Mars เจ้าสงครามครองโลก - ตอนที่ 378 ตบหน้ามึงให้ตาย

วินาทีสุดท้าย ประตูก็ถูกคนเตะออก!
“มึงแม่งอยากตายเหรอ! ไม่ว่ามึงจะเป็นใคร วันนี้ขอเหตุผลข้อหนึ่งที่จะไม่ให้กูฆ่ามึง!”
หลิวจิ้นหันหัวและคำรามด้วยความโกรธ!
มีคนกล้ามารบกวนความสุขของเขาในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ ชีวิตของเขาจบลงแล้ว!
เย่เซิ่งเทียนเดินเข้ามา เตะหลิวจิ้นบินออกไป และคลุมหวางซีและหลันรั่วรั่วด้วยผ้าห่ม สายตาของเขามืดมนมากถึงที่สุด
“เชี่ย! ไอ้ลูกนอกคอกนั้นเองเนี่ย!!”
หลิวจิ้นกัดฟันด้วยความเจ็บปวด ตะโกนด่าและยืนขึ้น พร้อมกับปืนในมือ และด่าอย่างเย่อหยิ่งว่า “มึงเก่งมากสินัก กล้ามาที่นี่ตัวคนเดียว! คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!”
พัฟ!
อย่างไรก็ตาม หลิวจิ้นยังไม่ทันได้ยิงปืน เขาก็พบว่า เย่เซิ่งเทียนก็ได้ปรากฏตัวต่อหน้าเขาในทันที ยกมือขึ้นแล้วตบหน้าเขา!
หลิวจิ้นยังไม่ทันได้ตอบสนองกลับมาว่าเกิดอะไรขึ้น ตัวเขาก็กระแทกกับกำแพงอีกครั้ง และใบหน้าครึ่งซี่ของเขาก็ไม่มีความรู้สึกไปเลย
“มึง……มึงกล้าตบฉันเหรอ!!”
หลิวจิ้นรู้สึกกลัวเล็กน้อย ลุกขึ้นยืนพิงกำแพง มองดูเย่เซิ่งเทียนอย่างเข้มงวด และขู่ว่า “ตอนนี้มึงคุกเข่าขอโทษฉัน ฉันก็จะไว้ชีวิตมึง! เย่เซิ่งเทียน ระหว่างมึงกับกูไม่มีความแค้นอะไรเลย ตราบใดที่มึงคุกเข่าขอโทษฉันตอนนี้ ฉันสามารถไว้ชีวิตมึงได้ ฉันเป็นคุณชายของตระกูลหลิวในเมืองหลวง ถ้ามึงกล้าลงมือทำอะไรฉัน มันก็คือการรุกรานตระกูลหลิว! มึง……”
พัฟ!
เย่เซิ่งเทียนตบหน้าเขาอีกครั้ง
“เย่เซิ่งเทียน มึง…….”
ใบหน้าครึ่งซี่ของหลิวจิ้นพังไปเลย เลือดก็ไหลออกจากปากของเขา และฟันก็หลุดออกมาหลายซี่ เขาพูดอย่างคลุมเครือ แต่ถูกเย่เซิ่งเทียนตบหน้าอีกครั้ง
“อย่า……อย่าตบแล้ว ฉัน ฉันจะคุกเข่าขอโทษคุณ ฉันผิดไปแล้ว……”
หลิวจิ้นคุกเข่าลง เขาไม่สามารถพูดเป็นคำๆได้เลย เขากลัวแล้ว!
พัฟ!
อย่างไรก็ตาม เย่เซิ่งเทียนยังคงไม่พูดอะไร และตบหน้าเขาอีกครั้ง
“ฉัน……”
พัฟ!
“อย่า……”
พัฟ!
“พี่ ท่าน ฉันผิดไปแล้ว อย่าตบ…….”
พัฟ!
“ปล่อย……ปล่อยฉันไปเถอะ…….”
ตะครุบ!
เย่เซิ่งเทียนตบหน้าเขาซ้ำๆ สีหน้าไร้อารมณ์ แต่แววตาอาฆาตแค้น ทำให้อุณหภูมิโดยรอบลดลงหลายองศาเลยทีเดียว!
หลันรั่วรั่วที่กอดผ้าห่มอยู่บนเตียงรู้สึกหวาดกลัว และตะลึงไปกับความดุร้ายของเย่เซิ่งเทียนไปเลย!
ในความทรงจำของเธอ เย่เซิ่งเทียนเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนและสง่างามมาก ด้วยบุคลิกที่อบอุ่น และอารมณ์ที่อ่อนโยน เธอแทบไม่เคยเห็นเย่เซิ่งเทียนเสียอารมณ์เลย!
แต่ตอนนี้ เย่เซิ่งเทียนกลับตบหน้าหลิวจิ้นจนทำให้ใบหน้าของเขาเสียรูปร่างไปเลย ราวกับโดนัทที่ถูกทุบแบน ทรุดตัวลงกับพื้น!
นี่ ยังเป็นเย่เซิ่งเทียนที่เธอรู้จักดีหรือไม่?
และในเวลานี้ เกาเจี๋ยและเวินเฉินก็มาถึงพร้อมกับคนที่นำมา
“เก็บร่างสัตว์ร้ายพวกนี้ ใส่เข้าไปในโลงศพ แล้วส่งไปให้ตระกูลหลิว”
เย่เซิ่งเทียนไม่ได้มองหลิวจิ้นซึ่งถูกตบตีจนปานตาย และพูดกับหลันรั่วรั่วว่า “ไม่ต้องกลัว ไม่เป็นไรแล้ว คุณออกไปกับพวกเขาก่อน”
ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อได้ยินคำพูดนี้ จิตใจที่ตื่นตระหนกของหลันรั่วรั่ว ก็สงบลงทันทีในเวลานี้
คำพูดเหล่านี้ดูเหมือนจะมีพลังวิเศษ และความกลัวทั้งหมดก็ได้หายไปทั้งหมดเลย
เธอทำในสิ่งที่เย่เซิ่งเทียนพูดโดยจิตสำนึก และแม้กระทั่งเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
เวินเฉินปกป้องหลันรั่วรั่วออกไป และเกาเจี๋ยก็ลากตัวหลิวจิ้นออกไป
และในเวลานี้ ยาในร่างของหวางซีได้ออกฤทธิ์แล้ว เธอฉีกเสื้อผ้าของตัวเองอย่างบ้าคลั่ง สติของเธอก็คลุมเครือไปแล้ว และมีสีแดงสองดวงปรากฏบนแก้มของเธอราวกับเมาเหล้า
“ที่รัก……ที่รัก……ฉัน…….ฉัน…….”
เย่เซิ่งเทียนรู้สึกเจ็บปวด อยากจะใช้ยาตัวอื่นแก้พิษมันก็สายเกินไปแล้ว และยาที่หลิวจิ้นลงไว้จะกระตุ้นเพียงความปรารถนาดั้งเดิมที่สุดในหัวใจของคน และยาตัวอื่นก็ไม่มีผลอะไร ดังนั้นจึงทำได้เพียงใช้วิธีเดิมๆ มาแก้ปัญหาแทน
เย่เซิ่งเทียนถอดเสื้อผ้า และอุ้มหวางซีไว้ในอ้อมแขนของเขา หวางซีเป็นเหมือนแมวน่ารักตัวหนึ่ง โค้งไปมาอยู่ในอ้อมแขนของเย่เซิ่งเทียน……