MMORPG: Martial Gamer - ตอนที่ 253

Chapter 253: พวกเราคนใดคนหนึ่งรอดก็พอแล้ว!
ปราสาทหน้าผาโลหะนั้นเป็นดันเจี้ยนเนื้อเรื่องที่พิเศษ เมื่อกฏสวรรค์อันนองเลือดทำเควสสำนักงานกิลด์ พวกเขาก็มีหน้าที่ปิดผนึกบอสสามตัวนี้

ถ้าบอสทั้งสามตัวถูกฆ่า หลังจากนั้นมันก็จะเกิดใหม่โดยปราศจากตราปิดผนึก ถ้าเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น กฏสวรรค์อันบ้าคลั่งก็จะสูญเสียความเป็นเจ้าของปราสาทหน้าผาโลหะ

สำหรับหวังหยู่และคนอื่นก็ได้ฆ่าบอสทั้งสามตัวไปซึ่งมันก็ไม่ได้แตกต่างไปจากการทำลายพื้นฐานของกฏสวรรค์อันบ้าคลั่งไป! ด้วยเหตุนี้ มันจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมโจรทั้งหกจึงกระตือรือร้นอย่างมาก

ถ้ากิลด์ของพวกเขาจะต้องแยกตัวกันเนื่องจากว่าพวกเขาทั้งหกคนฆ่าผู้นำโนมส์ไปแล้วละก็ พวกเขาก็สามารถที่จะลืมการเล่นเกมนี้อีกครั้งไปได้เลย!

แม้ว่าพวกเขาทั้งหกคนจะพุ่งตรงไปหาหมิงตู่ เขาก็ดูไม่กลัวเลยแม้แต่นิดเดียว เมื่อโจรกำลังจะไปถึงตัวหมิงตู่ รัศมีฤดูใบไม้ผลิก็ร่าย [บิดเบือน] ใต้เท้าหมิงตู่และทำให้พวกเขาติดกับดักกันทั้งหมด

พร้อมกับเสียงหัวเราะเบาๆ หมิงตู่ก็ปลดปล่อย [เพลิงนรก] ออกมาทันทีด้วยเช่นกัน

เมื่อโจรถูกเปลี่ยนกลายเป็นแสงสีขาวและหายไป รัศมีฤดูใบไม้ผลิก็สังเกตได้อย่างฉับพลันว่าศัตรูของพวกเขากระโดดขึ้นไปจากสี่สิบจนถึงสี่ร้อย!

“โอ้ เหี้..แล้ว! เฒ่ากระทิงปิดประตูไว้! พวกเขามาหาพวกเราแล้ว!”รัศมีฤดูใบไม้ผลิร้องออกมา

เมื่อเขาพูดเสร็จ รัศมีฤดูใบไม้ผลิก็ออกคำสั่งให้ปีศาจของเขามุ่งหน้าไปหาหวังหยู่เพื่อช่วยปิดกั้นผู้เล่นของกฏสวรรค์อันบ้าคลั่ง และใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้ หวังหยู่ก็พุ่งไปด้านหน้า รัศมีฤดูใบไม้ผลิและหมิงตู่ก็ตามมาอย่างใกล้ชิดและเกือบที่จะถึงทางออก

ทันใดนั้น ประตูของห้องประชุมก็ปลิวออกมาและเปิดเผยกองทัพของผู้เล่นที่ปิดกั้นเส้นทางไว้

หวังหยู่ก็เหวี่ยงพลองยาวของเขาเพื่อปัดป้องการโจมตีที่เข้ามาของผู้เล่นใหม่และพาหมิงตู่และรัศมีฤดูใบไม้ผลิไปก็หลบอยู่ด้านหลังเสาที่อยู่ตรงทางเข้าห้องประชุม มันก็มีบันไดที่อยู่ด้านหน้าเสา ดังนั้นถ้าพวกเขาใช้ประโยชน์จากความสูงของมันแล้วละก็ ผู้เล่นจากกฏสวรรค์อันบ้าคลั่งก็จะไม่ขึ้นมาโดยปราศจากการเตรียมความพร้อม

อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญหน้ากับกิลด์กฏสวรรค์อันบ้าคลั่งกันทั้งกิลด์ พวกเขาทั้งสามคนก็ไม่สามารถที่จะไปไหนด้วยเช่นกัน

“นายไม่สามารถที่จะหนีไปได้หรอก!”จักรพรรดิสายฟ้าอันบ้าคลั่งหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง เมื่อเขาเห็นกองกำลังเสริมเขามาถึง “ทุกคน ก้าวถอยหลังไปสองก้าวและล้อมรอบพวกเขาไว้! อย่าให้โอกาสพวกเขาหนีรอดไปได้!”

ทันทีที่ผู้นำโนมส์ตาย ผู้เล่นของกฏสวรรค์อันบ้าคลั่งทั้งหมดก็ได้รับการแจ้งเตือนเควส ตราบเท่าที่พวกเขาสังหารหวังหยู่และคนอื่นอีกสองเพื่อที่จะได้รับไอเทมเควส พวกเขาสามารถที่จะรักษาสำนักงานกิลด์ของพวกเขาไว้ได้! ตั้งแต่ที่พวกเขายังมีโอกาสครั้งสุดท้าย ผู้เล่นทุกคนก็สู้สุดกำลัง

ผู้เล่นห้าร้อยคนไม่ใช่จำนวนที่เล็กด้วยเช่นกัน แม้กระทั่งส่วนหนึ่งของจำนวนนี้ก็เพียงพอที่จะถาโถมเข้ามาในห้องประชุมได้แล้ว

ห้องประชุมมีขนาดแค่ไม่กี่ร้อยตารางเมตร ดังนั้นมันจึงไม่มีพื้นีท่มากพอให้หวังหยู่และคนอื่นพยายามที่จะออกมาจากการโดนล้อมของผู้เล่นกฏสวรรค์อันบ้าคลั่ง

“เหี้..เอ้ย พวกเราจะทำไงดี?”หมิงตู่ถอนหายใจอย่างสิ้นหวังเมื่อเขาโผล่หัวออกไปมองทางออก

ตั้งแต่ที่ผู้เล่นของกฏสวรรค์อันบ้าคลั่งอยู่ด้านในห้องดันเจี้ยน พวกเขาก็จะไม่สูญเสียค่าประสบการณ์เมื่อพวกเขาตาย นอกจากนี้ ตั้งแต่ที่จุดเกิดนั้นอยู่ใกล้กับห้องประชุม จำนวนของผู้เล่นกฏสวรรค์อันบ้าคลั่งก็เพิ่มขึ้นอย่างไม่มีสิ้นสุด

“มันมีทางออกทางเดียวที่นี่…มันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเราที่จะผ่านไปได้..”รัศมีฤดูใบไม้ผลิพยักหน้า หลังจากสังเกตสถานที่รอบข้าง

ปราสาทหน้าผาโลหะนั้นเคยเป็นป้อมปราการของสามเผ่าพันธุ์ ตั้งแต่ที่คนแคระและโนมส์ก็ไม่ได้มีความรู้สึกว่าปลอดภัย พวกเขาก็ไม่ได้สร้างหน้าต่างหรือประตูหลังใดๆ ในตอนที่พวกเขาสร้างขึ้น

เมื่อมองไปที่สถานการณ์ด้านหน้าของพวกเขา รัศมีฤดูใบไม้ผลิและหมิงตู่ก็รู้สึกถึงความสิ้นหวัง ชัยชนะนั้นอยู่ต่อหน้าสายตาของพวกเขาและในชั่วพริบตามันก็ถูกขโมยไปจากพวกเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาทั้งสองคนจะไม่สนใจในการล้มเหลวสักครั้งหรือสองครั้ง พวกเขาก็รู้ดีว่าหลังจากเหตุการณ์นี้ โอกาสที่พวกเขาจะสามารถหลอกกฏสวรรค์อีกครั้ง มันไม่มีทางเกิดขึ้น

สำหรับเควสของอาชีพลับของรัศมีฤดูใบไม้ผลิ มันก็คงจะติดอยู่ตรงนั้นไปตลอดกาล

“พวกนายทั้งคู่จะช่วยผมเปิดทางได้ไหม?”

