Mars เจ้าสงครามครองโลก - ตอนที่ 410 พวกท่านผิดเอง

ผู้คนที่ถูกเย่เซิ่งเทียนทำให้หวาดกลัวต่างก็คิดว่าสิ่งที่รองไจ่เซี่ยงหยวนพูดจะทำให้เขายั้งมือลง
“ไม่เลว ไอ้ลูกนอกสมรส เป็นเทพสงครามแล้วจะยังไงเล่า ? ในต้าเซี่ยของเรามีเจ้าเทพปกครองอยู่ แค่เทพสงครามคนเดียวทำอะไรมากไม่ได้หรอก”
“เมื่อสักครู่เอ็งเกือบทำฉันกลัวซะแล้ว รองไจ่เซี่ยงหยวนพูดแบบนี้ ฉันก็พอจะเข้าใจแล้ว ลูกนอกสมรสอย่างเย่เซิ่งเทียน ยังไงตอนนี้ก็สมควรตาย ต่อให้เป็นถึงเทพสงคราม แต่เมื่อสังหารคนธรรมดาไปถึงสองคน ทั้งไม่ลงบันทึกตัวตน และยังสังหารราชาบู๊ไปถึงสองคน มันเป็นการรนหาที่ตายชัด ๆ”
ไป๋เฉินเริ่มรู้สึกเสียใจนิด ๆ
เขารู้ว่าเย่เซิ่งเทียนแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่นึกว่าจะมีพลังในระดับเทพสงคราม
เขามุทะลุเกินไปจริง ๆ ตอนนี้ไม่ใช่แค่การล่วงเกินตระกูลเย่เท่านั้น แต่ยังขัดคำสั่งของเจ้าเทพอีกด้วย ช่างน่าเสียดายจริง ๆ
เมื่อคิดถึงสิ่งที่เย่เซิ่งเทียนเคยทำ ไป๋เฉินเข้าใจดีว่าตราบใดที่เย่เซิ่งเทียนยังมีโอกาส เขาจะสามารถขึ้นเป็น”มังกรแท้จริง”ได้ หรืออาจถูกคัดเลือกจากหอมังกรเทพให้เป็นคนข้างกายเจ้าเทพก็ยังได้
แต่ดูแล้วสำหรับเขาจะเป็นการหุนหันพลันแล่นเกินไป ที่มาแก้แค้นตระกูลเย่ ไม่ใช่ว่านี่จะเป็นการทำลายอนาคตตัวเองแทนหรือไง ?
หลี่เสี่ยวปิงส่ายหน้า แอบถอนหายใจเบา ๆ
วันนั้นตระกูลโจว ที่เย่เซิ่งเทียนได้สร้างความตกตะลึงให้แก่เธอ เธอยังจดจำมันได้อย่างแม่นยำ
ภายหลังเธอมักจะคิดว่า หากมีคนรักแบบเย่เซิ่งเทียนก็คงจะดี
ได้เห็นเย่เซิ่งเทียนเมื่อสักครู่ หลังจากได้รู้ฐานะของเย่เซิ่งเทียนเธอก็รู้สึกปลาบปลื้มใจไม่น้อย แต่เมื่อได้รู้ว่าเย่เซิ่งเทียนมีลูกสาว เธอก็อดรู้สึกเศร้าใจไม่ได้
แต่ว่าตอนนี้ ดูแล้วรองไจ่เซี่ยงหยวนและนายพลเฉิงคงไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ
“เสี่ยวปิง คนที่เธอพูดถึงในวันนี้คงไม่ใช่เขาหรอกใช่ไหม ?”
