MMORPG: Martial Gamer - ตอนที่ 243

Chapter 243: แผนสำรอง
กฏสวรรค์อันบ้าคลั่งและรากจักรพรรดินั้นมีความคล้ายคลึงที่ทั้งคู่นั้นเป็นกิลด์ใหม่ที่พึ่งสร้างขึ้นมา แต่ในขณะที่รากจักรพรรดินั้นใช้เงินในการจ้างผู้เชี่ยวชาญในการเล่นเกมมาเข้าร่วมกับพวกเขา กฏสวรรค์อันบ้าคลั่งนั้นเป็นกิลด์ที่เติบโตขึ้นมาด้วยความแข็งแกร่งของตัวพวกเขาเอง

เมื่อเป็นเมืองที่เป็นหนึ่งในเจ็ดวีรบุรุษถือกำเนิดขึ้น เมืองฝนฟ้าคะนองนั้นไม่ใช่เมืองเล็ก ในความเป็นจริง จำนวนของผู้เล่นที่อยู่ในเมืองนี้นั้นมีมากกว่าเมืองรัตติกาลถึงสามเท่า

ความจริงที่กฏสวรรค์อันบ้าคลั่งนั้นกลายเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในเมืองใหญ่และนำปราสาทหน้าผาโลหะกลายเป็นสำนักงานกิลด์นั้นก็แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของมัน

ในปัจจุบันนี้ กิลด์สวรรค์อันบ้าคลั่งนั้นมีผู้เล่นมากกว่าสี่สิบคนที่ระดับสูงกว่ายี่สิบและพวกเขาก็ยึดครองกระดานจัดอันดับมากกว่า 80%

คุณภาพและปริมาณของกิลด์สวรรค์อันบ้าคลั่งนั้นสูงที่สุด แม้ว่าพวกเขาจะสามารถเข้าไปในปราสาทหน้าผาโลหะได้แล้วนั้น มันก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะสามารถทำเควสสำเร็จได้เลย

“ผมคิดว่าพวกเราจะต้องมีแผน!”หวังหยู่ประกาศอย่างฉับพลัน

แม้ว่าจำนวนของผู้เล่นจากกิลด์สวรรค์อันบ้าคลั่งนั้นมีน้อยกว่าจำนวนของผู้เล่นจากกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์ที่มีอย่างมากก็ตาม มันก็เป็นเรื่องที่ยากอย่างมากในการต่อสู้กับพวกเขาด้านในปราสาทมากกว่าศัตรูที่หลบหนีของพวกมัน

ภายในช่วงเวลาที่นิกายซวนเฉินถูกไล่ล่า พวกเขาก็จะมีอิสระในการเลือก เมื่อพวกเขาต้องการจะหนี และเมื่อพวกเขาต้องการจะสู้ แต่ถ้าพวกเขาเป็นคนโจมตีแล้วละก็ พวกเขาก็ไม่ได้มีทางเลือกที่ดีสักเท่าไหร่

พวกเขานั้นจะต้องโจมตีผู้เล่นนับพันคนด้วยพวกเขาแค่สามคน…แม้กระทั่งหวังหยู่ก็ไม่ตาบอดพอที่จะเชื่อว่าเขาสามารถทำแบบนั้นได้

“แผน ใช่…”หมิงตู่นวดคางและก็พึมพำ “รอก่อนเหอะ? ไม่มีแผนไหนที่สามารถช่วยพวกเราได้กับจำนวนที่แตกต่างระหว่างพวกเราแค่สามคนกับกิลด์ทั้งกิลด์เลยนะ!”

“หื้มมมม…ทำไมพวกเราไม่หาใครสักคนมาช่วยพวกเราโจมตีแทนละ!”รัศมีฤดูใบไม้ผลิถามอย่างฉับพลัน

“หาใครสักคนงั้นเหรอ? นายมีเพื่อนเยอะงั้นเหรอ?”หมิงตู่พ่นลมหายใจใส่

มันจะมีเพื่อนมากแค่ไหนสำหรับพวกอันธพาลจากนิกายซวนเฉินกัน? แม้ว่านายจะเพิ่มคนทั้งหมดในรายชื่อเพื่อนของพวกเขา มันก็ไม่ได้มากไปกว่าผู้เล่นร้อยคนสักเท่าไหร่

