Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - ตอนที่ 107

บทที่ 107 การลวนลามอย่างถูกวิธี

ลี่จุนถิงมองไปด้านข้างที่เจียงหยุนเอ๋อซึ่งอยู่ข้างหลังเขาอย่างเขินอายและเดินไปหาเธอด้วยสีหน้าไม่ชัดเจน

หลังจากนั้น เจียงหยุนเอ๋อ ก็รู้สึกได้ถึงมือที่แข็งแกร่งที่โอบกอดเธอและเดินไปข้างหน้า

“ไปกันเถอะแต่งงานกันเถอะ” เสียงอันทรงพลังราวกับมีแม่เหล็กของชายหนุ่มดังเข้ามาที่หูของเจียงหยุนเอ๋อ สะท้อนดังก้องไปทั่ว

ขั้นตอนในการจดทะเบียนสมรสนั้นไม่ยุ่งยากเพียงแค่ถ่ายรูปและมีบัตรประชาชนเท่านั้น

เนื่องจาก เจียงหยุนเอ๋อ ขี้อาย ลี่จุนถิง จึงพาเธอไปด้วยไม่ว่าเธอจะไปที่จุดไหน เจียงหยุนเอ๋อ ก็เชื่อฟังคำสั่งของ ลี่จุนถิง ทุกอย่างอย่างว่าง่าย

จนกระทั่งช่วงเวลาสุดท้ายที่ทั้งสองเขียนชื่อของพวกเขาในสมุดลายเซ็นและ เจียงหยุนเอ๋อ ดูเหมือนจะรู้สึกตัวขึ้นมา …

ทั้งสองแต่งงานกันโดยไม่มีการเตรียมการใด ๆ …

“เป็นเพราะอากาศข้างในไม่ค่อยดีหรือเปล่า ทำไมคุณไม่ออกไปรอข้างนอกล่ะ” ลี่จุนถิงถามเบาๆ พลางดูเจียงหยุนเอ๋อตะลึงงัน

เจียงหยุนเอ๋อ ส่ายหัว “ไม่เป็นไรคุณออกไปก่อนได้ฉันอยู่ที่นี่ได้”

เมื่อเห็นว่าเจียงหยุนเอ๋อ ไม่เป็นไรลี่จุนถิง ก็ค่อยๆ โล่งใจ นั่งเฉยๆ และรอเธอ

หลังจากได้หนังสือสีแดงเล่มเล็กๆ มาครู่หนึ่ง เจียงหยุนเอ๋อ ก็เดินไปที่ ลี่จุนถิง และมองลงมาที่เขา

“มีอะไรเหรอ” ลี่จุนถิงถามเมื่อเห็นการท่าทางที่แสดงออกถึงความน้อยใจของเจียงหยุนเอ๋อ

“คุณก็ ตลอดทั้งวันไม่ได้แต่งหน้าเลยไม่น่าแปลกใจเลยว่ารูปถ่ายนั้นน่าเกลียดมากขนาดนี้” เจียงหยุนเอ๋อ รู้สึกเซ็งอย่างมากและวางหนังสือเล่มเล็กสีแดงอีกเล่มไว้ในมือของ ลี่จุนถิง

ลี่จุนถิงขยิบคิ้วสวยของเขาและรับหนังสือนั้นมา

“ผมไม่คิดว่าจะเป็นปัญหาใหญ่อะไร นอกจากสีหน้าที่ดูจะเย็นชาไปหน่อย ดั้งจมูกก็ดูดี ผมว่าทั้งเมือง Aนี้เกรงว่าจะไม่มีผู้ชายที่ไหนหล่อเหลาไปกว่าผู้ชายในภาพนี้ ในทางตรงกันข้าม ผู้หญิงในรูปนอกจากลูกตาโตสวย เธอก็ดูอวบไปหมด”

ลี่จุนถิงมองดูภาพถ่ายอย่างจริงจังและไม่ได้แสดงออกถึงอาการล้อเล่นอีกต่อไป

เมื่อโกรธมาก เจียงหยุนเอ๋อ จึงยกเท้าใหญ่ของเธอขึ้นและเตะไปที่ ลี่จุนถิง อย่างดุเดือด!

