Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก - ตอนที่ 36
36 – คุณต้องการมาทำงานกับฉันไหม
เด็กหญิงตัวน้อยที่นั่งอยู่ในตู้แช่แข็งเอื้อมมือไปตบที่ว่างข้างๆเธอพร้อมกับเอียงคอมองโจวเจ๋ออย่างไร้เดียงสา
”นอนด้วยกัน?”
โจวเจ๋อเอื้อมมืออยากจะลูบหัวเด็กหญิง แต่มือที่ยื่นออกไปของเขาจู่ๆก็หยุดลง
เธอคือยมทูตดำขาวเป็นผู้บังคับใช้กฎแห่งสวรรค์ของโลกนี้
เด็กหญิงตัวน้อยใช้มือเล็กๆของเธอจับมือใหญ่ของโจวเจ๋อก่อนจะดึงมาลูบศีรษะของตัวเอง
“………… ” โจวเจ๋อ
“ สบายดีหรือเปล่า?” ในที่สุดเด็กหญิงตัวน้อยก็ลุกขึ้นจากตู้แช่แข็ง แต่ดูเหมือนว่ามันจะยากเกินไปสำหรับเธอที่จะปีนออกมาเพราะขาสั้นเกินไป
โจวเจ๋อเห็นดังนั้นจึงอุ้มเธอออกมาจากตู้แช่ ไม่รู้ว่าตอนแรกเธอเข้าไปได้ยังไง
“ สบายดีหรือเปล่า?” เด็กหญิงตัวน้อยชี้ไปที่โจวเจ๋อและ “พูดซ้ำ”
“อ่า … สบายดีครับ” โจวเจ๋อไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไร
“ ฉันจะกลับแล้ว” เด็กหญิงตัวน้อยหันกลับมาและไพล่มือไว้ด้านหลัง โจวเจ๋อรู้ว่าเธอพยายามทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่
แต่ปัญหาของเธอก็เหมือนกับซูชิงหลาง พระเจ้าประทานร่างกายมาให้ผิด
เธอดูน่ารักเกินไป โจวเจ๋อรู้สึกหายใจไม่ออกเขารีบเอามือขึ้นมาปิดปาก ไม่ว่าจะอย่างไรก็หัวเราะไม่ได้อย่างเด็ดขาด
โจวเจ๋อเตือนตัวเองอยู่เสมอ นี่คือยมทูตดำขาว ไม่อนุญาตให้หัวเราะ!ฮ่าฮ่าฮ่า! แต่ก็ยังอดไม่ได้! ตายแล้วฮ่า ๆ ๆ ! จบแล้วฮา!
ยิ่งเขาหัวเราะก็ยิ่งหยุดไม่ได้ น้ำตาของโจวเจ๋อไหลออกมา
เด็กหญิงตัวน้อยไม่สนใจเสียงหัวเราะของโจวเจ๋อและไม่ได้ลงโทษเขาจากการดูหมิ่นอย่างใหญ่หลวงที่เขาแสดงออกมา เธอเพียงแค่หันหน้ากลับมาแล้วถามว่า
“คุณอยากมาทำงานกับฉันไหม”
คำถามนี้ทำให้โจวเจ๋อประหลาดใจ
สิ่งนี้หมายความว่า?
