Library of Heaven’s Path อัจฉริยะสมองเพชร - ตอนที่ 2326 มันคือของดี!
ตอนที่ 2326 มันคือของดี!
หลัวฉีฉีชักดาบออกมาแล้วโยนเข้าไป แค่พริบตาเดียว มันก็พุ่งฉิวไป
มาทุกทิศทางราวกับแมลงวันที่บินส่ายไปมาโดยจับทิศทางไม่ได้
ฟึ่บ!
หลังจากเหวี่ยงซ้ายป่ายขวาไปมาโดยไม่มีทิศทางที่แน่นอนอยู่ครู่
หนึ่ง แรงโน้มถ่วงที่ถาโถมเข้าใส่พร้อมกันทุกด้านอย่างไม่ลดละก็
ทำให้จิตวิญญาณที่อยู่ในดาบสูญสลายไป สุดท้าย ดาบก็เสื่อมสภาพ
ไปด้วย
ทั้งสามมองหน้ากันด้วยนัยน์ตาเบิกโพลง
แรงโน้มถ่วงนั้นมีความกดดันมหาศาล มากพอจะทำลายของล้ำค่า
ระดับเทพเจ้าสวรรค์สร้างขั้นสูงได้สบาย เพียงแค่คิด ก็เล่นเอาทุกคน
เย็นเยือกถึงกระดูกสันหลัง
“แล้วตอนนั้นคุณเข้าไปในพื้นที่ได้อย่างไร?” หลัวฉีฉีถาม
“ที่จริงผมไม่เคยเข้าไปในนั้นหรอก ผมถูกโจมตีตอนที่อยู่ข้างนอก”
อ้าวเฟิงตอบด้วยใบหน้าแดงก่ำ
เรื่องนั้นตอบข้อสงสัยของจางเซวียนได้
แค่ได้เห็นที่นี่ก็เกินพอจะทำให้เขาขนลุกขนชันทั้งตัวแล้ว นึกไม่ออก
จริง ๆ ว่านักรบที่มีประสิทธิภาพการต่อสู้ระดับอ้าวเฟิงจะเข้าไปใน
สถานที่แบบนั้นและออกมาอย่างปลอดภัยได้อย่างไร
“ผมจะเข้าไปแล้วรีบกลับออกมา รออยู่ข้างนอกนะ อย่าเพิ่งผลีผลาม
ทำอะไร” จางเซวียนกำชับ
เขาใช้เจตจำนงเพลงดาบห่อหุ้มร่างกายไว้ก่อนจะเดินตรงเข้าสู่
ทะเลสาบ
ทันทีที่เข้าไป จางเซวียนรู้สึกได้ถึงแรงดึงมหาศาลที่ฉุดกระชากร่าง
ของเขา พยายามจะลากเขาไปที่ไหนสักแห่ง
จางเซวียนปลดปล่อยพละกำลังของร่างกายจนเต็มพิกัดเพื่อต้านทาน
แรงดึงนั้น ทำให้กล้ามเนื้อของเขาแทบจะฉีกขาด
สนามแรงโน้มถ่วงที่อยู่รอบตัวเขาเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ แต่เพราะ
มีร่างกายที่แข็งแกร่ง จางเซวียนจึงยังทรงตัวและยืนอยู่กับที่ได้ เขา
รอครู่หนึ่งเพื่อให้ร่างกายปรับตัวให้คุ้นชินกับการเปลี่ยนแปลงของ
แรงโน้มถ่วงก่อนจะออกเดิน
ฟิ้วววว! ฟิ้วววว!
ดาวหาง 2 ดวงถูกดึงดูดเข้าหากันด้วยแรงโน้มถ่วง มันพุ่งเข้าหาจาง
เซวียนอย่างรวดเร็ว
จางเซวียนชักดาบออกมาแล้วฟันดาวหาง 2 ดวงนั้น
ดาวหางทั้ง 2 ดวงแตกเป็นสองส่วนพร้อม ๆ กัน เกิดควันลอยโขมง
จางเซวียนตาโต ดาวหางพวกนี้แข็งแกร่งทนทานจนน่าทึ่ง…มันคือ
ของดี!
