MMORPG: Martial Gamer - ตอนที่ 232

Chapter 232: รูปแบบ V
หลังจากที่พวกเขาฆ่างูแฟนตาซีไปแล้ว เส้นทางของถ้ำเฮอร์ริเคนนั้นก็ว่างเปล่ามากยิ่งขึ้น

หลังจากที่พวกเขาเดินไปหลายนาที พวกเขานั้นก็เดินมาถึงถนน

“พวกเราควรที่จะไปซ้ายหรือขวาดี?”ธงสงครามอันนองเลือดถาม

เนื่องจากว่าถ้ำเฮอร์ริเคนเป็นดันเจี้ยน มันก็ไม่ได้มีแผนที่ที่นำทางผู้เล่นไปตลอดทาง พวกเขานั้นก็ไม่ได้รู้เส้นทางที่นำทางพวกเขาไปยังบอส

“ไปด้านขวาเหมือนกับเกมอื่นๆ”ไร้ความกลัวตัดสินใจ

เมื่อเดินไปด้านขวา มันก็เหมือนกับการใช้มือจับกำแพงในเขาวงกต มันเป็นเกมยุคเก่า ผู้เล่นนั้นจะเลือกเส้นทางด้านขวาไม่ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์ไหนก็ตาม

หลังจากที่เดินไปทางเส้นทางขวา พวกเขานั้นก็เผชิญหน้าเข้ากับกลุ่มมอนสเตอร์อีกกลุ่มหนึ่ง

{งูลับ (ระดับ 35)(ชั้นยอด)}

พลังชีวิต : 20000

มานา : 1000

สกิล : [ปกปิด] [การลอบโจมตีด้วยพิษ]

งูพวกนี้มีสีเงินซึ่งทำให้พวกมันสามารถซ่อนตัวได้อย่างดีกับสภาพแวดล้อมรอบข้าง ถ้าใครก็ตามไม่ได้ให้ความสนใจกับสิ่งแวดล้อมรอบข้าง พวกเขาก็คงจะไม่เห็นมัน

นอกจากความจริงที่มอนสเตอร์พวกนี้ทำเสียง ‘ฟ่อ’ที่เหมือนกับงูทั่วไปแล้วละก็ การเคลื่อนที่ของพวกมันนั้นเงียบสงบอย่างสมบูรณ์แบบ

ความแตกต่างระหว่างมอนสเตอร์นี้กับงูแหวนทองและงูแหวนเงินนั้นก็คือพวกมันนั้นค่อนข้างที่จะกระจายตัวกันไปในพื้นที่รอบๆ แต่เมื่อพวกมันโจมตี พวกมันก็จะมาพร้อมกันเป็นจำนวนมาก

เนื่องจากคบเพลิงของพวกเขา ผู้เล่นก็ได้ดึงดูดความสนใจของงูลับทั่วบริเวณนี้ทั้งหมด หัวใจของพวกเขาแทบจะกระเด้งออกมาจากหน้าอก เมื่อพวกเขามองไปยังค่าสถานะของมอนสเตอร์และสกิลของมัน

[ปกปิด]นั้นคล้ายคลึงกับ [หลบซ่อน] ของโจรเป็นอย่างมาก แต่ตั้งแต่ที่พวกเขาไม่มีทางที่จะตรวจสอบตัวตนของมอนสเตอร์พวกนี้ได้ เมื่อพวกมันใช้สกิลของมัน ผู้เล่นก็หวาดกลัวพวกนี้

[การลอบโจมตีด้วยพิษ] ไม่เพียงแต่จะทำความเสียหายเพิ่มเติมกับผู้เล่น มันก็สามารถที่จะทำให้พวกเขาติดพิษอีกด้วย…พลังโจมตีของระดับมอนสเตอร์ชั้นยอด 35 นั้นมากเกินพอที่จะฆ่าผู้เล่นระดับ 20 ได้สองรอบแล้ว

นอกจากนี้แล้ว มันยังไม่มีฐานที่ทำให้ผู้เล่นสามารถซ่อนตัวด้านหลังมันหรือหลบการโจมตีจากงูลับได้ แม้ว่าพวกเขาจะใช้รูปแบบป้องกัน มันก็ไม่มีทางที่จะป้องกันไม่ให้มอนสเตอร์พวกนี้มาด้านหลังพวกเขาได้เลย

มันเหมือนกับว่าดันเจี้ยนระดับหุบเหวนั้นจะไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเคลียร์มันเลย

“อย่าตื่นตระหนก!”ไร้ความกลัวตะโกนอย่างเร่งรีบ เมื่อเขาเห็นคนอื่นนั้นเริ่มที่จะสูญเสียสติ “ทุกคน ถอยนหลัง! ไปยังตำแหน่งห้านาฬิกา!”

