Jisui danshi to mesukōsei - ตอนที่ 16
หนุ่มวิทยาลัยกับสาวมัธยมปลายไร้เดียงสา – 16
“ฉันชื่อ อาโอบะ อาโออิ นักศึกษาปีสองในภาควิชากฎหมายที่ สิ่งที่ฉันชอบคือการดื่มและสิ่งที่ฉันไม่ชอบคือการเรียน คนอื่นมักจะเข้าใจผิดว่าฉันเหมือนผู้ชาย แต่ฉันเป็นผู้หญิง ยินดีที่ได้รู้จัก~!”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ~!”
ตรงข้ามโต๊ะเล็กๆ ที่บ้านของผม นักศึกษาวิทยาลัยขี้เมาและสาวมัธยมห้องข้างๆ ทักทายกันและกันอย่างเป็นมิตร
จากนั้นผมก็มองลงไปที่ถุงพลาสติกที่บรรจุเครื่องดื่มกระป๋องจำนวนมากที่อาโอบะฝากให้ผมเมื่อเธอออกไปซื้อของ
“~เห๊…ผู้ชายคนนี้ซื้อสาเกไว้ในตู้เย็นจริงๆด้วยแฮะ..”
“แล้วมันยังไง…”
“ทุกคนมาดื่มด้วยกันเถอะ!!!”
“อย่า พยายามให้ผู้เยาว์ดื่มของแบบนี้”
“ไม่เป็นไร~ ไม่เป็นไร~ ฉันซื้อเบียร์แบบไม่มีแอลกอฮอล์มาด้วย แม้แต่มาฮิรุจังก็ดื่มได้!”
“แบบนั้นก็ไม่ได้!”
“โอ๊ะ~โอ ถึงยังไงยูคุงผู้ไม่คาดคิดคนนี้ ได้สาวน้อยน่ารักแบบนี้มายังไง..”
“และฉันบอกเธอไปแล้วว่าเธอเป็นเพื่อนบ้านของฉัน—ใช่มั้ย”
“ผู้ชายจะไม่คิดอะไรได้ยังไงขณะที่เขาพาสาวมัธยมที่น่ารักมาที่บ้านของเขา? ระวังนะ มาฮิรุจัง! ผู้ชายแบบนี้เท่านั้นที่มองหาโอกาสที่จะจู่โจมเรา รู้ไหม~!?”
“อาโอบะ!!!”
“อ๊ะ….ไม่มีทางเป็นแบบนั้นหรอกค่ะ”
“…เอาล่ะ~ ฉันขอโทษ อย่าโกรธฉันเลย~”
เมื่อผมถอนหายใจใส่อาโอบะที่กำลังหัวเราะราวกับนึกคิดไม่ออก มาฮิรุหน้าแดงแล้วพูดขึ้นว่า “ต-แต่..”
“หนูไม่คิดว่าพี่ชายจะเป็นคนแบบนั้น พี่ชายเขาเป็นคนคอยช่วยมาโดยตลอด เป็นเหมือนคนแปลกหน้าธรรมดาในตอนที่เราเจอกันครั้งแรก และพี่ชายเขาก็ยังใจดีกับหนูเสมอ เพราะงั้น..”
“มาฮิรุ….”
ช่างเป็นเด็กดีจริงๆ…เธอบริสุทธิ์เกินไปสำหรับสังคมที่น่าขยะแขยงนี้…!
ขณะที่ผมกำลังจับศรีษะด้วยอารมณ์ อาโอบะซึ่งเป็นที่รู้จักเพราะว่าเธออ่านอารมณ์ไม่ออกก็พูดว่า “เอ๊ะ~ น่าเบื่อจัง~!”
“ทำไมยูถึงได้รับความไว้วางใจจากสาวสวยขนาดนี้? แม้แต่ฉันเองก็ยังมีปัญหากับเด็กสาวรุ่นน้องอยู่บ่อยๆ”
“เป็นเพราะเธอ ทำลายความประทับใจแรกตางหากล่ะ-“
“หมายความว่ายังไง ฉันน่ารักเกินไปเหรอ ~น่าอายจัง”
“อย่ามองโลกในแง่ดีแบบนั้นสิ..”
ผู้หญิงคนนี้ควรจะเสียใจไม่ใช่เหรอ.. แต่ทำไมถึงดูเหมือนชื่นชมยินดีราวกับว่าเขา “ได้รับคำชมอย่างสูง”
“ว่าแต่ หนูน้อย เธอมาทำอะไรที่นี่กับยูเหรอ ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆมันดูน่าเบื่อนะ”
“อย่าพูดแบบนั้น…”
“ก็..พี่ชายจะสอนหนูทำอาหาร”
“ทำอาหารเหรอ~? ทำอาหารได้ ยู?ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้จากนายมาก่อน”
“ไม่ต้องพูดเลย…ก็แค่พื้นฐานเท่านั้น แกง ข้าวผัด พาสต้าอะไรพวกนี้..”
“อ้า…ข้าวผัดที่เราทำเมื่อวันก่อนอร่อยมากเลยนะ”
“เธอมักจะพูดว่า’อร่อยมาก’ไม่ว่าจะกินอะไรก็ตามไม่ใช่เหรอ..”
“ก็เพราะ..ทุกอย่างอร่อยมาก!”
ตาของมาฮิรุเป็นประกายเมื่อเธอพูดอย่างนั้น เป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก เป็นพรสวรรค์อย่างหนึ่งที่จะกินได้อร่อยแม้ว่าอาหารจะล้มเหลวไปบ้าง
แต่น่าเศร้าผมคิดไม่ออกว่าอาชีพที่มีความสามารถนี้ไม่สามารถนำไปใช้ประโยชน์อะไรได้เลย..
ในขณะที่ผมกำลังคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ไร้ประโยชน์ดังกล่าวอาโอบะก็ยกนิ้วชี้ขึ้นและพูดว่า “โอ้ ถ้าเป็นเช่นนั้น!”
“วันนี้ฉันจะอาสาเป็นคนทำอาหารให้พวกเธอเอง!”
“ห๊ะ…!?”
เธอกำลังพูดถึงอะไร….
“ได้ยินที่ฉันพูดมั้ย มาฮิรุมาที่นี่เพื่อฝึกทำอาหาร”
“อย่ามองแบบนั้นสิ การทำบางสิ่งไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดในการฝึกฝนเสมอไป ไม่เป็นไรนะ มาฮิรุจัง~”
“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้ามันโอเคกับพี่ชาย”
“เห้อ..เหนื่อยกับเธอจริงๆเลย…”
“ตัดสินใจแล้ว! ฉันจะไปดูในตู้เย็น~ มีอะไรบ้างน้า~”
“เธอควรสงวนตัวมากกว่านี้ เข้าใจที่ฉันพูดมั้ย”
“ฮา…”ผมถอนหายใจหลังจากตะโกนใส่อาโอบะที่กำลังมุ่งหน้าไปที่ห้องครัวขณะฮัมเพลงไปด้วย
“ขอโทษทีนะ..ที่เธอเป็นแบบนั้น”
“ไม่เป็นไร แต่คุณอาโอบะเขาทำอาหารเป็นเหรอ..”
“เอ่อ…คือ ฉันรู้สึกว่าเธอทำอาหารไม่เป็น…”
“..?”
จบ~~