Monster Paradise - ตอนที่ 1648 การคืนชีพของหยางหลิง
ตอนที่ 1648 การคืนชีพของหยางหลิง
“ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะฆ่าสายลับได้จริง”
ใบหน้าของหยางหลิงเต็มไปด้วยความที่งขณะจ้องหลินฮวง
หลังจากนั้น เขาก็เสกชุดมายาและสวมมันแบบไม่เร่งรีบ มันไม่ใช่ครั้งแรกที่หลินฮวงเห็นเขาเปลือยกาย
หลินฮวงสามารถบอกได้ว่าคนตรงหน้าเขาคือหยางหลิงตัวจริง แต่ทว่า นี่ไม่ใช่ร่างจริงของเขาแต่เป็นภาพดิจิทัล
“หงชวงบอกข้าว่าเจ้าถูกไรเดอร์ฆ่าตายและการเชื่อมต่อของเจ้ากับนิ้วทองคําก็โดนตัดขาดอย่างสมบูรณ์ แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น?” หลินฮวงสับสนมาก
หยางหลิงถอนหายใจตอนได้ยินหงซวงถูกพูดถึง หลังสงบสติอารมณ์ได้ครู่หนึ่ง เขาก็เริ่มเล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา
“ข้าไม่ได้โดนฆ่าเลย ในทางทฤษฎี มันเรียกได้ว่าโดนจับเป็น…”
“ หลังส่งหงซวงออกไปเมื่อวันนั้น ข้าก็แปลงจิตสํานึกของข้าให้เป็นดิจิทัลเพราะข้ารู้ว่าข้าสู้สายลับไม่ได้ หลังจากนั้น ข้าได้แยกจิตสํานึกของข้าเป็นเก้าชั้นจากแกนกลางสู่พื้นผิว ขาตั้งรหัสผ่านสําหรับแต่ละชั้นเพื่อปิดผนึก ยิ่งชั้นลึก รหัสผ่านยิ่งถอดได้ยาก ขาตั้งกลุ่มรหัสผ่านไว้ที่ชั้นสุดท้ายซึ่งคือแกนกลาง และมันจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ”
“ข้ารู้ดีว่าด้วยสติปัญญาของสายลับ เขาจะพบแผนของข้าได้ง่ายๆ แต่ทว่า ข้าเองก็รู้ว่าเขาจะรับคําท้าทายของข้าและตกหลุมพรางของข้า”
“นอกจากการตั้งรหัสผ่านแล้ว ข้ายังทําการเตรียมการอื่นๆ เพื่อการกลับมาด้วย หนึ่งในนั้นคือการตายของสายลับ ข้าทําให้ความตายของเขาเป็นเงื่อนไขกระตุ้น ทันทีที่เขาตาย ข้อมูลจิตสํานึกของข้าจะโดนปลดผนึกอัตโนมัติ
“ตอนนี้เจ้าฆ่าเขาไปแล้ว เจ้าจึงกระตุ้นเงื่อนไขคืนชีพข้าได้สําเร็จ”
“พูดง่ายๆ นั่นคือกระบวนการทั้งหมด สําหรับการตัดขาดจากนิ้วทองคํา นั่นน่าจะเกิดจากการที่จิตสํานึกของข้าโดนผนึกไว้ เราจะพูดถึงรายละเอียดภายหลัง”
หลังจากที่หยางหลิงให้ข้อมูลสรุปสั้นๆ เขาก็เปลี่ยนไปหัวข้อที่เกี่ยวข้องกับเขามากสุด ทันที”ว่าแต่หงซวงสบายดีไหม”
“นางสบายดี” หลินฮวงพยักหน้าเล็กน้อย” หลังจากที่เจ้าโดนจับเป็น นางมาพบข้าในอีกประมาณสี่เดือนให้หลัง และข้าก็ให้นางหลบอยู่ในเขตดาวนักล่าปีศาจอย่างปลอดภัย ไม่กี่วันก่อนหลังปะทะกับไรเดอร์ ข้าได้จัดเตรียมให้นาง หลินชินกับคนอื่นย้ายไปเขตดาวอื่นแล้ว พวกเขามียอดฝีมือจ้าวเทวะคอยปกป้อง ไม่ต้องห่วง”
“เยี่ยม” หยางหลิงโล่งใจ
“เจ้าควรอยู่ในร่างดิจิทัลไปอีกสักพัก ไว้ค่อยคุยกันพอข้าจัดการพวกนี้เสร็จ” หลินฮวงสามารถบอกได้ว่าหยางหลิงยังอยู่ในร่างนี้ ร่างของเขาไม่ใช่ร่างจับต้องได้ แต่เป็นร่างจําแลง
ถ้าไม่เช่นนั้น เขาคงโดนบดขยี้ด้วยผลพวงของการต่อสู้ระหว่างภูเขาดํากับแมมมอธไปแล้วเนื่องจากฐานบ่มเพาะเขายังไม่ถึงเทพสวรรค์
หยางหลิงพยักหน้าและหันไปมองที่ที่แมมมอธกับภูเขาดําปะทะกัน
ที่ระดับสายตาปัจจุบันของเขาและพลังจิตเทวะ เขาไม่อาจจับกระบวนการต่อสู้เลย
เขาทําได้แค่อาศัยตาของเขาเพื่อดูประกายไฟจากการปะทะ
