Monster Pet Evolution – วิวัฒนาการสัตว์เลี้ยงกลายพันธุ์ - ตอนที่ 104

หลังจากนายทหารได้วางกล่องเหล็กเสร็จ จากนั้นพวกเขาก็ทำการวันทยหัตถ์และออกจากห้องวิจัยออกไป

เมื่อพวกทหารออกไปแล้ว ผู้อำนวยการเฉินได้ออกคำสั่งว่า “ทุกคนมาช่วยเอากล่องเหล็กนี่เอาไปข้างในหน่อยสิ”

นักวิจัยหลายคนเข็นเข้าไปอย่างรวดเร็ว พวกรู้สึกได้ถึงแรกกระแทกอันรุนแรงจากข้างใน

ราวกับมีสัตว์อสูรที่น่ากลัวอยู่ข้างในนั้น

ผู้อำนวยการเฉินเห็นท่าไม่ดีก่อนจะโบกมือสั่งทุกคนว่า “พวกคุณถอยออกมาจากกล่องเหล็กนั้นก่อน”

พวกนักวิจัยรีบถอยออกมาทันที ส่วนเกาเผิงไปหลบซ่อนตัวอยู่ในห้องกระจกและคอยแอบมองอยู่ห่างๆมาตั้งนานแล้ว

จู่ๆก็มีคลานตอนผนังมาจากบนศีรษะของเกาเผิง ‘เสียงมันฟังดูคุ้นนะ’ เสียงมันเหมือนกับเวลาที่ต้าซื่อกำลังคลานเลย

และเสียงก็เข้าใกล้เขามาเรื่อยๆ

เกาเผิงเงยหน้าขึ้นไปมองข้างบน ที่มีเสาเหล็กคอยค้ำเพดานอยู่

จากนั้นก็มีเงาสีดำร่วงลงมาอย่างเร็ว

มันยังนอนนิ่งไม่ไปไหน ดูเหมือนมันจะหมดสติจากการตกจากที่สูง ผ่านไปสักพักมันก็ลุกขึ้นมาสั่นหัว มันเป็นสัตว์อสูรที่ดูคล้ายกิ้งกือแต่ตัวใหญ่กว่าหลายเท่า

[ชื่อสัตว์อสูร] หนอนเหล็กเขี้ยวกว้าง

[เลเวล] 29 (ชนชั้นนักรบ)

[ระดับ] สมบูรณ์

[คุณสมบัติ] ธาตุทอง

[สถานะ] สุขภาพดี (สับสน)

[จุดอ่อน] ธาตุไฟ

[ทักษะ] การประดิษฐ์ทอง เลเวล 1

หนอนเหล็กเขี้ยวกว้างยาวอย่างน้อย 5เมตร รูปร่างของมันดูเหมือนที่สี่ใบต่อกันเลย เป็นใบไม้ที่มีขางอกออกมา ที่หลังของมันมีลวดลายใบไม้สีเขียวสีเหลืองเต็มไปทั่วหลังของมัน

ดูมันจะยังไม่หายมึนจากการที่มันร่วงลงมา มันคลานเซๆสะดุดสองครั้งไปหาผู้อำนวยการเฉิน มันคลานที่หยุดอยู่ตรงที่หน้าเขาจากนั้นมันก็ทำท่างอแงราวกับเด็กถูกแย่งของเล่น มันเอาศีรษะไปถูๆที่ขาของผู้อำนวยการเฉินด้วย

ผู้อำนวยเฉินยิ้ม เขาก้มลงไปลูบหัวสัตว์อสูรของเขา “แกคลานไปเปิดกล่องที่อยู่ตรงนั้นให้หน่อยสิ และทำให้สัตว์อสูรที่ข้างในยอมศิโรราบให้หน่อยนะ”

หนอนเหล็กเขี้ยวกว้างพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง มันตรงไปที่กล่องและกัดแทะกล่องนั้นออกมา

มันใช้เวลาไม่นานในการเปิดกล่องเหล็ก

จากนั้นก็มีทรายสีเหลืองออกมารูที่หนอนเหล็กเขี้ยวกว้างได้กัดแทะ

ทรายที่ออกมามีตัวที่นิ่มไม่มีกระดูกเหมือนกับวุ้น

ขณะที่อสูรทรายกำลังออกมา หนอนเหล็กเขี้ยวกว้างที่อยู่กล่องเหล็กมองมันอย่างเงียบๆ ก่อนที่มันจะใช้หางฟาดไปที่อสูรทราย

*ปุ๊บ*

แต่ดูเหมือนหนอนเหล็กเขี้ยวกว้างจะได้ไม่สังเกตว่าอสูรทรายได้เบี่ยงตัวหนีการฟาดของมันได้

ดูเหมือนมันจะใจร้อนรีบฟาดไปหน่อย มันยกตัวขึ้นแบบงูเห่า หรี่ตามองอสูรทรายที่อยู่ข้างในกล่องเหล็ก

