Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก - ตอนที่ 81

81 – ใบอนุญาต

เด็กหญิงชี้ไปที่โจวเจ๋อและกรีดร้อง แต่โชคดีที่เธอกำลังคุ้มคลั่งและสูญเสียบุคลิกภาพของตัวเอง ดังนั้นสำหรับโจวเจ๋อสิ่งที่เรียกว่า “ข้อกล่าวหา” ไม่มีผลเลย

ไม่มีใครจะเชื่อสิ่งที่คนบ้าพูดอยู่แล้ว

โจวเจ๋อยิ้มเล็กน้อย จากสิ่งที่เขาเห็นเด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้ไม่ได้ถูกผีเข้าสิงอย่างแน่นอน

เพียงแต่ว่าต้องมีอะไรบางอย่างกระตุ้นเธอทำให้เธอเป็นแบบนี้ เขาแค่ต้องการค้นหามันออกมาเท่านั้น พี่เลี้ยงสองคนรีบมาจับตัวของหญิงสาวไว้แล้วพยายามปลอบโยนเธอ

หวังเค่อก็นั่งลงไปแล้วชักชวนเธอพูดคุย

โจวเจ๋อกำลังมองไปรอบๆ ที่นี่น่าจะเป็นห้องส่วนตัวของหญิงสาว ธีมสีชมพู เตียงเจ้าหญิง อบอุ่นและน่ารักมาก แต่ตอนนี้เจ้าของห้องกำลังจะเป็นบ้า

ต้องมีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่โจวเจ๋อก็ไม่แน่ใจว่าผิดปกติตรงไหน

“นายท่านอยู่ไหน”

ในเวลานี้ จู่ๆด็กสาวก็พูดอย่างสงบเธอผลักพี่เลี้ยงที่อยู่ข้างๆ ออกไปแล้วลุกขึ้นยืน

“

หวังเค่อมีสีหน้าบิดเบี้ยว

โจวเจ๋อก็เปิดปากเล็กน้อย

นี่คือการเปลี่ยนบทบาทหรือไม่?

ตอนนี้เธอกลายเป็นบุคลิกแม่ไปแล้ว

“อาซิ่วฉันมาแล้ว” คุณเจิ้งรีบวิ่งเข้ามาและส่งสัญญาณให้ทุกคนออกไปก่อน เขาต้องการปลอบโยน “ภรรยา” ของเขา

เมื่อเดินไปที่ระเบียงโจวเจ๋อก็สูบบุหรี่อยู่ตรงนั้น

“เกิดอะไรขึ้น?” หวังเค่อยืนอยู่ข้างโจวเจ๋อและถามด้วยความคาดหวัง

โจวเจ๋อส่ายหัว

“เธอไม่ใช่ผี”

“มันเป็นปัญหาทางจิตจริงๆเหรอ?” หวังเค่อกัดริมฝีปาก ตอนนี้เขาอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

อันที่จริงแล้วหากเขายึดถือหลักจิตบำบัดของแพทย์สำหรับเด็กผู้หญิงในตอนแรก สิ่งต่างๆอาจไม่แย่ลงถึงขนาดนี้

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่ความผิดของหวังเค่อ ถ้าเขาต้องการได้รับการสนับสนุนจากนักลงทุน เขาจะต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้นักลงทุนพอใจ

นอกจากนี้ เมื่อคุณเจิ้งได้ยินว่าบุคลิกของลูกสาวเปลี่ยนไปเป็นภรรยา เขาก็แทรกตัวเข้ามาทันที ในตอนที่โจวเจ๋อได้ยินเสียงตะโกนว่า “อาซิ่ว” เขาก็สามารถอนุมานได้ว่าปัญหาใหญ่เกิดขึ้นมาจากคนๆนี้แน่นอน

