My Cold and Elegant CEO Wife - ตอนที่ 850 สัตว์ประหลาดที่ไม่น่ามีอยู่จริง

　　ฉิงเฟิงรู้ดีว่าราชาอสูรสิงโตจะไม่โกหกเขาเมื่อได้ยินคำบอกเล่าพวกนั้น เขาก็ตกตะลึงกับความแปลกประหลาดและความน่ากลัวของเกาะทมิฬมากขึ้น

　　 ฮัลโหล….ฮัลโหล !  ฉิงเฟิงตะโกนออกมาเมื่อเห็นว่าสัญญาณขาดหายไปหลังจากเขากำลังจะพูดต่อ

　　บี๊บบี๊บ ปี๊บ

　　ฉิงเฟ็งรู้สึกหดหู่มากเมื่อเห็นว่าสัญญาณขาดหายไปเนื่องจากเขายังไม่รู้เลยว่าราชาอสูรสิงโตอยู่ตรงจุดไหนของเกาะ

　　………..

　　ในส่วนที่ลึกที่สุดของเกาะราชาอสูรสิงโตและราชาอสูรมังกรเขียวกำลังวิ่งหนีจากเสียงกรีดร้องของศพที่อยู่ข้างหลังเขา

　　 เจ้าสิงโตพวกเราแยกกันหนีเถอะ โอกาสรอดน่าจะสูงกว่า  ราชาอสูรมังกรเขียวกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว

　　ราชาอสูรสิงโตพยักหน้าและกล่าวว่า ตกลงตามนี้ ข้าจะไปทางนี้ เจ้าไปทางนั้น 

　　ราชาอสูรสิงโตเริ่มแยกไปทางซ้ายในขณะที่ราชาอสูรมังกรเขียวออกวิ่งไปทางขวาอย่างบ้าคลั่ง

　　ดวงตาของศพที่แผ่กลิ่นอายแห่งความตายเริ่มเต็มไปด้วยความสับสนที่เห็นทั้งสองแยกกันหนีแต่แล้วดวงตาของมันก็ส่องแสงสีเขียวแปลกๆออกมาและไล่ตามราชาอสูรสิงโตที่หนีไปทางซ้าย

　　ซึ่งความจริงแล้วการที่ศพคนตายสามารถวิ่งได้ก็เพราะว่ามันถูกควบคุมโดยมนุษย์

　　ฉิงเฟิงเริ่มเป็นกังวลเกี่ยวกับราชาอสูรทั้งสองคนเนื่องจากจู่ๆ โทรศัพท์มือถือของพวกเขาก็ไม่มีสัญญาณ

　　เรือโดยสารกำลังแล่นไปในอีกไม่กี่ไมล์สุดท้ายด้วยความเชื่องช้าเป็นอย่างมากเนื่องจากซากเรือและซากศพที่ลอยขวางเส้นทาง

　　ทันใดนั้นเองฉินเซียนจื่อก็เดินไปหาฉิงเฟิงและกล่าวด้วยเสียงต่ำว่า วูฟคิง นี่เป็นแผนที่ของเกาะทมิฬ ข้าขอมอบให้ท่าน 

　　แผนที่เกาะทมิฬ

　　ฉิงเฟิงเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจตำหนักโห่วเย่อหวงตี้สมแล้วที่เป็นขั้วอำนาจชั้นสูง พวกเขามีแม้แต่แผนที่เกาะทมิฬ

　　 แล้วคุณไม่ต้องใช้แผนที่นี้หรือคุณหนูฉิน  

　　 ข้ามีสำเนาอีกชุดข้าต้องการมอบให้ท่านตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วแต่ท่านไม่อยู่ ในเมื่อตอนนี้พบท่านแล้วก็เลยถือโอกาสมอบให้ 

　　 ขอบคุณมากคุณหนูฉิน  ฉิงเฟิงรับแผนที่มาและกล่าวขอบคุณด้วยความจริงใจ

　　ตอนแรกฉิงเฟิงคิดว่าการที่ฉินเซียนจื่อมาหานั้นเป็นเพราะต้องการพูดคุยกับเขาเล็กน้อยเท่านั้นเขาไม่รู้เลยว่าเธอมาหาเพื่อต้องการมอบแผนที่ให้