หมายถึงอะไร อวบๆ แต่ที่แน่ๆ คือน่ารัก

ปรากฏว่าเท้าก็ยังไม่ได้เตะไปที่เขา แต่เนื่องจากจุดศูนย์ถ่วงที่ไม่เสถียร จึงก้าวถอยหลังและเขาไปในอ้อมแขนของ ลี่จุนถิง ในทันที

“คุณล้มมาในอ้อมแขนผม เป็นเพราะคุณอยากให้ผมลวนลามใช่ไหม” ริมฝีปากของลี่จุนถิงยิ้มอย่างชั่วร้าย

เจียงหยุนเอ๋อ ซึ่งแต่เดิมต้องการสาปแช่งเขาแสดงความอับอายบนแก้มที่แดงระเรื่อของเธอ

“คุณ … ปล่อยนะ” เจียงหยุนเอ๋อ พยายามสะบัดมือของเขาออกปรากฏว่า ลี่จุนถิง จับเขาแน่นกว่า

“เมื่อก่อนตอนที่ยังไม่แต่งงาน วางมือไม้ไม่ถูกว่าต้องทำยังไง ตอนนี้ถือว่าจดทะเบียนสมรสแล้ว ผมก็สามารถจูบภรรยาได้อย่างไม่ต้องตะขิดตะขวงใจอะไรอีก หรือว่ายังไม่ได้ หืม คุณนายลี่”

ลี่จุนถิงขบริมฝีปากเล่นค่อยๆ โน้มตัวเข้าหาใบหูของเธอและหายใจเอาลมร้อนๆ ออกมา ทันใดนั้นเจียงหยุนเอ๋อรู้สึกได้ถึงไออุ่นจากเขา

ความรู้สึกชาไร้เรี่ยวแรงไปทั่วทุกร่างกาย

จากนั้นจูบอันทรงพลังดูดดื่มถาโถมเข้ามายังฟันหลังของเธอและดูดอย่างรุนแรง

อย่างไรก็ตามในครั้งนี้เจียงหยุนเอ๋อ ไม่ได้-ขัดขืนแต่อย่างใด เมื่อลี่จุนถิง สำรวจมากขึ้นเธอก็เริ่มตอบสนอง

กระทั่งริมฝีปากบางของ ลี่จุนถิง หยุดจู่โจม เธอผละออกจากอ้อมแขนของเขา

หลังจากเงียบไปนาน เจียงหยุนเอ๋อ ก็พูดขึ้น

“ฉันคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องโกหกมันเหมือนความฝัน” เจียงหยุนเอ๋อ เงยหน้าขึ้นและมองไปยังท้องฟ้าสีคราม

สำหรับสภาพอากาศซึ่งมีฝนปรอยๆ อย่างต่อเนื่องเป็นเวลา 2 วันติดต่อกันวันนี้เป็นวันที่ไม่ค่อยมีแดด

“ฝันเหรอ” ลี่จุนถิงเลิกคิ้วและจ้องมองเจียงหยุนเอ๋อด้วยดวงตาราวกับงงงวย

“ใช่ค่ะ การที่ได้แต่งงานกับคุณเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อน” เจียงหยุนเอ๋อ หรี่ตาลงตอบและยิ้ม

น่าจะเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดมาก่อนที่เจียงหยุนเอ๋อจะพูดออกมาด้วยถ้อยคำที่น่าประทับใจเช่นนี้และลี่จุนถิงก็ตกใจ

“ขอบคุณมาก ที่ยืนหยัดเคียงข้างฉันตลอดมา การได้พบคุณน่าจะเป็นสิ่งที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของฉัน ลี่จุนถิง“

ในขณะที่พูดน้ำตาของเจียงหยุนเอ๋อค่อยๆ ทะลักออกมาจากดวงตาที่เริ่มเป็นสีแดง โดยไม่สามารถกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลลงมาได้

เมื่อเห็นเจียงหยุนเอ๋อร้องไห้ ลี่จุนถิง ความรู้สึกเจ็บปวดในใจราวกับว่ามีมีดปักอยู่ค่อยๆ สลายไปราวกับมีชีวิตใหม่อีกครั้ง

“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต ลี่จุนถิงจะคอยอยู่เคียงข้างเจียงหนิงเอ๋อตลอดไป”

ลี่จุนถิงกอดเจียงหยุนเอ๋อแน่นขึ้นอีกเล็กน้อย

เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่า เจียงหยุนเอ๋อ ผู้ที่ภายนอกแข็งแกร่งนั้นแท้จริงแล้วจิตใจของเธออ่อนแอมากและเขาไม่คาดคิดว่าเธอจะเป็นคนพูดแบบนี้กับตัวเอง …

