Legend of the mythological genes - ตอนที่ 259

ตอนที่ 259 หัวใจที่กระจ่างจักเห็นธรรมชาติ-เห็นแจ้งถึงความว่างเปล่า
เฟิงหลินนั่งบนยอดเขาลำพัง เขาจ้องลิงที่อยู่ห่างไกลและอดรู้สึกหดหู่
ไม่ได้
แม้แต่ลิงก็ยังรู้จักแยกแยะ
ลิงเหล่านี้รวมตัวกันและเปล่งกลิ่นอายชัดเจน พวกมันจ้องเฟิงหลิน
อย่างเย็นชา มีความระแวดระวังในตาพวกมัน
ลิงเหล่านี้ครองป่ าท้อ ดื่มเหล้าเซียนและกินท้อวิญญาณ พวกมันมีทุก
อย่างที่ต้องการและยังไร้ศัตรู ใช้ชีวิตอย่างอิสระและไร้ความกังวล มี
ชีวิตดียิ่งกว่าเซียน
ภายใต้สภาพแวดล้อมไร้กังวล ลิงเหล่านี้จึงหยิ่งผยอง เฟิงหลิน ลิงป่ า
ที่เต็มไปด้วยฝุ่นย่อมถูกแยกโดยพวกมัน ไม่มีทางที่พวกมันจะยอมรับ
เขา
ขณะเดินตามด้านหลัง ก็ยังมีสายตาเย็นชามองเขาบ่อยครั้ง
เฟิงหลินแค่อยู่ด้านหลัง แต่ไม่ได้สนใจมัน
ทำไม?
รอบภูเขาผลไม้ มีเพียงลิงกลุ่มนี้ เขาเคยค้นหาที่นี่มาแล้ว
เนื่องจากซุนหงอคงสำเร็จเป็นราชาลิง ลิงภายใต้เขาจึงเป็นกลุ่มนี้ ไม่
มีกลุ่มอื่น
สำหรับเหตุการณ์ที่เกิดก่อนหน้าตรงม่านน้ำ สิ่งที่บันทึกไว้ในตำนาน
บอกว่าซุนหงอคงประสบความสำเร็จ
เช่นนั้น ทำไมซุนหงอคงถึงทำมันได้และได้รับการยอมรับในฐานะ
ราชา ขณะที่เขาล้มเหลวและถูกดูหมิ่น?
เฟิงหลินรู้สึกหดหู่ใจ
ทั้งเขาและซุนหงอคงคือลิงหินวิญญาณ ทำไมถึงมีความแตกต่างมาก
ขนาดนี้?
นี่หมายความว่าต้องมีหลายสิ่งไม่ได้บันทึกไว้
เฟิงหลินถอนหายใจเงียบ ๆ
แม้กระทั่งมหาเทพเทียมฟ้า เขาก็ไม่ได้เกิดมาแข็งแกร่งและเผด็จการ
เกิดอะไรขึ้นตั้งแต่เขาเกิดจนถึงจุดที่กลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่?
เฟิงหลินสับสน
เขาเดินตามลิงรอบตัวและไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว
ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วก็ตกผ่านไปหลายวัน
เมื่อกลางคืนคืบคลานดวงดาวก็เริ่มมืดลง บรรยากาศเปลี่ยนไปมัน
ทั้งมืดมัวและน่าขนลุก
ฟ้าว
เสียงลมเย็นพัดผ่านอากาศความรู้สึกถึงอันตรายเกิดขึ้นในใจของเฟิง
หลิน
เฟิงหลินกำลังนอนอยู่บนกิ่งไม้หนาตื่นตัวตื่นขึ้นมา ในความมืดเขา
สามารถเห็นดวงตาสีแดงเข้มจำนวนมากที่เต็มไปด้วยความหิวโหย
และโหดร้ายทารุณ
มันเป็นสัตว์ร้ายพวกนั้นที่อยากจะกินเขา ลิงหินวิญญาณ? พวกมัน
มาเพื่อสร้างปัญหาอีกแล้วหรอ?
รอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปากของเฟิงหลิน แต่หลังจากคิดสักพักหนึ่ง
เขาก็รู้สึกว่านี่ไม่ได้เป็นอย่างนั้น
เขาใช้ความสามารถในการเปลี่ยนแปลงของลิงหินวิญญาณเพื่อ
ปกปิดขนสีทองและกลิ่นอายของเขา สัตว์ร้ายเหล่านี้หาเขาเจอได้
ยังไง?
