Jisui danshi to mesukōsei - ตอนที่ 15
หนุ่มวิทยาลัยกับสาวมัธยมปลายไร้เดียงสา – 15
หลังจากเรียนจบช่วงบ่าย ผมรีบมุ่งตรงกลับบ้านทันที วันนี้ผมไม่มีงานพาร์ทไทม์ และเนื่องจากผมเพิ่งไปซื้อของเมื่อวาน จึงไม่ต้องกังวลเรื่องของในตู้เย็น
ถ้าผมต้องพูดอย่างนั้น ผมจะบอกว่าซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ปกติไม่มีโปรโมชั่นขายไข่แบบจำกัดเวลา…
เดือนที่แล้ว ผมไม่ได้ออกไปดื่มกับอาโอบะ
ในเดือนนี้กระเป๋าเงินของผมจึงค่อนข้างมีน้ำหนักขึ้นมานิดหน่อย
เมื่อกลับถึงบ้าน ผมโยนกระเป๋าเรียนสุดเบาหวิวซึ่งมีเพียงกล่องดินสออยู่ข้างในไว้บนโซฟา แล้วไปที่ห้องนั่งเล่น
วันนี้ผมมีนัดกับมาฮิรุอีกแล้ว แต่เธอมักจะมาตอนประมาณหกโมงเย็นเสมอ ซึ่งหมายความว่าวันนี้ผมยังพอมีเวลาว่างอีกซักพัก
ผมนั่งฟูบลงบนโต๊ะพับตรงมุมห้อง กางหนังสือสูตรอาหารที่ซื้อมาเมื่อวันก่อน
“การที่มี ‘หญิงสาวน่ารัก’ เข้ามาในห้องนี่หมายความว่ายังไงน้า~”
“หนวกหูน่า~”
อาโอบะ อาโออิ หญิงร่างสูงที่แอบเดินตามผมกลับบ้านหลังเลิกเรียน เธอวางมือบนสะโพกเรียวพร้อมเหยียดหน้าอกออกพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ จากนั้นผมตอบกลับเธออย่างเย็นชาขณะดูหน้าเพจที่มีสูตรแฮมเบอร์เกอร์ต่างๆ
“ช่วยสนใจฉันหน่อยได้ไหม…มีหญิงสาวสุดสวยยืนอยู่ตรงหน้าแท้ๆเชียวนะ เราเป็นเพื่อนกันใช่ไหมล่ะ!”
“เธอมั่นใจในตัวเองมากไปรึเปล่า ถึงแม้เราจะเป็นเพื่อนกันแต่ก็ไม่ได้สนิทอะไรขนาดนั้นสะหน่อย”
“ฉันไม่รังเกียจถ้าฉันไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทกับยูคุงขนาดนั้น แต่นายเห็นด้วยใช่ไหมว่าฉันเป็น’สาวสวย’”
“หึมมม…”
ผมเงยหน้าขึ้นมองเธอพร้อมกับถอนหายใจด้วยความเอือมระอาเป็นที่สุด แต่เธอหัวเราะคิกคักตอบกลับและยิ้มอย่างขบขันตามปกติ
“ฉันไม่เข้าใจว่าเธอมาที่นี่ทำไม…บ้านฉันมันไม่มีอะไรน่าสนใจขนาดนั้นหรอกนะรู้มั้ย”
“ฉันรู้แล้ว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันมาที่นี่ ดังนั้น! ฉันจึงไม่ได้คาดหวังอะไรจากยู~คุง มากขนาดนั้น”
“หยุดเรียกว่า’ยู~คง’จะได้ไหม มันดูน่าขนลุก แล้วอีกอย่างตามฉันมาทำไม ปกติเธอจะออกไปดื่มไม่ใช่เหรอ”
“มันก็ใช่ ถึงไม่ได้ดื่มข้างนอกก็ไม่เป็นไร ฉันดื่มที่บ้านของนายได้!”
“เธอคงไม่ได้หมายความว่ามาดื่มในห้อง ที่นี่ ตรงนี้…หรอกใช่มั้ย”
“ตามนั้นทุกอย่างเลย”
“…..”