อู๋เยี่ยนเยี่ยนเพื่อนคนสนิทของหลี่เสี่ยวปิงถาม หลังจากเกิดเรื่องที่ตระกูลโจวในวันนั้น หลี่เสี่ยวปิงก็มักจะจิตใจไม่อยู่กับตัวอยู่เสมอ บางครั้งก็เศร้า บางครั้งก็หัวเราะ
ด้วยความที่เป็นเพื่อนสนิท อู๋เยี่ยนเยี่ยนจึงเข้าใจดีว่าหลี่เสี่ยวปิงตอนนี้มีคนที่ชอบแล้ว แต่ไม่ว่าเธอจะเร้าหรือมากเพียงใดหลี่เสี่ยวปิงก็ไม่ยอมบอก
วันนี้เธอได้พบกับเย่เซิ่งเทียน อู๋เยี่ยนเยี่ยนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ หลี่เสี่ยวปิง เมื่อเห็นการแสดงออกของหล่อนก็เข้าใจได้ทันที
แต่นี่กลับได้ให้เพื่อนรักอย่างเธอต้องยิ่งปวดหัว เธอเป็นถึงคุณหนูของตระกูลอู๋แห่งเมืองหลวง ตอนนี้เธอรู้เรื่องที่เกิดขึ้นคราวนั้นแล้ว
เพราะยิ่งชัดเจนมากทำให้เธอรู้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่มันเป็นไปไม่ได้ แถมเย่เซิ่งเทียนก็แทบจะไม่มีโอกาสรอดออกไปแล้วด้วย
เมื่อได้ยินสิ่งคำพูดของอู๋เยี่ยนเยี่ยน หลี่เสี่ยวปิงก็พยักหน้าอย่างเงียบ ๆ และพูดเบา ๆ ว่า “เยี่ยนเยี่ยน เธอ เธอพอจะช่วยพูดให้เขาได้ไหม ก็เขาถูกบังคับให้ต้องทำอย่างนี้นี่”
อู๋เยี่ยนเยี่ยนพูดอย่างเศร้าสร้อย “เสี่ยวปิง ครั้งนี้ฉันคงช่วยเธอไม่ได้ หากเป็นคนอื่น ฉันยังจะพอหาวิธีให้ได้ แต่สำหรับเย่เซิ่งเทียน …เธอ เธออย่าคาดหวังไปเลย เรื่องภายในมันซับซ้อนมาก และเรื่องของตระกูลชั้นสูงอย่าตระกูลเย่ แค่เข้าไปยุ่งก็ไม่รอดแล้ว ฉันเพียงแค่ออกไปพูดเท่านั้นเธอจะเชื่อหรือไม่ว่าบ้านฉันคงต้องถูกตรวจค้นแน่”
สีหน้าของหลี่เสี่ยวปิงหมองหม่นลงทันที
หยวนเวินจินมองไปยังเย่เซิ่งเทียนอย่างก้าวร้าว และพูดขึ้นมาว่า “เย่เซิ่งเทียน แม้ว่าแกจะเป็นเทพสงคราม แต่คำสั่งของเจ้าเทพ แกเองก็ไม่อาจขัดได้”
เรื่องราวต่าง ๆ เริ่มเปลี่ยนไป หยวนเวินจินและคนอื่นไม่คาดคิดว่าพลังของเย่เซิ่งเทียนจะเป็นถึงเทพสงคราม
ดังนั้น สิ่งที่เขาและเฉิงเทียนกุ้ยต้องทำก็คือการถ่วงเวลา และรอคอยให้เทพสงครามท่านอื่นแห่งต้าเซี่ยมาถึง
หากจะสู้กับเทพสงคราม ก็มีแต่ต้องใช้เทพสงครามด้วยกันเท่านั้น !
“เย่เซิ่งเทียน แกลงมือกับผู้บริสุทธิ์อย่างไร้เหตุผล ในฐานะเทพสงครามการสังหารผู้บริสุทธิ์อย่างไม่เลือกหน้า การกระทำนี้สมควรรับโทษ !”
“เย่เซิ่งเทียน แกกล้าขัดคำสั่งของเจ้าเทพ !!”
“เจ้าเทพงั้นหรือ ?”
เย่เซิ่งเทียนยิ้มอย่างเย้ยหยัน “แล้ว จะอย่างไรล่ะ ?”
“เย่เซิ่งเทียน แกมันสมควรตาย ! แกกล้าดูหมิ่นเจ้าเทพ !”
“บังอาจนัก ! ลูกนอกสมรสอย่างแกกล้าดูถูกเจ้าเทพได้ยังไง !”
หยวนเวินจินและเฉิงเทียนกุ้ยตะโกนออกไปพร้อมกัน
“คนผิดจริง ๆ ก็คือพวกท่านเองต่างหาก !”
ทันใดนั้นเอง จู่ ๆ ก็มีน้ำเสียงที่แตกต่างดังแทรกออกมา
อู๋เยี่ยนเยี่ยนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เธอเองอยากจะเข้าไปปิดปากหลี่เสี่ยวปิงไว้แต่ก็ไม่ทัน ตอนนี้ทุกคนต่างก็หันหน้ามามองที่เธอกันหมดแล้ว !