Mars เจ้าสงครามครองโลก - บทที่ 988 ตัวเองที่อยู่ในโลงศพ
Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 988 ตัวเองที่อยู่ในโลงศพ
“นายฟื้นมาให้ฉัน！！นายตายไม่ได้ ฟื้นมาให้ฉัน！”
เหล่าจู่ตระกูลเซียวใกล้จะบ้าแล้ว อยากที่จะห้ามพลังชีวิตที่สูญเสียของเย่เซิ่งเทียนแต่ยังคงไม่มีประโยชน์
ถ้าหากเย่เซิ่งเทียนตายแล้วไม่เพียงเขาสูญเสียวัตถุของเทพไปแล้ว แผนการของสรวงสวรรค์ทางนั้นที่วางไว้หลายปีอย่างนี้ต่างก็จะกลายเป็นความว่างเปล่า
สรวงสวรรค์ทางนั้นถ้ารู้เย่เซิ่งเทียนตายในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญนี้แล้ว จะไม่ปล่อยตระกูลเซียวของพวกเขาอย่างแน่นอน
สรวงสวรรค์คนเหล่านั้นก็ไม่มีเวลาเท่าไหร่แล้ว มีชีวิตนับพันปีแม้ว่าแข็งแกร่งยังไงอีกก็ถึงเวลาที่น้ำมันแห้งไฟดับลงแล้ว
พวกเขาไม่ได้มีใจอดทนรอเย่เซิ่งเทียนคนต่อไปปรากฏตัวอีก อีกทั้งก็ไม่ได้มีเวลารอมากอย่างนั้นแล้ว
ถึงแม้ในร่างกายของลูกสาวเย่เซิ่งเทียนก็ครอบครองเลือดเทพสองชนิด แต่ตอนนี้เพิ่งอายุแค่สี่ห้าขวบ
ใช้หลายสิบปีรอเด็กคนหนึ่งเติบโตขึ้นมา พวกเขาต่างก็ไม่มีเวลายาวนานอย่างนี้แล้ว
ถึงแม้ห้าเทพอาวุโสของสรวงสวรรค์สามารถรอได้ แต่เหล่าจู่ตระกูลเซียวคนเหล่านี้รอไม่ไหว พวกเขาไม่ได้มีความแข็งแกร่งอย่างห้าเทพอาวุโสของสรวงสวรรค์อย่างนั้น สามารถอดทนถึงตอนนี้ก็คืออาศัยการหลับลึกมาตลอด
พวกเขารอไม่ไหวยี่สิบปีของคนต่อมา
ยิ่งไปกว่านั้นรออีกยี่สิบปี ลูกสาวคนนั้นของเย่เซิ่งเทียนก็ไม่แน่ว่าจะสามารถเติบโตไปถึงจุดที่เย่เซิ่งเทียนมาถึงตอนนี้ได้
ของมากมายต่างก็ต้องดูเงื่อนไขตามสภาพแวดล้อมธรรมชาติและหัวใจของคน ไม่ใช่ตัวทดลองทุก ๆ คนต่างก็มีโชคอย่างเย่เซิ่งเทียนแบบนี้
เซียวเทียนเฉิงถามด้วยสีหน้าที่ขาวซีด“เหล่าจู่ พวกเราควรจะทำยังไง？”
“หุบปาก！”
เหล่าจู่ตระกูลเซียวส่งลำเลียงพลังให้เย่เซิ่งเทียนอย่างต่อเนื่อง อยากที่จะหยุดการตายของเย่เซิ่งเทียน
เย่เซิ่งเทียนยิ้มอย่างเย้ยหยัน ลมหายใจอ่อนแรงมาก
ในดวงตาของเขาเริ่มค่อย ๆ สูญเสียแสงมันวาวไป
ด้านหน้ากระพริบฉากนับไม่ถ้วน
แม่ ซีเอ๋อร์ ซือซือ แม่ยาย……