ในขณะนี้ดวงตาสีแดงเข้มเหล่านั้นรวมกันเหมือนโคมไฟสีแดงที่
แขวนอยู่ในอากาศ ดวงตาแสนน่ากลัวจ้องมองพุ่งตรงมาที่เขา
(ไม่ มีบางอย่างผิดปกติ)
(สัตว์อสูรเหล่านี้ไม่ได้มาที่นี่เพื่อข้า)
เฟิงหลินเพิ่งจะเข้าใจ
ในความมืดภาพเงาของร่างที่แข็งแกร่งและมีขนาดใหญ่พอ ๆ กับ
เสือปรากฏใต้แสงจันทร์
นี่คือหมาป่ าตัวใหญ่ที่มีความยาวประมาณสามเมตรและทำให้อากาศ
แปรปรวน ร่างกายของมันถูกปกคลุมด้วยหนังหนาที่แข็งแกร่งและ
น่ากลัวถึงที่สุด ปราณปีศาจคล้ายกับเมฆมืดที่ห่อหุ้มมันไว้ เห็นได้
ชัดว่ามันเป็นปีศาจหมาป่า
โบร๋ววว
เสียงโหยหวนดังออกมาตลอดทั้งคืน เสียงโห่ร้องอื่น ๆ อีกมากมาย
หอนร่วมกับมัน
ป่าท้อสั่นสะเทือนเมื่อเสียงโหยหวนสะท้อนกลับมาทางอากาศ
“ปีศาจหมาป่า ปีศาจหมาป่า!”
“ปีศาจหมาป่ามันเข้ามาในป่า!”
“ช่วยข้าด้วย!”
…
ลิงอยู่ในความตื่นตระหนก เสียงกรีดร้องด้วยความกลัวดังขึ้น
พวกมันรีบปีนขึ้นไปบนต้นไม้ กอดกิ่งไม้ตัวสั่น
ปีศาจหมาป่าที่พุ่งออกมาจากความมืดเป็นเหมือนปีศาจร้าย พวกมัน
กระโดดขึ้นไปในอากาศและอ้าปากส่งกลิ่นเหม็น มันพยายามจะกิน
ลิง
ลิงบนกิ่งไม้เหล่านี้มีกระโจนขึ้นไปตามธรรมชาติ แต่ตัวที่โชคร้าย
บางตัวก็ร่วงลงบนพื้น
กร้วม
ได้ยินเสียงฟันกัดเข้าไปในกระดูก ปีศาจหมาป่ากัดเสียงดังเลือดเต็ม
ปากของมัน ดวงตาของพวกมันดูเหมือนว่าไม่พอใจขณะที่จ้องมอง
ลิงที่พยายามหนี ลิงเป็นเหมือนเหยื่อของมัน ดวงตาของพวกมันสั่น
ด้วยความกระหายเลือดและความสนุก
ในเวลานี้เมื่อพวกมันเปิดปาก ลูกไฟสีดำก็ปรากฏขึ้นและระเบิด
ออกมา
ลิงผู้เคราะห์ร้ายเหล่านั้นถูกไฟไหม้ทันทีที่สัมผัสและกลายเป็น
อาหารรสเลิศในท้องของหมาป่า พวกมันตายอย่างน่าสังเวช ไม่มี
อำนาจต่อต้าน
โฮก!
เสียงแห่งความเศร้าสะท้อนออกมาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
“ปีศาจหมาป่ าพวกเจ้า กล้าเห็นลิงของข้าเป็นเป้าหมายได้ยังไง?
เฟิงหลินมองไปในทิศทางของเสียง ในความมืดเขาเห็นลำแสงของ
ดวงดาวถูกร่างผอมบางดูดกลืน
ไม่ นี่ไม่ใช่มนุษย์
มันเป็นลิงแก่ขนสีขาว!
เห็นได้ชัดว่าร่างกายของมันอยู่ในสภาพที่เหี่ยวแห้ง
ลิงตัวนี้แก่เกินไป เวลากลืนกินพลังทั้งหมดของมันไปและดูเหมือนว่า
มันพร้อมแล้วที่จะลงไปในหลุมศพ
แต่เมื่อแสงดาวส่องเข้ามา เนื้อหนังที่เหี่ยวแห้งก็เหมือนต้นไม้ที่งอก
ขึ้นมาใหม่ พลังของมันเริ่มฟื้นตัว ความผันผวนของพลังชีวิตแผ่
ออกไป รัศมีของมันนั้นทรงพลังอย่างมาก และแรงกดดันที่ส่งออก
มาสูงเหมือนภูเขา
กลุ่มหมาป่ าเห่าหอน รู้สึกถึงอันตราย พวกมันแยกเขี้ยว และค่อย ๆ
ถอยกลับ
พวกมันรู้สึกถึงการคุกคามที่แข็งแกร่ง
หากพวกมันไม่ถอย พวกมันก็จะตาย!
