Library of Heaven’s Path อัจฉริยะสมองเพชร - Library of Heaven’s Path อัจฉริยะสมองเพชร - ตอนที่ 1653

สภาวะครรภ์เป็นพิษแต่กำเนิดหนีไป
จางเซวียนแทบปล่อยโฮ ถ้ามีหลุมมีรูให้เขามุดเข้าไปตอนนี้ เขาคงมุดเข้าไปทันทีโดยไม่ลังเล

เขาต้องใช้ทั้งแก่นสารของเวลา มิติ และจิตวิญญาณ แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำได้เพียงแค่ซึมซับเมล็ดไฟที่มีขนาดเท่าหัวเข็มเท่านั้น ซึ่งเขาก็ภูมิใจแล้วที่ตัวเองทำได้ขนาดนี้

แต่ในชั่วพริบตา ตัวโคลนของเขาก็โผล่มาและกลืนลูกไฟทั้งลูกลงไปในคราวเดียว…

แล้วยังสีหน้าท่าทางของหมอนั่นอีก หมอนั่นคิดอะไรกับเขา? กำลังดูถูกเขาอยู่ใช่ไหม?

ไปตายซะ! แกมันก็แค่ตัวโคลน! เข้าใจไหม? แค่ตัวโคลน!

มีส่วนไหนที่ทำให้แกยังไม่เข้าใจว่าแกเป็นตัวโคลน?

เปิดตาดูแล้วสำนึกไว้ด้วยว่าฉันคือร่างต้นแบบ เรามันคนละชั้นกัน รับรู้ไว้เสียด้วย!

จางเซวียนครุ่นคิดด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดยิ่งขึ้นกว่าเดิม

เขาได้ท้าทายหมอนั่นนับตั้งแต่มันปรากฏตัว แต่ดูเหมือนทุกครั้งก็จะลงเอยด้วยความพ่ายแพ้ยับเยินของตัวเขาเอง ในแง่ของสถานภาพ ก็ดูไม่เหมือนว่าเขาจะมีอะไรที่เหนือชั้นกว่าตัวโคลนที่อยู่ตรงหน้า

ขณะที่จางเซวียนกำลังกล้ำกลืนความระทมลงไป เขาก็เงยหน้าขึ้นมองตัวโคลนด้วยสายตาที่ไม่บ่งบอกความรู้สึกใดๆ เป็นครั้งแรกที่จางเซวียนคิดว่ามันก็ไม่เลวร้ายเกินไปนักที่จะได้เห็นตัวโคลนของเขาถูกเปลวเพลิงสีดำนั้นแผดเผาจนตาย

แต่กลับตรงกันข้าม สิ่งที่เขาเห็นก็คือหมอนั่นเรอออกมาอย่างสบายอารมณ์ “อร่อยจัง!”

จากนั้น หมอนั่นก็ดำดิ่งเข้าสู่หมู่เมฆและหายตัวไป

“อะไรกัน?”

เห็นภาพนั้นตั้งแต่ต้นจนจบ หอกสวรรค์กระดูกมังกรถึงกับชะงักด้วยความมึนงง มันรู้สึกราวกับว่า เรื่องน่าประหลาดใจที่ได้พบในวันนี้ก็มากพอที่จะใช้ไปได้ทั้งชีวิตแล้ว

อันที่จริง การที่นายท่านของมันมีตัวโคลนก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ผู้เชี่ยวชาญมากมายก็หลอมตัวโคลนของตัวเองขึ้นมา แม้แต่ปรมาจารย์ขงก็มีตัวหนึ่ง…แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มันได้เห็นว่าตัวโคลนร้ายกาจกว่าร่างต้นแบบ!

ที่สำคัญกว่านั้น…นั่นคือเปลวเพลิงสวรรค์ขั้นสูงสุดที่แม้ตัวมันยังหวาดกลัว แต่ไม่เพียงหมอนั่นจะไม่กลัวเกรงอะไรเลย ยังพุ่งเข้าใส่…เขาไม่กลัวว่าจะมอดไหม้เป็นเถ้าถ่านหรือ?

ขณะที่หอกสวรรค์กระดูกมังกรกำลังตกตะลึง ก็เห็นขาคู่หนึ่งโผล่ออกมาจากหมู่เมฆ และมืออีกข้างหนึ่งก็กำลังโบกไปมาอย่างสบายอารมณ์

บึ้มมมม!