โจวเจ๋อรู้สึกกลัวเล็กน้อยที่จะตอบรับ
ในโลกนี้ไม่มีขนมเปี๊ยะร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าให้กินฟรี ไม่รู้ว่าการที่เขาตอบรับเธอจะทำให้เขาต้องพบเจออะไรบ้าง
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือโจวเจ๋อไม่คิดว่าการที่เขาช่วยชีวิตเธอตอนนั้นจะเพียงพอทำให้เธอมอบโอกาสดีๆแบบนี้ให้เขา
ต้องเข้าใจว่าคุณพ่อลูก 4 คนนั้นตายไปก็เพราะเธอ เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้น่ารักมาก แต่นั่นเป็นเพียงแค่เปลือกนอกเท่านั้น
ซูชิงหลางกล่าวว่าครั้งหนึ่งเธอเคยปรากฏตัวในร้านของเขาก่อนจะแลบลิ้นออกมาอย่างไร้ความรู้สึกและพรากวิญญาณพ่อแม่ของเขาไป
แม้ว่าซูชิงหลางจะคุกเข่าร้องไห้อ้อนวอนเท่าไหร่เธอก็ไม่หันมามองอีกเลย
คนแบบนี้คุณไม่สามารถคาดหวังว่าเธอจะเป็นคนใจดีได้ ในกรณีที่เธอไม่ได้กัดคอคุณในทันทีก็สมควรต้องขอบคุณพระเจ้าแล้ว
เธอไม่ใช่สาวน้อยธรรมดา ไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน
“ ทำไมไม่ตอบ” เด็กหญิงตัวน้อยถามอีกครั้ง
“ ผมไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้ว่าคุณจริงจังหรือเปล่า?” โจวเจ๋อถามอย่างระมัดระวัง
“ คุณตอบว่าไม่ก็ได้” เด็กหญิงตัวน้อยกล่าวด้วยรอยยิ้ม
จากเธอเพิ่มเติมว่า “ฉันจะได้จับคุณสักที”
“………… ” โจวเจ๋อ
นี่เป็นคำถามแบบปรนัยc8jกรอกข้อมูลลงไปเท่านั้น
แต่ถ้าคำตอบไม่ใช่ “ตกลง” คุณจะถูกฆ่าทันที
“แน่นอนว่าผมตกลงอยู่แล้ว” โจวเจ๋อรีบตอบออกมาอย่างรวดเร็วไม่มีความลังเลหรือแสดงออกถึงความไม่ยินยอมพร้อมใจอะไรเลย
เด็กหญิงตัวน้อยหันกลับมาและยิ้มไร้เดียงสา จากนั้นก็เดินช้าๆไปหาโจวเจ๋อพร้อมกับปลอกคอที่อยู่ในมือ แต่ว่าเธอตัวเล็กและขาสั้นเกินไป
เมื่อยืนอยู่ตรงหน้าโจวเจ๋อเธอจึงไม่สามารถสวมปลอกคอให้เขาได้มีเพียงช่วยเขาจัดเข็มขัดเท่านั้น
“ อุ้มฉันสิ” เด็กหญิงตัวน้อยบ่นและสั่ง
โจวเจ๋อก้มลงแลtอุ้มเธอขึ้นมา
เด็กหญิงตัวน้อยยื่นมือไปสวมปลอกคอให้โจวเจ๋อ จากนั้นก็เธอก็ขมวดคิ้วดูเหมือนว่าเธอจะถูกโจวเจ๋ออุ้มไว้เหมือนลูกสาว
“ คิดว่ามันตลกเหรอ?”
“น่ารักดี”
เด็กหญิงตัวน้อยยื่นมือเล็กๆของเธอเข้าหาใบหน้าของโจวเจ๋อ
เล็บในมือของเธอกลายเป็นสีดำและยาวออกมาความรวดเร็ว โจวเจ๋อรู้สึกตกใจดวงตาของเขากลายเป็นสีดำทันที
มือของเด็กหญิงหยุดค้าง มีรอยยิ้มเล็กๆปรากฏอยู่ที่มุมปากของเธอ
โจวเจ๋อไม่ได้ขยับต่อไป
“ คุณรู้ใช่ไหมว่าไม่ควรแสดงท่าทางอย่างนั้นกับฉัน ” เด็กหญิงตัวน้อยถาม
“ ยังไงผมก็ตายไปแล้วครั้งหนึ่ง”
“นั่นเป็นเพราะโชคดีของคุณ คุณเดินทางไปที่เส้นทางหวงเฉวียนได้ไม่เท่าไหร่เอง คุณยังไม่เคยประสบกับความโหดร้ายที่แท้จริงของนรกด้วยซ้ำ!” เด็กหญิงตัวน้อยพูดเสียงเย็น
“ความทรมานในนรกที่แท้จริงนั้นแม้แต่คนที่ตายไปแล้วก็ยังอยากจะตายซ้ำอีก”
“จริงเหรอ?”
“ ปล่อยฉันลง!”
