My Cold and Elegant CEO Wife - ตอนที่ 977 บุกนิกายแวมไพร์

ตอนที่ 977 บุกนิกายแวมไพร์

　　ในขณะนี้เซี่ยเติ้งเฟยรู้สึกสำนึกเสียใจหากย้อนเวลากลับไปได้เขาจะไม่มาเมืองตงไห่เพื่อทวงถามหนี้แค้นกับภรรยาของหลี่ฉิงเฟิง ซึ่งการกระทำทั้งหมดของเขานั้นถูกปลุกปั่นจากพี่ชายของเขา, เซี่ยจื่อหาว

　　เซี่ยเติ้งเฟยรู้ว่าตนเองกำลังจะตายในวันนี้และตอนนี้แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยปละละเว้นพี่ชายของเขาง่ายดายเป็นแน่ เรื่องที่เกิดขึ้นนี้หากไม่ใช่เพราะพี่ชายของเขายุยงให้มาฆ่าหลินเสวี่ยที่เมืองตงไห่ เขาคงไม่ต้องเจ็บปวดและถึงฆาตเช่นนี้ เขาต้องการให้พี่ชายของเขาต้องทุกข์ทรมานไปด้วยกัน

　　จังหวัดเจียงหนาน,หุบเขาจันทราโลหิต

　　ฉิงเฟิงขมวดคิ้วเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับหุบเขานี้มาก่อน มันเป็นหุบเขาที่มีชื่อเสียงในจังหวัดเจียงหนาน อย่างไรก็ตาม กล่าวกันว่ามันถูกปิดผนึกเอาไว้ ดังนั้นบุคคลภายนอกจึงไม่ได้รับอนุญาตให้ผ่านเข้าไป กลับกลายเป็นว่ามันเป็นที่ตั้งของฐานใหญ่ของนิกายแวมไพร์นี่เอง

　　 ขอบใจตอนนี้แกก็ไปตายอย่างหมดห่วงได้แล้ว เพราะนิกายแวมไพร์ที่เหลือทั้งหมดจะตามไปอยู่กับแกในอีกไม่ช้า  ฉิงเฟิงเหยียดมือขวาออกไปและคว้าคอของเซี่ยเติ้งเฟย

　　แกร่ก!

　　ฉิงเฟิงหักคอของเซี่ยเติ้งเฟยเพื่อจบชีวิตของเขา

　　นายน้อยแห่งนิกายแวมไพร์– ตายแล้ว

　　ก่อนตายดวงตาของเซี่ยเติ้งเฟยเต็มไปด้วยความเสียใจและความกลัว มันเป็นความกลัวต่อความตาย

　　ฉิงเฟิงไม่สนใจศพของเซี่ยเติ้งเฟยเขาหันไปมองที่หลินเสวี่ยแทนและพูดว่า  ที่รัก ผมจะพาคุณไปฆ่าผู้คนสักเล็กน้อย 

　　‘

　　ที่รัก

　　, 　　ผมจะพาคุณไปฆ่าคน

　　’

　　เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ของฉิงเฟิงใบหน้าที่ละเอียดอ่อนของหลินเสวี่ยก็ดูสับสน

　　เมื่อฉิงเฟิงได้เห็นความงุนงงของหลินเสวี่ยเขาจึงอธิบายด้วยรอยยิ้มว่า  ที่รัก เหล่าผู้คนของนิกายแวมไพร์กล้าบุกเข้ามาในบริษัทของเราแถมจะฆ่าคุณ พวกเราต้องให้พวกมันชดใช้ในครั้งนี้ ผมต้องการประกาศก้องให้ทุกนิกายของหัวเซี่ยได้รับรู้ว่าใครก็ตามที่ทำร้ายคุณจะต้องได้รับผลที่ตามมาของการถูกทำลายล้างด้วยน้ำมือของผม ! 

