MMORPG: Martial Gamer - ตอนที่ 259

Chapter 259: สร้างปัญหาขึ้นมาอย่างละเอียดอ่อน
หลังจากที่เข้ามาในเกม หวังหยู่ก็ไปหาซิมบ้าก่อนเป็นอันดับแรกเพื่อส่งเควส

“เอ่อ ฉันอยู่นี่! นายได้มันกลับมาจริงๆด้วย! จริงๆแล้วฉันก็อดที่จะเชื่อสายตาของตัวฉันเองไม่ได้…”ซิมบ้าอ้าปากค้างแล้วเขาก็รับปากกา-ไม้บรรทัดจากหวังหยู่ไป

เมื่อเขาได้ยินคำพูดของซิมบ้า หวังหยู่ก็รู้สึกว่าไม่โอเคเล็กน้อย NPCทั้งหมดแม่งไม่ซื่อสัตย์เลยจริงๆ! เขาก็คิดอย่างแน่วแน่ว่าหวังหยู่จะทำเควสนี้ล้มเหลวและเขาก็จะยังต้องจ่ายราคาระดับสูงในการเริ่มต้นทำเควสแบบนี้อีกเหรอ?

“ดังนั้น ผมสามารถที่จะซ่อมอาวุธของผมได้แล้วอย่างงั้นเหรอ?”หวังหยู่ถาม

“นายบ้าหรือเปล่า? นายคิดว่าสิ่งของเน่าๆแบบนี้สามารถที่จะซ่อมได้อีกงั้นเหรอ?”ซิมบ้าระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“คุณหลอกผมงั้นเหรอ???”

“ทำไมนายถึงรีบขนาดนั้นกันละ? นายเอาหินหลอมเหลวมาด้วยไหม?”ซิมบ้าหัวเราะ

“ผมเอามาครับ”หวังหยู่พยักหน้าแล้วเขาก็หยิบก้อนหินเล็กๆออกมาและยื่นมันให้กับซิมบ้า

“เอาอาวุธมาให้ฉัน ถ้านายยังต้องการที่จะใช้มันอยู่…”ซิมบ้าชี้ไปที่ความเศร้าโศรกของศิลปะการต่อสู้และพูดออกมา

“พวกนี้งั้นเหรอ?”หวังหยู่เงยหน้าขึ้น

หวังหยู่ไม่เข้าใจความตั้งใจของซิมบ้าจริงๆ ดาบจักรวาลนั้นหักลงไปและซิมบ้าก็ยังต้องการที่จะเอาถุงมือของเขาไปอีกงั้นเหรอ?

“ถูกแล้ว!”ซิมบ้าพยักหน้า

ถึงแม้ว่าหวังหยู่จะไม่ยอม เขาก็ถอดถุงมือของเขาและยื่นมันให้กับซิมบ้า

“อีกชั่วโมงค่อยกลับมาละกัน!”ซิมบ้าตะโกนใส่หวังหยู่แล้วเขาก็หันกลับไปหาแท่นตีเหล็ก

ชั่วโมงหนึ่งไม่ได้นานมากนัก ดังนั้นมันจึงไม่ได้มากเท่าไหร่กับสิ่งที่หวังหยู่สามารถทำได้ ในตอนสุดท้าย เขาก็ตัดสินใจที่จะไปหาร้านค้าของมู่จี่เซียน

เมื่อหวังหยู่มาถึงร้านค้า เขาก็เห็นมู่จี่เซียนกำลังทะเลาะกับลูกค้าอยู่พอดี

หลังจากที่ป่าวประกาศไปเมื่อวาน ลูกค้าจำนวนมากก็อยู่ในร้านของเขา อย่างไรก็ตาม ผู้เล่นหลายคนก็มีการแสดงออกอันย่ำแย่บนใบหน้าของพวกเขา

“เธอไม่ได้มีของมากสักเท่าไหร่นี่นา! นี่มันร้านเหี้..ไรกันวะเนี่ย!”หนึ่งในลูกค้าด่าออกมา

มันไม่ได้มีปัญหาเท่าไหร่ ถ้ามันเป็นเพียงแค่เขาทำแบบนี้ด้านนอกร้านค้า อย่างไรก็ตาม เขาก็ไล่ลูกค้าที่มีศักยภาพที่จะเข้ามาในร้านค้าออกไป

เมื่อเติมน้ำมันเข้าไปในไฟ ผู้เล่นหลายคนก็เดินออกมาจากร้านค้าและตะโกนออกมา “นี่มันหมายความว่าอะไร? เธอมีเป้าหมายที่จะหยุดให้พวกเราซื้อสินค้าอย่างงั้นเหรอ? เธอกำลังดูถูกพวกเราอยู่งั้นเหรอ?”