“ไม่มากเท่าไหร่ แต่มันก็ไม่ได้มีกิลด์อื่นในเมืองฝนฟ้าคะนองใช่ไหม?”รัศมีฤดูใบไม้ผลิยิ้ม

“นายต้องการที่จะทำให้เกิดความไม่ลงรอยกันระหว่างผู้คนอีกงั้นเหรอ?”หวังหยู่ถอนหายใจ

คนพวกนี้จากนิกายซวนเฉินนั้นเป็นปีศาจร้ายจริงๆ พวกเขานั้นไม่เคยลังเลที่จะส่งเสริมการต่อสู้ระหว่างผู้เล่นคนอื่นกับผลประโยชน์ของพวกเขาเอง พวกเขานั้นก็จะต้องโดนกรรมตามสนองเข้าสักวัน

แต่สิ่งที่ทำให้หวังหยู่สับสนมากที่สุดกับความจริงที่แผนของพวกเขาอาจจะเป็นไปได้ก็ได้! มันไม่ใช่ว่าผู้เล่นเหล่านั้นโง่เง่า แต่พวกเขามีศักดิ์ศรีในการตัวของพวกเขาในการตัดสินฝั่งที่ดีกว่า เมื่อการต่อสู้เริ่มขึ้น มันก็จะไม่มีฝั่งไหนที่ยอมแพ้

“นายกำลังพูดอะไรอยู่? ครั้งนี้เรียกว่ากลยุทธ์ต่างหาก!”รัศมีฤดูใบไม้ผลิโต้กลับอย่างไม่มีความสุข

“ถ้างั้น สิ่งที่พวกเราทำกับกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์ละ?”

“นั่นเรียกว่าแผนสำรอง แต่ทำไมนายจะต้องเอาเรื่องอดีตขึ้นมาพูดอีกละ?”

“เอาเถอะ ตามสบายแล้วกัน…”หวังหยู่ถอนหายใจ “พูดก็พูดเถอะนะ พวกนายมีแผนที่จะทำอะไรในครั้งนี้กัน?”

“อย่างแรกเลย พวกเราจะต้องหากิลด์ขนาดใหญ่ก่อนเป็นอันดับแรก…”รัศมีฤดูใบไม้ผลิตอบกลับ

“ฉันนั้นไม่คุ้นเคยกับเมืองฝนฟ้าคะนอง แต่ฉันสามารถที่จะออกเกมและไปทำการค้นคว้าบนเว็บบอร์ดได้”หมิงตู่เสนอตัว

“ไม่จำเป็นที่จะต้องยุ่งยากขนาดนั้น”รัศมีฤดูใบไม้ผลิยิ้ม “ฉันคิดว่าพวกเราสามารถใช้พันธมิตรปึกแผ่นของนักแอบซุ่มได้..
”
“ชิ ใช้หมาน้อยนั่นในการช่วยพวกเราอะนะ? ผู้เล่นระดับสูงทั้งหมดนั้นก็จะโยนเขาทิ้งไปในตอนที่คฤหาสน์อันสิ้นสุดแตกสลายแล้วมันจะยังคงมีผู้เล่นดีๆอยู่ข้างเขาอีกงั้นเหรอ?”หมิงตู่ตอบกลับอย่างไม่มีความสุข

“ทำไมนายจะต้องเอาเรื่องนั้นมาพูดด้ยละ…”รัศมีฤดูใบไม้ผลิตอบกลับ “แม้ว่าเขานั้นจะเป็นเศษขยะก็ตามที ฉันก็ยอมรับว่าเขานั้นมีดวงตาที่ดีในการมองคนที่มีความสามารถ พันธมิตรปึกแผ่นน่าจะไม่เลวร้ายไปกว่ากฏสวรรค์อันบ้าคลั่งสักเท่าไหร่”

“จำนวนมันไม่ใช่สิ่งสำคัญ นายคิดเหรอว่ากฏสวรรค์อันบ้าคลั่งจะมองพวกเขาอยู่ในสายตากัน? มันน่าจะเป็นเรื่องตลกที่ดูเสือสองตัวสู้กันเอง แต่หมาสู้กับเสือนั้นมันจะตายอย่างรวดเร็วเลยนะ”หมิงตู่ตอบกลับ