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังตกอยู่ในความสิ้นหวัง หวังหยู่ก็ถามอย่างฉับพลัน

“เพื่ออะไร? นายคิดว่าพวกเราจะสามารถหนีไปได้งั้นเหรอ? แม้ว่าพวกเราจะออกไปจากห้องประชุม ใครจะไปรู้กันว่ามันจะมีพวกมันตั้งค่ายรอพวกเราด้านนอกอยู่อีกหรือเปล่ากัน…”หมิงตู่บ่น

“เอ่อ พวกเราไม่จำเป็นที่จะต้องหนีกันทั้งหมด เพียงแค่พวกเราคนใดคนหนึ่งรอดก็พอแล้ว!”หวังหยู่ตอบกลับ

ตั้งแต่ที่เขาเข้ามาในเกม หวังหยู่ก็ถูกล้อมรอบและติดกับนับครั้งไม่ถ้วน ย้อนกลับไปในเมืองวาติกัน หวังหยู่และหยางนัวก็ถูกต้อนจนมุมไปโดยผู้เล่นมากกว่านี้เสียอีก

“โอ้? นายมีความมั่นใจในการหลบหนีจากผู้เล่นจำนวนมากเช่นนี้งั้นเหรอ?”

ถึงแม้ว่าหวังหยู่จะไม่ได้อธิบายแผนของเขา หมิงตู่และรัศมีฤดูใบไม้ผลิก็สามารถที่จะคาดเดาความตั้งใจจากคำพูดของเขาได้

หวังหยู่ตกอยู่ในความเงียบสักพักหนึ่งก่อนที่จะตอบ “ประมาณสามสิบเปอร์เซนต์ ผมหมายถึงว่ามันจะดีกว่าในการแอบอยู่ที่นี่และรอคอยความตายใช่ไหมละ?”

ความแตกต่างหลักระหว่างสถานการณ์ปัจจุบันของพวกเขาและเมืองวาติกันก็คือผู้เล่นของเมืองวาติกันไม่ได้ร่วมมือกันอย่างเต็มที่ หวังหยู่ก็จำเป็นที่จะต้องพูดออกมาไม่กี่คำและพวกเขาก็จะโจมตีเข้าใส่กันและกันในทันที อย่างไรก็ตาม ในครั้งนี้เ ขาก็เผชิญหน้ากับหนึ่งในกิลด์ระดับสูงในประเทศ ดังนั้นมันจึงไม่มีทางสำหรับเขาที่จะทำแบบเดิม

นี่เป็นครั้งแรกที่หวังหยู่เผชิญหน้ากับกองทัพขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นมาจากกิลด์เพียงกิลด์เดียว ไม่สำคัญว่าเขาจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน เขาก็ยังโดนล้อมโดยจำนวนที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องอยู่ดี

“30% มันมากเกินพอแล้ว!”ดวงตาของหมิงตู่และรัศมีฤดูใบไม้ผลิโตขึ้น เมื่อพวกเขาได้ยินการตอบกลับของหวังหยู่
แม้กระทั่ง โอกาส1%มันก็มากเกินพอสำหรับพวกเขาที่จะเสี่ยง ไม่ต้องพูดถึงโอกาส30%เลย

“แต่ก่อนอื่นเลย ผมจำเป็นที่จะต้องหนีออกไปจากห้องประชุมนี่…พวกนายช่วยผมได้สำเร็จนั่นก็คือ 70%ที่ผมไม่มั่นใจ…”หวังหยู่เกาหัวและพึมพำออกมา