ภาพเงาของคนเหล่านี้แต่ละคนกระพริบผ่านมาด้านหน้า
เขายื่นมือออกมาอยากที่จะจับอะไรบางอย่างไว้
สุดท้ายตกลงไปอย่างหมดแรง
ในสติที่ไม่ชัดเจนเขามองเห็นซีเอ๋อร์หันเดินมาทางตัวเองอยู่ หล่อนกำลังร้องไห้เรียกชื่อของตัวเองอยู่
เขารู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยมาก หนังตาหนักมากทำยังไงก็ลืมไม่ออกอยากที่จะรับปากเสียงหนึ่ง แต่ในปากทำยังไงก็ส่งเสียงไม่ออกมา
ช้า ๆ ด้านหน้าก็ปรากฏแสงสว่างอีกแล้ว เขามองเห็นฉากที่เลือนรางนั่นอีกแล้ว
“เป็นฉากอันนี้อีก？เป็นการสืบทอดความตั้งใจของเลือดเทพเผ่าซวนหยวนอีก？ครั้งนี้ เราจะมองเห็นอะไรอีก？”
เย่เซิ่งเทียนแปลกใจมาก
ครั้งที่แล้วเลือดเทพเผ่าซวนหยวนรู้ตัวตื่นขึ้น เขามองเห็นฉากสองฉากแล้ว
อันแรกเป็นฉากการบูชาเซ่นไหว้ที่เลือนราง
อันที่สองเป็นเค้าโครงคนหนึ่งยืนยอดหัวมังกรยักษ์ยาวมาก เหมือนหัวหน้าโลกหันหน้ามองไปแวบหนึ่ง พญาดำก็ตายในตอนนั้น
ครั้งนี้ ตัวเองจะมองเห็นอะไรอีก？
“อ๊ะ？ยังเป็นฉากนี้？”
เย่เซิ่งเทียนสงสัยมาก
ครั้งนี้ที่เขามองเห็นยังเป็นฉากที่บูชาเซ่นไหว้นั่น
เพียงแค่ครั้งนี้ฉากจะชัดเจนกว่าครั้งที่แล้วเล็กน้อย
หัวหน้าทำพิธีคนหนึ่งใส่หน้ากากทองในมือถือไม้คทาที่ทำจากกระดูกต้นขาอยู่ อ้าแขนทั้งสองออกเงยหน้าหันไปทางท้องฟ้า ในปากส่งบทสวดที่ลึกลับออกมา
ครั้งนี้เย่เซิ่งเทียนมองชัดเจนแล้ว
ที่ด้านหน้าของหัวหน้าทำพิธี วางโลงศพที่ดำสนิทหลังหนึ่งอยู่
หัวหน้าทำพิธีเริ่มเต้นระบำที่ลึกลับขึ้นมารอบ ๆ โลงศพ ไม้คทาที่ทำจากกระดูกต้นขาในมือกวัดแกว่งไม่หยุดระดับความเร็วที่เขาท่องบทสวดคาถาก็ยิ่งเร็วขึ้นเรื่อย ๆ
เย่เซิ่งเทียนหันเดินไปด้านหน้า อยากที่จะมองในโลงศพให้ชัดเจนว่าเป็นใคร
ในโลงศพเป็นคนหนุ่มคนหนึ่ง ชุดขาวผมยาวมองไปแล้วคุ้นเล็กน้อย
ทันใดนั้นเขาถูกทำให้ตกใจแล้ว
คนหนุ่มคนนั้นที่นอนอยู่ในโลงศพ คิดไม่ถึงจะเหมือนกับเขามาก！
เป็นไปได้ยังไง？！
เย่เซิ่งเทียนตกใจจนถอยหลังติดต่อกัน
คิดไม่ถึงว่าเขามองเห็นตัวเองในโลงศพแล้ว！
แต่ในเวลานี้เขามองเห็นคนหนุ่มที่เดิมทีตายไปแล้ว จู่ ๆ ลืมตาทั้งสองขึ้นมา
ยิ้มอย่างชั่วร้ายต่อเขาอยู่