　　การมีแผนที่จะช่วยได้มากในการดำรงชีวิตบนเกาะทมิฬเพราะมันเต็มไปด้วยสัตว์ร้ายและสัตว์มีพิษ

　　จากนั้นฉินเซียนจื่อก็เดินกลับไปหาพรรคพวกของเธอหลังจากมอบแผนที่ให้แก่เขาผู้อาวุโสเสื้อคลุมเทาขมวดคิ้วและกล่าวว่า  คุณหนู ท่านไม่ควรมอบแผนที่ให้แก่หลี่ฉิงเฟิง 

　　ฉินเซียนจื่อยิ้มตอบกลับการตำหนิของเขาว่า ข้าศรัทธาในตัวเขา 

　　ผู้อาวุโสเสื้อคลุมเทาอ้าปากพยายามจะพูดอะไรบางอย่างแต่ในที่สุดเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเมื่อนึกถึงสถานะของฉินเซียนจื่อ

　　ฉินเซียนจื่อเชื่อมั่นในตัวฉิงเฟิงแต่ไม่ใช่กับอาวุโสเสื้อคลุมเทาเขาคิดว่าฉิงเฟิงคงไม่อาจมีชีวิตรอดไปจากเกาะทมิฬแห่งนี้ได้เพราะเขาไปมีเรื่องกับศาลากระบี่

　　 บอสครับผมว่าคุณหนูฉินต้องคิดซัมติ่งกับบอสแน่นอนเลยครับ ไม่งั้นเธอคงไม่มาหาบอสสองรอบเพื่อมอบแผนที่ให้  ลู่ซวนจี๋เดินไปข้างๆฉิงเฟิงและกล่าวด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม

　　 ไปไกลๆเลยไป ฉิงเฟิงกล่าวพร้อมกับเหลือบมองไปที่ลู่ซวนจี๋

　　ลู่ซวนจี๋แสยะยิ้มออกมาอย่างมั่นใจว่าฉินเซียนจื่อต้องตกหลุมรักบอสของเขาเข้าแล้วเช่นเดียวกับผู้หญิงคนอื่นๆ

　　ในที่สุดเรือโดยสารก็แล่นมาถึงหลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

　　ทุกๆคนเริ่มรู้สึกได้ถึงความสยดสยองของเกาะแห่งนี้เมื่อมองในระยะใกล้ฉากที่เห็นตรงหน้าคือฉากแปลกๆที่ทั้งหมดเป็นสีดำ รวมไปถึงต้นไม้และดอกไม้

　　ผู้คนเริ่มลงจากเรือโดยสารทีละคนแล้วเหยียบเท้าลงบนเกาทมิฬซึ่งมันแตกต่างจากผืนดินแดนแห่งทวีปที่มีกลิ่นเค็ม

　　 หลี่ฉิงเฟิงถึงเวลาตายของแกแล้ว !  กู่เซียวและคนอื่นๆจากศาลากระบี่ขวางทางพวกฉิงเฟิงเอาไว้ทันทีที่เข้าสู่เกาะทมิฬ

　　ฉิงเฟิงรู้ดีว่าพวกมันจะไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆซึ่งพวกเขาวางแผนที่จะลงมือกับฉิงเฟิงมานานแล้วถ้าไม่ใช่ว่ามีพายุกลางทะเล ในที่สุดสัตว์ร้ายก็ต้องแยกเขี้ยวออกมา พวกมันต้องการจบเรื่องนี้ทันทีที่มาถึง

　　 กู่เซียวพวกเราต่างมาที่นี่เพื่ออุปกรณ์จิตวิญญาณ ใยต้องมีเรื่องแทนที่จะร่วมมือกัน ความขัดแย้งเช่นนี้รังแต่จะเพิ่มโอกาสให้พวกสัตว์ประหลาดอื่นๆเท่านั้น  ฉินเซียนจื่อขมวดคิ้วและกล่าว

　　ความจริงแล้วที่นี่ต่างก็เต็มไปด้วยความน่ากลัวนอกเหนือไปจากมนุษย์ด้วยกันดังนั้นการมาทะเลาะกันเองย่อมไม่ใช่สิ่งที่ดีนัก