ทุกคนรับฟังคำสั่งของไร้ความกลัวแล้วพวกเขาก็ล่าถอยไปยังตำแหน่งที่แคบมากขึ้น ไร้ความกลัวก็ชี้ไปที่ก้อนหินสองก้อนที่อยู่ด้านข้างแล้วเขาก็ตะโกนขึ้น “ผู้พิทักษ์สองคนไปยืนที่นั่น!”

นกสวรรค์และกำแพงอันนองเลือดก็วิ่งไปยังตำแหน่งนั้นในทันทีที่ไร้ความกลัวชี้ไป

“แต่พวกเราน่าจะไม่สามารถหยุดพวกมันได้ แม้ว่าจะอยู่ในตำแหน่งนั้นนะ…”นกสวรรค์บ่น

เส้นทางในถ้ำเฮอร์ริเคนนั้นกว้างเกือบเก้าเมตร แม้ว่าผู้พิทักษ์สองคนนั้นจะยืนระหว่างก้อนหินใหญ่สองก้อน พวกเขาก็ยังสามารถที่จะปกคลุมระยะได้เพียงแค่ห้าเมตร และมันก็ยังเหลือช่องว่างอีกสี่เมตร

“นายต้องการที่จะบล็อคมันไว้เพื่ออะไรกัน? ปล่อยพวกมันเข้ามาสิ!”ไร้ความกลัวหัวเราะ

“ปล่อยให้พวกมันเข้ามา? หลังจากนั้นมันจะมีความแตกต่างอะไรกับการสู้กับพวกมันทั้งฝูงตรงๆ?”ทุกคนบ่น

“ความแตกต่างนั้นใหญ่มาก! แบบนี้พวกเราจะสามารถล่อพวกมันเข้ามาและฆ่าพวกมันอย่างช้าๆได้!”ไร้ความกลัวอธิบาย

มอนสเตอร์พวกนี้สามารถที่จะซ่อนตัวได้เหมือนกับโจร พวกมันสามารถที่จะทำความเสียหายได้รุนแรงแต่ก็รับความเสียหายได้น้อยมาก เมื่อพวกมันพลาดการโจมตีครั้งแรกแล้ว พวกมันก็จะซ่อนตัวเองและเตรียมที่จะโจมตีต่ออีกครั้งหนึ่ง..

มันก็ไม่ได้มีหมอผีในปาร์ตี้นี้ ดังนั้นการที่จะใช้สกิลควบคุมสถานะผิดปกตินั้นเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยาก แม้ว่าพวกเขาจะมีหมอผี การที่จะวางกับดักใส่มอนสเตอร์ทั้งหมดในรอบเดียวด้วย [บิดเบือน] นั้นก็ยากเกินความสามารถของผู้เล่นธรรมดาทั่วไป

การแก้ไขของไร้ความกลัวที่ใช้รูปแบบนี้ก็เพื่อล่อพวกมันเข้ามาและใช้สกิลจัดการพวกมันรวดเดียว

“นายล้อเล่นกันใช่ไหม? แม้ว่าพวกเราจะเรียงแถวสิบสี่คนเป็นแถวเดียว พวกเราก็สามารถยาวได้เพียงแค่แปดหรือเก้าเมตรเอง…พวกเราไม่สามารถที่จะปิดกั้นเส้นทางได้ทั้งหมดและนายต้องการที่จะให้พวกเราล้อมพวกมันอีกเหรอ?”ธงสงครามอันนองเลือดถาม

“ถ้าพวกเราจัดการมอนสเตอร์โง่เง่าประเภทนั้แล้วละก็ มันจะเป็นเรื่องง่าย ตราบเท่าที่พวกมันไม่ได้เปลี่ยนแอคโกรไป พวกเราแค่จำเป็นต้องใช้รูปแบบนี้เท่านั้นเอง!”ไร้ความกลัวอธิบายแล้วเขาก็แสดงรูปตัวVในมือของเขา

“รูปแบบนี้อีกแล้ว…”การแสดงออกบนใบหน้าของผู้เล่นจากพันธมิตรอันนองเลือดนั้นตึงเครียดในทันทีเมื่อพวกเขาเห็นมือของไร้ความกลัว

ทุกคนที่นี่รู้เป็นอย่างดี ไม่ว่าพวกเขาจะเคลียร์ดันเจี้ยนหรือสู้ในสงครามกิลด์ รูปแบบที่ถูกต้องนั้นจะเป็นความแตกต่างระหว่างชัยชนะหรือความพ่ายแพ้ ทุกกิลด์นั้นก็มีรูปแบบพิเศษของพวกเขา

ในการต่อสู้ที่ทั้งสองฝั่งนั้นมีความแข็งแกร่งเท่ากัน ชัยชนะนั้นก็จะตกเป็นสู่ฝั่งที่มีกลยุทธ์มากกว่า

