Mars เจ้าสงครามครองโลก - ตอนที่ 425 น้องเย่เทียน

ตอนที่ 425 น้องเย่เทียน
“เทพสงครามเสาหลักมาถึงแล้ว หลังจากนี้เย่เซิ่งเทียนนายจะต้องตายอย่างแน่นอน !”
“เทพสงครามจ้าวกั๋วจู้ เป็นเทพสงครามอันดับหนึ่งแห่งหอมังกรเทพ !”
“ดูเหมือนว่ารองไจ่เซี่ยงหยวนจะคิดเอาไว้แล้วว่าต้องการให้เทพสงครามจ้าวเข้ามาจัดการกับเย่เซิ่งเทียน”
คนมากมายต่างก็กระซิบกระซาบกัน มองไปยังจ้าวกั๋วจู้ด้วยความเคารพ
ถ้าหากว่าเจ้าเทพไม่ได้ก่อตั้งหอมังกรเทพขึ้นมาล่ะก็ จ้าวกั๋วจู้ก็คงจะขึ้นเป็นอันดับหนึ่งในต้าเซี่ย !
ก่อนที่เจ้าเทพจะปรากฏตัว จ้าวกั๋วจู้ก็คือเทพสงครามคนแรกในต้าเซี่ย แม้ว่าเขาจะไม่มีพลังซี่โบราณอย่างเจ้าเทพ และไม่มีพ่อแม่ที่อยู่หอมังกรเทพคอยเลี้ยงดูเหมือนกันสามเทพสงครามที่เหลือ โดยก่อนที่จะมีหอมังกรเทพขึ้น เขาก็คอยติดต่อกับเทพสงครามในต่างประเทศอยู่ตลอด
ดังนั้น แม้จ้าวกั๋วจู้จะไม่แพรวพราวอย่างเจ้าเทพ แต่เขาก็เป็นเทพสงครามที่ควรอยู่ในหน้าประวัติศาสตร์คนหนึ่ง !
การที่เขาปรากฏตัวในวันนี้ เกรงว่าจะทำให้เย่เซิ่งเทียนทำลายตระกูลเย่ไม่สำเร็จซะแล้ว
“เทพสงครามเสาหลักมาถึงแล้ว ฉันเคยบอกแล้วว่ารองไจ่เซี่ยงหยวนจะไม่มีทางปล่อยให้มันทำตัวหยิ่งผยองได้อีก ดูสิว่ามันจะทำตัวอย่างนี้ได้อีกนานแค่ไหนกัน ! ”
บางคนฉีกยิ้มออกมาอย่างดูถูก
ในสายตาของพวกเขา เย่เซิ่งเทียนก็พลังระดับเทพสงคราม แต่เขาไม่มีทางที่จะต่อกรกับจ้าวกั๋วจู้เทพสงครามเก่าแก่ท่านนี้ได้เลย
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อจ้าวกั๋วจู้มาถึงแล้ว เกรงว่าผู้แข็งแกร่งคนอื่นจะไม่มาที่นี่แล้วหรือ ?
เย่เซิ่งเทียนแล้วยังไง ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งเหล่านี้ เขาแทบจะไม่มีค่าเลยด้วยซ้ำ
“เทพสงครามเสาหลัก ขอบคุณท่านจริง ๆ”
รองไจ่เซี่ยงหยวนฉีกยิ้มออกมา เข้าไปทักทายจ้าวกั๋วจู้อย่างกันเอง
“อืมอืม ต่อให้เจ้าไม่ทักไป ข้าก็มาอยู่ดี ใคร ๆ ก็อยากมากอดขาตระกูลเย่กันทั้งนั้น อีกทั้งอดีตเทพสงครามเย่ก็ถือว่าเป็นผู้อาวุโสของข้า จะไม่ให้ข้าให้เกียรติเขาหน่อยได้อย่างไร ?”