โดยปราศจากการรอคอยผู้เล่นรอบข้างเขาให้ตอบกลับ ผู้เล่นคนนี้ก็มองขึ้นไปบนป้ายร้านค้าและพ่นน้ำลายออกมา “เหอะ! ดังนั้นนี้ก็คือร้านของคุณนายกระทิงงั้นเรอะ? เธอคิดว่าขนาดร้านค้าของเธอสามารถที่จะเพียงพอต่อลูกค้าอย่างงั้นเรอะ?”

เมื่อพวกเขาเห็นฉากนี้ ผู้เล่นที่ล้อมรอบก็คิดอย่างเงียบกริบ “นี่มันไอ้โง่เง่าอะไรกัน….เขาไม่รู้หรอว่าใครเป็นเจ้าของสถานที่นี้? แม้กระทั่งพันธมิตรอันนองเลือดก็ยังต้องเคารพต่อสถานที่นี้..”

เมื่อหวังหยู่ได้ยินคำพูดของผู้เล่นคนนี้ เขาก็เดินไปหาพวกเขาและยิ้มออกมา “พี่น้อง พวกเราทำธุรกิจเล็กๆและก็ไม่เคยที่จะดูแลกับลูกค้าแย่ๆแบบนี้เลยสักครั้ง นายไม่เห็นมันอย่างงั้นเหรอ?”

“และมึงคือใครวะไอ้เหี้…?”

“ร้านค้านี้ภรรยาของผมเป็นคนทำมัน เดาได้หรือไม่ละ?”หวังหยู่หัวเราะออกมา

เมื่อผู้เล่นที่อยู่รอบข้างได้ยินคำพูดของเขา พวกเขาก็เงยหน้าขึ้นออกมาในทันที

“เหี้..! มันเป็นตำนานเทพเจ้ากระทิงเหล็ก! เขาดูไม่โหดเหี้ยมเท่ากับในตำนานเลย…”

“ถ้าเธอเป็นภรรยาของเธอแล้วยังไงละ? เธอกล้าที่จะดูถูกพวกเรา! เธอพูดว่าทุกสิ่งทุกอย่างขายไปแล้วและเธอก็ไม่สามารถที่จะขายมันให้กับฉันได้! นี่ไม่ใช่การรังแกกันงั้นเหรอ?”แม้กระทั่งหลังจากที่ผู้เล่นคนนั้นค้นพบตัวตนที่แท้จริงของหวังหยู่ เขาก็ยังปฏิเสธที่จะถอยหลังและก็ทำตัวกล้าหาญมากขึ้นกว่าเดิม

พูดตามตรงแล้ว มันค่อนข้างที่จะเป็นเรื่องแปลกที่สินค้าทั้งหมดในร้านของพวกเขาถูกขายไปตั้งแต่ช่วงเช้า แม้แต่หวังหยู่ก็ไม่เชื่อมัน

อย่างไรก็ตาม มู่จี่เซียนก็ยังคงเป็ฯภรรยาของเขาและเขาก็รู้ถึงภายในและภายนอกของเธอดี

“ภรรยาของผมเคยหลอกใคร ถ้าเธอบอกว่าสินค้าทั้งหมดถูกขายออกไปแล้วนั่นก็หมายความว่ามันหมดแล้ว! ได้โปรดอย่ามาสร้างปัญหาที่นี่ขึ้นมาเลย!”หวังหยู่จ้อง

“ฮึ่ม! นายคิดเหรอว่า แค่นายพูดว่าเธอไม่ได้หลอกนั่นหมายความว่าฉันจะต้องเชื่อนายงั้นเรอะ? นายคือใครกันวะไอ้เหี้..? ฉันท้านายให้บอกชื่อขอนายมาซะ!”ผู้เล่นคนนั้นหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา

“ชื่อของผมก็คือกระทิงเหล็ก!”หวังหยู่ประกาศ มันจะสำคัญอะไรที่เขาจะต้องพูดชื่อของเขาออกมากัน? ทุกคนก็รู้มันอยู่แล้ว

“กระทิงเหล็ก? ผู้เชี่ยวชาญในตำนาน? ไม่ใช่ว่านายพูดว่านายจะไม่รังแกคนอ่อนแองั้นเรอะ? นายกำลังพยายามทำให้ฉันหัวเราะอยู่งั้นเรอะ?”

“…”

ในที่สุดหวังหยู่ก็เข้าใจถึงความตั้งใจที่ผู้เล่นคนนี้มาที่นี่ก็เพื่อที่จะสร้างปัญหาให้กับเขา!

หวังหยู่ไม่มีความอดทนพอที่จะมีเหตุผลกับใครบางคนแบบนี้ ดังนั้นเขาจึงยกมือของเขาขึ้นและฟาดไปที่เขาจนเปลี่ยนเป็นแสงสีขาวไป

“โอ้ เชี่ย! เขานั้นโหดเหี้ยมตามข่าวลือจริงๆ!”