เปลวเพลิงสีดำลูกใหญ่ลามเลียและกระจายตัวไปทั่วร่างนั้น เสียงระเบิดดังสนั่นได้ยินไปทั่ว แต่ก็ดูเหมือนเจ้าของร่างจะไม่ได้พรั่นพรึงเลยสักนิด กลับตรงกันข้าม เขาปล่อยเสียงครางอย่างพึงพอใจ เห็นได้ชัดว่า มีความสุขล้นเหลือกับกระบวนการทั้งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนั่น…

“ขะ-เขา…ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?” หอกสวรรค์กระดูกมังกรถึงกับถอยกรูดด้วยความหวาดกลัว

พูดตามตรง มันเคยลังเลเล็กน้อยว่าการที่มันยอมจำนนให้จางเซวียนนั้นเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องหรือไม่ เพราะถึงอย่างไรมันก็เป็นอาวุธคู่กายของนักปราชญ์โบราณหรันชิวผู้โด่งดัง บุรุษผู้เป็นตำนานของประวัติศาสตร์! แต่เมื่อได้เห็นความเก่งกาจของตัวโคลนของจางเซวียน หอกสวรรค์กระดูกมังกรพลันรู้สึกว่าความภาคภูมิใจทั้งหมดถูกทำลายไปอย่างสิ้นเชิง

ถ้าแม้แต่ตัวโคลนยังไม่ภักดีกับร่างต้นแบบ แล้วตัวมันจำเป็นต้องภักดีหรือ?

เมื่อเกิดความคิดนั้น หอกสวรรค์กระดูกมังกรหันไปมองจางเซวียน และเห็นอีกฝ่ายตัวสั่นด้วยความโกรธเกรี้ยว

“กลัวที่ไหนล่ะ? ฮึ่มมม!”

ฟิ้วววว!

ยังไม่ทันที่หอกสวรรค์กระดูกมังกรจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็เห็นจิตวิญญาณต้นกำเนิดของนายท่านพุ่งขึ้นสู่หมู่เมฆและหายวับไปในชั่วพริบตา

“….”

หอกสวรรค์กระดูกมังกรแทบคลั่ง

เหตุผลที่ตัวโคลนของนายท่านกล้าพุ่งเข้าใส่หมู่เมฆก็เพราะมันถูกหลอมขึ้นจากวัสดุที่แข็งแกร่ง แต่สำหรับนายท่านของมัน…เขาคิดอะไรถึงปล่อยให้จิตวิญญาณต้นกำเนิดพุ่งเข้าไปแบบนั้น

อยากตายมากนักหรือ?

ถ้าเขาตาย…เราควรจะยอมรับตัวโคลนของเขาเป็นเจ้านายแทนหรือเปล่า? หอกสวรรค์กระดูกมังกรคิดอย่างเคร่งเครียดขณะที่เริ่มวางแผนการในอนาคต

…..

จางเซวียนจะทนได้อย่างไรเมื่อเจอสายตาดูถูกเหยียดหยามของตัวโคลน?

เขาจึงพุ่งขึ้นสู่หมู่เมฆโดยไม่ลังเล

ฟิ้วววว!

ยังไม่ทันที่เขาจะรู้ตัว ลูกไฟมากมายนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้าหาเขา

ตัวโคลนมีร่างกายที่แข็งแกร่งกว่าเรามาก เพราะมันหลอมขึ้นจากบัวเก้าหัวใจ แต่ในแง่ของจิตวิญญาณ มันก็พอๆกันกับเรานี่แหละ ในเมื่อมันต้านทานเปลวเพลิงสีดำได้ เราก็ควรทำได้เหมือนกัน…

อาจจะดูเป็นการตัดสินใจปุบปับที่จางเซวียนพุ่งเข้าใส่หมู่เมฆแบบนั้น แต่จะเรียกว่าหุนหันพลันแล่นก็ไม่ใช่เสียทีเดียว

จางเซวียนคิดคำนวณความเสี่ยงและตัดสินใจแล้วว่าพอมีทางเป็นไปได้

หลังจากที่เขาสำเร็จศิลปะแห่งจิตวิญญาณเทียบฟ้าในระดับหนึ่งที่น่าพอใจแล้ว ศิลปะนั้นก็ถูกถ่ายทอดให้กับตัวโคลนเมื่อเขาเข้าสู่รังนางพญามด และขณะที่เขากำลังฝึกฝนวรยุทธของจิตวิญญาณ ตัวโคลนก็ทำแบบเดียวกัน พูดอีกอย่างก็คือตัวโคลนได้ฝ่าด่านวรยุทธไปสู่ขั้นร่างทรงเกียรติแล้วเหมือนกันกับจางเซวียน

และในเมื่อตัวโคลนต้านทานเปลวเพลิงสีดำได้ ทำไมเขาจะทำไม่ได้?

