Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก - ตอนที่ 3
3 – โลกของคนตาย
เย็น เย็นเกินไป โจวเจ๋อไม่รู้ว่าทำไมที่นี่ถึงหนาว
เขาเดินบนเส้นทางที่มีดอกไม้ทั้งสองข้างทาง แต่ไม่มีความโรแมนติกและสวยงาม ดอกไม้พวกนี้งดงามคล้ายกับกำลังเยาะเย้ยทุกคน
โจวเจ๋อจำได้ว่าความทรงจำสุดท้ายของเขาคือไฟไฟและไฟอันน่าสยดสยองที่กลืนกินเขาจนหมด และอุณหภูมิร้อนระอุที่แผดเผาเขาให้กลายเป็นเถ้าถ่าน
แต่ในพริบตาเดียวเขาก็มาที่นี่ มีคนชรา มีเด็ก มีคนหนุ่มสาวและคนวัยกลางคน มีชายและหญิง ทุกคนสวมเสื้อผ้าที่แตกต่างกัน
ทุกคนเดินเขย่งเท้าไม่มีใครพูดไม่มีใครส่งเสียงอื่น
มีเพียงเสียง”เช็ด” ของการเสียดสีซึ่งดังขึ้นเป็นครั้งคราว
โจวเจ๋อก็เดินไปพร้อมกับทุกคนอย่างมึนงง เขามองไปรอบๆ และมองย้อนกลับไปในบางครั้งเขารู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น
เขาตายไปแล้ว และที่นี่คือนรก
ที่นี่มันคือโลกของคนตายปลายทางของคนตาย เขาไม่รู้ว่าจะทำอะไรหรือเลือกอะไรดี
เขาไม่อยากตาย คนเราไม่อยากตาย แต่ในที่แห่งนี้เขาไม่รู้จะทำอย่างไร เขาสับสนและทำอะไรไม่ถูก
“อี้หยา …… “
จากระยะไกลโจวเจ๋อหันศีรษะไปมองและเห็นดอกไม้สีแดงสดตกลงมาจากท้องฟ้า แต่ในขณะเดียวกันคนอื่นๆรอบข้างของเขาไม่มีใครสนใจเรื่องนี้ พวกเขาและยังคงเดินเขย่งเท้าอย่างมึนงง
โจวเจ๋อเห็นอย่างชัดเจนว่าดอกไม้สีแดงสดคือร่มกระดาษรูปดอกท้อ ในระยะไกลมีผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเข้าแถวถือร่มกระดาษเดินอย่างสง่างามมาในทิศทางของเขา
พวกเธอมีร่างกายสูงเพียวที่แข็งแกร่งทุกคนสวมชุดกี่เพ้าสีม่วง เมื่อพวกเธอเดินไปรอบๆเนื้อหนังส่วนเว้าส่วนโค้งจะปรากฏออกมาเล็กน้อยเป็นภาพที่งดงามบาดตา
ผู้หญิงทุกคนไว้ผมทรงบ๊อบพิถีพิถันลักษณะการเดินของพวกเธอเป็นระเบียบเรียบร้อยคล้ายกับได้รับการฝึกฝนมานับร้อยปี
พวกเธอกำลังเดินจากปลายด้านหนึ่งไปยังอีกด้านหนึ่งและผ่านหน้าโจวเจ๋อ
การแต่งหน้าที่ละเอียดอ่อนผิวสีขาวราวกับหิมะและสีโทนเย็นสร้างบรรยากาศที่เต็มไปด้วยหมอกในเซี่ยงไฮ้ยุคเก่า
ข้อมือของผู้หญิงแต่ละคนสวมสร้อยข้อมือที่แตกต่างกันทำให้แขนขาวของพวกเธอมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น
น่าเสียดายที่ที่พวกเธอไม่ได้กำลังเดินอยู่บนแคทวอล์ค พวกเธอกำลังเดินอยู่บนถนนซึ่งปูด้วยก้อนอิฐสีแดง ที่ด้านข้างก็คือทะเลดอกไม้
พวกเธอไม่ได้หันมองไปรอบๆสายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความว่างเปล่า
เมื่อผู้หญิงคนสุดท้ายผ่านหน้าโจวเจ๋อ จู่ๆผู้หญิงคนนั้นก็หันหน้ามามองโจวเจ๋อ นี่เป็นใบหน้าที่งดงามที่สุดในโลกเท่าที่เขาเคยพบมา ก่อนที่ใบหน้านั้นจะเปลี่ยนเป็นความสยองขวัญ
น่าขยะแขยง?
น่าขยะแขยงเกินไป
แต่โจวเจ๋อซึ่งเป็นคนตายไปแล้วจะต้องกลัวผีด้วยหรือ?
ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่โจวเจ๋อ โจวเจ๋อก็มองผู้หญิงคนนั้นเช่นกัน
ดวงตาของทั้งสองสบกันในช่วงเวลาสั้นๆจากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ยังคงก้าวไปข้างหน้าด้วยร่างกายที่แกว่งไปมา กี่เพ้าของพวกเธอรัดแน่นและรูปร่างที่สวยงามก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน
“คุณกำลังจะไปไหน”
โจวเจ๋อเดินตามผู้หญิงกลุ่มนี้ไปโดยไม่รู้ตัวเขาก้าวไปข้างหน้าและแยกออกจากกลุ่มเดิม
อย่างไรก็ตามไม่มีผู้คนซึ่งเดินบนเส้นทางจะสนใจเรื่องของเขา ดูเหมือนพวกเขาจะสูญเสียความรู้สึกนึกคิดไปแล้ว โจวเจ๋อดูเหมือนจะเป็นคนที่แตกต่างออกไป
หญิงสาวกลุ่มนี้เดินไปข้างหน้าด้วยความเย็นชา การปรากฏตัวของพวกเธอทำให้ทุกคนสัมผัสได้ถึงความเย็นเล็กน้อย โจวเจ๋อเดินต่อไปเขาเดินตามผู้หญิงกลุ่มนี้อย่างไร้จุดมุ่งหมาย
จากนั้นโจวเจ๋อก็เห็นพวกเธอเดินเข้าไปในสระน้ำด้านหน้าทีละคน
สระน้ำมีขนาดไม่ใหญ่มากนักแต่ใสกระจ่างเหมือนกระจก การเข้าไปของหญิงสาวพวกนั้นทำให้ผืนน้ำอันสงบนิ่งเกิดระลอกคลื่นเบาๆ
ผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้าจมลงในน้ำและผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังก็ยังคงเดินตามไป
โจวเจ๋อไปที่สระน้ำ เขาตามไม่ทันเขาเพียงแค่ยืนดู
ทุกอย่างที่นี่เป็นสถานที่ที่แปลกประหลาดสำหรับเขา ทุกคนมีโอกาสเข้ามาเพียงครั้งเดียวในชีวิตและหลังจากเข้ามาแล้วเขาก็ไม่สามารถออกไปได้อีก
กลางสระน้ำมีบางอย่างลอยออกมา
มันเป็นมือคู่หนึ่งมือซึ่งมีสีแดงและสีขาวดูลึกลับเกินจะบรรยาย
มันเต้นระบำด้วยสองมือราวกับความฝัน ซึ่งทำให้สายตาของผู้คนดึงดูดไว้ไม่สามารถมองไปทางอื่นได้
ความงามเป็นสิ่งที่น่าดึงดูด แต่ความงามแบบนี้ทั้งน่าหลงใหลและน่าหวาดกลัวจนเกินไป
ดวงตาของโจวเจ๋อจดจ้องไปที่มือผู้นั้นด้วยความหลงใหล เขาอดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้า
ขั้นแรกเท้าเขาจมลงไปในน้ำ ตามด้วยเข่าตามด้วยเอวและในที่สุดทั้งร่างของเขาก็จมลงไปในน้ำอย่างสมบูรณ์
น้ำในสระไม่เย็นแต่มีความอบอุ่นเล็กน้อยทั้งยังใสกระจ่างเป็นอย่างมาก เมื่อลงไปในน้ำจะไม่ได้รู้สึกอึดอัดหรือหายใจไม่ออกด้วยซ้ำ
โจวเจ๋อเห็นผู้หญิงกลุ่มก่อนหน้าถือร่มกระดาษ พวกเธอยังคงเคลื่อนไหวอยู่ใต้น้ำและก้าวไปข้างหน้า
หลังจากตามไปเรื่อยๆในที่สุดเขาก็มองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งในชุดสีแดงเธอยืนอยู่ใต้น้ำแต่มือของเธอกำลังเต้นรำอยู่บนน้ำ
โจวเจ๋อเริ่มเข้าใกล้ผู้หญิงผมแดงไม่ใช่ว่าเธอเป็นผู้หญิงสวยแต่มีแรงดึงดูดบางอย่างกำลังชักจูงเขา
มันเหมือนกับพลังเวทมนตร์ที่กำลังลากโจวเจ๋อมุ่งหน้าเข้าหาผู้หญิงคนนั้น
ในที่สุดโจวเจ๋อก็เข้าใกล้เธอและมือของเธอก็ค่อยๆลงมาในน้ำ
ผมของผู้หญิงยาวและหนามาก มันกำลังกระเพื่อมในน้ำทำให้มองไม่เห็นใบหน้าของเธอ