ในเมื่อแม้แต่ดาบระดับเทพเจ้าสวรรค์สร้างขั้นสูงยังถูกแรงโน้มถ่วง
ทำลายได้อย่างง่ายดาย เขาก็ยังสงสัยอยู่ว่าดาวหางพวกนี้คงสภาพอยู่
ได้อย่างไรในสภาพแวดล้อมที่เห็น แต่หลักฐานก็ปรากฏชัดแล้วว่า
ความแข็งแกร่งของพวกมันเทียบได้กับของล้ำค่าระดับราชันย์เทพเจ้า
น่าเสียดายที่นำมาหลอมเป็นอาวุธไม่ได้…แต่ถ้าเราเก็บสะสมดาวหาง
พวกนี้ไว้ ก็คงเกิดภาพน่าดูชมเมื่อขว้างมันใส่ศัตรู
ดวงตาหยั่งรู้ของจางเซวียนบอกเขาว่าไม่อาจหลอมดาวหางพวกนี้
ให้กลายเป็นอาวุธได้ แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังเป็นอาวุธชั้นดีหากเขาขว้าง
มันใส่คู่ต่อสู้
ปัญหาเดียวก็คือ…
ดาวหางพุ่งเร็วเกินกว่าที่เขาจะจับมันได้ทัน
ถ้าเราจับมันมาเก็บไว้ในแหวนเก็บสมบัติตอนที่มันกำลังเคลื่อนไหว
คงทำให้แหวนเก็บสมบัติทะลุเป็นรูและทำลายมิติที่อยู่ภายในจนหมด
แรงโน้มถ่วงทำให้ดาวหางพวกนี้ทั้งพุ่งเร็วและแรง เขาจึงไม่อาจเก็บ
มันไว้ในแหวนเก็บสมบัติในสภาพนี้ได้
อันดับแรก จะต้องหาทางทำให้มันช้าลงเสียก่อน แต่ตอนนี้ก็เกินกำลัง
ของเขา!
เพราะแรงโน้มถ่วงที่สับสนปั่นป่วน แค่จะยืนนิ่ง ๆ ก็ยากแล้ว แทบ
เป็นไปไม่ได้เลยที่จะหยุดดาวหางได้ในสภาพแบบนี้
ถึงจะหลอมดาวหางให้เป็นอาวุธไม่ได้ แต่ถ้าเราใช้มันแทนก้อนอิฐ
ก็คงถือเป็นอาวุธได้เหมือนกัน ถ้าอย่างนั้น…เป็นไปได้ไหมที่จะร่าย
มนต์ใส่ดาวหาง?
ก้อนอิฐที่เขาเคยหลอมได้ก็ไม่มีดีอะไรนอกจากความแข็งแกร่ง
ทนทานอย่างน่าทึ่ง ซึ่งก็เหมือนกับดาวหางพวกนี้ ถ้าเขาร่ายมนต์ใส่
ก้อนอิฐได้ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่การร่ายมนต์ใส่ดาวหางจะไม่สำเร็จ
หากเขาร่ายมนต์ใส่มันได้เมื่อไหร่ ก็คงทำให้มันช้าลงจนหยุดนิ่งได้
แล้วค่อยเก็บไว้ในแหวนเก็บสมบัติ
ต้องลองดู!
จางเซวียนปล่อยตัวให้ลอยไปตามแรงโน้มถ่วงและพุ่งเข้าหาดาว
หางดวงหนึ่ง ซึ่งทันทีที่เข้าใกล้ ก็ยื่นมือออกไปเพื่อสัมผัสมัน
นอกทะเลสาบดาวหาง…
“ที่นี่มีดาวหางมากมายเหลือเกิน แถมสนามแรงโน้มถ่วงก็สับสน
ปั่นป่ วนมาก…ผู้อาวุโสจางจะเป็นอะไรไหม?” อ้าวเฟิงเปรยอย่าง
หนักใจ
“ฉันก็ไม่แน่ใจ แรงโน้มถ่วงในทะเลสาบดาวหางปั่นป่วนเสียจนแม้
ตัวฉันก็ทำให้มิติในนั้นหยุดนิ่งได้ยาก นึกเป็นห่วงปรมาจารย์จางอยู่
เหมือนกัน” หลัวฉีฉีตอบ
การหลบหลีกดาวหางที่พุ่งเร็วขนาดนั้นก็ยากพออยู่แล้ว และสนาม
แรงโน้มถ่วงที่ผกผันอยู่ตลอดเวลาก็ทำให้ทุกอย่างเลวร้ายกว่าเดิม
คนที่รอดชีวิตออกมาได้คงดวงดีอย่างเหลือเชื่อ!
