Jisui danshi to mesukōsei - ตอนที่ 18
หนุ่มวิทยาลัยกับสาวมัธยมปลายไร้เดียงสา – 18
“อ่าฮ่า งานเลี้ยงสังสรรค์คือที่สุด! นี่มาฮิรุจัง ยูคุง พวกเธอสนุกกันมั้ย~!”
“ดูจากสถานการณ์แล้วก็น่าจะรู้ดีนี่ว่าเธอเป็นคนเดียวที่สนุก แล้วก็หยุดเสียงดังได้แล้วเดี๋ยวชั้นล่างจะขึ้นมาโวยวายเอา..”
….
“ฮิฮิ หนูน้อย เธอนี่น่ารักจริงๆเลย~ ยูคุงคิดยังไงกับเธอกันแน่น้า”
“ฮึ—!”
“หยุดพูดอะไรที่มันไม่เข้าท่าได้แล้ว”
…อาโออิซึ่งดื่มเบียร์กระป๋องที่สี่จนหมดภายในเวลาไม่ถึง 30 นาที กำลังอาละวาดที่บ้านของยาโมริโดยถือเบียร์กระป๋องที่ห้าของเธอ
เธอกระโดดโลดเต้นไปรอบๆ ขณะตะโกนและร้องเพลงราวกับว่าเธอกำลังแสดงสดอยู่…และที่สำคัญ เธอยังมีท่าทางล่วงละเมิดทางเพศเด็กสาวมัธยมอีกด้วย เมื่อ ยู ซึ่งทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว พยายามจะรั้งเธอไว้ แต่แล้วเธอตะโกนกลับด้วยเสียงผู้หญิงที่ไม่เข้ากับใบหน้าของเธอว่า “ไม่น้า~~~ฉันกำลังถูกโจมตี~~!
…อาโออิเธอยากเกินไปสำหรับ ยู ที่จะรับมือ….
“พ-พี่ชาย คุณอาโอบะเขาทำอย่างนี้ตลอดตอนที่เขาเมาเลยรึเปล่า…”
“…ก็คงงั้น. เธอชอบดื่มแต่เธอเมาง่ายมาก เธอไม่อ้วก แต่อย่างที่เห็น เธอมีนิสัยการดื่มที่แย่มาก..”
“เธอดูผอมนะมาฮิรุจัง~! โอ๊ะ..เนื้อส่วนขาเธออยู่ไหนกัน ไม่ดีเลยๆ เป็นผู้หญิงมันต้องขาอวบๆ สะโพกใหญ่ๆแบบนี้—!”
“เอ๊ะ..!?”
“นี่ อย่าพูดแบบนั้นกับคนอื่นสิ เขาไม่เหมือนกับเธอนะ”
“เอ๊ะ…อะไรกัน~ ยูคุง?—อุ้ย มองฉันอย่างนั้นเหรอ~!?”
จากนั้นอาโออิก็บิดตัวและหมุนตัวไปรอบๆ ขณะที่ซ่อนหน้าอกเล็กๆ ไว้ด้วยแขนของเธอ
“หยุดพูดได้แล้ว!” ยูจึงตะคอกใส่เธอและถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
“ไปดื่มน้ำให้ส่างเมาก่อนแล้วกลับบ้านไปซะ..”
“ม่ายน้า~ ค่ำคืนที่แสนยาวนานนี้เพิ่งจะเริ่มต้อนขึ้นเองนะรู้มั้ย…~”
“พรุ่งนี้ไม่ไปเรียนอีกแล้วรึไง..เธอใกล้จะซ้ำชั้นปีอีกแล้วนะ เห้อ…อย่างน้อยก็เข้าเรียนบ้างหน่อยสิ”
“บู~! ทำไมนายจริงจังกับทุกเรื่องนักล่ะ~!? ต่อให้หยุดไปหนึ่งวัน มันก็ไม่เกิดผลอะไรทั้งนั้น~!”
“พอได้แล้ว ฉันจะไปเตรียมตัวอาบน้ำ! รอนี่นะเดี๋ยวฉันมา”
จากนั้นยู เข้าไปในครัว ด้วยคำเหล่านี้ มาฮิรุรู้สึกงุนงงทำอะไรไม่ถูกเพราะเธออยู่กับอาโออิคนเดียว
ราวกับสัมผัสได้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร หญิงสาวขี้เมายิ้มให้มาฮิรุและพูดว่า “นี่ นี มหิรุจัง~”
“หนูน้อย~เธอมีจะว่าไปแล้วเธอมี ‘สิ่งนั้น’ ต่อยูรึเปล่านะ~”
“เอ๊ะ..ส-สิ่งนั้น..?”
