Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ - บทที่ 753 เกิดเรื่องอะไรขึ้น
ตอนนั้นชิงโม่เห็นลี่จุนถิงไปจัดการเสื้อผ้าของตัวเองแล้ว เลยบอกกับโม่เสี่ยวฮุ่ย จากนั้นก็ไปช่วยซู่จี้งยี้จัดเรเรื่องหลังจากนั้นต่อ
“ป้า ฉันจะไปดูที่จุดเกิดเหตุสักหน่อยนะ เดี๋ยวถ้าตอนกินข้าวเย็นแล้วฉันยังไม่กลับมา ก็ไม่ต้องรอนะ”
วันนี้ตอนเช้าที่ลี่จุนถิงรีบตามไปที่โรงแรมที่อาเธอร์ซ่อนตัวอยู่นั้น ก็ได้โทรหาชิงโม่แล้ว บอกให้เขาเอากระเป๋ามาที่คฤหาสน์ตระกูลลี่และปกป้องพวกเจียงหยุนเอ๋อ ก่อนที่จะจับอาเธอร์ได้ ก็ให้เขาอยู่ที่ตระกูลลี่ไปก่อน
หลังจากที่ชิงโม่ช่วยซู่จี้งยี้กับเฟิงจิงเป่ยจัดการเสร็จแล้ว ก็กลับมา ตอนที่ลี่จุนถิงเห็นเขา ก็คิดขึ้นได้ว่าเห็นความแปลกตอนที่เขากลับมาตอนช่วงบ่าย
“ชิงโม่ ตอนที่ฉันกลับมาตอนบ่าย เห็นเหมือนกับว่าที่หน้าบ้านมีรอยการต่อสู้กัน มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ？”
เจียงหยุนเอ๋อได้ฟังดังนั้น ก็ตึงเครียดขึ้นมา ก่อนจะส่งสายตาให้ชิงโม่ แต่ว่าลี่จุนถิงมองชิงโม่อยู่ตลอด เขาเลยไม่กล้าสบตาเจียงหยุนเอ๋อ
เจียงหยุนเอ๋อเห็นว่าชิงโม่ไม่สนใจตัวเอง เลยยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่ หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้น เธอก็ให้คนมาทำความสะอาดหน้าประตูแล้ว ทำไมเขายังมองออกอีกล่ะ？
ชิงโม่กระแอมด้วยความทำตัวไม่ถูก ก่อนจะนั่งลงอย่างไม่เป็นธรรมชาติ
“เหอะๆ เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ คือ…คือว่า…”
“คุณอึกอักอะไร เกิดเรื่องอะไรขึ้นก็บอกมาเถอะ ถ้าเกิดไม่พูด เดี๋ยวได้เห็นดีกัน”
ลี่จุนถิงรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเจียงหยุนเอ๋อที่อยู่ในอ้อมกอดของตัวเองแข็งทื่อไป จากนั้นก็ถามชิงโม่เขาก็ยังพูดติดขัดๆ เลยรู้ว่ามันต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ
ชิงโม่ก้มหัวลง พลางแอบมองเจียงหยุนเอ๋อเล็กน้อย เมื่อลี่จุนถิงเห็นแววตาของเขา ก็กระแอมเป็นการเตือนเล็กน้อย
ชิงโม่รีบเงยหน้าขึ้นมา ก่อนจะเอามือลูบท้ายทอยเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะแห้งๆ เล็กน้อย
“คือแบบนี้ ตอนเช้าหลังจากที่ฉันกับหลันเยว่เฉินมาถึงได้ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงดังมาจากด้านนอกจากนั้นเราเลยออกไปก็เห็นคนของเรากำลังทำเลาะกับคนที่เราไม่รู้จัก”