คงมีแต่เกาเผิงกระมั้งที่มองเห็นอสูรทรายอย่างชัดเจน

มันเป็นสัตว์อสูรขนาดเล็กสูง 1.5เมตร มีหัวกลมและดูอ้วยเล็กน้อย ตัวมันทำจากทราย

อสูรทรายดูสับสนเล็กน้อย มันได้กรีดร้องอยู่ข้างในส่วนลึกของกล่องเหล็ก

จากนั้นหนอนเหล็กเขี้ยวกว้างก็เริ่มกัดกินกล่องเหล็กมากขึ้นเรื่อยๆ

อสูรทรายได้เอามือของมันแตะแผ่นเหล็กแล้วพบว่ามือของบอบบางยิ่งกว่าเหล็กอีก ขนาดเหล็กยังไม่รอดแล้วตัวมันจะเหลือหรือ

หลังจากที่หนอนเหล็กเขี้ยวกัดกินกล่องเหล็กได้ถึงครึ่งกล่อง มันก็ได้ตบหางของมันเพื่อสัญญาณว่าให้อสูรทรายตามมันมาซะดีๆ

อสูรทรายตัวน้อยมันค่อยเดินไปหาหนอนเหล็กเขี้ยวกว้างแต่โดยดี หากมันไม่ทำตามมันอาจกลายเป็นของหวานของหนอนเหล็กเขี้ยวกว้างก็เป็นได้

“ผู้อำนวยการเฉินครับ เจ้าหนอนตัวนั้นมันวิวัฒนาการจากกิ้งกือใช่มั้ยครับ” เกาเผิงถาม

แต่เกาเผิงก็รู้สึกว่าสิ่งที่เขาถามไปนั้นดูไม่เหมาะสมและรีบขอโทษผู้อำนวยการเฉินทันที ไม่มีใครอยากจะบอกเรื่องข้อมูลของสัตว์อสูรของตัวเองมากนักหรอก มันทำให้ผู้ถูกถามรู้สึกลำบากใจ

“ใช่แล้ว มันวิวัฒนาการมาจากกิ้งกือ” ผู้อำนวยเฉินตอบด้วยรอยยิ้ม เขาลูบหัวของมันขณะที่มันเดิยมาใกล้ๆ “ก่อนเกิดมหาภัยพิบัติ ฉันบังเอิญทำการวิจัยที่เกี่ยวกับกิ้งกืออยู่น่ะ”

ถึงแม้ที่นี่จะเป็นห้องวิจัยแต่ก็ยังจำเป็นต้องมีสัตว์อสูรคอยประจำการไว้อยู่บ้าง ถึงอสูรทรายจะมีแค่เลเวล 5 แต่ก็สามารถฆ่าทุกคนในห้องวิจัยทั้งหมดได้

ซึ่งพวกเขาก็ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้น

พวกเขาจับอสูรทรายไว้บนเตียงและจับมันล็อคกับที่ล็อค จากนั้นก็หยิบมีดและเครื่องมือออกมา

จากนั้นอสูรทรายจะเจอสิ่งที่น่าสนุกและสนใจ มันค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากที่ล็อคอย่างกับวุ้นเลย

กลุ่มนักวิจัยก็มองมันที่กำลังออกจากตัวล็อคอย่างไม่แยแส

‘แค่นี้ก็ทำให้แกรู้สึกแล้วเหรอ’ พวกเขาคิดในใจ

“ดูเหมือนสัตว์อสูรตัวนี้จะไม่มีกระดูก” นักวิจัยหวังกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ “และมันก็ไม่ให้ความร่วมมือกับเราด้วย”

“แต่ที่น่าสนใจอีกอย่างมันไม่มีทีท่าที่จะโจมตีพวกเราเลย หรือผู้ปกครองผืนทะเลทรายก็เป็นแบบนี้ด้วย”

นักวิจัยอีกคนที่ใส่แว่น เขาก็พูดด้วยน้ำที่สงสัย “บางทีสัตว์อสูรพวกนี้อาจสัตว์อสูรที่รักสงบ”

“อย่าให้สัตว์อสูรเพียงตัวเดียวมาตัดสินพวกมันทั้งหมด ทำการทดลองต่อไป” ผู้อำนวยเฉินดุพวกเขา

ที่ข้างๆผู้อำนวยการเฉินมีหนอนเหล็กเขี้ยวกว้างอยู่ข้างๆ ทำให้อสูรทรายตัวน้อยยอมให้นักวิจัยทำการทดลองแต่โดยดี

……

“น่าเหลือเชื่อ นี่มันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว”

นักวิจัยพึมพำกับตัวเอง ที่มือของเขามีกองทรายเล็กเคลื่อนที่ไปมา

กองทรายพวกนี้ถูกตัดแบ่งมาจากอสูรทรายตัวนั้น มันดิ้นไปมาราวกับสิ่งมีชีวิต

แต่กองทรายพวกนี้ไม่มีความนึกคิดพวกมันเคลื่อนที่ด้วยสัญชาตญาณเท่านั้น

ต่อมานักวิจัยได้ลองนำกองทรายกลับที่อสูรทราย กองทรายได้ค่อยเข้าไปรวมกับอสูรทราย นอกจากกองทรายแล้วมันยังดึงนักวิจัยเข้าไปด้วย

เขาตกใจและพยายามดึงมือออกแต่แรงดูดมันมากเกินไป

เสียงทรายค่อยๆไหลมาที่ข้างหูเขามากขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อหนอนเหล็กเขี้ยวกว้างเห็นอย่างนั้น มันจึงส่งสัญญาณเตือนทันที อสูรทรายจึงปล่อยมือนักวิจัยอย่างรวดเร็ว

เขาจ้องมองอสูรทรายด้วยความหวาดกลัว