ทุกคนนั้นก็รีบยกหูของพวกเขาขึ้นในทันทีเมื่อพวกเขาได้ยินไร้ความกลัวพูดถึงรูปแบบ

รูปแบบนี้เคยถูกใช้ในอดีต ก่อนที่จะถือกำเนิดขีปนาวุธ แต่รูปแบบพวกนี้ยังคงเป็นตำนานในสายตาของสังคม

แม้ว่ารูปแบบเกมออนไลน์ในยุคนี้นั้นจะตั้งอยู่ไว้เป็นยุคของอำนาจและเวทย์มนต์ ผู้เล่นเหล่านี้ก็จะต้องใช้เวลาจำนวนมากในการวิเคราะห์กลยุทธ์และรูปแบบ

แต่ผู้เล่นจากนิกายซวนเฉินนั้นแตกต่างไปจากผู้เล่นธรรมดาทั่วไป พวกเขานั้นมีคนเพียงแค่หกคนตั้งแต่แรก…กลุ่มของไอ้พวกนักเลงที่ไร้กฏนั้นจะถูกไล่ล่า ไม่ว่าจะเป็นเกมไหนก็ตามที่พวกเขาเคยเล่นในอดีต แต่ประสบการณ์เหล่านี้ต่างเป็นโอกาสอันยอดเยี่ยมในการทดสอบความคิดของพวกเขา

แต่สิ่งที่ธงสงครามอันนองเลือดตระหนักได้ในตอนนี้ว่ามันเป็นเรื่องที่หลักแหลม ไม่ใช่แค่เหตุผลที่กิลด์เล็กๆอย่างนิกายซวนเฉินสามารถเอาชนะพวกเขาได้ ตัวแปรความสำเร็จก็คือรูปแบบแปลกๆเหล่านี้

รูปแบบทรง V นั้นเป็นหนึ่งในรูปแบบของนิกายซวนเฉินที่ใช้กันอยู่เสมอๆ

ผู้เล่นที่อยู่แถวหน้านั้นจะทำหน้าที่เป็นตัวล่อ เมื่อพวกเขาดึงดูดความสนใจของศัตรูได้แล้ว เพื่อนร่วมทีมก็จะโจมตีเมื่อศัตรูนั้นเปิดเผยตัวเองเพื่อฆ่าตัวล่อ

แต่เนื่องจากว่าพวกเขาอยู่ในการต่อสู้มอนสเตอร์ แท็งค์ทั้งสองคนก็ไม่สามารถที่จะถูกพิจารณาว่าเป็นเหยื่อได้ พวกเขานั้นก็ทำได้เพียงแค่ปิดกั้นเส้นทาง ด้านหลังแท็งค์นั้นก็มีนักฆ่าสี่คนและด้านหลังพวกเขาที่ยืนอยู่นั้นก็คือหวังหยู่และธงสงครามอันนองเลือดที่กำลังป้องกันนักบวชและนักเวทย์ที่อยู่แถวหลัง

ทุกคนนั้นก็ตามคำแนะนำของไร้ความกลัวไปแล้วพวกเขาก็ตั้งรูปแบบขึ้น

“บอสไร้ความกลัว ผมควรทำอะไร?”อสุราอันนองเลือดถาม เมื่อเขาสังเกตว่าเขาเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่

“ล่อมอนสเตอร์มา!”ไร้ความกลัวชี้ไปยังสถานที่ที่ห่างไกล

“แต่ผมเป็นนักรบ…นายต้องการให้ผู้เล่นระยะใกล้แบบผมล่อพวกมันมานี่นะ? บอสไร้ความกลัว นายมั่นใจว่ามันไม่ได้มีเรื่องเข้าใจผิดระหว่างพวกเราจริงๆใช่ไหม…”อสุราอันนองเลือดเริ่มต้นที่จะสงสัยว่าไร้ความกลัวนั้นมีเจตนาลับซ่อนไว้เบื้องหลังการตัดสินใจที่จะส่งเขาไปล่อมอนสเตอร์หรือปล่าว

“นายร้องเหี้..อะไรของนายกัน? ฉันบอกให้นายไปล่อพวกมันมา ไม่ใช่ไปที่นั่นและไปตาย! อะไร นายต้องการที่จะรักษาแทนฉันงั้นเหรอ?”

“ผม…”

อสุราอันนองเลือดที่อยู่ด้านข้างเขานั้นกราดเกรี้ยว แต่เขาก็กลั้นตัวเองไว้

เขารู้ว่าชายคนนั้นมีหน้าที่ในการนำพวกเขาผ่านดันเจี้ยน ถ้าไร้ความกลัวนั้นดุร้ายจนถามเขาให้ไปล่อมอนสเตอร์มาในครั้งนี้แล้วละก็ มันก็ไม่ต้องพูดเลยว่าไร้ความกลัวต้องการที่จะทำอะไรต่อไป ถ้าเขานั้นเคยยั่วยุไร้ความกลัว