ในแง่ของอันตราย มันแย่กว่าการเผชิญหน้ากับจิตวิญญาณหลอก
หลอนหลายเท่า
การที่หลัวฉีฉีซึ่งเชี่ยวชาญด้านการควบคุมมิติยังไม่อาจเคลื่อนไหว
อย่างอิสระได้ในพื้นที่แบบนั้นก็บ่งบอกชัดแล้วว่าทะเลสาบดาวหาง
อันตรายแค่ไหน
“มันอันตรายเกินไป ผมคงอยู่ในนั้นได้ไม่ถึง 10 วินาทีด้วยซ้ำ เรา
ควรเรียกผู้อาวุโสจางให้กลับมา…” อ้าวเฟิงถาม
แต่ยังไม่ทันที่อ้าวเฟิงจะพูดจบ ก็หน้าถอดสี
เขาเพิ่งเห็นสิ่งที่ไม่มีทางเป็นไปได้
ลึกเข้าไปในทะเลสาบดาวหาง ชายหนุ่มคนหนึ่งยืนนิ่งอยู่กับที่ ดาว
หางมากมายโคจรเป็นวงกลมรอบตัวเขาอย่างเงียบเชียบ แต่ละดวง
ลอยโด่งขึ้นมาเป็นระยะ ๆ ราวกับกำลังพยายามทำตัวให้โดดเด่น
พวกมันดูไม่ต่างอะไรกับสุนัขละครสัตว์ฝูงหนึ่งที่ได้รับการฝึกมา
อย่างดี
อ้าวเฟิงพลันรู้สึกว่าหัวสมองว่างเปล่าจนกลวงโบ๋ ไม่มีอะไรอยู่ใน
นั้นเลย นี่คือสิ่งที่มักเกิดขึ้นเมื่อฟางเส้นสุดท้ายของการใช้เหตุผล
ของใครสักคนขาดผึง
ดาวหางที่โคจรเป็นวงกลมอยู่ตรงนั้น…พวกมันควรจะมีพละกำลัง
มหาศาลไร้ขีดจำกัดไม่ใช่หรือ?
แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้?
“ดูเหมือนพวกมัน…จะถูกร่ายมนต์ใส่และถูกทำให้ยอมจำนนแล้ว…”
หลัวฉีฉีกลืนน้ำลายด้วยความตกตะลึง
“ร่ายมนต์ใส่? แต่เขาเพิ่งเข้าไปในทะเลสาบดาวหางได้เพียงครู่เดียว
เองนะ…ผมไม่เข้าใจ! เรื่องแบบนี้เป็นไปได้อย่างไร?” สองแก้มของ
อ้าวเฟิงกระตุกอย่างหนัก บ่งบอกถึงความปั่นป่วนในหัว
นักรบระดับราชันย์เทพเจ้าสามารถเรียกจิตวิญญาณเข้าสู่ข้าวของต่าง ๆ
ได้ ซึ่งเขาก็ทำได้เหมือนกัน แต่ต้องใช้เรี่ยวแรงและความพยายาม
อย่างมาก บางทีอาจต้องใช้เวลายาวนานหลายเดือน และทั้งแรงกาย
แรงใจก็ถูกดูดออกไปหมดเกลี้ยงกว่าจะทำสำเร็จ
แต่ชายหนุ่มร่ายมนต์ใส่ดาวหางมากมายได้ภายใน 2 นาที…หรือ 3
นาที?
แถมยังทำให้พวกมันยอมจำนนได้ด้วย!
