Love Comedy Manga ni Haitte shimatta node, Oshi no Make Heroine wo Zenryoku de Shiawase ni Suru - ตอนที่ 7
อย่างที่คิด การบอกว่าชั้นรักเธอนี่จะเกินไปรึเปล่านะ?
ถึงชั้นจะรู้สึกอย่างนั้นจริงๆก็เถอะ เเต่มันอาจจะไม่ใช่คําที่สมควรบอกทาง RINE ก็ได้
เอาเถอะมันเป็นฝันนี่นะ เรื่องเเค่นี้คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“ฮ่าา~ เเต่ว่าการได้คุย RINE กับเด็กผู้หญิงที่ชอบนี่มันรู้สึกอย่างนี้เองสินะ”
ในโลกเเห่งความจริง ชั้นไม่เคยมีคนที่ชอบมาก่อนเลย
ถึงจะมีคนที่รู้สึกว่าน่ารักหรือสวยอยู่บ้าง เเต่ชั้นก็ไม่ได้ตกหลุมรักใครเป็นพิเศษ
เพราะอย่างนั้นถ้าพูดตามตรงรักเเรกของชั้นคือเซย์จังจาก “โอโจ้วจามะ” นั่นเเหละ
ถึงจะเจ็บปวดที่รักเเรกของชั้นเป็นสาว 2D ก็เถอะ เเต่มันคงเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ล่ะนะ
การที่สามารถคุย RINE กับเธอคนนั้นในฝันที่เเสนจะสมจริงนี้ได้ เเค่นั้นก็ทําให้ชั้นรู้สึกดีใจมากเเล้วล่ะ
พูดตรงๆ ถ้าชั้นไม่ตื่นจากฝันนี่เลยก็คงจะดีนะ..
ป๊อม~ ป๊อม~
โอ๊ะ! ดูเหมือนจะตอบกลับมาเเล้วสินะ!
[คือว่า ฉันรู้สึกดีใจมากนะ เเต่อย่าชมออกมาเเบบนั้นสิ มันน่าอายจะตายไป..]
คุ…!
เเค่ข้อความเพียงอย่างเดียวก็น่ารักซะจนทําให้ชั้นกระอักเลือดเเล้ว…!
ชั้นเเคปภาพหน้าจออีกครั้ง ฮ่าา~ ลํ้าค่าชะมัด
กะเเล้วชั้นนี่ชอบเซย์จังจริงๆเลยน้า~
ชั้นอยากจะอยู่ในโลกนี้ไปตลอดเเละทําให้เธอมีความสุขจังเลย
ในต้นฉบับ “โอโจ้วจามะ” เซย์จังเเทบจะไม่มีโอกาสได้จบกับตัวเอก ชิเกโมโตะ ยูอิจิ เลยนี่นะ
ในต้นฉบับเพื่อเพื่อนสนิทของเธอชิโฮะ เซย์จังปกปิดความรู้สึกของตัวเองเเละให้ความร่วมมือในการทําให้สองคนนั้นได้คบกัน
ในระหว่างนั้นผลจากการที่ได้อยู่กับชิเกโมโตะ ยูอิจิเพียงลําพัง ทําให้เธอเริ่มมีความรู้สึกให้เขา
บางทีด้วยนิสัยของเซย์จังเธอคงจะปกปิดความรู้สึกของตัวเองจนกว่าทั้งคู่จะได้คบกันนั่นเเหละ
ถ้าต้องให้เธอเดินไปบนเส้นทางที่จะไม่มีวันสมหวังนั่นล่ะก็ ชั้นขอเป็นคนทําให้เธอมีความสุขเองดีกว่า
◇ ◇ ◇
“ขะ.. ข้อความรอบนี้ คงจะไม่เป็นไรสินะ?”
[อืม คิดว่าคงไม่เป็นไรหรอกนะ ถ้าเทียบกับข้อความก่อนหน้านี้ฉันว่าระดับความน่าอายมันลดลงนะ]
“ระดับความน่าอายนั่นมันอะไรน่ะ? เเล้วที่บอกว่าความน่าอายลดลงเนี่ย มันอยู่ระดับไหนเหรอ!?”
[เเน่นอนว่าน่าอายระดับที่รู้สึกว่าจะกระอักเลือดออกมาเชียวล่ะ น่ารักซะจนต้องเเคปภาพหน้าจอเก็บไว้เลย!]
“ทะ.. ทําไมเป็นงั้นล่ะ!?”