แม้เขาจะเป็นแค่ร่างดิจิทัล แต่เขาก็สามารถสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังจากการปะทะระหว่างจ้าวเทวะ ผลกระทบอันน่ากลัวยังแทรกแซงเล็กน้อยต่อโลกดิจิทัล
หลินฮวงแค่ส่งความคิด และวิญญาณต่อสู้ทั้งสิบก็ล้อมภูเขาดําไว้
ในขณะนั้น ภูเขาดําคร่ําครวญถึงสถานการณ์ปัจจุบันของเขา ตอนหลินฮวงฆ่าสา ยลับก่อนหน้านี้เขาก็ได้ตัดสินใจถอนตัวแล้ว
เหนือสิ่งอื่นใด เขารู้ความสามารถของสายดี
แม้ภูเขาดําจะเป็นผู้บ่มเพาะสายต่อสู้ที่มีความสามารถป้องกันสูง สายลับก็เหนือกว่าเขาในแง่ความสามารถเอาชีวิตรอด
แต่ทว่า สายที่อ้างว่าแม้กระทั่งจ้าวเทวะขั้นสูงสุดก็ยังฆ่าเขาไม่ได้กลับโดนหลินฮวงฆ่าทิ้งในเวลาไม่ถึงสิบวินาที
ภูเขาดําไม่อาจเข้าใจได้ว่าร่างกายที่แปลงเป็นดิจิทัลของสายลับโดนแก้ได้ไง
นั่นทําให้เขายิ่งกลัวหลินฮวงกว่าเดิม
“เราถือว่าการล่าครั้งนี้คือความล้มเหลวครั้งใหญ่สุด”
ภูเขาดํามองหลินฮวง และลังเลสักพักก่อนตัดสินใจ
คู่ต่อสู้ของเขามีมอนสเตอร์อัญเชิญสิบตัว ถ้ายังสู้ต่อ ภูเขาดําจะหมดแรงไม่ช้าก็เร็ว
ยิ่งไปกว่านั้น อีกสองคนทางฝั่งหลินฮวงก็มีความสามารถที่ใกล้เคียงกับจ้าวเทวะขั้นกลาง
ในขณะเดียวกัน ทางฝั่งภูเขาดํา นอกจากตัวเขาที่ยังสู้ได้ มันเป็นแค่เรื่องของเวลาก่อนจ้าวเทวะขั้นต่ําทั้งสามทางฝั่งเขาจะโดนฆ่า
ถ้าเขาไม่ถอนตัวตอนนี้ เขาอาจไม่มีโอกาสทําแบบนั้นในภายหลัง
ภูเขาดําไม่คิดเหลือบมองสหายทั้งสามของเขา เขาบังคับให้แมมมอธจอมทําลาย ต้นไม้เทพอาทิตย์และวิญญาณต่อสู้ตัวอื่นถอยกลับด้วยการโจมตี จากนั้นก็หนีสุดชาติเกิด
ในฐานะผู้บ่มเพาะสายต่อสู้ ความเร็วการหนีของเขาถือว่าน่านับถือ
ตอนหลินฮวงเห็นว่าภูเขาดํากําลังหนี ปากของเขาก็ขดขึ้นอย่างเหยียด
วินาทีต่อมา แมวดําก็ขวางทางภูเขาดํา ข้างแมวคือผีเสื้อสีน้ําเงินที่กระพือปีกของมัน
“ไสหัวไป!”
ภูเขาดําไม่ชะลอความเร็ว เขากลับพุ่งตรงใส่สิ่งมีชีวิตตัวน้อยทั้งสอง
โดยธรรมชาติ แมวปาเก้าหางไม่สนใจอารมณ์ของเขา มันฟันกรงเล็บแหลมอย่างต่อเนื่องและคมดาบมิตินับไม่ถ้วนก็พุ่งไปข้างหน้าเหมือนพายุ
ความดุร้ายแวบผ่านตาของภูเขาดํา เขาไม่ขยับหลบเลย เขากลับใช้ผนึกเต๋าเพื่อสร้างโล่หนักขึ้นตรงหน้า สวนกลับคมดาบมิติที่ซาดซัด
เขาทําเช่นนี้เพราะเขารู้ว่ามอนสเตอร์ตัวอื่นด้านหลังเขาจะตามทันถ้าเขาหยุดสักวินาทีเดียวพอถึงจุดนั้น เขาจะโดนล้อม
นั่นทําให้เขาเต็มใจเสี่ยงบาดเจ็บและเผชิญหน้ากับการโจมตีของแมวป่าซึ่งๆหน้า
มีเพียงการหลุดออกจากวงล้อมของมอนสเตอร์เท่านั้นเขาถึงมีโอกาสรอด
เขาไม่คิดเหลือบมองดูว่าสหายทั้งสามของเขาเป็นไงบ้าง สําหรับเขา ทั้งสามก็แค่ทหารที่คอยเบี่ยงเบนความสนใจของหลินฮวง
ไม่ช้า โล่หนักก็เว้าแหว่ง และมีรอยถูกฟัน คมดาบมิติบางเล่มยังเจาะทะลุโล่ เฉือนเปิดแผลบนตัวภูเขาดํา
ภูเขาดําไม่หยุดเลย เขาไม่คิดสู้กลับด้วยเพราะเขาอยากสงวนพลังเทวะไว้หนี
ขณะที่ร่างของภูเขาดําเข้าประชิดแมวปาเก้าหาง ผีเสื้อมรณะก็พลันสะบัดปีก
วินาทีต่อมา คลื่นพลังไร้สี ไร้รูปร่างก็กระจายออกไป
โล่ที่เสียหายหนักอยู่แล้วเริ่มแตกภายใต้ระลอกคลื่น
วินาทีที่กล้ามเนื้อของภูเขาดําเปิดเผย ร่างของเขาก็โดนเฉือนด้วยคมดาบบางๆนับไม่ถ้วนและเริ่มพ่นเลือดจํานวนมากออกมา