“สิ่งนั้นไงๆ~สิ่งที่เรียกว่า—แฟน”
“ฟุ—อะ..เอ่อ..คือ-หนู…”
มาฮิรุกระอักน้ำองุ่นที่เธอดื่มอยู่ เกือบจะพ่นออกมาโดยไม่ตั้งใจ แล้วหญิงขี้เมาก็เข้ามาใกล้เธอมากขึ้น—มากขึ้น…และพูดต่อว่า “เอ๊ะ!? รึเปล่าน้า?”
“ม-ไม่จริง! หนูกับพี่ชายเพิ่งเจอกันเมื่อไม่ไม่นานมานี่เอง..!”
อาโออิยิ้มราวกับขบขันเมื่อมาฮิรุปฏิเสธด้วยใบหน้าแดงก่ำ..
“สำหรับฉันแล้วคิดว่าเวลาไม่น่าเป็นปัญหาน้า~ชายหนุ่มกับหญิงสาวที่พบกันในห้องเล็กๆ ช่างเป็นความโรแมนติกที่ยอดเยี่ยมจริงๆ อ้าาาา!”
“มะ..มันคงไม่เป็นแบบนั้นหรอกค่ะ! พี่ชายแค่สอนหนูทำอาหารก็เท่านั้น!”
“ฮ้า~มาฮิรุจัง เธอเป็นเด็กที่บริสุทธิ์จังเลย ในฐานะเพื่อนฉันดีใจนะที่เธอเชื่อในยูที่เป็นแบบนั้น..”
อาโออิทรุดตัวลงบนโต๊ะพร้อมกับอาหารที่เธอกินเสร็จและเหลือบมองมาฮิรุ
“แต่ก็ไม่มีอะไรมารับประกันว่ามันจะไม่เกิดขึ้นใช่มั้ยล่ะ~”
“…!”
“ฟุฟ~! ท่าทางแบบนั้นมันคืออะไรล่ะนั่น”
ในเวลาเดียวกันที่อาโออิหัวเราะ เสียงฝีเท้าของ ยูก็สะท้อนดังออกมาจากห้องครัว ในมือของเขามีถ้วยแก้วที่เต็มไปด้วยน้ำเย็นและผ้าเช็ดตัวเปียก
“นี่ ดื่มนี่แล้วเช็ดหน้าก่อนพอหายเมาแล้วรีบๆกลับบ้านไปซะ”
“โอ้ ไม่เอาน่า ยู~ ไม่ต้องมาหยาบคายใส่ฉันขนาดนั้นก็ได้~!?”
“ไม่ต้องพูด..! นี่แน่ะ~”
“อึ๊ก! เย็นอ่ะ…ผ้าเช็ดหน้าของนายนี่เย็นเกินไป เอามานี่ ฉันเช็ดเองได้ ไม่งั้นเมคอัพจะหลุดเอา…”
“เธอไม่ได้เหมือนใช้มันตั้งแต่แรก..”
“แต่จะปฏิบัติกับผู้หญิงแบบนั้นด้วยผ้าขนหนูแบบนี้เนี่ยนะ..!”
ยูใช้ผ้าเย็นเช็ดหน้าอาโออิราวกับว่าเขาเป็นแม่ของเธอ จากนั้นเมื่อมาฮิรุจ้องมองพวกเขาอย่างว่างเปล่าอยู่ๆ ยูก็เรียกเธอขึ้นมา
“มาฮิรุ..”
“..ค-ค่ะ!”
นักศึกษาข้างห้องพูดต่อ พร้อมเอียงศีรษะเล็กน้อยด้วยความสงสัยที่มาฮิรุ ซึ่งมีน้ำเสียงมีความตึงเครียดเล็กน้อยเนื่องจากการสนทนาก่อนหน้านี้
“เดี๋ยวฉันจะไปส่งผู้หญิงคนนี้ ขอโทษนะ..ขอแค่วันนี้วันเดียวได้ไหม..”
“มะ…ไม่เป็นไร..”
“ขอโทษจริงๆ ไว้ฉันจะชดเชยให้ในโอกาสอื่น..”
“อย่าคิดมากไปเลยนะพี่ชาย ฮะฮะ..แถมวันนี้ได้กินอาหารฝีมือคุณอาโอบะด้วย…”
“เธอนี่นะ..”
เขาอาจจะขอโทษที่ไม่สามารถทำอาหารได้ในวันนี้ เมื่อเธอตอบนักศึกษาวิทยาลัยผู้ใจดีที่ขอโทษ จากนั้นยูให้น้ำดื่มอาโออิแล้วลุกขึ้นยืน
“ว้าว~ฉันดีในนะที่ยูคุงจะพาฉันไปเที่ยวต่อ..”
“หุบปาก! ลุกขึ้นเดี๋ยวฉันจะพากลับบ้าน!”
“อุ๊ฟ~!”
เพื่อเป็นการเตือนสติ ยูจึงเตะอาโออิเข้าที่ก้นอีกครั้งเพื่อล้อเลียนเธอ….
….จบ~