จ้าวกั๋วจู้หัวเราะฮา ๆ มองไปยัง เฉิงเทียนกุ้ยที่ขาหักทั้งสองข้าง กำลังคลานไปกับพื้น “ไอ้เฉิง เจ้ามีชีวิตอยู่มาตั้งนาน จู่ ๆ ก็อยากใช้ชีวิตเหมือนหมาซะแล้ว ชื่อเสียงของตระกูลเย่ต้องให้เจ้าช่วยปกป้องงั้นหรือ ? ไม่ใช่ว่าข้าเคยบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าเจ้าไม่มีคุณสมบัติพอจะปกป้องตระกูลเย่หรอก ?”
ผู้คนต่างก็ไม่เข้าใจ ไม่ใช่ว่าควรจะจัดการกับเย่เซิ่งเทียนก่อนหรอกหรือ ? ทำไมเทพสงครามคนนี้ถึงชอบแดกดันขนาดนั้น ?
หยวนเวินจินขมวดคิ้ว ชี้ไปยังเย่เซิ่งเทียน “เทพสงครามเสาหลัก เรื่องอื่นเราค่อยไว้คุยกัน มาจัดการเจ้าเด็กนี่ก่อนเถอะ เจ้าเทพรับสั่งลงมา แต่เจ้านี่กลับกล้าลงมือกับผู้บริสุทธิ์ แถมยังฆ่าไปถึงสองคน รวมทั้งทำร้ายนายพลเฉิง แบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้ !”
จ้าวกั๋วจู้เหลือบมองไปที่เย่เซิ่งเทียน พูดพลางยิ้มว่า “ฮา ฮา เรื่องของตระกูลเย่นี่ ขนาดคนในตระกูลเย่ยังไม่มาจัดการเองเลย แล้วทำไมต้องให้ข้าเข้ามาช่วยจัดการเล่า ? ที่ข้าเคารพจริง ๆ แล้วคืออดีตเทพสงครามต่างหาก ไม่ใช่ตาเฒ่าเย่จิงหง ข้าว่าตระกูลเย่ทำตัวไร้สาระจริง ๆ แทนที่จะออกมาแก้ปัญหานี้ต่อหน้าทุกคน”
หยวนเวินจินยิ่งขมวดคิ้วเข้าไปอีก “กั๋วจู้เวลานี้ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องตลก ตระกูลเย่จะขายหน้าไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว”
จ้าวกั๋วจู้พูดด้วยน้ำเสียงสงบ “ฮา ๆ ตระกูลเย่ขายหน้าไม่ได้ งั้นเย่เซิ่งเทียนขายหน้าได้งั้นหรือ ? แล้วใครบอกให้เจ้ากล้าทำให้เย่เซิ่งเทียนขายขี้หน้ากัน ?”
“กั๋วจู้คำพูดนี้มันหมายความว่าอย่างไร ?”
หยวนเวินจินจิตใจหมองหม่น เหมือนว่าเขากำลังรู้สึกถึงลางสังหรณ์บางอย่าง
จ้าวกั๋วจู้ไม่สนใจเขา อีกทั้งยังเมินเฉิงเทียนกุ้ยด้วย ก่อนที่จะเดินตรงเข้าไปหาเย่เซิ่งเทียน “เฮ้ น้องเซิ่งเทียน เรื่องนี้นายจัดการเองแล้วกัน ข้ามาที่นี่ก็แค่เพื่อรักษาความสงบเรียบร้อยเฉย ๆ”
พูดจบเขาก็โบกมือ กองกำลังที่ล้อมรอบอยู่ก็ถอยออกไปทันที
จ้าวกั๋วจู้ตะโกนออกมา “ตาเฒ่าเย่ ท่านแน่ใจนะว่าจะไม่ออกมา ? เย่ห้าว นายเป็นถึงหัวหน้าตระกูลแต่กลับทำตัวโง่เง่า รีบออกมาเถอะ ข้าไม่มีเวลามากขนาดนั้นนะ”
คำพูดนี้ สร้างความตกตะลึงแก่ทุกคน
หมายความว่าอะไร ?
จ้าวกั๋วจู้เรียกเย่เซิ่งเทียนว่า์น้อง ?
บ้าชัด ๆ !