เมื่อพวกเขาเห็นว่าหวังหยู่ฆ่าผู้เล่นคนนั้นโดยปราศจากความลังเลใจใดๆ ฝูงชนก็อ้าปากค้างในทันที พวกเขาก็รีบแหวกทางให้กับหวังหยู่ เนื่องจากว่าพวกเขาหวาดกลัวว่าหวังหยู่อาจจะทำแบบเดียวกับพวกเขาก็เป็นได้

“ที่รัก เกิดอะไรขึ้น? ทำไมมันจึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกัน?”หวังหยู่ถามมู่จี่เซียนหลังจากที่เขาไล่ตัวปัญหาออกไป

“ทันทีที่ฉันเปิดร้านค้าขึ้นมา ใครบางคนจากสตูดิโอรุ่งสางก็เข้ามาในร้านและซื้อทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเรามีไป…พวกเราไม่ได้เก็บเผื่อไว้ ดังนั้นลูกค้าที่เข้ามาในร้านจึงรู้สึกอารมณ์เสีย”มู่จี่เซียนอธิบาย

“เขาซื้อทุกสิ่งทุกอย่างไปอย่างงั้นเหรอ? ไม่ใช่ว่าพวกเขาพึ่งจะซื้อยาไปเมื่อวานงั้นเหรอ?”ยิ่งหวังหยู่คิดมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกว่ามันมีบางสิ่งผิดปกติ

ถึงแม้ว่าร้านค้านี้จะไม่ใหญ่ พวกเขาก็มีสินค้าคงคลังจำนวนมาก สินค้าสำหรับผงหินปูน ยาฟื้นฟูและไอเทมจำนวนมาก ไอเทมในร้านค้านี้ก็คล้ายคลึงกับที่ขายในร้าน NPC

ไม่สำคัญว่าผู้เล่นของสตูดิโอรุ่งสางจะมีเงินมากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยังเป็นชายที่ทำธุรกิจ มันเป็นอีกเรื่อง ถ้าพวกเขาซื้อยาฟื้นฟูทั้งหมดที่พวกเขามีไป แต่แม้แต่ของใช้งานธรรมดาทั่วไปและอุปกรณ์ละ?

เมื่ออยู่นิกายซวนเฉินมาอย่างยาวนาน หวังหยู่ก็รู้ว่ามันมีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติ

“ใครจะไปรู้กัน…ยังไงก็ตาม หลังจากที่เขาจากไป ผู้เล่นบางคนก็เริ่มต้นสร้างปัญหา โชคดีที่คุณมาได้ถูกช่วงเวลา มิฉะนั้นแล้วละก็ ฉันไม่รู้จริงๆว่าฉันจะทำยังไงดี…”มู่จี่เซียนถอนหายใจ

“ผมรู้สึกว่ามันมีบางสิ่งที่เกี่ยวข้องกับสตูดิโอรุ่งสาง!”หวังหยู่ตอบกลับ

“สตูดิโอรุ่งสาง? ที่รัก คุณคิดมากเกินไปแล้ว! มันไม่ได้มีเรื่องอะไรมากหรอก พวกเราแค่ไม่ได้มีสินค้าคงคลังเก็บไว้มากพอเท่านั้นเอง”มู่จี่เซียนหัวเราะออกมา

“บางทีนะ…”หวังหยู่พึมพำ เมื่อเขาคิดเกี่ยวกับมัน คำพูดของมู่จี่เซียนก็สมเหตุสมผล

นี่ก็คือส่วนหนึ่งของธุรกิจ มันไม่เหมือนกับว่าพวกเขาไม่ได้ลงแรงอย่างเต็มที่ และมันก็ไม่ได้เหมือนกับว่าผู้เล่นคนนั้นวางแผนอะไรสักอย่างด้วย…

“ผมคิดมากเกินไปงั้นเหรอ?”หวังหยู่เกาหัวและสงสัย เขารู้สึกว่ามีบางสิ่งไม่ถูกต้องเกี่ยวกับผู้ชายที่เขาพึ่งฆ่าไป

อย่างไรก็ตาม หวังหยู่ก็ฆ่าผู้เล่นไปนับไม่ถ้วนก่อนหน้านี้ ดังนั้นการฆ่าเพิ่มไปอีกคนหนึ่งก็ไม่ได้มีปัญหากับเขามากสักเท่าไหร่

“ดังนั้นพวกเราจะทำยังไงดี?”หวังหยู่หันกลับไปถามมู่จี่เซียน

“ตั้งแต่ที่พวกเราขายของหมด ถ้างั้นทำไมพวกเราไม่ปิดร้านสำหรับวันนี้ไปละ ช่องเก็บของของคุณใหญ่ ดังนั้นทำไมคุณไม่ไปช็อปปิ้งกับฉันกันละ!”มู่จี่เซียนหัวเราะคิกคักออกมา

“แน่นอน!”หวังหยู่พยักหน้า ตราบเท่าที่มู่จี่เซียนขอร้องอะไรสักอย่าง มันก็ไม่มีทางที่เขาจะปฏิเสธมัน