ราชาลิงในปัจจุบันนั้นอายุมากแล้ว อย่างไรก็ตามศักด์ิศรีของมันยัง
อยู่ที่เดิม ไม่มีใครสามารถดูหมิ่นได้
เหมือนว่ามันกลับมาอยู่ในฤดูใบไม้ผลิของชีวิตอีกครั้ง ราชาลิง
โหยหวนและกระโดดลงมาจากต้นไม้สูง มันพุ่งตรงเข้าหาฝูงหมาป่า
และพุ่งออกมาเหมือนสายฟ้าผ่า ทุบหัวหมาป่ าใกล้ตัวเขาบดขยี้พวก
มันอย่างสมบูรณ์
หมาป่ าเหล่านี้รู้สึกได้ถึงกลิ่นเลือดสด พวกมันพุ่งเข้าใส่ลิงแก่ ง้าง
เขี้ยวและตะปบด้วยกรงเล็บของมัน ต้องการฉีกลิงออกเป็นชิ้น
“ตาย!” ความโกรธเกรี้ยวกราดอัดแน่นในตาของลิงชรา นิ้วของมัน
เต็มไปด้วยพลังระเบิดในขณะที่บีบคอของหมาป่าตัวใกล้
การโจมตีของมันนั้นดุร้ายมากเหมือนวีรบุรุษโบราณกล้าหาญที่สุด
ในโลก แม้จะมีอายุมาก แต่ก็ไม่ถอยและต่อสู้กับหมาป่าทุกตัว
ลิงแก่ยืนตรงกลางเหมือนเครื่องบดเนื้อ ตราบใดที่หมาป่ าเข้ามาใกล้
เขาพวกมันจะถูกบดเละทันที ทำให้พื้นดินถูกย้อมด้วยสีแดงของ
พวกมัน
ขณะนี้ป่ าท้อที่เหมือนสวรรค์เต็มไปด้วยกลิ่นอายเลือด
ลิงแก่แสนดุร้ายอย่างหาที่เปรียบไม่ได้และไม่มีหมาป่าตัวใดที่
สามารถหยุดมันได้ ในช่วงระยะเวลาหนึ่งการโจมตีของหมาป่ าก็
ชะลอตัวลงอย่างเห็นได้ชัด
“ลิงแก่ เจ้าไม่มีทางเอาชนะพวกเราได้” เสียงคมชัดลอยมาพร้อมกับ
เสียงหอน
สัตว์มีเผ่าพันธุ์ของพวกมันเอง
แม้ว่านี่จะเป็นเสียงหอน แต่เฟิงหลินก็สามารถเข้าใจความหมาย
ภายใน
ปีศาจหมาป่ าผละออกจากลิงแก่และไปรวมตัวกัน หลังจากนั้นพวก
มันก็ย้ายไปที่ด้านข้างและเปิดทางให้ราชาหมาป่ าเดินผ่าน ราชาหมา
ป่ าแยกเขี้ยว ขนของมันเป็นสีเขียว มันสูงประมาณห้าเมตรและอีก
นิดเดียวจะเหมือนมนุษย์
“ราชาหมาป่ าเขียว เป็นเจ้า!” ตาของลิงวัยชราเปล่งประกายด้วย
ความแหลมคม เมื่อเห็นราชาหมาป่า
“ใช่แล้ว ข้าเอง” ราชาหมาป่าเขียวมีรอยยิ้มเหมือนมนุษย์บนใบหน้า
“ลิงของเจ้าครอบครองป่าท้อที่เต็มไปด้วยปราณสวรรค์มานานเกินไป
แล้ว นอกจากเจ้าราชาลิง ลิงตัวอื่น ๆ ในเผ่าของเจ้าล้วนเป็นเหมือน
ขยะ พวกมันไม่มีคุณสมบัติที่จะอยู่ที่นี้ แต่ถ้าเจ้ามอบลิงเก้าตัวให้เรา
เคี้ยวเล่นทุกเดือน เราจะปล่อยไป เจ้าว่ายังไงล่ะ?” ราชาหมาป่ าเขียว
ยิ้มอย่างร้ายกาจและดวงตาของมันส่องแสงสีเขียวชั่วร้าย มันน้ำลาย
ไหลเมื่อจ้องมองลิงเหล่านี้ มันเห็นพวกลิงเป็นเหยื่อ
ลิงเหล่านี้อาศัยอยู่ในป่ าท้อวิญญาณ ดังนั้นร่างกายของพวกมันจึง