จางเซวียนจะไม่ยอมพลาดเหตุการณ์สำคัญแบบนี้เป็นอันขาด

ด้วยเหตุนี้ จางเซวียนจึงเริ่มส่องตัวโคลนของเขาที่อยู่ไม่ห่างออกไปนัก หมอนั่นถูกล้อมรอบด้วยเปลวเพลิงสีดำ ประเดี๋ยวหนึ่งก็ยืดหลัง เดี๋ยวก็โน้มตัวมาข้างหน้า เดี๋ยวก็นอนยืดอย่างสบายใจ ราวกับกำลังรื่นรมย์กับการใช้ชีวิตในวันหยุด

เปลวเพลิงสีดำสนิทยังคงแผดเผาทั่วทั้งร่างของเขา ไม่ช้าร่างนั้นก็เริ่มเรืองแสงสีทองออกมา จิตวิญญาณต้นกำเนิดของตัวโคลนแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก

เราเข้าใจแล้ว! จางเซวียนตาโตขณะที่นึกบางอย่างได้

หอกสวรรค์กระดูกมังกรพูดไว้ว่าการทดสอบร่างอันทรงเกียรติแบ่งออกเป็นการทดสอบแผดเผาวิญญาณ การทดสอบแผดเผาจิต และการทดสอบแผดเผาหัวใจ…เราคิดมาตลอดว่าการทดสอบแผดเผาวิญญาณคือด่านแรก และที่เหลือก็จะตามมา นั่นอาจเป็นความจริงสำหรับการทดสอบเปลวเพลิงสวรรค์โดยทั่วไป แต่กับเปลวเพลิงสวรรค์ขั้นสูงสุดนั้น ทั้ง 3 ด่านจะเกิดขึ้นพร้อมกัน!

ความร้อนของเปลวเพลิงสีดำนั้นอยู่ในจุดที่เรียกว่าแทบจะต้านทานไม่ไหว แต่สำหรับเรา ก็ไม่ถึงขั้นที่จะเรียกว่ารับไม่ได้ เพราะถึงอย่างไรเราก็ได้ฝึกฝนวรยุทธของจิตวิญญาณด้วยศิลปะแห่งจิตวิญญาณเทียบฟ้า และจิตวิญญาณต้นกำเนิดของเราก็ได้รับการบ่มเพาะจากการทดสอบสายฟ้ามาแล้วหลายครั้ง ในแง่ของความแข็งแกร่ง จิตวิญญาณต้นกำเนิดของเราเทียบชั้นได้กับของล้ำค่าระดับนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่เลยทีเดียว…

แต่เราก็กลับหวาดกลัวเปลวเพลิงสีดำ ใช้ทุกวิถีทางเพื่อจะหลีกเลี่ยงการซึมซับมัน…นี่คงเป็นการทดสอบความเด็ดเดี่ยวมุ่งมั่นของเรา!

ตัวโคลนพุ่งเข้าใส่เปลวเพลิงสีดำโดยไม่ลังเลเพราะมันมั่นใจในความแข็งแกร่งของกายเนื้อของตัวเอง ประกอบกับในหัวใจของมันก็ปราศจากความหวาดกลัว อานุภาพของเปลวเพลิงสีดำจึงลดลงมาก สิ่งนี้ก็เหมือนกับการเดินทางในความมืด มันอาจเป็นประสบการณ์ที่น่าพรั่นพรึง สำหรับผู้ที่มีความกลัวอยู่ในหัวใจ พวกเขาจะคอยตรวจสอบบริเวณโดยรอบอยู่ตลอด เกรงว่าจะมีใครเข้ามาทำร้าย แต่หากมุ่งหน้าไปด้วยใจที่เปิดกว้าง ยามค่ำคืนก็จะไม่ใช่สิ่งที่น่าพรั่นพรึงสำหรับผู้นั้นอีกต่อไป…

เมื่อจางเซวียนคิดได้ เขาก็เปิดจิตวิญญาณต้นกำเนิดออกกว้างเพื่อรับลูกไฟสีดำสนิทที่กำลังพุ่งเข้ามา ในเวลาเดียวกัน เขาก็ทำลายลำแสงสีทองที่โอบล้อมจิตวิญญาณต้นกำเนิดไว้ ปลดปล่อยตัวเองให้พร้อมรับเปลวเพลิงสีดำ ประหนึ่งยอมพลีชีพ

ซรืดดดดด!

