Low Dimensional Game – เกมส์แห่งโลกมิติ - ตอนที่ 42

ท่าเรือลอนดอนตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเทมส์ไปทางตะวันออกเฉียงใต้ของลอนดอน ลูซีหยูขับรถไปที่ท่าเรือในและเค้าสามารถเห็นลอนดอนบริดจ์และทิวทัศน์ยามค่ำคืนที่สวยงามระหว่างทาง นี่เป็นถนนสายสำคัญของลอนดอน เรือจอดและออกจากที่นี่เกือบจะตลอดแม้ว่ามันมืดแล้วที่นี้ก็ยังคงเต็มไปด้วยผู้คน

มองจากระยะไกลลูซีหยูก็สามรถเห็นความมีชีวิตชีวาของท่าเรือ ยังคงมีเรือจำนวนมากอยู่ในทะเล นอกจากนี้ยังมีเรืออีกหลายลำที่จอดส่งสินค้าหรือรับสินค้า เรือหลากหลายขนาดต่างมาเทียบท่าเรือทำให้เป็นภาพที่เต็มไปด้วยวุ่นวาย ลูซีหยูเดินไปรอบๆจนกระทั่งเค้าพบว่ามีการต่อเรือขนาดกลางและเล็กเข้าด้วยกัน ลูซีหยูเดินไปตามเส้นทางและเห็นเรือหลายสิบลำจอดอยู่รอบๆ ในนั้นมีเรือยอร์ชค่อนข้างน้อย

ลำนั้นดูดี!

ลูซีหยูเห็นเรือยอร์ช3ชั้น มันดูหรูหราและไม่ธรรมดา ด้วยตัวเรือที่เพรียวและมีสีขาวมันทำให้ดูหรูหราและสง่างามเหมือนกระสวยอวกาศ ลูซีหยูไม่ได้เข้าไปดูเรือยอร์ชใกล้ๆเพราะเค้ารู้ว่าถ้าหากเค้าเข้าไปใกล้กล้องวงจรปิดอาจจะจับภาพเค้าได้ เค้ามองไปรอบๆอีกเล็กน้อยก่อนที่จะหันหลังกลับ ก่อนที่เค้าจะไปเค้าหยิบเหรียญหนึ่งปอนด์ออกมาจากกระเป๋าของเค้า โยนเหรียญเบาๆ เหรียญถูกขยับให้ไปทางเรือยอร์ชที่อยู่ห่างออกไป200เมตรด้วยพลังจิตของเค้า เหรียญกลิ้งไปบนดานฟ้าและในที่สุดจะหยุดอยู่ที่หัวมุม

เหรียญมีตราประทับจิตวิญญาณของลูซีหยูอยู่ ช่องประตูมิติจะถูกเปิดออกในตอนเช้ามืดและนำเรือยอร์ชที่ลูซีหยูเลือกมา ลูซีหยูเดินกลับไปที่รถของเค้าและออกจากท่าเรือ เค้าคิดจะขโมยเรือบรรทุกเครื่องบิน ยิ่งไปกว่านั้นเค้ายังตรวจสอบทางออนไลน์สำหรับท่าเรือที่เรือไปจอดและเค้าเกือบจะซื้อตั๋วไปที่นั่น!

แต่อย่างไรก็ตามหลังจากคิดอีกรอบเค้าก็รู้สึกว่านี้มันบ้าเกินไปและไม่มีทางที่จะขโมยเรือแบบนั้นได้ เค้าไม่รู้วิธีการใช้งานและมันอาจนำปัญหาที่ไม่จำเป็นซึ่งเค้าจะไม่สามารถจัดการได้

หลังจากลูซีหยูกลับไป ค่ำคืนนั้นก็ดูเงียบสงัด ทันใดนั้นที่ไหนสักแห่งในท่าเรือของลอนดอน เรือยอร์ชได้หายไปกับอย่างไร้ร่องรอย

ผู้ชายอ้วนที่โกรธแค้นกำลังด่าคนงานในท่าเรือ “ฉลามขาวของฉันหายไปไหน?!” เค้าตะโกน “ฉันไม่ได้จ่ายเงินค่าธรรมเนียมเพื่อให้คุณทำมันหาย!”