“เหี้..!”ถึงแม้ว่าหวังหยู่จะอยู่ข้างเขา หมิงตู่และรัศมีฤดูใบไม้ผลิก็รู้สึกอยากฆ่าเขามาก

กับความจริงที่หวังหยู่มั่นใจในตัวเองมากกว่าพวกเขาสองคนนั้นเป็นการตบหน้าครั้งใหญ่ที่พวกเขาไม่เคยได้รับมาก่อน

“ฮึ่ม! มันก็แค่ผู้เล่นไม่กี่ร้อยคนเอง ฉันสามารถที่จะทำมันได้ในตอนที่ฉันหลับด้วยซ้ำไป!”รัศมีฤดูใบไม้ผลิขู่ออกมา

“ถูกแล้ว! รอดูเฒ่าหลี่จัดการกวาดล้างแผนที่นี้ซะเถอะ!”

เมื่อพวกเขาอวดตัวเองเสร็จ พวกเขาก็เอาไอเทมเควสในช่องเก็บของและยื่นมันให้กับหวังหยู่

เมื่อดูการแสดงออกบนใบหน้าของพวกเขา หวังหยู่ก็ส่ายหัวอย่างนุ่มนวล “นายรู้ว่ามันไม่จำเป็นที่จะต้องผลักเด็นตัวเองขนาดนั้น…พวกเราสามารถที่จะถามไร้ความกลัวเพื่อช่วยพวกเราในการแก้ไขปัญหานี้ได้..”

“เหอะ! ชายเฒ่านี้ไม่มีคู่มือที่เหมาะสมภายใต้สวรรค์นี้หรอก! ใครจะต้องการความช่วยเหลือจากไอ้หน้าม่อนั่นกัน?”หมิงตู่และรัศมีฤดูใบไม้ผลิตะโกนออกมาพร้อมๆกัน การโดนยั่วยุโดยหวังหยู่มันแค่เรื่องเล็ก อย่างไรก็ตาม การที่ให้ไร้ความกลัวพบว่าพวกเขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากและจำเป็นต้องได้รับการช่วยเหลือนั้นเป็นบางสิ่งที่พวกเขาทั้งคู่จะไม่มีทางยอมมัน

“เอาเถอะ ถ้างั้นตามสัญญาณฉันมาละกัน เมื่อฉันนับถึงสาม พวกเราจะพุ่งออกไปพร้อมกัน!”

ในเวลาเดียวกัน เทพเจ้าสายฟ้าอันบ้าคลั่งก็ส่งข้อความไปหาจักรพรรดิสายฟ้าอันบ้าคลั่ง “จักรพรรดิ ตรงนั้นเป็นยังไงบ้าง?”

“พวกเราควบคุมสถานการณ์ได้แล้ว ทั้งสามคนหลบอยู่ด้านหลังเสา รอแค่เวลาเท่านั้นก่อนที่พวกเราจะได้รับไอเทม!”

“โอ้? ถ้างั้นก็เยี่ยมเลย! ฉันเดาว่าเนียนลู่หยุนก็แค่นั้นละ…”เทพเจ้าสายฟ้าอันบ้าคลั่งหัวเราะออกมา เมื่อเขาได้ยินว่าพวกเขาควบคุมสถานการณ์ได้ อารมณ์ของเขาก็ดีขึ้น

พร้อมกับผู้เล่นหลายร้อยคนที่ล้อมศัตรูของเขา แน่นอนว่าเขาสามารถที่จะพูดบางสิ่งแบบนั้นได้ อย่างไรก็ตาม จักรพรรดิสายฟ้าอันบ้าคลั่งรู้ดีว่า ถ้าไม่ใช่เพราะกำลังเสริม หวังหยู่ก็สามารถที่จะฆ่าพวกเขาทั้งสี่สิบคนและหลบหนีไปโดยที่พวกเขาไม่สามารถต้านทานได้เลยอย่างแน่นอน