MPESIH-ระบบจักรพรรดิไร้เปรียบ - ตอนที่ 154
“โอกาสดี ๆ ปรากฏตรงหน้าพวกเรา?”
เจี๋ยสวี่ คร่ำครวญเล็กน้อยทันใดนั้นดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นและมองไปที่ลู่เฟิง”ฝ่าบาท พระองค์ต้องการส่งกองทัพไปโจมตีอาณาจักรซีหยางในเวลานี้ใช่หรือไม่?”
ลู่เฟิงยิ้มและพยักหน้า”ถูกต้องนี่เป็นแผนของข้า”
หลังจากหยุดชั่วครู่เขาก็พูดต่อ”ก่อนหน้านี้ข้ากังวลว่าราชอาณาจักรที่เพิ่งผ่านเรื่องทุกข์ยากและความวุ่นวายมาไม่เหมาะที่จะทำสงครามต่อ แต่ตอนนี้โอกาสดี ๆ ได้ปรากฏตรงหน้าพวกเราแล้ว พวกเราไม่ควรพลาด!”
“ตอนนี้เส้นเลือดวิญญาณได้ปรากฏขึ้นในอาณาจักรซีหยาง นับเป็นปัญหาสำหรับอาณาจักรซีหยางโดยแท้ ไม่มีนักรบคนใดไม่ต้องการเส้นเลือดวิญญาณ ดังนั้นจึงไม่เเปลกใจที่นิกาย ตระกูลที่ทรงพลัง หรือกองกำลังหลายอาณาจักรจะเคลื่อนไหว พวกเขาทุกคนแทบรอไม่ไหวที่จะรีบมุ่งหน้าไปยังภูเขาทางตอนเหนือของอาณาจักรซีหยาง!”
“อาณาจักรซีหยาง จะต้องส่งผู้เชี่ยวชาญไปยังภูเขาทางตอนเหนือเพื่อยึดครองเส้นเลือดวิญญาณด้วยอย่างแน่นอน ดังนั้น ทันทีที่กลุ่มคนที่ทรงพลังมุ่งหน้าไปทางภูเขาทางตอนเหนือ โอกาสที่พวกเราจะพิชิตอาณาจักรซีหยางได้ในครั้งเดียวก็มีมากขึ้น!”
“สำหรับอื่น ๆ ….”
ดวงตาของลู่เฟิงกระพริบเล็กน้อย”แม้ว่าความปั่นป่วนของตระกูลภายในอาณาจักรจะเพิ่งผ่านพ้นไปและอาณาจักรยังไม่มั่นคงแต่ข้าก็จะใช้โอกาสนี้เพื่อยึดครองอาณาจักรซีหยาง!”
“นี่คือจุดประสงค์ที่สองของข้าและมันจะเป็นจุดประสงค์ที่สองที่ข้าต้องการบรรลุมากที่สุด!”
เจี๋ยสวี่ ได้ยินดังนั้นเขารีบกล่าวพูดขึ้นทันที”ฝ่าบาทพวกเราสามารถทำได้แน่! เราได้รับทหารส่วนตัวจากตระกูลขุนนางจำนวนมากมีจำนวนคนมากกว่าหนึ่งล้านคน ทหารเหล่านี้สามารถส่งไปยังเมืองหยุนไห่ เพื่อไปรวมกับกองกำลังของแม่ทัพเมิ่งเถียน ถึงตอนนั้นกองกำลังของแม่ทัพเมิ่งเถียนจะมีมากกว่า 1.5 ล้านคน! แม้ว่าทหารส่วนตัวเหล่านี้จะไม่ทรงพลังเท่ากับทหารชั้นยอดของกองทัพเรา แต่ภายใต้การชี้นำของแม่ทัพเมิ่งเถียน พวกเขาจะสามารถเข้าต่อสู้ได้อย่างเต็มประสิทธิภาพและถึงตอนนั้นเราจะมีโอกาสที่จะพิชิตอาณาจักรซีหยาง!”
ลู่เฟิงพยักหน้าและตอบกลับ”เจ้าลงไปแจ้งเรื่องนี้ให้กับเกาชุนรู้ซะ!”
“ข้าน้อยรับคำสั่ง!”
