับเคลื่อนโดยสัญชาติญาณอันแรงกล้า

ด้วยเหตุผลนี้ จึงสามารถควบคุมพวกมันให้ทำลายเผ่ามนุษย์ได้ แต่อีกด้านหนึ่ง เมื่อพวกมันตื่นตระหนกแบบนี้ พวกมันก็จะหลุดจากการควบคุมไป

เพราะสัญชาติญาณอันแรงกล้าของพวกมัน ทำให้พวกมันไม่สามารถต่อต้านความกลัวที่เกิดจากสัญชาติญาณได้

พวกปีศาจต่างเข้าต่อสู้กันเอง ทำให้เกิดความเสียหายอย่างมาก

ถ้าสถานการณ์ยังเป็นแบบนี้ต่อไป พวกมันคงจะต้องยกเลิกการจู่โจม เพราะขาดกำลังรบเป็นแน่

ไอซ์ร็อคสั่งการให้ลูกน้องที่มีจำนวนไม่มากของเขา แยกกันไปควบคุมกองทัพให้อยู่ในความสงบ เขาคิดว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ น่าจะเป็นฝีมือของศัตรู

(..แปลกจริง พวกก๊อบลิน ยักษ์ภูเขา และออร์คต่างก็อ่อนเพลีย แต่ปีศาจบริสุทธิ์อย่างพวกเรากลับแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม…)

มันราวกับว่าโลกทั้งใบถูกทาทับด้วยพลังแห่งความมืด

มันค่อนข้างคล้ายคลึงกับบ้านเกิดของเขา โลกปีศาจ แต่ดูเหมือนว่ามอนสเตอร์เผ่าอื่นๆนอกจากปีศาจจะอ่อนแอลง

ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวระหว่างพวกมันก็คือคุณสมบัติ คุณสมบัติชั่วร้าย และคุณสมบัติที่เป็นกลาง

เนื่องจากข้อแตกต่างพวกนี้มีอยู่แค่ในเกม “Eternal Nations” จึงเป็นไปไม่ได้ที่ไอซ์ร็อคจะรู้สาเหตุ ที่จริงแล้ว เขาไม่รู้เรื่องคุณสมบัติต่างๆเลยด้วยซ้ำ

(พวกมันใช้เวทมนตร์พิเศษบางอย่างงั้นรึ? แต่ข้าไม่เคยพบเจอเวทมนตร์ขนาดใหญ่แบบนี้มาก่อนเลย)

อย่างไรก็ตาม เป็นความจริงที่กองทัพของเขาได้รับความเสียหายหนัก

ถึงแม้ว่าปีศาจอย่างไอซ์ร็อคและลูกน้องที่ขึ้นตรงกับเขาจะแข็งแกร่งขึ้น แต่พวกเขาก็มีจำนวนเพียงเล็กน้อย

พวกเขาต้องการปีศาจจำนวนมากกว่านี้เพื่อทำลายเมือง และกำจัดพวกมนุษย์

ไอซ์ร็อคไม่มีความตั้งใจที่จะปล่อยให้อีกฝ่ายรอดชีวิต แต่ตอนนี้เขาจำต้องกัดฟันทน เพราะแผนการณ์ที่วางไว้ถูกทำลายอย่างย่อยยับ

รายงานจากหนึ่งในลูกน้องของเขายิ่งโหมกระพือโทสะของเขาให้ลูกโชนขึ้นอีก

“ทะท่านไอซ์ร็อคขอรับ…หรือ หรือว่าจะเป็นผู้กล้า?”

“อย่าพูดชื่อนั้นออกมาเชียวนะ!”

ไอซ์ร็อคตำหนิลูกน้องของเขาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น

ผู้กล้า – ความทรงจำที่ไม่น่าอภิรมย์ผุดขึ้นในหัวของเขา

ตัวตนที่น่าชิงชังซึ่งคอยขัดขวางพวกเขาอยู่ร่ำไป

ความทรงจำที่ถูกสังหารได้ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

เขาสะบัดหัวเพื่อไล่ความทรงจำพวกนั้นออกไป

ด้วยความพยายามของพวกเขา ในที่สุดพวกมอนสเตอร์ก็สงบลง

ในที่สุดความวุ่นวายที่เกิดขึ้นก็จบลง

อย่างไรก็ตาม ขวัญกำลังของพวกเขาได้หดหายไปแล้ว

ไอซ์ร็อคเชื่อว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป จะส่งผลต่อการโจมตีเมืองมังกรเป็นแน่ ดังนั้นเขาจึงชูขวานศึกของเขาขึ้นและปรระกาศกร้าว

“ไม่จำเป็นต้องกลัวผู้กล้า ไม่สิ ไม่มีศัตรูคนไหนจะมาขวางทางพวกเรา กองทัพจอมมารได้! ไม่ว่ามันจะเป็นใครก็ตาม ข้า ไอซ์ร็อค หนึ่งในสี่ราชาสวรรค์ จะเป็นผู้สังหารมันเอง!”

