My Cold and Elegant CEO Wife - ตอนที่ 594

ตอนที่ 594 หลิวหรูหยานอยู่ในอันตราย

แปล Tarhai

เมื่อหลิวหรูหยานเดินเข้าไปในร้านขายของเด็กอ่อน เจ้าของร้านก็เดินมาทักทายเธอทันที เจ้าของร้านคนนี้อายุประมาณ 30 ปี เธอไว้ผมสั้น ใบหน้าของเธออ้วนกลมแต่เธอมีแววตาที่ชาญฉลาด เธอเป็นนักธุรกิจหญิงที่เก่งคนหนึ่ง

แว้บแรกที่เธอเห็นหลิวหรูหยาน เธอรู้สึกอึ้งและตกใจกับความงามของเธอ หลิวหรูหยานเป็นผู้หญิงที่สวยมาก เจ้าของร้านคนนี้ไม่เคยเห็นใครที่สวยเท่าเธอมาก่อน

ในฐานะผู้หญิงเหมือนกันเจ้าของร้านรู้สึกอิจฉารูปลักษณ์ของหลิวหรูหยาน เธอรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ราวกับว่าเธอเกิดมาในร่างกายที่ไม่ถูกต้อง

เจ้าของร้านคนนี้ตาถึงอีกด้วยเช่นกัน เพราะเธอดูออกว่าหลิวหรูหยานไม่เพียงแค่สวยมาก แต่เธอยังร่ำรวยมากอีกด้วย นั่นเป็นเพราะว่าเสื้อผ้าที่หลิวหรูหยานกําลังใส่อยู่มีมูลค่าอย่างน้อย 10,000 หยวน เจ้าของร้านมีความรู้เกี่ยวกับราคาของแบรนด์เสื้อผ้าเพราะเธอก็ขายเสื้อผ้าด้วย

“สวัสดีค่ะคุณผู้หญิง คุณกําลังหาเสื้อผ้าอะไรคะ ? สําหรับเด็กหรือของคุณเอง ?”

เจ้าของร้านกล่าวกับหลิวหรูหยานด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

เจ้าของร้านชื่นชอบคนรวย เพราะคนประเภทนี้ไม่เคยต่อรองราคา ตราบเท่าที่พวกเขาพอใจในสินค้า พวกเขาจะจ่ายเงินทันที

“สวัสดีค่ะ ฉันต้องการซื้อเสื้อผ้าสําหรับลูก” หลิวหรูหยานกล่าวด้วยน้ำเสียงที่กระอักกระอ่วน

เนื่องจากโดยปกติแล้วเธอมักจะซื้อเสื้อผ้าของตัวเอง อย่างมากก็ซื้อให้น้องสาว เธอไม่เคยซื้อเสื้อผ้าสําหรับเด็กทารก นี่เป็นครั้งแรกของเธอ

เจ้าของร้านถามด้วยรอยยิ้มว่า “ลูกน้อยของคุณอายุเท่าไหร่คะคุณผู้หญิง เรามีเสื้อผ้าสําหรับเด็กแรกเกิดจนถึงอายุ 6 ขวบ”

เจ้าของร้านแนะนําเสื้อผ้าในร้านของเธอ หลิวหรูหยานยิ้มและมองไปรอบๆร้าน เธอเห็นในร้านเต็มไปด้วยเสื้อผ้าทุกแบบและหลากหลายสีสัน

ไม่เพียงแค่เสื้อผ้าของเด็กผู้ชายเท่านั้น แต่ในร้านก็มีเสื้อผ้าของเด็กผู้หญิงด้วย มันมีตัวเลือกให้เธอมากมาย หลิวหรูหยานมีความสุขมากเพราะเธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอมาถูกที่แล้ว

“ลูกของฉันยังไม่เกิด รบกวนคุณแนะนําเสื้อผ้าให้ฉันหน่อยค่ะ” หลิวหรูหยานกล่าวด้วยรอย

อะไรนะ ? ยังไม่เกิด ?

เจ้าของร้านรู้สึกสมองว่างเปล่าและพูดไม่ออก เธอคิดว่าหลิวหรูหยานมีลูกเพิ่งเกิดหรือไม่ก็ขวบหนึ่ง สุดท้ายกลายเป็นว่าเธอยังไม่คลอดลูกเลยด้วยซ้ำ

เจ้าของร้านไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี ลูกค้าส่วนใหญ่ที่มาซื้อเสื้อผ้าก็มีลูกที่คลอดแล้ว มันค่อนข้างที่จะเร็วเกินไปกับการซื้อเสื้อผ้าสําหรับทารกในครรภ์ที่ยังไม่เกิด

แต่ถึงแม้ว่ามันจะยังเร็วเกินไป แต่เพื่อเงินเจ้าของร้านก็ต้องตอบสนองความต้องการของลูก

“คุณผู้หญิงคะ คุณได้ลูกสาวหรือลูกชาย ? ดิฉันจะได้แนะนําได้ง่ายขึ้น” เจ้าของร้านมองไปที่ท้องของหลิวหรูหยานและถาม

“เป็นเด็กผู้หญิงค่ะ”

“ยอดมากเลยค่ะ โตไปเธอจะต้องเป็นเจ้าหญิงและสวยเหมือนคุณผู้หญิงแน่นอน”