“ห้องนี้มีไว้ทำอะไร” โจวเจ๋อชี้ไปที่ห้องข้างห้องนอนแล้วถาม

ไม่รู้ว่าทำไมแต่โจวเจ๋อมักจะรู้สึกว่ามีบางอย่างที่นี่ ซึ่งทำให้เขาไม่สบายใจนัก

“มันคือห้องทำงานของคุณหนู” แม่บ้านคนหนึ่งตอบ

“เอ่อ ขอเข้าไปข้างในหน่อยได้มั้ย” โจวเจ๋อกล่าว

“นี่…” แม่บ้านกำลังประสบปัญหาบางอย่าง จากนั้นเขาก็มองไปที่หวังเค่อ

“ให้เขาดูเถอะครับ” หวังเค่อพยักหน้า “ยิ่งรู้เรื่องเกี่ยวกับคุณหนูมากเท่าไหร่ยิ่งมีประโยชน์ต่อการรักษา”

“ก็ได้ค่ะ”

แม่บ้านไขกุญแจแล้วเปิดประตูให้ เธอยืนอยู่ข้างนอกรอให้โจวเจ๋อและหวังเค่อเดินเข้าไปพร้อมกัน

“ตอนยังเป็นเด็กคุณชอบวาดรูป ตอนนี้ยังว่างอยู่หรือเปล่า” หวังเค่อพูดด้วยความคิดถึง

“ตอนอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามันไม่มีอะไรทำนี่นา” โจวเจ๋อกล่าว

“ไม่ต้องห่วง หลังจากจบเรื่องนี้ผมจะไม่พยายามติดต่อหาคุณอีก” หวังเค่อยิ้มแหยๆ “สารภาพตามตรงผมค่อนข้างกลัวคุณอยู่บ้าง”

ลูกสาวของคุณเป็นผี ถ้าคุณรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้คุณไม่เป็นลมเลยเหรอ?

ในเวลานี้อยู่ๆแม่บ้านก็ตะโกนเข้ามาในห้อง “คุณหมอหวัง คุณเจิ้งกำลังหาคุณอยู่ค่ะ”

“เดี๋ยวผมไปดูทางนั้นก่อนนะ” หวังเค่อออกจากสตูดิโอและทิ้งโจวเจ๋อ ไว้ตามลำพัง

โจวเจ๋อกำลังเดินไปรอบๆสตูดิโอ เขามองดูภาพวาดบนพื้นและบนผนัง ตามจริงแล้วแม้ว่างานเหล่านี้จะถูกมองว่าเป็นผลงานของจิตรกรรุ่นเยาว์ แต่งานแต่ละชิ้นดูเหมือนจะมีจิตวิญญาณที่เป็นเอกลักษณ์ซึ่งสะท้อนถึงพรสวรรค์ของจิตรกรเอง

ในที่สุดโจวเจ๋อก็หยุดอยู่หน้าขาตั้งที่คลุมด้วยผ้าสีดำ เขาเอื้อมมือไปดึงผ้าคลุมสีดำออกโดยตรง จากนั้นดวงตาของเขาก็หดลงทันที

รูปบนขาตั้งเป็นหัวกระโหลก

มันไม่ได้เป็นหัวกระโหลกที่มีความพิเศษอะไร ภาพหัวกระโหลกแบบนี้สามารถค้นหาได้เป็นร้อยๆภาพจากอินเทอร์เน็ต

แต่เมื่อมองเห็นหัวกระโหลกนี้โจวเจ๋อรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย แม้แต่ลมหายใจของเขาก็ยังถี่ขึ้น

มันเป็นความรู้สึกพิเศษ คล้ายกับเสียงสะท้อนที่ไม่ธรรมดา

หลังจากสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อสงบจิตใจ โจวเจ๋อก็สามารถมองดูภาพวาดได้อย่างละเอียด โจวเจ๋อรู้สึกว่ารูปนี้ไม่ธรรมดาเพราะการที่คนวาดสามารถทำให้มันออกมาคล้ายกับภาพพิมพ์ 3 มิติ ย่อมแสดงให้เห็นถึงฝีมือของเธอแล้ว

นี่คือสำเนาของงาน เธอต้องคัดลอกมันมาจากที่ไหนซักแห่งอย่างแน่นอน

โจวเจ๋อเริ่มมองไปรอบๆ เมื่อเด็กผู้หญิงวาดรูปนี้ สิ่งที่เธอคัดลอกมันควรจะอยู่ใกล้ๆเธอ ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้สูงที่จะอยู่ในสตูดิโอนี้

