Mars เจ้าสงครามครองโลก - บทที่ 762 ใครจะยอมเป็นหมาให้คนอื่นล่ะ

Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 762 ใครจะยอมเป็นหมาให้คนอื่นล่ะ?
ภาคเหนือ ก่วนเน่ยเต้า เมืองฉางอัน

นี่คืออาณาเขตของตระกูลฉิน หนึ่งในเจ็ดตระกูลเก่าแก่ที่ยิ่งใหญ่

แม้แต่เปาจี้จู่ ก็ไม่รู้ถึงการมีอยู่ของเจ็ดตระกูลเก่าแก่ที่ยิ่งใหญ่ นับประสาอะไรกับคนธรรมดา

ตระกูลคนรวยที่คนธรรมดารู้จัก ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าพวกที่อยู่ในตารางจัดอันดับตระกูลคนรวยเหล่านั้น

และเหล่านั้นที่เรียกว่าตระกูลคนรวย ก็เป็นเพียงแค่ตัวกลางของเจ็ดตระกูลเก่าแก่ก็เท่านั้น แค่เพื่อดึงดูดความสนใจของชาวโลก

ในสายตาของชาวโลก ครอบครัวชั้นสูงในประเทศต้าเซี่ยคือห้าตระกูลผู้ดี รวมทั้งตระกูลเย่ในเมืองหลวง

แต่ในความเป็นจริง เจ็ดตระกูลเก่าแก่เป็นครอบครัวชั้นนำในประเทศต้าเซี่ย เพียงแต่ว่าพวกเขาต่างก็หลบซ่อนอยู่เบื้องหลัง มีเพียงผู้ที่อยู่ในแวดวงอำนาจหลักจริงๆเท่านั้น ถึงจะรู้การมีอยู่ของเจ็ดตระกูลเก่าแก่ที่ยิ่งใหญ่

เช่นเดียวกัน ทั้งก่วนเน่ยเต้า ไม่มีใครรู้จักตระกูลฉินแห่งเมืองฉางอัน อาจจะเป็นหนึ่งในเจ็ดตระกูลเก่าแก่ห ต่างก็คิดว่าเป็นแค่ตระกูลใหญ่อันดับสองในก่วนเน่ยเต้า

แม้ว่าจะไม่ค่อยเป็นที่รู้จักในท้องถิ่น แต่ก็ไม่มีใครคิดว่าตระกูลฉินจะมีอำนาจมากแค่ไหน

ในตอนนี้ ฉินมิ่งผู้นำตระกูลของตระกูลฉิน รู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อย

เมื่อสองวันก่อนเย่เซิ่งเทียนก่อเรื่องกับตระกูลเซียว ฆ่าเซียวจ้านลูกชายของเซียวเจิ้นและพ่อบ้านตระกูลเซียวจ้าวตงหมิง ตระกูลเซียวจ่ายเงินให้เย่เซิ่งเทียนถึง 2 แสนล้านหยวน!

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เหล่าเฒ่าประหลาดแห่งตระกูลเซียวเหล่านั้น คิดไม่ถึงว่าฝืนทนอดกลั้นเอาไว้ ยังให้เซียวเจิ้นรับปากอีกด้วย

ฉินหมิงจะไม่เข้าใจได้อย่างไร เหล่าเฒ่าประหลาดของตระกูลเซียว กลัวที่เย่เซิ่งเทียนเป็นตัวทดลองของพวกผู้ใหญ่เหล่านั้นแห่งตระกูลลี้ลับ ดังนั้นกังวลว่าหลังจากที่ฆ่าเย่เซิ่งเทียน ก็จะถูกพวกผู้ใหญ่ฆ่าล้างตระกูล

สิ่งนี้มันทำให้คับข้องใจอย่างยิ่ง เย่เซิ่งเทียนสามารถลงมือได้โดยไม่ต้องเกรงใจใคร แต่พวกเขากลับไม่สามารถทำให้เย่เซิ่งเทียนตายได้

“แม่งเอ๊ย ไม่ให้ทำอะไร นี่ตั้งใจยกธงขาวให้เย่เซิ่งเทียนเหรอ?”

ฉินมิ่งดุด่า และขอให้เหล่าเฒ่าประหลาดของตระกูลติดต่อกับตระกูลลี้ลับ จะต้องคลี่คลายพันธนาการนี้ มิเช่นนั้นเย่เซิ่งเทียนก็จะมาฆ่าอย่างไม่เกรงใจใคร สักวันหนึ่งต้องคุมไม่อยู่

และในขณะนี้ เหล่าเฒ่าประหลาดของตระกูลฉินส่งเสียงให้ฉินมิ่ง ว่าสามารถลงมือกับเย่เซิ่งเทียนได้เลย ไม่ต้องฝืนทนอดกลั้นแล้ว

“พวกผู้ใหญ่ได้บอกไว้แล้วว่า อย่าปล่อยให้เส้นสนกลในของแต่ละครอบครัวลงมือ ในการต่อกรกับเย่เซิ่งเทียนทำได้เพียงใช้ผู้แข็งแกร่งที่มีพลังระดับเดียวกันหรือแข็งแกร่งกว่าเล็กน้อย ภายใต้ข้อสันนิษฐานนี้ถ้าหากเย่เซิ่งเทียนตาย เหล่าผู้ใหญ่ก็จะไม่สืบถามความรับผิดชอบของแต่ละตระกูล”