“ในที่สุดฉันก็เจอคุณ … “
เสียงของผู้หญิงที่คมชัดอ่อนหวานราวกับน้ำผึ้ง มือที่สวยงามของหญิงสาวยื่นออกมาวางไว้บนไหล่ของโจวเจ๋อในท่วงท่าที่สนิทสนม
“ไปกับฉันเถอะ … “
ในช่วงเวลาต่อมาผมของผู้หญิงเริ่มลอยออกไปก่อนจะม้วนพันร่างกายของโจวเจ๋ออย่างแน่นหนา
เส้นผมของเธอเปลี่ยนเป็นลวดเหล็กที่เหนียวแน่นที่สุดในโลกมันรัดคอของโจวเจ๋ออย่างรุนแรง
“มากับฉัน. “
เส้นผมกระจัดกระจายไม่ปกคลุมอีกต่อไป หลังจากนั้นใบหน้าของหญิงสาวก็ปรากฏขึ้น
เธอไม่มีใบหน้าใบหน้า
ทุกสิ่งทุกอย่างแบนราบไม่มีคลื่นไม่มีริ้วรอยนี่คือใบหน้าที่เรียบเนียนมากเพียงพอที่จะทำให้หญิงสาวหลายพันคนต้องอิจฉาริษยา
แต่เธอไม่มีจมูกไม่มีปากไม่มีตาไม่มีหูไม่มีอะไรเลย
โจวเจ๋อรู้สึกว่าเขาหายใจไม่ออกหน้าอกของเขากำลังจะระเบิดและร่างกายของเขาดูเหมือนจะพังทลาย
เสียงหัวเราะของผู้หญิงที่ไร้ใบหน้ายังคงชัดเจนและว่างเปล่า
โจวเจ๋อยังคงรู้สึกตัวดีเขาไม่รู้ว่าการที่เธอทำเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร แต่ถึงกระนั้นเขาก็รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน
“คุณอยู่ที่นี่อยู่กับฉันเถอะ … !”
ผู้หญิงไร้หน้ายังคงหัวเราะและเส้นผมของเธอรัดแน่นขึ้น
โจวเจ๋อเอื้อมมือออกไปและรวบผมรอบคอของเขาโดยไม่รู้ตัว เขาต้องการดิ้นรนให้เป็นอิสระ
“นี่เป็นสิ่งที่คุณไม่สามารถทำอะไรได้อย่าดิ้นรน ทุกคนที่มาที่นี่จะกลายเป็นอาหารของฉัน ถ้าหากฉันกลืนกินมากพอฉันก็จะสามารถกลับไปได้! คุณถูกกำหนดให้เป็นเครื่องบูชาของฉัน!”
เสียงของหญิงสาวเบาลงเรื่อยๆ
แต่ทันใดนั้นเองผู้หญิงที่ไร้ใบหน้าก็เปล่งเสียงอุทานออกมา
“เป็นไปได้ยังไงไม่มีทาง … “
เล็บทั้งสิบนิ้วของโจวเจ๋อจู่ๆก็ยาวแล้วเข้มขึ้นเช่นเดียวกับสีของเล็บชายชราที่เสียชีวิตก่อนที่โจวเจ๋อจะประสบอุบัติเหตุ มันมีลักษณะเดียวกันอย่างไม่ผิดเพี้ยน
“ จื่อซีจื่อซีจื่อซีจื่อ ……. ”
เสียงคล้ายกระทะน้ำมันดังออกมาไม่หยุด
เส้นผมของหญิงสาวค่อยๆย่อยสลายลง เมื่อโจวเจ๋อหลุดพ้นจากพันธนาการเขารีบถอยห่างหญิงสาวคนนี้อย่างรวดเร็ว
” เป็นไปไม่ได้มันเป็นไปไม่ได้ทำไมทำไมคุณถึงออกไปได้ทำไม ทำไม มันไม่ยุติธรรม มันไม่ยุติธรรม! “
หญิงสาวยังคงไล่ตามโจวเจ๋อไม่หยุด โจวเจ๋อไม่มีทางเลือกเขาพยายามใช้มือปัดป่ายจนกระทั่งเล็บของเขาเฉี่ยวไปโดนแขนของผู้หญิงคนนั้น
“ อ๊ะอ๊ะอ๊ะ !!!”
หญิงสาวที่ไร้ใบหน้าเปล่งเสียงกรีดร้องและร่างของเธอก็เริ่มถอยหนี ตั้งแต่นั้นเธอก็ไม่สามารถไล่ตามโจวเจ๋อได้อีกต่อไป ร่างของโจวเจ๋อเริ่มถอยกลับ
“คุณไม่สามารถหนีพ้นคุณจะกลับมาอย่างแน่นอน! นี่เป็นปลายทางของคนตาย! คุณและพวกเขาแม้จะออกไปได้แต่ก็ต้องกลับมาเหมือนเดิม!”
หญิงสาวไร้ใบหน้าตะโกนอย่างบ้าคลั่ง เธออิจฉาริษยาและกำลังจะเป็นบ้า !!!
สถิติของโจวเจ๋อค่อยๆเลือนลาง ในขณะที่เสียงของหญิงสาวยังคงดังไม่หยุด หลังจากนั้นทุกอย่างก็ดำมืดไป