[ฮ่าา~ รู้สึกซับซ้อนจริงๆน้า ถึงฉันจะดีใจที่ได้เห็นเซย์จังที่น่ารักขนาดนี้ก็เถอะ เเต่นั่นคงเป็นเพราะฮิซามูระคุงสินะ]
“มะ.. ไม่ใช่เพราะหมอนั่นสักหน่อย.. อีกอย่างด้านที่ฉันให้ฮิซามูระเห็นไม่ได้ ฉันก็เเสดงให้ชิโฮะเห็นตั้งไม่รู้กี่ครั้งเเล้วนะ”
[…เซย์จังเเทนที่จะเป็นฮิซามูระคุง เลือกฉันไม่ดีกว่าเหรอ?]
“หมายความว่ายังไงน่ะ? ชิโฮะมีชิเกโมโตะอยู่เเล้วใช่ไหมล่ะ?”
[ตอนนี้ฉันยังไม่ได้คบกับชิเกโมโตะคุงสักหน่อย]
“วะ.. วิธีการพูดเเบบนั้นมันอะไรน่ะ ตอนนี้ฉันเองก็ยังไม่ได้คบกับฮิซามูระสักหน่อย..”
[อาา~ เป็นวิธีการพูดที่ตลกจังนะที่ว่า “ยังไม่ได้คบกันน่ะ”]
“อ๊ะ! ไม่ใช่นะ! ไม่ใช่ว่าฉันวางเเผนจะคบกับหมอนั่นหลังจากนี้นะ คือว่า… หืม? ดูเหมือนจะมีข้อความตอบกลับมาเเล้วล่ะ”
[ฟุฟุ~ เวลาเหมาะเจาะพอดีเลยนะ เเล้วส่งมาว่ายังไงเหรอ?]
“อือ… หมอนั่นทําไมถึงทําเเบบนี้อีกล่ะ!”
[อะไรเหรอ! เซย์จัง บอกหน่อยสิว่าเขาพิมพ์ว่ายังไง!?]
“คุ.. [ถ้าชั้นได้คบกับเซย์จังคงจะรู้สึกดีใจมากๆเลย ชั้นจะทําให้เธอมีความสุขอย่างเเน่นอน] บอกออกมาเเบบนั้นน่ะ”
[ว้าาา~ เซย์จัง พวกเธอรีบๆเเต่งงานกันไปเถอะ!]
“ระ.. เรื่องนั้นมันยังเร็วเกินไปนะ! พวกเรายังไม่ได้ทําความรู้จักกันให้ดีเลย เรื่องเเบบนั้นมันต้องหลังจากที่พวกเราคบกันก่อน…”
[ฟุฟุ~ ตัดสินใจเเล้วสินะว่าจะคบกับเขาน่ะ?]
“…ไม่ใช่ซะหน่อย! ชิโฮะล่ะก็อย่าล้อกันมากสิ! ต่อให้จะเป็นฉันก็โกรธเป็นเหมือนกันนะ!”
[ฮะฮะ~ โทษทีนะ พอดีเซย์จังน่ารักเกินไป เลยเผลอไปหน่อยน่ะ]
“ให้ตายสิ จริงๆเลยทําไมหมอนั่นถึงพูดเรื่องน่าอายเเบบนั้นออกมาอย่างหน้าตาเฉยได้นะ!”
[เซย์จังเองก็พูดเรื่องน่าอายออกมาไม่ใช่เหรอ ฉันว่าก็เหมือนกันทั้งคู่นั่นเเหละ]
“ฉะ.. ฉันไม่ได้พูดเรื่องน่าอายขนาดนั้นออกมาสักหน่อย!”
[หืม ขึ้นอยู่กับวิธีการมองสินะ?]
◇ ◇ ◇
ชั้นส่งข้อความนั้นไปให้เธอ โดยคิดว่าถ้าตัวเองอยู่ในฝันนี่ต่อไปเรื่อยๆได้ก็คงจะดี
ฟุฮ่าา~ รู้สึกง่วงจังเลย
ไม่สิ ชั้นจะรู้สึกง่วงภายในฝันได้ยังไงล่ะ?
ถ้าหลับไปทั้งอย่างนี้ล่ะก็ บางทีตอนที่ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งอาจจะกลับไปในโลกเเห่งความจริงเเล้วก็ได้
ไม่อยากให้เป็นเเบบนั้นเลยนะ…
ชั้นคงจะโกหกถ้าบอกว่าไม่มีอะไรค้างคาใจในโลกเเห่งความจริง เเต่โลกนี้มองยังไงก็สนุกกว่า
ก็เพราะว่าได้มาอยู่ในโลกของมังงะที่ชื่นชอบเเถมยังมีโอชิของชั้นเซย์จังด้วยนี่นะ
เพราะอย่างนั้นตอนนี้ชั้นยังไม่อยากกลับไปโลกเเห่งความจริงเลย
ถ้าชั้นหลับไปทั้งอย่างนี้ ชั้นอาจจะต้องกลับไปก็ได้..
