Mars เจ้าสงครามครองโลก - ตอนที่ 164 ตระกูลหมิงวุ่นวายแล้ว
หลี่หลานได้ใจมาก หยูหมิ่นคนนี้ไม่มีลูกชายเหมือนกับเธอ มักจะชอบเปรียบเทียบกับเธออยู่เสมอ
อาศัยว่าลูกเขยของเขาเป็นเจ้านาย ยกย่องลูกเขยต่อหน้าเธอทุกวัน
ทำให้ดูเหมือนเธอเหนือกว่าชั้นหนึ่ง
ตอนนี้ดีแล้ว เย่เซิ่งเทียนกอบกู้หน้าให้ตัวเองแล้ว
“ต่อไปเธอก็ไม่ต้องพูดกับฉันอีก เธอดูถูกบ้านของพวกเรา ฉันก็ดูถูกบ้านของพวกเธอเหมือนกัน ขับรถBMWพังๆห้าแสนกว่า โอ้อวดอะไรน่ะ ลูกเขยของฉันซื้อรถBMWสองล้านหกแสนกว่า ฉันว่าอะไรไหม? ไม่อยากถือสาเธอแค่นั้นเอง อย่างที่เธอบอกว่า ฐานะของพวกเราไม่เหมาะสมกัน!”
หลี่หลานไม่ให้เกียรติเลยสักนิด ได้ระบายความโกรธแค้นสักที
“เซิ่งเทียน พาแม่ไปนั่งเล่น และไปรับซือซือ”
เย่เซิ่งเทียนยิ้มเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร
หยูหมิ่นโกรธจนกัดฟัน รอเย่เซิ่งเทียนขับรถไป ถึงได้กัดฟันพูดว่า: “สุดยอดอะไร รถBMWสุดยอดมากเหรอ? ลูกเขยของฉันก็เป็นรถBMWเหมือนกัน”
ป้าหวางพูดอย่างแผ่วเบาว่า: “ของคนอื่นเขาสองล้านหกแสนกว่า ลูกเขยของเธอแค่ห้าแสน ไม่ถึงเศษเสี้ยวของคนอื่นเขาด้วยซ้ำ สุดยอดมากจริงๆ”
หยูหมิ่น: “……”
แทงใจแล้ว
เธอคนนี้พูดจาเป็นหรือเปล่า
มีอย่างที่ไหนพูดจาแบบเธอกัน?
รถBMWห้าแสนไม่เรียกว่ารถBMWเหรอ?
หยูหมิ่นยิ่งคิดยิ่งโกรธ
สมควรตาย สมควรตาย สมควรตายซะ!
ถูกหลี่หลานเหยียดหยาม จากนี้ไปยังมีหน้าพูดคุยกับเธอที่ไหนกัน
น่าโมโหชะมัดเลยจริงๆ
ทำไมฉันต้องพูดเรื่องรถกับเธอด้วย รู้แบบนี้ไม่พูดดีกว่า น่าโมโหเกินไปแล้ว!