　　แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่เห็นด้วยกับฉินเซียนจื่อยกตัวอย่างเช่นนิกายดาบทมิฬและนิกายแวมไพร์ พวกเขาต่างสนับสนุนกู่เซียวในการฆ่าหลี่ฉิงเฟิงให้พ้นทาง

　　 เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกันคุณหนูฉินการแก้ปัญหาที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาคือต้องตัดสินกันไปเลยเพื่อป้องกันการลอบทำร้ายในภายหลังเมื่อตอนที่พวกเราพบอุปกรณ์วิญญาณ 

　　เฮยอาวเดินออกมาข้างหน้าและกล่าวขึ้น

　　แน่นอนว่าเฮยอาวอยู่ข้างเดียวกับศาลากระบี่เพราะพวกเขามีศัตรูร่วมกันเขาต้องการยืมมือกู่เซียวฆ่าหลี่ฉิงเฟิง

　　ฮู่มฮู่ม ฮู่ม

　　ทันใดนั้นเองมีบางสิ่งกำลังส่งเสียงอยู่บนพื้นหญ้าในขณะนี้ราวกับว่ามันกำลังจะมุ่งตรงมาทางนี้

　　อ้ากกกกกก!!!

　　ผู้ฝึกยุทธ์รุ่นเยาว์คนหนึ่งกรีดร้องขึ้นมาทันทีในขณะที่ถูกทะลวงหัวใจเขาตายทันทีหลังจากตะโกนออกมาด้วยเสียงแหลม

　　ทุกคนหันกลับไปมองที่ต้นเสียงและพวกเขาก็ได้เห็นแมงมุมยักษ์ที่กำลังจ้องมองพวกเขาอย่างเย็นชาจากด้านหลังในขณะที่ปล่อยเสียงหัวเราะที่คมชัด

　　แมงมุมตัวนี้มีใบหน้าเป็นมนุษย์แต่ร่างกายเป็นแมงมุม มันมี 8 ขา ขาแต่ละข้างหนามากและถูกปกคลุมไปด้วยหนามดำพอที่จะทะลุผ่านร่างของมนุษย์ได้

　　อะไรกัน

　　แมงมุมหน้าคน

　　!

　　ฉิงเฟิงรู้สึกตกใจมากเมื่อเขาได้เห็นแมงมุมประหลาดตัวนี้เขาไม่เคยเห็นแมงมุมที่มีใบหน้าเป็นคนมาก่อนในชีวิต !

　　เคยมีเรื่องราวเล่าว่าแมงมุมหน้าคนนั้นสามารถส่งเสียงอย่างมีเสน่ห์ของสตรีเพื่อล่อลวงผู้ชายและกินหัวใจของพวกเขา

　　แต่แมงมุมพวกเขาเผชิญหน้าอยู่นี้แตกต่างจากตำนานเพราะมันโจมตีผู้คนตามความเชื่อของตัวเองและกินหัวใจของเขา

　　 อ่า…หัวใจอันแสนอร่อย  แมงมุมหน้าคนกล่าวอย่างเงียบงันเมื่อมันกินหัวใจของผู้ฝึกยุทธ์หนุ่มคนนั้นและเลียริมฝีปากด้วยความเอร็ดอร่อย　　แมงมุมหน้าคนพูดได้ด้วย

　　!

　　ฉิงเฟิงซาโต้ โยชิโกะ ทีมเขี้ยวหมาป่าและทุกคนในระแวกนี้ต่างก็ตื่นตระหนกเมื่อได้เห็นว่าแมงมุมหน้าคนตัวนี้สามารถพูดภาษาคนได้

　　นี่มันคือตัวบ้าอะไรกัน มันเป็นแค่แมงมุมยักษ์แต่ยังมีใบหน้าเป็นคน เท่านี้ยังหลอนไม่พอมันสามารถพูดภาษาคนได้อีกด้วย !

　　ทุกคนรวมไปถึงฉิงเฟิงต่างก็ตกใจและยกงวยกับสัตว์ประหลาดตรงหน้ายกเว้นแค่เพียงฮวาเซียนจือและฉินเซียนจื่อที่ยังคงยืนมองมันอย่างสงบราวกับว่าพวกเธอรู้แต่แรกแล้วว่าแมงมุมตัวนี้สามารถพูดได้