ในไม่ช้าโจวเจ๋อก็พบตู้เล็กๆอยู่ที่มุมห้องสตูดิโอ มันไม่ได้ถูกล็อคไว้ ข้างในมีโบรชัวร์ภาพประกอบและหนังสือภาพวาดบางเล่มอยู่ในนั้น

หลังจากค้นหาเล็กน้อย ในที่สุดโจวเจ๋อก็พบสิ่งที่เขาต้องการ มันเป็นแผ่นพับขนาดเท่าฝ่ามือเท่านั้น ดูเหมือนใบขับขี่

ใช่ นี่คือสิ่งที่เด็กผู้หญิงคนนั้นคัดลอกเป็นภาพวาด

โจวเจ๋อเปิดหนังสือโดยไม่รู้ตัว ในช่วงเวลาที่แผ่นพับนั้นถูกเปิด
หญิงสาวที่เพิ่งหลับในห้องนอนถัดไปก็ลืมตาขึ้น

ดวงตาของเธอเป็นสีแดง แล้วเธอก็กระโดดลงจากเตียง หากไม่มีพี่เลี้ยงคอยดูแลเธออาจจะออกจากห้องนอนไปแล้ว

หญิงสาวดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง และเล็บของเธอก็ปักลงไปบนแขนของพี่เลี้ยงหลายคน

“เกิดอะไรขึ้น!”

คุณเจิ้งวิ่งกลับไปที่ห้องนอนอีกครั้ง เมื่อมองเห็นลักษณะของลูกสาวใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความเศร้าโศก

แต่ในตำแหน่งของอีกฟากกำแพง โจวเจ๋อยังคงเปิดหนังสือและอ่านสิ่งที่อยู่ข้างใน สิ่งที่เขามองเห็นนั้นน่าตกตะลึงเป็นอย่างมาก

ภายในแผ่นพับนั้นมีทั้งภาพของเด็กและผู้ใหญ่ พวกเขาปรากฏตัวและหายตัวไปอย่างรวดเร็ว แต่ทุกครั้งที่ปรากฏขึ้นจะมีตัวอักษรสีดำที่มีลักษณะคล้ายกับคำตัดสินชะตาชีวิตของพวกเขาปรากฏขึ้นชั่วขณะหนึ่ง

“ฮึก…”

ทันใดนั้น โจวเจ๋อก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วปิดโบชัวร์นั้นไว้

นี่ไม่ใช่โบรชัวร์รูปกะโหลกศีรษะธรรมดา แต่มันเป็นบันทึกของผู้คนจำนวนมากที่เสียชีวิตอยู่ในเขตนี้

นี่คือสิ่งที่โจวเจ๋อไม่เคยเห็นมาก่อน

ในเวลานี้ โจวเจ๋อพบว่ามีรอยไหม้อยู่ตรงกลางกะโหลกบนหน้าปกของหนังสือเล่มนี้

โจวเจ๋อใช้เล็บของเขาสัมผัสรอยนี้โดยไม่รู้ตัว ในเวลานี้เล็บสีดำของโจวเจ๋อดูเหมือนจะงอกออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

สีดำบนเล็บมีส่วนเกี่ยวข้องในโบรชัวร์ โบรชัวร์ทั้งหมดเริ่มร้อนแรง แต่ก็ไม่ไม่ได้สูญสลายไป

หญิงสาวที่อยู่ห้องข้างๆกำลังดิ้นรนอย่างหนักดูเหมือนว่าเธอจะสัมผัสได้ถึงเหตุการณ์ที่โจวเจ๋อกำลังทำ

ทันใดนั้นที่เล็บของโจวเจ๋อก็มีความเจ็บปวดอย่างมหาศาลแล่นเข้ามาจนทำให้โบว์ชัวร์หลุดออกจากมือของเขา!

โจวเจ๋อก้มหน้ามองดูโบว์ชัวร์ที่ตกลงพื้นแล้วก็เห็นตัวอักษรสองบรรทัดเป็นสีดำปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของโบว์ชัวร์แผ่นนี้

“ใบอนุญาตทำงาน เส้นทางหวงเฉวียน”