เสียงทุ้มต่ำและแข็งแกร่งของเขาได้จับความสนใจของพวกปีศาจเอาไว้

ไอซ์ร็อคที่ยังแข็งแกร่งแม้ตกอยู่ในสถานการณ์ไม่ปกติ

ทันใดนั้น สัญชาติญาณของเหล่าปีศาจต่างผ่อนคลายและรู้สึกมั่นใจขึ้น และจิตวิญญาณการต่อสู้ของพวกมันค่อยๆเริ่มฟื้นฟูกลับมาอีกครั้ง

“ผู้กล้างั้นหรอ–เห แกน่ะมาจากเกม RPG สินะ? ราชาสวรรค์ คลาสพิเศษหรอ?”

มีหญิงสาวท่าทางแปลกประหลาดยืนอยู่ตรงนั้น

เธอมีผมสีเงินหม่น ดวงตาสีแดง และใบหูที่ยืดยาวออกมา

เมื่อได้เห็นหญิงสาวที่มีรูปลักษณ์เหมือนพวกปีศาจ ดวงตาของไอซ์ร็อคก็เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย

เหตุผลก็คือ เขาสัมผัสถึงตัวตนเธอไม่ได้เลย จู่ๆเธอก็ปรากฏตัวขึ้นราวกับภาพลวง

ขณะที่งุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไอซ์ร็อคก็ถามออกไปเงียบๆ

“หืม? สาวน้อย เจ้าไม่ใช่…ผู้กล้างั้นรึ? เจ้าเป็นปีศาจใช่หรือไม่? เจ้าเป็นใครกัน? แล้วมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง? ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้? และอะไรคือ อา พี จี?”

คลื่นแห่งความมืดมิดที่แผ่ออกมาจากหญิงสาวทำให้ไอซ์ร็อครู้สึกสับสน

เห็นได้ชัดเลยว่าหญิงสาวผู้นี้ไม่ใช่พวกเดียวกัน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ไอซ์ร็อคสัมผัสได้ว่าเธอเองก็เป็นปีศาจเช่นเดียวกับเขา

หากหญิงสาวคนนี้เป็นปีศาจท้องถิ่นที่อาศัยอยู่แถบนี้ เขาเองก็ยินดีผูกมิตรกับเธอ

หากว่าเธอยอมเข้าสวามิภักดิ์กับจอมมาร ก็นับได้ว่าเธอจะกลายมาเป็นสหายในอนาคตของพวกเขา

เช่นนั้นแล้ว พวกเขาจะได้ข้อมูลที่มีประโยชน์เพิ่มขึ้นอีก

“แกถามหลายอย่างจังนะ อ่า ฉันเองก็อยากจะถามแกอยู่เหมือนกัน เจ้าคนตรงนั้นน่ะ เป็นเหมือนมือขวาหรืออะไรทำนองนั้นสินะ?”

หญิงสาวชี้ไปยังปีศาจที่กำลังสั่งการอยู่ถัดจากไอซ์ร็อค เขาคือหนึ่งในผู้ช่วยของไอซ์ร็อคที่ไม่เก่งเรื่องการวางกลยุทธ์

ปีศาจที่ควบคุมมอนสเตอร์ด้วยเวทมนตร์ก่อนหน้านี้ เมื่อเขาตระหนักได้ว่าอาโทวมุ่งความสนใจมาที่เขา เขาจึงแนะนำตัวเองด้วยความภาคภูมิใจ

“ใช่แล้ว ข้าคือผู้ช่วยของหนึ่งในสี่ราชาสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่ ท่านไอซร็อคขอรับ ปกติแล้ว เด็กหญิงอย่างเจ้าน่าจะ…”

เลือดสีเขียวเข้มกระจายไปทั่ว และปีศาจผู้ช่วยที่ยืนอยู่ข้างไอซ์ร็อคได้ถูกเสียบสังหารไป

ปีศาจที่โดนเสียบทะลุจากทวารไปยันหัวด้วยรยางค์ที่ผุดขึ้นมาจากพื้นของเธอ

ร่างของมันกระตุกอีกสองสามครั้ง จากนั้นก็สลายไป และมีเหรียญทองคำดรอปออกมา

“บัดซบ นี่เจ้าทำอะไรกัน!”

ดวงตาของไอซ์ร็อคเบิกกว้างอย่างตกตะลึง

ถึงแม้ว่าปีศาจตนนั้น จะได้มาทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของไอซ์ร็อคเพราะพรรสวรรค์และสติปัญญา ไอซ์เมจที่เพิ่งตายไปไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น

จากความจริงข้อนั้น เขาก็ตระหนักได้ถึงความสามารถของศัตรูทันที เขาหยิบขวานศึกคู่ใจออกมาจากด้านหลัง และตั้งท่าพร้อมต่อสู้ด้วยใบหน้าโกรธเกรี้ยว

ไอซ์ร็อคลืมนึกถึงความเป็นไปได้ที่หญิงสาวตนนี้ จะมีความเชื่อและเหตุผลต่างไปจากพวกเขา ความเป็นไปได้ที่เธอจะเป็นฝ่ายศัตรู…

ไม่สิ เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นตั้งแต่แรกเลยด้วยซ้ำ

เป็นเพราะพวกเขายังไม่เคยเผชิญหน้ากับตัวตนอื่นที่ไม่ใช่มนุษย์—

“ตอบข้ามาซะ ไอ้สารเลว! เจ้าเป็นใครกันแน่!?”