ที่น่าตกตะลึงยิ่งกว่าก็คือทั้งที่สร้างวีรกรรมมากมาย แต่อีกฝ่ายก็ยังดู
สดชื่นกระชุ่มกระชวยดี ราวกับเพิ่งทำเรื่องขี้ปะติ๋วลงไปและแทบ
ไม่ได้เสียอะไรเพราะการนั้น
ขณะที่ทั้งคู่ยังตกใจ ชายหนุ่มที่ยืนอยู่กลางทะเลสาบดาวหางก็กระโจน
เข้าใส่ดาวหางอีกดวงหนึ่ง และเมื่อสัมผัสมัน ขบวนดาวหางที่ติดสอย
ห้อยตามเขาอยู่ก็เพิ่มขึ้นอีก 1 ดวง ด้วยวิธีนี้ ขบวนดาวหางก็ยืดยาว
ขึ้นเรื่อย ๆ
เพียงชั่วพริบตา ดาวหางกว่าครึ่งในทะเลสาบก็หันมาติดสอยห้อย
ตามจางเซวียน
“ผู้อาวุโสจางจะทำให้ดาวหางพวกนั้นยอมจำนนเพื่ออะไร?” อ้าว
เฟิงพึมพำอย่างอ่อนแรง
น้องชาย…คุณมาที่นี่เพื่อตามหายาเม็ดจอมราชันย์ชั้นเลิศไม่ใช่หรือ?
แล้วทำไมถึงมัวแต่เล่นกับดาวหางพวกนั้น?
“ฉันคิดว่า…เขาน่าจะกำลังพยายามทำให้ยาเม็ดจอมราชันย์ชั้นเลิศ
ปรากฏตัว” หลัวฉีฉีคาดเดา
“อ๋อ!” อ้าวเฟิงอุทาน “ยาเม็ดจอมราชันย์ชั้นเลิศสามารถแปลงร่างเป็น
ยาเม็ดที่ซ่อนตัวได้แม้แต่จากสายตาของผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุด
ซึ่งหากมันซุ่มอยู่ในหมู่ดาวหางแล้วรอช่วงเวลาเหมาะ ๆ เพื่อเข้าโจมตี
ต่อให้นักรบที่แข็งแกร่งระดับผู้อาวุโสจางก็คงยากจะระวังตัว ดังนั้น
ด้วยการทำให้ดาวหางทั้งหมดยอมจำนน, เขาก็จะค้นพบที่ซ่อนของ
ยาเม็ดจอมราชันย์ชั้นเลิศ…นี่เป็นแผนการที่เยี่ยมยอดจริง ๆ ! ทำไม
ก่อนหน้านี้ผมถึงคิดไม่ได้นะ?”
ทันทีที่สิ่งอื่นถูกกำจัดออกไป ก็จะไม่เหลือที่ทางให้ยาเม็ดจอมราชันย์
ชั้นเลิศซ่อนตัวอีก ซึ่งนั่นจะทำให้รับมือกับมันได้ง่ายขึ้นมาก
“เขาคือคนจำพวกที่พบทางออกเสมอแม้ในสถานการณ์คับขัน”
หลัวฉีฉีพูดยิ้ม ๆ
…..
“ใครบังอาจพังบ้านของผม? รนหาที่ตายแล้ว!”
ขณะที่ทั้งคู่กำลังคุยกัน ก็มีเสียงตะโกนก้อง ทั่วทั้งทะเลสาบดาวหาง
ปั่นป่ วนขึ้นมาทันที จากนั้น ใบหน้าขนาดมหึมาก็ปรากฏบนท้องฟ้า
“จอมราชันย์?” หลัวฉีฉีหรี่ตาด้วยความตกใจ
เธอเคยเห็นเทพธิดาหลิงหลงใช้ความสามารถแบบนี้มาแล้ว มันเป็น
ทักษะพิเศษที่มีเฉพาะในหมู่จอมราชันย์
“นั่นคือยาเม็ดจอมราชันย์ชั้นเลิศ! เป็นไปได้อย่างไร? ต่อให้ทะเล
ท่วมท้นมีทรัพยากรเพื่อการฝึกฝนวรยุทธอยู่มากมาย มันก็ไม่น่าจะ
ง่ายดายขนาดนั้น…ตอนนี้มันฝ่าด่านวรยุทธสำเร็จแล้ว หมายความ
ว่านั่นคือจอมราชันย์ตัวจริงใช่ไหม?” อ้าวเฟิงพึมพำอย่างไม่อยาก
เชื่อ
หลัวฉีฉีส่ายหน้าอย่างไม่อยากเชื่อเช่นกัน จากนั้นก็ตั้งข้อสงสัย “แต่
การจะได้เป็นจอมราชันย์ ผู้นั้นจะต้องมีดินแดนในปกครองหรือ
ได้รับกระแสจิตปรารถนาจากผู้คนมากมายนับไม่ถ้วนไม่ใช่หรือ?