หลังจากนั้นไม่นาน ซุนฮก ก็ได้รับข่าว เส้นเลือดวิญญาณ เมื่อเขาได้ยินว่า ลู่เฟิง จะพา ทาสดาบทั้งหก ไปสู่สถานที่อันตราย เขาก็ได้ห้ามทันที ลู่เฟิงต้องใช้เวลานานกว่าจะปรามซุนฮก ให้ตอบตกลงได้
“เหวินยื่อ การเดินทางครั้งนี้ อาจจะต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือน แม้ว่าปัญหาภายในอาณาจักรโดยเฉพาะตระกูลขุนนางเหล่านั้นจะหมดไปแล้ว แต่ก็ห้ามคลายระวังเป็นอันขาด หากพวกมันกล้าก่ออาชญากรรมขึ้นให้ฆ่าได้ไม่ต้องละเว้น!”ลู่เฟิงมองไปที่ ซุนฮก และกล่าวพูด
“ข้าน้อยรับคำสั่ง!”ซุนฮก กล่าวพูดทันที
ลู่เฟิงพยักหน้าและครุ่นคิดก่อนที่จะตอบกลับ”นอกจากนี้ตอนนี้เป็นฤดูหนาวแม้ว่าแม่น้ำธรรมดาจะไม่กลายเป็นน้ำแข็งแต่สภาพอากาศก็ไม่เหมาะสมสำหรับทำการเกษตร ให้คนของเราคอยระวังเรื่องการเกษตรให้ดีจัดเตรียมให้สมาคมช่างตีเหล็กจัดเตรียมทำอาวุธให้พร้อมในช่วงนี้”
“ฝ่าบาทโปรดวางพระทัย ข้าน้อยยินดีเอาศีรษะเป็นประกัน ข้าน้อยจะทำให้แน่ใจไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเรื่องพวกนี้”ซุนฮก กล่าวพูดอย่างเคร่งครัด
“ข้าไม่ต้องการหัวของเจ้า แต่ข้าต้องการให้เจ้าใส่ใจกับแง่มุมเหล่านี้ให้มากขึ้น!”
“ข้าน้อยรับคำสั่ง!”
ลู่เฟิง ไม่ได้พูดอะไรต่อ ด้วยคำสั่งของจักรพรรดิทั้งอาณาจักรจึงมีการเคลื่อนไหวอย่างลับ ๆ
ครั้งนี้ ลู่เฟิง ให้ เมิ่งเถียน และ เจี๋ยสวี่ เป็นผู้บัญชาการ การรบ
นอกจากนี้ เขายังส่งทหารส่วนตัวที่ได้รับจากตระกูลขุนนางต่าง ๆ ไปยังเมืองหยุนไห่
ในความเป็นจริงมันเป็นไปไม่ได้ที่กองทัพนับล้านจะซ่อนตัวตนของพวกเขาได้
ทางด้านเกาชุน บนที่ราบลั่วซาน เกาชุนที่ฝึกฝนทหารเหล่านี้ ตอนนี้เขาอยู่ในเมืองงูหยกทางตอนใต้ หลังจากที่ได้รับแจ้งข่าว เขาก็นั่งเรือรบเตรียมพร้อมมุ่งหน้าไปยังเมืองหยุนไห่
ด้วยเหตุนี้ ลู่เฟิง จึงสั่งให้เมืองงูหยกปิดตัวลงโดยสมบูรณ์ เหตุผลเดียว เพราะที่นั่นเป็นสถานที่ใช้ฝึกทหารที่ถูกส่งเข้าไป
แม้ว่าจะมีการร้องเรียนมากมายจากพวกพ่อค้านักเดินทาง แต่ข่าวสารก็ถูกปิดกั้นโดยสิ้นเชิง
ในเวลาเดียวกัน ลู่เฟิง ก็พา ทาสดาบทั้งหก ขี้ม้าเร็วไปยังหุบเขาหยางผิง
ไม่กี่วันต่อมา ลู่เฟิงก็มาถึงหน้าหุบเขาหยางผิง
“ฝ่าบาทหุบเขาหยางผิงอยู่ตรงหน้าพวกเราแล้ว พวกเราจะเข้าไปกันเลยหรือไม่?”เฉินกัง ชายสวมผ้าดำครึ่งหน้าได้กล่าวถามด้วยความเคารพ
ลู่เฟิงได้สั่นศีรษะและตอบกลับ”หุบเขาหยางผิงคือดินแดนของข้า ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครรู้ว่าที่นั่นมีสปายซ่อนตัวอยู่หรือไม่ เราจะอ้อมขึ้นไปบนภูเขาสูงทางตอนเหนือของหุบเขาหยางผิงและใช้เส้นทางนั้นเข้าสู่อาณาจักรซีหยาง”
“ขอรับ!”