เปลวเพลิงเริ่มแผดเผาจิตวิญญาณต้นกำเนิดของเขา แต่ด้วยสภาวะจิตที่สงบและสุขุม มันจึงไม่สร้างความเจ็บปวดแสนสาหัสแบบเดิม กลับตรงกันข้าม ด้วยการบ่มเพาะจากเปลวเพลิง จิตวิญญาณต้นกำเนิดของจางเซวียนก็แข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว

เป็นอย่างที่เราคิดไว้เลย! เมื่อเห็นว่าได้ผล จางเซวียนถอนหายใจอย่างโล่งอก

เปลวเพลิงสวรรค์เป็นพลังอันลึกลับของธรรมชาติ มันไม่เพียงแต่แผดเผาร่างกาย แต่ยังแผดเผาจิตวิญญาณและสภาวะจิตด้วย

ยิ่งเขาหวาดกลัวมันมากเท่าไหร่ อานุภาพของมันก็จะยิ่งรุนแรงขึ้น นั่นเป็นเพราะเป้าหมายของเปลวเพลิงไม่ได้อยู่ที่จิตวิญญาณต้นกำเนิดของเขาเท่านั้น แต่ยังเป็นสติสัมปชัญญะและจิตใจด้วย

ความหวาดกลัวทำให้คนๆหนึ่งอ่อนแอ ง่ายต่อการที่จะปลูกฝังความคิดและความเข้าใจที่ผิดๆให้ สำหรับนักรบในระดับของจางเซวียน ความคิดไม่ได้เป็นเพียงแค่ความคิดอีกต่อไป

ดังนั้น เมื่อเขาละวางความกลัวทั้งหมดและพร้อมอ้าแขนรับเปลวเพลิงสีดำนั้น อานุภาพของเปลวเพลิงก็กลับลดลงมาก

แต่ถึงความร้อนแผดเผาของมันจะลดลงมาก จางเซวียนก็ยังคงรู้สึกได้ถึงการโจมตีและความเจ็บปวดที่ทิ่มแทงจิตวิญญาณต้นกำเนิดของเขา ทำให้เขารู้สึกเหมือนจะถูกฉีกเป็นชิ้นได้ทุกขณะ

ตอนนี้เราควรเพ่งสมาธิกับการบ่มเพาะจิตวิญญาณต้นกำเนิดของเราเสียก่อน…

ถึงจะรู้สึกเจ็บปวด แต่จางเซวียนก็เปิดจิตวิญญาณต้นกำเนิดของเขาออกกว้างและซึมซับเปลวเพลิงที่ลามเลียอยู่โดยรอบอย่างดุเดือด

บึ้มมมม!

เปลวเพลิงสีดำพุ่งเข้าโอบล้อมจิตวิญญาณต้นกำเนิดของเขา ด้วยความร้อนอันน่าทึ่งที่แผ่ออกมา จิตวิญญาณต้นกำเนิดของจางเซวียนค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นสีทอง และแสงที่เรืองออกมานั้นก็เจิดจ้าขึ้นเรื่อยๆ ราวกับเขากำลังจะกลายร่างเป็นพระพุทธเจ้าที่ยังมีชีวิต

ขอดูหน่อยเถอะว่าเราจะกำจัดสภาวะครรภ์เป็นพิษแต่กำเนิดได้หรือไม่!

หลังจากที่รู้สึกว่าจิตวิญญาณต้นกำเนิดของตัวเองเริ่มจะคุ้นชินกับความร้อนของเปลวเพลิงสีดำแล้ว จางเซวียนก็เคลื่อนเปลวเพลิงสีดำนั้นเขาใส่สภาวะครรภ์เป็นพิษแต่กำเนิด

ราวกับเผชิญหน้ากับบางอย่างที่น่าพรั่นพรึง สภาวะครรภ์เป็นพิษแต่กำเนิดถอยกรูดด้วยความหวาดกลัว

จางเซวียนตาโตขณะขับเคลื่อนเปลวเพลิงสีดำเข้าใส่สภาวะครรภ์เป็นพิษแต่กำเนิดต่อไปเพื่อต้อนให้มันจนมุม

ฟิ้วววว!

สุดท้าย สภาวะครรภ์เป็นพิษแต่กำเนิดก็ทนไม่ไหวและพุ่งออกจากจิตวิญญาณต้นกำเนิดของเขา มันหลบหนีไปโดยแปรสภาพตัวเองเป็นควันสีดำก่อนจะหายวับไปกับตา

สภาวะครรภ์เป็นพิษแต่กำเนิดมีชีวิตจิตใจเป็นของตัวเอง ไม่อย่างนั้นมันคงไม่อาจหนีรอดจากการโจมตีของพลังปราณเทียบฟ้าได้

“ในที่สุด!” เมื่อเห็นว่าสภาวะครรภ์เป็นพิษแต่กำเนิดหลบหนีไปแล้ว จางเซวียนถอนหายใจเฮือกใหญ่

สิ่งนี้เป็นระเบิดเวลาสำหรับเขาตลอดมา ตั้งแต่เขาค้นพบว่ามีมันอยู่ ก็ต้องมีชีวิตด้วยความหวาดกลัวว่าตัวเองจะตายได้ทุกขณะ และมันคือแรงผลักดันที่สำคัญที่สุดที่ทำให้เขาไม่หยุดยั้งการฝึกฝนวรยุทธ

แต่วันนี้ เขาเป็นอิสระจากมันแล้ว!