“เราต้องขออภัยคุณบาโบ” คนงานกล่าว “เรากำลังตรวจสอบกล้องวงจรปิดอยู่แต่น่าแปลกที่ดูเหมือนเรือของคุณจะหายไปเองในตอนกลางคืน”

ชายผู้คนโกรธมาก “ด้วยตัวเอง? คุณจะบอกว่ามันมีปีกและบินออกไปหรือไง? คุณคิดว่าฉันโง่หรอ? ฉันจะฟ้องคุณพวกคุณทุกคน! ทนายของฉันจะส่งคนโง่อย่างพวกคุณเข้าคุก!”

ในอีกด้านหนึ่งตอนนี้ลูซีหยูกำลังแล่นเรือยอร์ชอย่างสบายใจในชายหาดของเค้า เค้าพบคู่มือการใช้และอ่านมันอย่างตั้งใจ จากนั้นเค้าก็จัดการแล่นเรือยอร์ชตามคู่มือได้ทันที

ลูซีหยูต้องยอมรับว่ามันเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยม มันเป็นเรือยอร์ชขนาดใหญ่มากพร้อมกับสาธารณูปโภคมากมายและมี3ชั้น ชั้นล่างสุดมีห้องหลัก ห้องรับแขก และห้องน้ำ ชั้นกลางมีสะพาน ดานฟ้า ห้องนั่งเล่น ห้องครัว ห้องคาราโอเกะ และห้องเล่นเกม ชั้นบนสุดมีห้องประชุมและบาร์เล็กๆ มันดูเหมือนว่าเจ้าของเดิมจะเป็นนักธุรกิจที่ชอบเห็นลูกค้าและมีการประชุมบนเรือยอร์ช ลูซีหยูเจอเฮนเนสซี่ที่เจ้าของคนก่อนหน้าเก็บสะสม

“สีของมันช่างสวยงาม ฉันคิดว่ามันผลิตในปี1865 ชายคนนี้ได้มันมาได้อย่างไรกัน? อย่างไรก็ตามเค้าซ่อนมันไว้อย่างดีและลังเลที่จะดื่ม ฉันขอลองหน่อยละกัน!” ลูซีหยูเปิดไวน์และตระหนักได้ว่ามีลายเซ็นอยู่บนขวด

ลูซีหยูพึ่งได้ลองเหล้าที่มีราคาแพงจำนวนมากเมื่อไม่นานมานี้ แต่เค้าชอบสีแอลกอฮอล์ที่อยู่ตรงหน้าเค้าในขณะนี้มากๆ ยิ่งไปกว่านั้นนี้คือสิ่งที่เราไม่สามารถหาได้ด้วยเงิน เค้าอยากรู้ว่ารสชาติมันเป็นอย่างไร ลูซีหยูเดินไปที่ดานฟ้าพร้อมกับขวดเฮนเนสซี่และนั่งลง เค้าตั้งเบ็ดตกปลาในขณะที่กำลังกินอาหาร

หลังจากที่เค้ากำจัดตัวตนเก่าของเค้าได้แล้วเค้ารู้สึกเป็นอิสระ ตอนนี้เค้าสามารถทำทุกสิ่งที่เค้าต้องการโดยไม่ต้องกังวลกับอดีตของเค้า ภายใต้ตัวตนใหม่นี้เค้ารู้สึกกล้าหาญและเป็นอิสระ

เค้าสังเกตสิ่งมีชีวิตที่ว่ายอยู่ในมหาสมุทร ถ้าเทียบกับโลก มหาสมุทรในโลกของมาเรียค่อนข้างน่าเบื่อ หากไม่มีผู้ล่าขนาดใหญ่ ปลาบางตัวจะมีมากเกินไปและทำให้รู้สึกพวกมันจะครองโลกในไม่ช้า การตกปลาเป็นเรื่องง่าย ในไม่ช้าลูซีหยูก็มีปลาเต็มถัง เค้าเดินผ่านถังและมองหาตัวที่เหมาะสมที่จะหลอมรวมกับจิตวิญญาณที่เค้ามีและสร้างสิ่งมีชีวิตที่ได้รับการแก้ไข