หญิงสาวหัวเราะใส่ไอซ์ร็อคที่กำลังโมโห

ในขณะเดียวกัน รยางค์นับไม่ถ้วนได้แผ่ขยายออกมาจากด้านหลังของเธอ

ปีศาจที่ไม่ทันระวังตัว เพราะกำลังตั้งสมาธิกับการควบคุมมอนสเตอร์อยู่ต่างถูกสังหารไปทีละตน

พร้อมๆกันนั้น เขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของปีศาจดังออกมา

เขาหันไปยังทิศทางนั้น

ก่อนที่พวกเขาจะทันรู้ตัว ได้มีแมลงขนาดยักษ์ปรากฏตัวขึ้น และเข้าฟาดฟันใส่เหล่าทหารที่ควรจะแข็งแกร่งอย่างง่ายดาย ราวกับพวกมันเป็นเพียงแค่กระดาษเปล่า

เสียงกู่ร้องดังมาจากบริเวณที่ตั้งของเมือง

เมื่อเขามองไป ประตูเมืองก็ได้เปิดขึ้น และถึงจะมีจำนวนไม่มากนัก กองทัพก็ได้เคลื่อนออกมา

ธนูและเวทมนตร์ต่างถูกยิงออกมาจากกำแพง และสาดเข้าใส่เหล่ามอนสเตอร์

เมื่อตระหนักได้ว่าเขาติดกับเข้าเต็มเปา ไอซ์ร็อคจึงตะโกนออกมาด้วยสีหน้าท่างอันโกรธเกรี้ยว

 มอนสเตอร์แมลงที่ปรากฏตัวขึ้นมาพวกนั้น ดูเหมือนจะกลืนไปกับพื้นดิน

มันเป็นการสังหารกองทัพจอมมารที่อ่อนแรงอยู่ฝ่ายเดียว

ความเสียหายที่เกิดจากธนูและเวทมนตร์เองก็ไม่ใช่น้อยๆเช่นกัน

จากการที่หน่วยสอดแนมของพวกเขาไม่เจอศัตรู เห็นได้ชัดเลยว่าอีกฝ่ายตั้งใจซ่อนความแข็งแกร่งที่แท้จริงเอาไว้

แถมยังมีหญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าเขาตนนี้อีก

ขณะที่เขาถูกหญิงสาวคนนี้เบนความสนใจ พวกเขาก็ตกอยู่ในกับดักของอีกฝ่ายเรียบร้อยแล้ว

มันเป็นเพราะเขาไม่ทันระวังตัว ไอซ์ร็อคคิดว่าพวกเขาอยู่ฝ่ายเดียวกันเพียงเพราะว่าเธอเองก็เป็นปีศาจ

หญิงสาวที่อยู่ด้านหน้าเขาจะต้องถูกสังหาร

ที่จริงแล้วแค่ฆ่าทิ้งคงไม่พอ ด้วยความโกรธที่เดือดพล่านราวกับลาวา ไอซ์ร็อคได้พ่นลมหายใจนำแข็งออกมา

หญิงสาวยิ้มกว้าง จากนั้นจึงหัวเราะคิกคักใส่เขา เธอจับจีบกระโปรง และแสดงท่าทางขอบคุณ ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่อยู่เบื้องหลังของรอยยิ้มและท่าทางนั้น

“ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันคืออาโทวแห่งโคลนเลน และฉันมาจากเกม SLG

ทีนี้ก็…ฉันมาเพื่อฆ่าพวกแกทุกคนยังไงล่ะ”

“ไอ้สารเลวววววววววว!!!”

เสียงคำรามของไอซ์ร็อคดังไปทั่วสนามรบ และเริ่มเข้าจู่โจม

สงครามครั้งแรกของไมน็อกกราห์ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

= ข้อความ ============= 

[อีเว้นท์] การประกาศสงคราม

ฟอว์นคาเวนได้ประกาศสงครามกับกองทัพจอมมาร

ผู้นำอันยิ่งใหญ่ <<เปเป้>>

~สงครามนี่มันแย่ที่สุด ยังไงก็เถอะ ฉันจะเป็นคนปกป้องฟอว์นคาเวนเอง!~

ไมน็อกกราห์ได้ประกาศสงครามกับกองทัพจอมมาร

ผู้นำอันยิ่งใหญ่ <<อิระ ทาคุโตะ>>

หืมม ช่วยไม่ได้ล่ะนะ…

สำหรับตอนนี้ก็…..ฆ่าพวกนั้นให้หมด แล้วมาคิดเรื่องนี้ทีหลังแล้วกัน~

==========================================

//อย่างเดือด มังงะภาพสวยมากกกกก

SLG = Simulation Game หรือเกมจำลองสถานการณ์ไงล่ะ!!