นับจากนี้เป็นต้นไปเขาสาบานว่าลี่จุนถิงจะไม่มีวันปล่อยให้ผู้หญิงตรงหน้าต้องได้รับความอัปยศใดๆ อีกต่อไป

อีกด้านหนึ่งหลังจากกล่าวคำอำลากับโม่เสี่ยวฮุ่ยแล้วส้งหวั่นหวั่นก็กลับบ้านพร้อมกับเสื้อผ้ามากมาย

ระหว่างทางส้งหวั่นหวั่นก็ไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มของเธอได้เลยคิดว่าในอนาคตจะได้อยู่ห้องเดียวกับลี่จุนถิงแล้ว ก็อารมณ์ดีราวกับน้ำผึ้ง

ถ้าไม่ใช่เพราะเธอยังอยู่ในรถ เกรงว่าเธอจะลุกขึ้นมาเต้นแร้งเต้นกาแน่ๆ

ส้งหวั่นหวั่นถอนหายใจลึก ตอนนี้สถานการณ์มีแนวโน้มชัดเจนแล้ว การสนับสนุนอย่างลับๆ ของโม่เสี่ยวฮุ่ย และลี่จีถอง เรื่องในบ้านส่วนใหญ่อยู่ในมือของเธอแล้ว ตอนนี้คือแม้ว่าเจียงหยุนเอ๋อจะเลิศเลอแค่ไหน แต่ไม่ได้รับการสนับสนุนจากคนทั้งสอง ก็น่าจะไปไม่รอดแน่ๆ

ประกอบกับลูกพี่ลูกน้องคนนี้คอยช่วยเหลืออยู่ข้างหลังอย่างเงียบๆ สิ่งที่จะทำให้เขาเกรงกลัวนั้นคงจะยากอยู่

เพียงแต่ … เธอก็ต้องพยายามให้หนักขึ้นเนื่องจากรู้จักทั้งตัวเองและศัตรูถึงจะสามารถรบร้อยครั้งชนะร้อยครั้งได้

เช่นตอนนี้แผนการอยู่ห่างออกไปเพียงก้าวเดียว

ทันใดนั้นส้งหวั่นหวั่นก็กลับรถเลี้ยวไปอีกทาง

ครึ่งชั่วโมงต่อมารถเบนท์ลีย์สีแดงคันหนึ่งมาจอดที่บ้านพักของตระกูลเจียง

ส้งหวั่นหวั่นเดินช้าๆ ออกจากรถคันหรูและในมือยังถือของแบรนด์เนมหลายอย่างและกระเป๋าแบรนด์เนม

“ของเล็กๆ น้อยๆ ค่ะ หวังว่าหนิงเอ๋อ และคุณป้าจะชอบมันค่ะ” ส้งหวั่นหวั่นวางของที่เธอเตรียมมาอย่างดีไว้บนโต๊ะด้วยรอยยิ้ม

แม้ว่าจะรู้จักของแบรนด์ดังอยู่ไม่น้อย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เจียงหนิงเอ๋อ ได้เห็นกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นระดับโลก ดวงตาของเธอตอนนี้แทบเป็นประกาย

“ไม่ทราบว่าที่คุณส้งมาที่นี่มีอะไรให้ช่วยไหม”

ฟู้ชูเหม่ยแตะหนิงเอ๋อ เพื่อไม่ให้เธอรู้สึกตื่นเต้นจนเกินไป

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกค่ะ ที่ฉันมาวันนี้แค่จะมาเยี่ยมคุณป้าด้วยเจตนาบริสุทธิ์เท่านั้นเอง อีกอย่างอีกไม่นานบริษัทของคุณพ่อฉันก็กำลังจะร่วมลงทุนกับคุณลุงฉัน พูดอีกอย่างเราก็เหมือนครอบครัวเดียวกันแล้ว บังเอิญว่าเห็นเครื่องประดับดีๆ ข้างนอก เลยคิดว่าคุณป้ากับหนิงเอ๋อจะชอบเลยเอามาฝากค่ะ” ส้งหวั่นหวั่นยิ้มอย่างอ่อนโยน

เมื่อเห็นเช่นนี้ ฟู้ชูเหม่ยและ เจียงหนิงเอ๋อ ต่างก็หัวเราะอย่างมีความสุขและรีบต้อนรับ ส้งหวั่นหวั่นเข้ามาในบ้าน