จะต้องเต็มไปด้วยปราณวิญญาณ สำหรับมันแล้วลิงนั้นเป็นอาหาร
อันโอชะ
“เจ้าต้องการให้ข้ามอบคนในเผ่าของข้าให้เจ้าไปเคี้ยวเล่น?” ราชาลิง
แก่โกรธมาก หมัดหนาของมันทุบลงบนหน้าอก และคำราม
“ลิงแก่ อย่าพยายามทำให้ข้ากลัวเลย แม้ว่าความแข็งแกร่งของเจ้าจะ
อยู่เหนือข้า แต่ลิงตัวอื่นในเผ่าของเจ้าคือขยะ พวกมันไม่สามารถ
เอาชนะลูก ๆ ของข้าได้ด้วยซ้ำ หากเจ้าเป็นศัตรูกับข้า ลิงในเผ่าเจ้า
จะต้องตายวันนี้ !” ราชาหมาป่ าเขียวหัวเราะ
ลิงปีนอยู่รอบต้นไม้สูง พวกมันทั้งหมดกลัวจนตัวสั่น มีความรู้สึก
สิ้นหวังอยู่ในอากาศ
ลิงแก่มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
เพราะรู้ว่าสิ่งที่ราชาหมาป่ าพูดนั้นเป็นความจริง
“ราชาลิงทำไมท่านไม่เห็นด้วยกับพวกเขา!”
“นี่คือหมาป่าชั่วร้าย!”
“แค่เก้าตัวในเผ่าของเราทุกเดือน มันดีกว่าถ้าพวกเราที่เหลือจะ
ปลอดภัย!”
…
ภายใต้ดวงตาที่หิวโหยของหมาป่าลิงต่างก็โง่เขลา
ราชาหมาป่ าหัวเราะดังลั่น เมื่อเห็นสิ่งนี้ “ลิงแก่ ลิงของเจ้าต่างก็เห็น
ด้วย เจ้าจะมัวลังเลอะไรอยู่อีก? หรือเจ้าอยากจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่
เพื่อต่อสู้กับฝูงหมาป่าของข้า?”
“แม้ว่าเผ่าลิงจะสูญพันธุ์ในวันนี้ ข้าก็จะฆ่าพวกเจ้าให้หมด!” ราชา
ลิงแก่คำรามด้วยความโกรธ มันไม่ยอมให้ตัวเองถูกคุกคาม “ราชาลิง
อย่าทำอย่างนี้! หมาป่ าเหล่านี้ดุร้ายมาก เราสามารถเสียสละเด็กและ
คนอ่อนแอ! ความปลอดภัยของเผ่าทั้งหมดนั้นสำคัญกว่า!” ลิงตัวอื่น
พยายามชักชวนลิงแก่ด้วยเสียงที่ดัง มันไม่ต้องการตายอย่างนั้น
ปัง
ราชาลิงแก่ต่อยหมัดใส่ทำให้ลิงตัวนั้นลอยไปในอากาศ
ลิงตัวนั้นตกใจ ไม่เชื่อว่าลิงแก่จะทำแบบนี้ มันบินไปที่ฝูงหมาป่ า
และถูกล้อมรอบทันที
ก่อนที่ความตายจะมาถึงดวงตาของมันก็เบิกกว้าง เห็นราชาลิงจ้อง
มองมันอย่างไร้อารมณ์ “เมื่อเจ้าต้องการให้มีการเสียสละสมาชิกใน
เผ่า ข้าก็จะให้เจ้าเป็นคนแรก”
กร้วม
ราชาหมาป่าเขียวกระโจนเข้าหาและกัดหัวลิงนั่นเพื่อลิ้มรสความ
อร่อย ดวงตาสีเขียวของมันจ้องมองที่ราชาลิงด้วยความโหดร้าย “ลิง
แก่ ดูเหมือนว่าเจ้าวางแผนที่จะปฏิเสธข้อเสนอของข้านะ”
“ราชาหมาป่าเขียว เจ้าต้องการให้ข้าเสียสละสมาชิกของเผ่าให้กับ
เจ้าหรือ? มันเป็นไปไม่ได้! หมาป่ ามักโลภโดยธรรมชาติถ้าข้าทำ