“คุณช่วยแนะนําเสื้อผ้าให้ฉันหน่อยสิคะ” หลิวหรูหยานมองไปที่เจ้าของร้านและรู้สึกมีความสุข เพราะเจ้าของร้านรู้วิธีที่จะพูดเอาใจลูกค้า

ภายใต้คําแนะนําจากเจ้าของร้าน หลิวหรูหยานก็เริ่มเลือกเสื้อผ้าเด็กแรกเกิด เสื้อผ้าที่เธอเลือกเหล่านี้ทั้งสวยและมีราคาแพง มันมีราคาประมาณสองพันหยวน

สําหรับคนธรรมดา เสื้อผ้าเด็กราคา 2000 หยวนถือว่าแพงมาก แต่สําหรับหลิวหรูหยานมันก็แค่เศษเงิน ตราบเท่าที่มันดูสวยและคุณภาพดีเงินไม่ใช่ปัญหา

เมื่อเห็นว่าหลิวหรูหยานไม่ได้ต่อราคาแม้แต่น้อยทําให้เจ้าของร้านมีความสุขมาก เธอไม่เคยเห็นใครที่สปอร์ตใจใหญ่เท่าหลิวหรูหยานมานานแล้ว

หลังจากเลือกเสื้อผ้าสําหรับทารกได้แล้ว หลิวหรูหยานก็กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ชุดของฉันค่อนข้างรัดแน่นแล้ว รบกวนคุณช่วยเลือกเสื้อผ้าให้ฉันด้วยค่ะ”

เจ้าของร้านพยักหน้าและพาหลิวหรูหยานไปยังโซนชุดคลุมท้องและหยิบชุดสีชมพูออกและพูดว่า “ชุดนี้เหมาะกับคุณผู้หญิงมากค่ะ คุณมีใบหน้าที่ละเอียดอ่อนมาก หากสวมชุดนี้คุณจะดูเหมือนเทพธิดาเลยทีเดียว”

เจ้าของร้านคนนี้มีทักษะในการขายที่ยอดเยี่ยมมาก เธอกล่าวชมเชยหลิวหรูหยานพร้อมทั้งขายของไปด้วย ทําให้หลิวหรูหยานมีความสุขมาก

หลิวหรูหยานยิ้มและพูดว่า “ดีค่ะ งั้นห่อเสื้อผ้าทั้งหมดเหล่านี้ให้ด้วยนะคะ”

เจ้าของร้านมีความสุขที่หลิวหรูหยานทั้งซื้อเยอะของเยอะแยะและไม่ต่อรองราคาเลย แต่ละชุดมีราคามากกว่าหนึ่งพันหยวน เจ้าของร้านไม่รู้ว่าเธอทั้งใจใหญ่และร่ำรวยขนาดนี้

เจ้าของร้านแพ็คเสื้อผ้าให้หลิวหรูหยานอย่างมีความสุข

ขณะที่เธอกําลังจะเดินออกจากประตูร้านเธอก็รู้สึกว่าผิดท่า เพราะมีชายสองคนที่กําลังยืนอยู่ข้างหน้าประตู มีประกายเย็นเยียบออกมาจากดวงตาของพวกเขา

ถึงแม้ว่าหลิวหรูหยานจะไม่รู้จักศิลปะการต่อสู้ แต่เธอก็สามารถรู้สึกได้ถึงบรรยากาศกดดันที่ออกมาจากชายเหล่านี้ได้

หลิวหรูหยานคิดจะเดินหนีไปอีกทาง แต่ผู้ชายเหล่านั้นก็ขวางทางเธอ

“พวกคุณต้องการอะไร ?” ใบหน้าของหลิวหรูหยานเปลี่ยนไปและถามเสียงดัง

เธอจงใจพูดเสียงดังเพราะเธอต้องการให้เจ้าของร้านได้ยินเสียงเธอ เธอไม่สามารถทําอะไรคนเหล่านี้ได้ และเธอก็กลัวจะโดนทําร้ายจนเป็นอันตรายต่อลูกในท้อง

” พวกเรามาลักพาตัวเธอไงละ” ชายชุดแสยะยิ้มออกมา รอยยิ้มของเขาทําให้หลิวหรูหยานรู้สึกเสียวสันหลัง

ใบหน้าของหลิวหรูหยานเปลี่ยนไป เธอต้องการจะหนีออกไป แต่ผู้ชายคนนั้นก็เร็วมาก เขาตีที่ศีรษะของเธอจนเธอหมดสติไป

เสียงของหลิวหรูหยานดังมากและทําให้เจ้าของร้านตื่นตัว เจ้าของร้านเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดและวิ่งออกมาพร้อมกับไม้ท่อนหนึ่ง

เจ้าของร้านเป็นผู้หญิงที่หยาบกระด้าง เธอสู้คน เธอจึงถือไม้วิ่งออกมาเพราะต้องการจะช่วยหลิวหรูหยาน

เธอชอบลูกค้าคนนี้มาก เพราะเธอทั้งงดงามและใจกว้าง ในเมื่อตอนนี้หลิวหรูหยานกําลังอยู่ในอันตราย เป็นธรรมดาที่เธอจะต้องรีบวิ่งออกมา

อย่างไรก็ตาม เจ้าของร้านได้ประเมินตัวเองสูงเกินไป ก่อนที่ไม้ที่เธอถือมาจะได้แตะต้องตัวผู้ชายเหล่านั้น มันก็หักลงเสียก่อน