อุปกรณ์ทางการแพทย์ที่เค้าสั่งรวมถึงส่วนประกอบที่จำเป็นในการสร้างห้องแห่งสารอาหารมาถึงแล้ว ลูซีหยูวางแผนที่จะประกอบห้องแห่งสารอาหารในขณะที่กำลังหาต้นแบบของสิ่งมีชีวิตที่เค้าต้องการ ในช่วงเวลาต่อไปนี้ลูซีหยูจะทำแผนสร้างสิ่งมีชีวิตที่ได้รับการแก้ไขให้สำเร็จ!

มหาสมุทรในโลกของมาเรียสงบมาก ลูซีหยุใช้เวลาหลายในทะเลบนเรือยอร์ช มองหาสิ่งมีชีวิตที่เค้าต้องการ เมื่อใดที่เค้ามองออกไปเค้าจะเห็นท้องฟ้าและมหาสมุทรที่ไม่มีที่สิ้นสุด เค้าใช้เวลาในการปรับเปลี่ยนโครงสร้างของเรือยอร์ขและเปลี่ยนชั้นล่างสุดให้เป็นห้องแล็บ ในเวลาเดียวกันเค้าก็สามารถสร้างห้องชีวภาพที่เค้าต้องการได้

ห้องชีวภาพได้รวมฟังก์ชั่นของทั้งห้องแห่งสารอาหารและห้องจำศีลไว้ มันสามารถให้สารอาหารที่จำเป็นต่อสิ่งมีชีวิตที่กำลังเติบโตได้และในขณะเดียวกันก็สามรถหยุดกิจกรรมทางชีวภาพในสิ่งมีชีวิต โชคดีที่เครื่องกำเนิดไฟฟ้าบนเรือยอร์ชมีกระแสไฟฟ้ามากมาย

ลูซีหยูสร้างห้องทั้งสองห้องในห้องแล็บของเรือยอร์ช ในขณะนี้พวกมันได้รับการติดตั้งอย่างสมบูรณ์ในห้องโดยสารชั้นล่างสุด เค้ายังกำจัดสิ่งที่ไม่จำเป็นในห้องโดยสารซึ่งเคยเป็นห้องบันเทิงและติดตั้งเตียงทดสอบและอุปกรณ์ทางการแพทย์มากมาย ตอนนี้ทั้งห้องดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความเยือกเย็น

ลูซีหยูยืนอยู่ในห้องแล็บและมองดูห้องชีวภาพ หลังจากการดัดแปลงของเค้าตอนนี้ห้องชีวภาพดูเหมือนเสาแก้ว ด้วยวิธีนี้เค้าสามารถสังเกตสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในห้องได้อย่างง่ายดาย ด้านบนและด้านล่างของห้องเป็นโลหะและมีสายไฟและแผงจำนวนมาก

เค้าหาม้าน้ำที่เค้าจับได้วันก่อนและฉีดยากล่อมประสาท จากนั้นเค้าก็เปิดประตูและใส่มันเข้าไปในห้อง เค้าพันสายไฟรอบตัวม้าน้ำโดยใช้พลังจิตและกดปุ่ม สารอาหารเหลวเริ่มไหลเข้าสู่ห้องจากด้านบนทันทีและล้อมรอบม้าน้ำ ม้าน้ำหลับตาและลอยอยู่ในห้องชีวภาพ

บี๊บ!

ลูซีหยูเห็นแผงสว่างขึ้น แสดงสถิติชีวิตของม้าน้ำรวมถึงอุณหภูมิของร่างกาย อัตราการเต้นของหัวใจ และอื่นๆอีก ลูซีหยูยิ้มและเค้ารู้ทันทีว่าเค้าทำห้องชีวภาพได้สำเร็จเรียบร้อยแล้ว