“ยังดีที่คุณจัดคนมามากพอ เพียงไม่นานคนของพวกเราก็ควบคุมพวกเขาเอาไว้ได้ เหลือไว้เพียงคนที่มีชีวิตไม่กี่คน แต่ว่าตอนที่ถามพวกเขา พวกเขาก็ดื่มยาพิษฆ่าตัวตายไป แต่ว่าเราเห็นสัญลักษณ์ขององค์กรของอาเธอร์บนตัวของพวกเขา”
“แต่ว่า เพราะคนที่มานั้นไม่มา เราเลยเดาว่าอาเธอร์จัดกองหน้าให้มาสืบหาข่าว เราคิดว่าหลังจากพวกเขายังจะมีใครอยู่ แต่ว่าไม่ได้มา น่าจะเป็นเพราะคนที่จะมานั้นเห็นว่าอาเธอร์กำลังตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นเลยไปช่วยพวกเขา”
“หลังจากที่เก็บพวกเขาไปจนหมด พี่สะใภ้ก็พบว่ามีรอยเลือดอยู่ที่ประตู กลัวว่าคุณกลับมาแล้วจะเป็นห่วง เลยให้พวกเขาทำความสะอาดให้เรียบร้อย คิดไม่ถึงว่าคุณจะเห็น”
ชิงโม่คิดเรื่องเมื่อตอนเช้าได้ ยังดีที่อาเธอร์จัดให้คนมาน้อย ถ้าเกิดว่ามากกว่านี้อีกสักหน่อย ชิงโม่ไม่กล้ารับประกันความปลอดภัยว่าจะปกป้องพวกเจียงหยุนเอ๋อได้ทั้งหมดเลยล่ะ
“ทำไมไม่บอกเรื่องพวกนี้กับฉัน？ห๊ะ？” ลี่จุนถิงพูดไป ก่อนจะจิ้มหัวของเจียงหยุนเอ๋อ
“อั้ยหยา ก็กลัวว่าคุณจะกังวลไม่ใช่เหรอ ช่วงนี้คุณมีเรื่องให้กังวลมากแล้ว เรื่องนี้มันจะไม่มีอะไรตามมาด้วย ฉันเลยไม่บอกคุณ”
เจียงหยุนเอ๋อเพราะอุ้มกุ่นกุ่นเจ้าน้อยอยู่ ดังนั้นเลยนวดๆ ส่วนที่ถูกลี่จุนถิงจิ้มไม่ได้ เลยทำได้เพียงเบะปากเพื่อบอกว่าตัวเองไม่พอใจ
ลี่จุนถิงเห็นเธอเบ้ปากเล็กๆ ก็อยากจะจูบสักหน่อย แต่ว่าที่นี่มีคนอื่นอยู่ด้วย เลยอดเอาไว้ สุดท้ายเลยใช้มือหยิกสักหน่อย
หลังจากที่หยิกแล้วก็ไม่รอให้เจียงหยุนเอ๋อได้โวยวายอะไร ก่อนจะหันไปคุยกับชิงโม่
“แล้วทางซู่จี้งยี้ได้จับเป็นหรือเปล่า？”
“มี จับเอาไว้ในที่ของเราแล้ว สั่งเฟิงจิงเป่ยเอาไว้แล้วด้วย”
ในที่สุดชิงโม่ก็โล่งใน อันที่จริงเรื่องในตอนเช้านั้นมันหนักหนากว่าที่เขาเล่าให้ลี่จุนถิงฟังมาก
“สักพักคุณบอกเขานะ ว่าให้เขาดูคนเหล่านั้นให้ดีๆ อย่าให้พวกเขาเป็นเหมือนคนที่กินยาพิษไป อีกสักพักเราจะไปดูหน่อย โดยเฉพาะคนของอาเธอร์ที่ส่วนใหญ่เป็นกองทีมพร้อมตาม ต้องยิ่งจับตามองเข้าไปใหญ่”
เจียงหยุนเอ๋อได้ฟังว่าลี่จุนถิงจะออกไปอีก ก็ใช้มือแตะเขาสักหน่อย “คุณคิดดูหน่อยว่าตอนนี้คุณเป็นอย่างไร ยังจะออกไปอีกเหรอ？ไม่ได้ ฉันไม่ยอมนะ”
ลี่จุนถิงกำลังจะบอกเจียงหยุนเอ๋อว่าตัวเองไม่เป็นไร ก็ถูกชิงโม่แย่งพูดไปก่อน “นั่นสิ ประธานลี่ดูคุณในตอนนี้ พักอยู่บ้านสักคืนก่อนเถอะ ตอนนี้คนพวกนั้นก็ยังไม่ฟื้น เราไปพรุ่งนี้เช้าก็ยังไม่สายหรอก”
ลี่จุนถิงเห็นว่าเจียงหยุนเอ๋อพูดขนาดนั้นแล้ว เลยทำได้เพียงตอบรับ
หลังจากที่กินข้าวเย็นเสร็จ ลี่จุนถิงก็เล่นกับกุ่นกุ่นเจ้าน้อยเล็กน้อย ก่อนจะไปที่ห้องหนังสือเพื่อปรึกษากับชิงโม่แผนในขั้นต่อไปสักหน่อย
หลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อกล่อมเด็กทั้งสองคนเข้านานแล้ว ก็ไปที่ห้องครัวเพื่อทำน้ำผลไม้คั้นสดทั้งชิงโม่กับลี่จุนถิง เธอเห็นท่าทีของพวกเขาแล้วก็คิดว่าน่าจะอีกสักพักถึงจะคุยกันเสร็จ เลยกลับไปที่ห้องก่อน
ห้องนอน เจียงหยุนเอ๋อนอนขดตัวอยู่ในโซฟายาวพลางดูโทรทัศน์คนเดียว
ก่อนหน้านี้ไม่ต้องอยู่ไฟแล้ว เจียงหยุนเอ๋อเลยเล่นโยคะเพื่อฟื้นฟูร่างกาย ตอนนี้เพราะเจียงหยุนเอ๋อเล่นโยคะจนชำนาญแล้ว เธอเลยถอดรองเท้า แล้วเอาหมอนมาเพื่อทำท่าเตรียมนั่งมาตรฐาน
ลี่จุนถิงเข้ามาจากด้านนอก ก็มองเห็นท่านั่งของเธอ ก่อนจะตบเข่าของเธอ “นั่งเสร็จแล้ว！”
เจียงหยุนเอ๋อดูโทรทัศน์ไม่ห่างตา ก่อนจะดึงขากลับไปที่โซฟา โดยที่ไม่ได้คิด
ในตอนนั้นเอง ลี่จุนถิงพอใจมาก เลยยื่นมือออกมา ก่อนจะโอบเจียงหยุนเอ๋อเอาไว้ในอ้อมกอดอย่างง่ายๆ
“ตอนนี้กินข้าวเสร็จแล้ว ปรึกษาเสร็จแล้วด้วย เราควรจะมาต่อเรื่องที่ตอนบ่ายยังทำไม่เสร็จกันหรือเปล่า？” มือของลี่จุนถิงจับหูของเจียงหยุนเอ๋อเล็กน้อย
เจียงหยุนเอ๋อรู้สึกจั๊กจี้ แต่ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงที่ลี่จุนถิงพูด ก่อนจะผลักหัวของเขาออก แล้วชี้ไปที่จอโทรทัศน์ “ดูโทรทัศน์！”
ใครจะไปรู้ ว่าลี่จุนถิงจะกดปิดโทรทัศน์ไป จากนั้นก็เอาทั้งสองมือมาจับแก้มของเจียงหยุนเอ๋อ แล้วก็ทำท่าทีเหมือนถ้าไม่ได้จะไม่ยอมหยุด “จะทำไม่ทำ！”
“อย่าหาเรื่องนะ แขนคุณยังเจ็บอยู่เลย” เจียงหยุนเอ๋อทนแกล้งทำเป็นไม่รู้ต่อไปไม่ได้แล้ว เลยตีแขนของลี่จุนถิงเบาๆ
ลี่จุนถิงยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเอามือจากแก้ม ลงมาจับคางของเจียงหยุนเอ๋อ “ไม่เป็นไร ไม่ใช่ปัญหาหรอก”
“คุณไม่มีปัญหา แต่ฉันมี ฉัน…ญาติของฉันมา” เจียงหยุนเอ๋อหน้าแดง
“งั้น จูบสักหน่อยคงไม่เป็นไรใช่ไหม”
เมื่อพูดจบ ลี่จุนถิงก็เอียงตัวไปหา ก่อนจะกดเจียงหยุนเอ๋อเอาไว้ พลางก้มหัวลงมาจูบปากของเธอ เจียงหยุนเอ๋อเห็นเขาก็หลับตาพลัน ก่อนจะเอามือปิดตาทั้งสองข้างของตัวเองเล็กน้อย
รู้สึกถึงปลายลิ้นของเขาที่ค่อยๆ เข้ามาสัมผัสฟันของตัวเอง จากนั้นก็ตวัดเล่นไปมา ถึงจะดูเอาแต่ใจแต่อารมณ์ที่มีนั้นก็ไม่ได้น้อยลง
มือที่ประคองคอของเธออยู่นั้นค่อยๆ ขยับลงมาอยู่ที่เอวของเธอ ลี่จุนถิงกอดเธอเข้ามาแนบชิดกับกายของตัวเอง
ในตอนนี้มีเรื่องมากมาย ลี่จุนถิงเลยไม่ได้แตะต้องเธอมานานเกินไปแล้ว แต่ว่าคืนนี้ก็ไม่สะดวก เขาเลยทำได้เพียงขบริมฝีปากของเจียงหยุนเอ๋ออย่างดื่มด่ำ