ลู่เฟิง พา ทาสดาบทั้งหก มุ่งหน้าขึ้นเขา เขาได้วางม้าและเดินทางขึ้นภูเขาสูงทางตอนเหนือของหุบเขาหยางผิง
ไม่นานพวกเขาก็อยู่บนภูเขาแล้ว
เมื่อมองลงไปด้านล่างหุบเขาหยางผิง ลู่เฟิงก็ถอนหายใจออกมา”ในวันนั้น ชูหยี ได้เลือกส่งกองทหารลงไปโจมตีหุบเขาหยางผิงจากพื้นที่ตรงนี้ ถ้ากองทหารที่ลงไปแข็งแกร่งกว่านี้ละก็ พวกเขาอาจทำลายหุบเขาหยางผิงได้จริง ๆ “
“ดูเหมือนสถานที่เหล่านี้ ควรได้รับการจัดการ เผื่อในอนาคตมีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น”
ลู่เฟิงมองไปที่ หุบเขาหยางผิงอีกครั้งจากนั้นเขาก็พา ทาสดาบทั้งหก เดินต่อไป
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาพวกเขาก็มาถึงเส้นทางตอนเหนือ
ว่ากันว่าเส้นทางตอนเหนือค่อนข้างเล็กมันสามารถเดินทางเป็นกลุ่มได้ครั้งละไม่กี่คนสำหรับกองทัพจะใช้อีกเส้นทางนึง
โดยเฉพาะจากนอกเมืองว่านเหอไปยังหุบเขาหยางผิงมีที่ราบผิงฉวนและตรงกันข้ามเป็นเส้นทาง
“ซุนฮวา,เหม่ยหลาน บอกข้ามาว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหน?”
เบื้องหลัง ลู่เฟิง ไม่ใช่ทาสดาบหกคนอีกต่อไป เหลือเพียงสองพี่น้องผู้หญิงสองคนก็คือ ซุนฮวา และ เหม่ยหลาน
อีกสี่คนที่เหลือได้ซ่อนตัวอยู่ในความมืด
รูปลักษณ์ของลู่เฟิงก็เปลี่ยนไปเช่นเดียวกัน เขาได้เปลี่ยนใบหน้าที่หล่อเหลาก่อนหน้านี้เป็นใบหน้าของ นายน้อยเจ้าสำราญ นอกจากนี้ ซุนฮวา และ เหม่ยหลาน เป็นฝ่าแฝดกัน คนอื่น ๆ จะมองว่าพวกเธอเป็นสาวงามที่มาเที่ยวเล่นกับนายน้อยเจ้าสำราญ
ดาบในมือของ ซุนฮวา และ เหม่ยหลาน ก็ถูกเก็บเข้าไปในแหวนเก็บของ
“ฝ่าบาทพวกเรา…”
“อย่าได้เรียกข้าว่าฝ่าบาทลืมไปแล้วหรือว่าที่นี่ไม่ใช่อาณาจักรหนานหยานให้เรียกข้าว่านายน้อย!”ลู่เฟิงตอบกลับ
ซุนฮวา ได้พยักหน้าและตอบกลับ”นายน้อย เดินอีกประมาณสามสิบไมล์จากที่นี่จะไปถึงเมืองหนานกวง ของอาณาจักรซีหยาง และ ห่างออกไปสามร้อยไมล์คือภูเขาทางตอนเหนือ”
เสียงของ ซุนฮวา ไม่ค่อยแหลมนัก มันเป็นเสียงแหบเล็กดูเหมือนว่ามันเป็นเวลานานแล้วที่เธอไม่ได้พูด
นอกจากนี้เธอยังเป็นเครื่องจักรสังหารโดยพื้นฐานแล้วเธอมักจะไม่พูด ถ้าไม่ใช่เวลานี้เธอได้แต่งตัวเป็นสาวใช้ของลู่เฟิง เธอก็คงไม่พูดอะไรออกมา
ลู่เฟิงพยักหน้าและตอบกลับ”เข้าใจแล้วเดินทางต่อเถอะ!”
“เพคะ นายน้อย…”
“โอ้ว,สาวน้อยทั้งสอง พวกเจ้ามาจากที่ไหนกัน มองจากเเผ่นหลังของพวกเจ้า พวกเจ้าจะต้องเป็นสองสาวงามที่หาได้ยากในโลกนี้แน่นอน!”
ก่อนที่เธอจะพูดจบก็มีเสียงเเผ่วเบาดังขึ้น
แม้ว่า ซุนฮวา และ เหม่ยหลาน จะเป็นนักฆ่า แต่พวกเธอก็งดงามมากจริง ๆ แม้จะมองจากเเผ่นหลัง ก็คงไม่อาจบดบังความงามของพวกเธอได้
ลู่เฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย และหันไปมองด้านหลังของเขา มันเป็นชายหนุ่มในชุดคลุมยาวพร้อมกับทหารองค์รักษ์เจ็ดหรือแปดคน
เมื่อ ชายหนุ่มคนนั้นเห็นหน้าของ ซุนฮวา และ เหม่ยหลาน เขาก็รู้สึกมีความสุขทันที”โอ้วสวรรค์! ช่างเข้าข้างข้า หยางจุน ยิ่งนัก ถึงกับส่งสองสาวงามนี้มาให้!”