โจวเจ๋อวางเด็กหญิงตัวน้อยลง
เด็กหญิงตัวน้อยมองไปที่โจวเจ๋อและถามออกมาอีกครั้ง
“คุณรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงเลือกคุณ”
โจวเจ๋อส่ายหัว
“เพราะคุณฉลาดมาก เป็นคนรักสงบและมีความยืดหยุ่น” เด็กหญิงตัวน้อยพูดพร้อมกับบีบนิ้วของเธอ
“หยินจีเป็นผู้จัดระเบียบโลกมนุษย์ภายใต้กฎสวรรค์พวกเราจึงพบเจอกับคนตายมามากมาย แต่ต้องบอกว่าคุณเป็นคนที่สงบที่สุดที่ฉันเคยเห็นมา”
“ผมไม่เชื่อว่านี่เป็นเหตุผลที่แท้จริง” โจวเจ๋อกล่าวตรงๆ
“เหตุผลที่แท้จริงฉันไม่อยากบอกคุณ” เด็กหญิงตัวน้อยยืดอกและกล่าวอีกว่า
“ ฉันเหนื่อยแล้วฉันอยากหาเวลาพักผ่อนสักครู่ ตราบใดที่คุณไม่ทำให้ฉันเดือดร้อนคุณก็สามารถอยู่ที่นี่ได้ต่อไป ฮ่าฮ่ามีผู้ชายคนหนึ่งในหรงเฉิงเมื่อไม่นานมานี้พยายามอ้างตัวว่าเป็นยมทูตดำขาวต่อหน้าฉันเขาจึงถูกลงโทษคุณคิดว่าเขาโง่หรือเปล่า? “
“โง่.” โจวเจ๋อตอบ ทันใดนั้นโจวเจ๋อก็จำได้ว่านักพรตชราคนนั้นดูเหมือนจะมาจากหรงเฉิง
“ เขาเป็นยังไงบ้าง?”
“ฉันจัดการไปแล้ว”
เด็กหญิงตัวน้อยหันกลับมาและกล่าวอย่างไร้เดียงสาว่า
“กฎต้องเป็นกฎ ถ้าคุณล้ำเส้นมากเกินไปจะต้องเจอดีเข้าสักวัน”
“เขาตายไปแล้ว?” โจวเจ๋อถาม “ฉันหมายความว่าเขาถูกจับกลับไปที่นรกหรือเปล่า?
ได้ยินคำนั้นเด็กหญิงตัวน้อยแสดงสีหน้าบึ้งตึงดูเหมือนว่านี่จะเป็นคำถามที่ไม่สมควรถาม
“คุณไม่จำเป็นต้องรู้”
เด็กหญิงตัวน้อยคว้าฝ่ามือของโจวเจ๋อมาจากนั้นใช้ฝ่ามือเล็กๆของตัวเองประกบไว้
ทันใดนั้นโจวเจ๋อก็รู้สึกว่าฝ่ามือของเขาร้อนลวกและเมื่อเด็กหญิงขยับฝ่ามือของเธอออกไปโจวเจ๋อก็เห็นตัวอักษรโบราณสีดำอยู่ที่มือของเขา
มันไม่ใช่ตัวอักษรซับซ้อนอะไรแต่เป็นคำว่าดวงตาซึ่งเป็นตัวอักษรในสมัยราชวงศ์ฮั่น
“หยินจีคือผู้จัดระเบียบของโลกนี้ พวกเราสามารถเดินทางผ่านเส้นทางหวงเฉวียนได้ตลอดเวลา” เด็กหญิงตัวน้อยกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง
“คนที่ควรไปคุณส่งคุณก็พาเขาไปส่ง ส่วนคนที่คุณต้องจัดการคุณก็จัดการไปอย่าทำให้มันมีปัญหา “
เด็กหญิงตัวน้อยกล่าวด้วยท่าทางเหน็ดเหนื่อย
“ แล้วคุณต้องพักผ่อนนานแค่ไหน เราจะเปลี่ยนกันเป็นกะอย่างนั้นเหรอ?” โจวเจ๋อถาม
“ ทำไปเรื่อยๆจนกว่าฉันจะกลับมา” เด็กหญิงตัวน้อยหันมามองอย่างเย็นชา