ป๊อม~ ป๊อม~
อ๊ะ! เสียงนี้ดูเหมือนจะมีข้อความตอบกลับจากเซย์จังล่ะ
ชั้นที่นอนอยู่บนเตียงพยายามลืมตาขึ้นมามองหน้าจอโทรศัพท์
[ฉันเข้าใจเต็มที่เเล้วล่ะ! ช่วยอย่าพูดเรื่องน่าอายเเบบนั้นออกมาที! จะรีบให้คําตอบให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้เลย!]
…ฮ่าา~ อย่างที่คิดเซย์จังนี่น่ารักจริงๆเลยน้าา
ชั้นสามารถจินตนาการเซย์จังที่พิมพ์ข้อความนี้ออกมาในขณะที่อายจนหน้าเเดงได้เลย
นึกเเล้วเชียวชั้นอยากจะคบกับเซย์จังจริงๆนั่นเเหละ
อยากจะอยู่ที่โลกนี้ไปตลอดเเละมองเซย์จังสุดน่ารักใกล้ๆ ชั้นอยากจะทําให้เธอมีความสุข
อาา~ เเต่ว่าชั้นง่วงจนทนไม่ไหวเเล้ว
“ขอให้.. ชั้นไม่ตื่นจากฝันนี่ด้วยเถอะ..”
ชั้นพึมพําความปรารถนาสุดท้ายออกมา ก่อนจะหลับตาลงเเละนอนหลับไปภายในความฝันเเห่งนี้
◇ ◇ ◇
“ชะ.. ชิโฮะมันขึ้นว่าอ่านเเล้วมาตั้งสามสิบนาทีเเล้วเเท้ๆ เเต่ทําไมฉันยังไม่ได้ข้อความตอบกลับมาเลยล่ะ!”
[ตอนนี้ก็ดึกเเล้ว บางทีเขาอาจจะหลับไปเเล้วมั้ง]
“พึ่งจะประมาณห้าทุ่มเองนะ? ชั้นคิดว่ามันเร็วไปหน่อยนะสําหรับนักเรียนม.ปลายที่จะนอนเวลานี้”
[ถึงจะเร็วไปนิดนึง เเต่ก็ไม่ใช่เวลาที่เเปลกสําหรับการนอนหรอกนะ]
“ระ.. หรือว่าจะไม่ชอบข้อความที่ฉันส่งไป เลยไม่ตอบกลับมางั้นเหรอ!”
[เซย์จัง ใจเย็นๆก่อนนะ ฮิซามูระคุงที่เเสดงว่าชอบเซย์จังถึงขนาดนั้น ไม่มีทางคิดเเบบนั้นหรอก]
“จะเป็นงั้นจริงๆเหรอ”
[เขาคงจะผล็อยหลับไปในขณะที่เปิดหน้าจอโทรศัพท์ทิ้งไว้นั่นเเหละ]
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีอยู่หรอก… ไม่สิ บางทีหมอนั่นอาจจะถูกดึงเข้าไปพัวพันกับเหตุการณ์บางอย่างก็ได้!”
[เซย์จัง ใจเย็นๆลงก่อนนะ!]
ชิโฮะรู้ว่าเซย์มีนิสัยชอบมโนอยู่ เเต่นี่เป็นครั้งเเรกเลยที่เธอเห็นเซย์เป็นถึงขนาดนี้ ถึงจะรู้สึกสนุกที่เห็นเธอเป็นเช่นนั้น เเต่กว่าจะทําให้เซย์ใจเย็นลงได้ก็ยากเอาเรื่อง
(ว่าไปเเล้วเซย์จังสนใจเรื่องของฮิซามูระคุงมากเลยไม่ใช่หรอ? เเต่ก็นะถ้าถูกบอกออกมาเเบบนั้นจะทําเป็นไม่สนใจก็คงไม่ได้หรอก เซย์จังเองก็ทําอะไรหลายๆอย่างเพื่อช่วยฉันกับชิเกโมโตะคุงด้วย ฉันเองก็คงต้องช่วยเธอเหมือนกันสินะ ฟุฟุ~ ไม่ใช่เพราะฉันคิดว่ามันน่าสนุกหรอกนะ อืม ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก)
ติดตามเพจผู้เเปลได้ที่ Ao2Sides