ตามความต้องการของเจ้า เผ่าพันธุ์ลิงไม่มีทางได้อยู่อย่างสงบสุข
วันนี้ไม่เจ้าก็ข้าต้องมีคนตาย! ” ตามความคาดหวังของราชาลิงมันไม่
เต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ ขนสีขาวเงินบนร่างกายของมัน
กระพือไปตามลม ในขณะที่ดูดซับแสงดาวที่ไร้ขอบเขต หลังจาก
นั้นแสงดาวก็รวมตัวกันและประจักษ์เป็นดาบคมอยู่ในมือ
ราชาลิงกวัดแกว่งดาบเมื่อกลิ่นอายเปลี่ยนไป ลำแสงดาบส่องแสงพุ่ง
เข้าหาราชาหมาป่า
ดอกไม้ดาบปรากฏขึ้นในอากาศทำให้เกิดวิสัยทัศน์ที่ชัดเจน ปราณ
ดาบก่อตัวเป็นดอกไม้ หมาป่ าปีศาจถูกฉีกออกทันทีเมื่อถูกสัมผัส
“โฮก!” เมื่อเห็นว่าลูกน้องของมันตาย ราชาหมาป่าเขียวก็เริ่มเดือด
ดาล มันพูดอย่างเย็นชาว่า “เราทั้งสองเป็นราชาที่มีผู้ใต้บังคับบัญชา
เจ้าคิดว่าข้ากลัวเจ้า?”
มันยกหัวและปล่อยเสียงหอนยาวนานจ้องมองไปที่ดวงจันทร์ แก่น
แท้ของแสงจันทร์รวมตัวกันรอบตัวมันเป็นเกราะสีเงิน
“ลิงแก่ ตายซะเถอะ!” มันหัวเราะเยาะและพุ่งเข้าใส่
ฟิ้ว ๆ ๆ
ระบำดาบลิงขาว! มันเป็นเหมือนแพะภูเขาที่กำลังใช้เขา ดูน่ามหัศจรรย์
อย่างไม่น่าเชื่อ มันพุ่งทะลุช่องว่างในการโจมตีที่ดุร้ายของราชาหมาป่า
โดยพุ่งเป้าไปที่จุดอ่อนของราชาหมาป่ าอย่างแม่นยำ
แม้ว่าราชาหมาป่ าเขียวจะดุร้ายมาก แต่ก็ถูกระงับไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง
อย่างไรก็ตามด้วยลักษณะที่เผด็จการของหมาป่า พวกมันไม่กลัวตาย
ในการต่อสู้ ถึงแม้ว่าราชาหมาป่าจะได้รับบาดเจ็บจากการโจมตี
เกราะที่แข็งแกร่งของมันจะช่วยปกป้องมันจากบาดแผล มันโจมตี
ราชาลิงแก่อย่างต่อเนื่องไม่ยอมให้ราชาลิงโจมตีกลับ
“ฆ่าลิงเหล่านี้ซะ!” ราชาหมาป่ าหัวเราะเย้ยหยัน
ปีศาจหมาป่ าอีกตัวหนึ่งร้องโหยหวนและพุ่งเข้าใส่ลิง เต็มไปด้วย
เจตนาฆ่า
ลิงเหล่านี้ทำอะไรไม่ถูก พวกมันหนีไปได้ด้วยความตื่นตระหนก แต่
โดนหมาป่าจับได้ง่าย ๆ
เฟิงหลินเห็นภาพนี้และก็อดส่ายหัวไม่ได้
ลิงพวกนี้อ่อนแอเกินไป มีเพียงราชาลิงแก่เท่านั้นที่มีฐานการบ่มเพาะ
ตัวอื่น ๆ ล้วนเป็นลิงธรรมดาที่หลงระเริงรู้เพียงวิธีผ่อนคลายและกิน
ลูกท้อเซียน
เขาส่ายหัวและเตรียมจะเดินต่อ
ทันใดนั้นก็มีเสียงเบา ๆ ส่งมาถึงเขา “ลิงหินโดยกำเนิด หากเห็นว่า
เราเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกัน โปรดช่วยสมาชิกเผ่าของข้าด้วย!”