เมื่อมีคำตอบที่แน่วแน่ของเหล่าเฒ่าประหลาดของตระกูล ฉินมิ่งจึงโล่งอก

ขอเพียงแค่เหล่าผู้ใหญ่ไม่จำกัด งั้นก็จัดการได้ง่ายขึ้นเยอะ มิฉะนั้นก็ทำได้เพียงถูกเย่เซิ่งเทียนฆ่าตายอย่างช้าๆ

ฉินมิ่งติดต่อเซียวเจิ้นทันที

การตายของลูก เกิดความกระตุ้นต่อเซียวเจิ้นมาก ทำให้เขาดูเหมือนแก่เพิ่มอายุ 20 ปี ฉินมิ่งอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้ากับการชะตากรรมของพรรคพวกเดียวกัน

ความล้มเหลวของคนรุ่นก่อนย่อมเป็นกระจกเงาของคนรุ่นหลังของเซียวเจิ้น สิ่งนี้จึงทำให้เขาจิตใจสับสนวุ่นวาย ทำให้เหล่าเฒ่าประหลาดของตระกูลติดต่อกับนายท่านตระกูลลี้ลับ

“สหายเซียว โอกาสที่คุณจะได้แก้แค้นมาแล้ว คุณคิดจะทำยังไง?”

“ฉันจะจับเศษสวะเย่เซิ่งเทียนมาค่อยๆทรมาน ฉันจะฉีกภรรยาและลูกสาวของเขาออกเป็นชิ้น ๆ ต่อหน้าเขา! ฉันจะให้เขาสัมผัสถึงความรู้สึกที่สูญเสียคนที่รักไป!!”

น้ำเสียงของเซียวเจิ้นเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

ฉินมิ่งถอนหายใจ และพูดว่า “อีกสักครู่ชมรมแห่งบู๊จะเริ่มขึ้น นี่คือกุญแจสำคัญในการต่อสู้เพื่อแย่งชิงอำนาจกับหยางทาว เราไม่สามารถจับตามองแค่เย่เซิ่งเทียน เรายังต้องจับตามองหยางทาวอีกด้วย แม้ว่าหมอนั่นจะไม่ใช่นักบู๊ แต่วิธีการกลับไม่ธรรมดา กัวปิง หร่วนซื่อสงต่างก็เป็นคนเจ้าเล่ห์มาก อารมณ์ของคุณในตอนนี้อย่าให้พวกเขาหลอกใช้ได้ล่ะ”

“คนเหล่านี้เป็นยอดฝีมือแห่งการบงการจิตใจของผู้คน อย่าประมาทเลินเล่อเป็นอันขาด การประลองการแพทย์ที่หอรักษาเราก็ได้พ่ายแพ้ไปแล้ว สมาคมทางการแพทย์อยู่เหนือการควบคุมของเราโดยสมบูรณ์ ไม่สามารถทำให้พวกเขาเกลี้ยกล่อมจิตใจของผู้คนในโลกบู๊ได้อีก”

ในสายโทรศัพท์ เซียวเจิ้นพูดอย่างเศร้าโศกว่า “ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ฉันมีสติมากขึ้นกว่าเดิม ไม่มีทางถูกความเกลียดชังบังตา”

ฉินมิ่งพยักหน้ากล่าว “สหายเซียว ฉันรอคุณมาตลอด อัจฉริยะอันดับแรกของตระกูลเซียวในตอนนั้น แม้จะหดหู่ใจมาหลายปีเพราะเย่หลง แต่ฉันเชื่อเสมอว่า สักวันหนึ่งคุณจะกลับมา สหายเซียว อย่าลืมสัญญาของเราในตอนนั้น”

เมื่อได้ยินคำนี้ เซียวเจิ้นก็สูดหายใจเข้าลึกๆ โทรศัพท์ที่ถืออยู่ในมือก็สั่นเล็กน้อย

ตอนนั้นพวกเขายังสนุกสนานในวัยเยาว์ มีจิตใจมุมานะบากบั่น ตกลงที่จะเอาชนะตระกูลลี้ลับ

ใครจะไปยอมเป็นหมาให้คนอื่นตลอดไปล่ะ?

ทันใดนั้นเย่หลงก็ปรากฏตัวขึ้น แค่ตบเขาไปครั้งหนึ่งก็ทำให้เขาพิการ ได้ทิ้งบาดแผลทางจิตใจอย่างรุนแรงไว้ให้เขา และเขาก็หดหู่มาจนถึงทุกวันนี้

การตายของลูกชายเมื่อไม่กี่วันก่อน ซึ่งกระตุ้นเขาอย่างมาก เขาเกลียดเย่เซิ่งเทียน และเกลียดคนเหล่านั้นในตระกูลลี้ลับ ซึ่งไม่สนใจควาเป็นและความตายของเซียวจ้านลูกชายของเขา!

เป็นหมารับใช้ให้คนอื่นล้วนแต่ไร้ค่า!

เซียวเจิ้นพูดเสียงเคร่งขรึมว่า”ฉันจำได้”