“ไม่ได้วันนี้ฉันมีนัดแล้ว กลับบ้านไปซะ!”
ก่อนที่ผมจะพูดจบ เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น อาโอบะยิ้มชั่วร้ายอย่างมีเลห์กลให้ผมแล้วจู่ๆ ก็เหลือบมองไปที่ประตูหน้า
“….ใคร..น้า~?”
“…!เดี๋ยวอาโอบะ เธอตั้งใจทำแบบนั้นตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม—!!?”
ผมพยายามจะหยุดเธอ แต่มันก็สายเกินไปแล้ว อาโอบะ เปิดประตูหน้าออกโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผม..แล้ว—
“สวัสดีตอนเย็นพี่ชาย วันนี้ฮิโยริจังฝากน้ำผลไม้มาขอบคุณสำหรับเมื่อวันก่อนด้วย มาดื่มด้วยกันเถอะ เอ๊ะ..!—?”
—มีนักเรียนมัธยมปลายข้างห้อง ที่ยิ้มออกมาดุจดั่งพระอาทิตย์ขึ้นตามปกติแล้วเปลี่ยนสีหน้าอย่างรวดเร็วด้วยท่าทางงุนงง
“สวัสดีจ๊ะ..หนูน้อย เป็นอะไรไปเหรอ…”
“….ขอโทษค่ะ หนูมาผิดห้อง!!”
“ไม่ได้ผิดห้องหรอก หยุดเดียวนี้เลยยัยบ้า!”
“โอ้ยย!”
ผมใช้ฝ่ามือฟาดอาโอบะ ที่ด้านหลังศีรษะของเธอขณะพูดคำดังกล่าวกับมาฮิรุ ที่กำลังสับสนเล็กน้อย
“ฉันขอโทษนะที่ทำให้คนงี่เง่าคนนี้ก่อความวุ่นวาย…”
“เอ๊ะ…พี่ชาย”
“โธ่—พี่ชายตีหนูทำไม…”
“เธอไม่มีสิทธิ์เรียกฉันว่าพี่ชาย ยัยคนงี่เง่า”
“หนอย~..นายว่าใครเป็นคนงี่เง่ากันยะ-!”
อาโอบะบ่นพร้อมกับก้มหน้าด้วยความอับอาย จากนั้นมาฮิรุก็มองไปที่อาโอบะพร้อมสีหน้างุนงงบนใบหน้าของเธออีกครั้ง
“นี่คือเพื่อนดื่มในวิทยาลัยของฉันเอง ขอโทษ จะไล่เธอออกไปเดี๋ยวนี้ล่ะ เชิญรอข้างในก่อนเลย..”
“โหดร้าย!! แล้วแผนการดื่มของเราล่ะ”
“ฉันไปสัญญากับเธอตอนไหนกันยัยขี้เมา”
“ห๊ะ..!?นี่นายล้อฉันเล่นใช่มั้ย”
ขณะที่ผมกำลังดิ้นรนอยู่กับอาโอบะตรงทางเข้าประตูอาโอบะที่กำลังกรีดร้องและกอดผมอยู่และพูดประมาณว่า”อย่าไล่ฉันไปนะๆ” เด็กสาวมัธยมปลายผู้ใจดีก็พูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไรหรอกพี่ชาย”
“พี่สาวเป็นเพื่อนกับพี่ชายใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้น—”
“เห็นมั้ย สาวน้อยคนนี้ยังบอกไม่เป็นไรเลย นี่หนูน้อยเดี๋ยวครั้งหน้าฉันจะซื้อเบียร์มาฝากนะ”
“นี่เธอจะบ้าไปแล้วรึไง อย่าพยายามให้เด็กดื่มอะไรแบบนั้นเด็ดขาดนะ”
“อุ้ย!! ขอโทษ”
ผมทุ่มกำลังทั้งหมดผลักไปที่หลังของอาโอบะ—แต่ท้ายที่สุดมาฮิรุ ก็เกลี้ยกล่อมให้ผมยอมให้ผู้หญิงขี้เมาคนนี้เข้ามาจนได้ในที่สุด….
จบ~
—ตอนนี้อาจแปลได้แปลกๆหน่อยนะ อารมณ์ล้วนๆ :3