แล้วยาเม็ดหนึ่งจะทำแบบนั้นได้อย่างไร?”
เพื่อให้ได้เป็นจอมราชันย์เต็มขั้น นักรบคนหนึ่งจะต้องได้การยอมรับ
จากผู้คนจำนวนมากมายเพื่อให้ได้มาซึ่งกระแสจิตปรารถนาอย่างไม่
สิ้นสุด โดยกระแสจิตปรารถนาถือเป็นสิ่งสำคัญต่อการฝ่าด่านวรยุทธ
ยกตัวอย่าง เพื่อให้ได้เป็นจอมราชันย์ตัวจริง ปรมาจารย์ขงต้องท้า
ทายทั้ง 9 จอมราชันย์, ผ่านการดวลครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อให้ได้การ
ยอมรับจากผู้คนในดินแดนต่าง ๆ ของสรวงสวรรค์
แล้วยาเม็ดหนึ่งที่ไม่ได้ผ่านกระบวนการแบบนั้นจะกลายเป็นจอม
ราชันย์ได้อย่างไร?
อ้าวเฟิงครุ่นคิดชั่วครู่ก่อนจะตอบว่า “อาจเป็นเพราะเราอยู่ในทะเล
ท่วมท้น ไม่ใช่สรวงสวรรค์”
“อยู่ในทะเลท่วมท้น ไม่ใช่สรวงสวรรค์” หลัวฉีฉีใคร่ครวญคำพูด
นั้นครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า
ทะเลท่วมท้นเคยเป็นดินแดนหนึ่งของสรวงสวรรค์ แต่ก็แยกขาด
จากกันแล้ว ดังนั้น กฎเกณฑ์ต่าง ๆ ที่เคยใช้ก็ย่อมเปลี่ยนไป
“ยิ่งไปกว่านั้น จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ยังได้ฝ่าด่านวรยุทธที่นี่ก่อน
จะกลับสู่สรวงสวรรค์เพื่อท้าทาย 9 จอมราชันย์ และในที่สุดก็ได้การ
ยอมรับจากทั่วทั้งสรวงสวรรค์” อ้าวเฟิงพูด
“เพียงแต่ผมรู้สึกว่ามันออกจะแปลก ๆ ช่องว่างของราชันย์เทพเจ้าผู้
ทรงเกียรติกับจอมราชันย์นั้นห่างกันมาก ถึงขนาดที่ตลอดระยะเวลา
แห่งประวัติศาสตร์ของสรวงสวรรค์ ผู้เดียวที่ก้าวข้ามช่องว่างนั้นได้
ก็มีแต่จอมราชันย์พิชิตสวรรค์เท่านั้น ถึงอย่างไร ยาเม็ดจอมราชันย์
ชั้นเลิศก็เป็นแค่ยา จะทำแบบนั้นได้อย่างไร?”
ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ใจกลางทะเลสาบดาวหางก็คิดแบบเดียวกัน
แม้ด้วยวรยุทธระดับจางเซวียน เขาก็ยังไม่อาจสร้างใบหน้าขนาดใหญ่
ให้ปรากฏกลางอากาศได้ ผู้ที่ทำได้จะต้องเป็นผู้ที่มีความเข้าใจอย่าง
ล้ำลึกเรื่องกฎเกณฑ์แห่งมิติเท่านั้น
หรือว่า…ยาเม็ดจอมราชันย์ชั้นเลิศฝ่าด่านวรยุทธสำเร็จแล้ว?