หัวใจของเฟิงหลินวกวนทันที เขาเห็นว่าราชาลิงแก่กำลังจ้องมองเขา
อยู่ เห็นได้ชัดว่าลิงแก่มองเห็นตัวตนของเขาแล้ว
“ท่านรู้ได้ยังไงว่าข้าเป็นลิงหินโดยกำเนิด?” เฟิงหลินถาม
“ข้าเห็นเจ้าเกิดเองกับตา นอกเหนือไปจากเผ่าลิงของเราไม่มีลิงอื่น
ดังนั้นเมื่อเจ้าปรากฏตัว ข้าก็รู้ถึงตัวตนของเจ้าทันที” ราชาลิงตอบ
กลับ
“อย่างนี้นี่เอง!” เฟิงหลินพูดพึมพำเงียบ ๆ
ลิงหินนี้มีรูปแบบของลิงเมื่อมันอยู่ในหินและเมื่อสติปัญญาก่อตัวขึ้น
มันได้เรียนรู้วิชาการดูดซับแก่นแท้จากดวงอาทิตย์และดวงจันทร์จาก
ลิงแก่ขนสีขาว สิ่งนี้ทำให้ความฉลาดของมันเพิ่มมากขึ้นและในที่สุด
หมื่นปีต่อมาสัญชาตญาณจึงกลายเป็นลิงและกลายเป็นลิงหินวิญญาณ
มันเป็นเวลาหลายปี มาแล้วและดูเหมือนว่าลิงแก่ขาวตั้งแต่สมัยโบราณ
จะเป็นบรรพบุรุษของลิงเหล่านี้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ เฟิงหลินจึงตัดสินใจ
ไว้หน้า
“ลิงหินพวกเราเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกันโปรดช่วยสมาชิกเผ่าของข้าด้วย”
ราชาลิงอ้อนวอน
เฟิงหลินถอนหายใจ
เมื่อราชาลิงแก่ทำแบบนี้เขาก็อดที่จะช่วยไม่ได้ กรรมนี้จะต้องจ่ายคืน
สิ่งสำคัญที่สุดคือสิ่งนี้จะช่วยให้เขามีโอกาสได้รวมเข้ากับเผ่าลิง
โดยการทำเช่นนั้นเท่านั้นเขาถึงสามารถค้นหาเส้นทางของการปลุก
ยีนราชาลิงและค้นหาร่องรอยของเส้นทางได้
ร่างกายของเฟิงหลินเปล่งประกาย เขาเปลี่ยนร่างเป็นเงาสีเทาวิ่งเข้า
ไปในฝูงหมาป่า
ปีศาจหมาป่ ามองเห็นขนที่เคลือบด้วยฝุ่นของเฟิงหลินและเยาะเย้ย
อย่างเย็นชา มันเปิดปากโดยสัญชาตญาณและอยากจะกลืนร่างผอม ๆ
นี่
ไม่ว่ายุงจะตัวเล็กขนาดไหน มันก็ยังเนื้ออยู่?
ในวินาทีต่อมาดวงตามันก็เบิกกว้าง จริง ๆ แล้วมันไม่มีทางที่จะทำ
สำเร็จ
“อะไร?” ดวงตาของมันเบิกกว้าง
มันพยายามอย่างดีที่สุดที่จะปิดปาก แต่ก็ไร้ประโยชน์
ลิงผอมจับจมูกของมัน รูปร่างของเฟิงหลินอาจจะผอม แต่ร่างกาย
ของเขาแข็งแกร่งอย่างไร้ขอบเขต เขาต้องการทำลายหมาป่ าตัวนี้
แคว่ก
เฟิงหลินยกหมาป่ าขึ้นในอากาศและออกแรงฉีกร่างหมาป่ าออกจาก
กัน
ร่างใหญ่ของปีศาจหมาป่าถูกฉีกเป็นสองส่วน ละอองเลือดกระจาย
ร่างกายทั้งหมดของเฟิงหลินถูกย้อมด้วยสีแดง เขายืนอยู่ในฝูงหมา
ป่าและโยนหัวของหมาป่ากลับไป ปราณไร้ขอบเขตพุ่งออกมาเต็ม
ไปด้วยความปรารถนาที่จะทำลายล้าง
สวรรค์และโลกไม่มีสี ในขณะที่ฝูงหมาป่ารอบ ๆ ต่างสิ้นเสียง…