“นายคิดเหรอว่ากฏสวรรค์อันบ้าคลั่งจะสามารถอดทนกับความคิดที่นักแอบซุ่มนั้นมีเนียนลู่หยุนอยู่ในกิลด์เขาได้งั้นเหรอ? อย่าลืมไปว่าผู้เล่นระดับสูงสองคนบนกระดานจัดอันดับในเขตนี้มาจากพันธมิตรปึกแผ่นนะ…”รัศมีฤดูใบไม้ผลิให้เหตุผล

“นี่มัน…”

คำพูดของรัศมีฤดูใบไม้ผลิทำให้หวังหยู่และหมิงตู่พูดไม่ออก

หัวข้อเกี่ยวกับผู้เชี่ยวชาญนั้นเป็นหัวข้อที่น่าอึดอัดอย่างมาก ไม่สำคัญว่าอุปกรณ์ของกิลด์นั้นจะแข็งแกร่งมากเท่าใด มันก็เป็นผู้เล่นที่สร้างความแตกต่างระหว่างชัยชนะหรือความพ่ายแพ้

แม้ว่ากิลด์ทั้งสองกิลด์นั้นไม่ได้มีข้อขัดแย้งระหว่างกัน นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขานั้นความตึงเครียดสักหน่อย

“เอ่อ ดังนั้นพวกเราควรที่จะทำอะไรละ? พวกเราจะไปทำให้เกิดความบาดหมางระหว่างพวกเขาขึ้นอย่างไร…ผมหมายถึงการใช้กลยุทธ์หน่ะ”หวังหยู่ถาม

“พวกเรานั้นรู้จักเกี่ยวกับผู้เชี่ยวชาญอันดับหนึ่งในพันธมิตรปึกแผ่น แต่ใครคือผู้เชี่ยวชาญอันดับหนึ่งจากกฏสวรรค์อันบ้าคลั่งกัน?”รัศมีฤดูใบไม้ผลิถามหมิงตู่

“มันเป็นหัวใจสายฟ้าแห่งธรรมชาติ ที่เป็นนักเวทย์สายฟ้า…”หมิงตู่ตอบกลับ

“ตั้งแต่ที่มันเป็นแบบนั้นละก็ พวกเราก็ควรที่จะ…”รัศมีฤดูใบไม้ผลิมองไปรอบๆข้างเพื่อที่จะทำให้มั่นใจว่าไม่มีใครแอบฟังพวกเขาก่อนที่จะอธิบายแผนการ

“พวกเขาจะตกลงไปในกับดักแบบนั้นจริงๆเหรอ?”หวังหยู่ตั้งคำถามหลังจากที่ได้ยินแผน

“ตราบเท่าที่นายทำตามแผนของฉัน มันจะเวิร์คแน่นอน!”รัศมีฤดูใบไม้ผลิให้คำสัญญาอย่างมั่นใจ

“แต่มันมีนักต่อสู้และนักเวทย์สายฟ้าจำนวนมากรอบๆนี้ จะมีใครเชื่อพวกเรากันว่าพวกเราเป็นหัวใจสายฟ้าแห่งธรรมชาติและเนียนลู่หยุนกัน?”หวังหยู่นั้นไม่ได้ถูกโน้มน้าวด้วยแผนของรัศมีฤดูใบไม้ผลิ จะมีใครโง่เง่าขนาดนั้นได้ยังไงกัน?

“นั่นอาจจะเป็นเรื่องจริง แต่มันจะมีเทพเจ้านักต่อสู้อยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน? และจะมีนักเวทย์สายฟ้าที่สามารถฆ่าคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้ในทันทีอีกงั้นเหรอ? มันก็มีเพียงแค่คนเดียวในแต่ละฝั่ง พวกเขาจะไม่ ‘เข้าใจผิด’ กับพวกนายอย่างแน่นอน!”รัศมีฤดูใบไม้ผลิอธิบาย

“ถ้างั้นพวกเราจะเริ่มต้นยังไง?”หมิงตู่ถาม

“เมื่อเวลามาถึงก็ล่อพวกเขาเข้ามาในเมืองและทำตามแผนของฉัน มันจะเวิร์คแน่นอน!”รัศมีฤดูใบไม้ผลิหัวเราะ