หยูหมิ่นมองดูรถBMWคันนั้นของลูกเขยอย่างโกรธเคือง ยิ่งดูยิ่งขัดตามากขึ้นเรื่อยๆ
บนรถ
หลี่หลานพูดอย่างมีความสุขมาก: “หยูหมิ่นมาโอ้อวดอะไรกับฉัน รถBMWห้าแสนคันหนึ่ง ก็หน้าด้านมาพูดกับฉัน”
หลังจากที่พูดจบ เธอก็มองไปทางเย่เซิ่งเทียน และบ่นว่า: “นายไปเอาเงินซื้อรถมาจากไหน? ลูกล้างผลาญ นายใช้จ่ายเกินตัวขนาดนี้ นายกับซีเอ๋อร์ยังจะดำเนินชีวิตอยู่หรือเปล่า? ใครให้นายซื้อรถแพงขนาดนี้เนี่ย? เก็บออมเงินหน่อยไม่ได้เหรอ”
หัวใจของเย่เซิ่งเทียนอบอุ่น รีบพูดว่า: “แม่ครับ รถคันนี้เป็นของเพื่อนผม เขาไปต่างประเทศ ให้ผมขับก่อน ไม่อย่างนั้นผมมีเงินซื้อรถคันนี้ที่ไหนกัน”
หลี่หลานนิ่งอึ้ง คิดดูดีๆก็จริง เย่เซิ่งเทียนมีเงินซื้อรถที่ไหนกัน บ้านยังไม่ได้ซื้อเลย
แต่ยังคงพูดสั่งสอนอีกว่า: “เป็นคนต้องถ่อมตนเข้าใจไหม? เหมือนกับคนพวกโชว์รวยแบบโอเวอร์ นายอวดรวยอะไรของนาย พวกเราต้องรวยแบบเงียบๆเข้าใจไหม? คนอายุยี่สิบกว่า นี่แม่ยังต้องสอนนายด้วยเหรอ? ต่อไปมีเงินก็เก็บออมนะ ใช้ชีวิตไม่เป็นเลย”
“แม่ครับ ผมจำไว้แล้ว”
เย่เซิ่งเทียนหมดคำพูด เมื่อกี้นี้ตอนที่แม่อวดรวยกับพวกเขาก็ไม่ได้พูดแบบนี้นะ
หลังจากที่รับซือซือกลับบ้านได้ไม่นาน หวางซีกลับมาแล้ว ได้ยินเรื่องของรถ ก็ต่อว่าให้เย่เซิ่งเทียนอีก
เย่เซิ่งเทียนทำได้เพียงแอบอธิบายให้กับเธอ นี่เป็นรถของเกาเจี๋ย หวางซีถึงไม่ได้โกรธ
บนเตียง หวางซีขมวดคิ้ว: “พรุ่งนี้หมิงซื่อกรุ๊ปเรียกประชุมผู้ถือหุ้นรายใหญ่ นายว่าจะเกิดเรื่องอะไรไหม? ฉันรู้สึกเสมอว่าจะเกิดเรื่องขึ้น”
เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างเกียจคร้านว่า: “ตอนนี้ตระกูลหมิงไม่มีค่าอะไรเลย ตอนนั้นพวกเขาโลภมากไม่รู้จักพอ ต้องการครอบครองโครงการเมืองใหม่ทั้งหมด ตอนนี้เกิดเรื่องขึ้นก็เป็นเรื่องปกติ”
“อย่าพูดจาได้รู้สึกน่าขยะแขยงขนาดนี้”หวางซีเบิกตากว้าง ครุ่นคิดแล้วพูดว่า”ตอนนี้ในมือของตระกูลหมิงถือหุ้นห้าสิบเปอร์เซ็นต์ ทางพวกเรามีสามเปอร์เซ็นต์ และผู้ถือหุ้นรายอื่นคิดเป็นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ทางผู้ถือหุ้นนี้ยังอยู่ภายใต้การควบคุมของตระกูลหมิง ฉันคาดการณ์ว่าประชุมผู้ถือหุ้นในวันพรุ่งนี้ คงจะอยากดึงคนเข้าการร่วมลงทุน ไม่อย่างนั้นตระกูลหมิงแบกรับต่อไปไม่ไหว”
เย่เซิ่งเทียนยิ้มเล็กน้อย ดวงตามืดลง: “ฉันได้ยินว่า ตระกูลหมิงเพื่อที่จะดึงดูดการลงทุน ก็สละหุ้นสามสิบห้าเปอร์เซ็นต์ออกไปอีก ในมือของพวกเขา เหลือเพียงสิบห้าเปอร์เซ็นต์”
“อะไรน่ะ?”
หวางซีตกตะลึง
และตระกูลหมิงในเวลานี้ ค่อนข้างวุ่นวายแล้ว
หมิงชุนชิวตะคอกว่า: “ใครจะเรียกประชุมผู้ถือหุ้น ทำไมฉันไม่ได้รับข่าวคราวเลย!!”