　　หลินเสวี่ยรู้สึกประทับใจหลังจากได้ยินคำอธิบายของฉิงเฟิงเธอรู้ว่าฉิงเฟิงเพียงแค่เป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยและต้องการแก้แค้นให้กับเธอ ถึงแม้ว่าเซี่ยเติ้งเฟยจะตายไปแล้ว แต่มันก็ยังไม่อาจบรรเทาความโกรธในใจของฉิงเฟิงลงได้

　　 ตกลง,ชั้นจะไปกับคุณ  หลินเสวี่ยพยักหน้าและกล่าว　　ถึงแม้ว่าหลินเสวี่ยจะเป็นผู้หญิงที่มีจิตใจดีงามแต่มันก็เพียงเฉพาะต่อคนดีๆเท่านั้น เธอไม่จำเป็นต้องใจดีกับคนเลวๆเช่นนิกายแวมไพร์ หากฉิงเฟิงมาไม่ทันเวลา เธอคงตายไปแล้ว

　　ฉิงเฟิงเป็นผู้ที่ทำงานอย่างมีประสิทธิภาพและไม่ชอบผัดวันประกันพรุ่งเขาจองตั๋วเครื่องบินไปยังจังหวัดเจียงหนานทันทีพร้อมกับหลินเสวี่ย, ราชาอสูรค้างคาวม่วงและราชินีอสูรเพลิง

　　ส่วนทีมเขี้ยวหมาป่านั้นฉิงเฟิงไม่ได้นำพวกเขาไปด้วยเพราะต้องการให้พวกเขาอยู่ที่เมืองตงไห่เพื่อคอยปกป้องเมืองและดูแลความปลอดภัยของพนักงานในบริษัทIce Snow

　　ฉิงเฟิงและหลินเสวี่ยนั่งเครื่องบินชั้นเฟิร์สคลาสในขณะที่ค้างคาวม่วงและราชินีอสูรเพลิงนั่งอยู่ข้างหลังพวกเขา

　　ใบหน้าที่ละเอียดอ่อนงดงามของราชินีอสูรเพลิงดูไม่ค่อยพอใจและรู้สึกอึดอัดเมื่อเธอเห็นฉิงเฟิงนั่งกุมมือกับหลินเสวี่ย

　　 พี่หญิงคุณอิจฉาเหรอ   ค้างคาวม่วงกระพริบตาและกระซิบถาม

　　 ค้างคาวน้อยถ้าเจ้าพูดซ้ำอีกครั้ง เจ้าจะโดนทุบตีแน่  ดวงตาที่สดใสกลมโตของราชินีอสูรเพลิงจ้องเขม็งไปที่ค้างคาวม่วงอย่างเยือกเย็นในขณะที่กล่าว

　　เมื่อได้เห็นแววตาที่หนาวเย็นของราชินีอสูรเพลิงค้างคาวม่วงก็รู้สึกหวาดกลัวและขนลุก เขาเติบโตขึ้นมาด้วยการถูกนังมารคนนี้ข่มเหงรังแกตั้งแต่เด็ก ดังนั้นเขาจึงกลัวมากเมื่อได้เห็นสีหน้าของเธอตอนนี้

　　 พี่หญิงเพลิงพี่อย่าจริงจังกับเรื่องโจ๊กของผมนักเลย หลินเสวี่ยเป็นภรรยาของนายน้อย ดังนั้นการที่พวกเขาจับมือกันก็ถือเป็นเรื่องปกตินะครับ…  ค้างคาวม่วงกระซิบกับราชินีอสูรเพลิงอีกครั้ง

　　คงจะดีกว่าถ้าเขาอยู่เงียบๆเพราะทันทีที่ราชินีอสูรเพลิงได้ยิน เธอก็โกรธขึ้นมาทันที เธอตบหลังหัวของค้างคาวม่วงด้วยฝ่ามือขวาจนทำให้เขาหัวหมุน

　　ค้างคาวม่วงเหลียวมองนังมารร้ายนางนี้เพียงแวบเดียวเขาทำหน้าเจี๋ยมเจียมและไม่กล้าพูดอะไรออกไปเพราะเขาไม่สามารถเอาชนะเธอได้

　　หลินเสวี่ยเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเบาะหลังทั้งหมดเธอหันไปถามฉิงเฟิงว่า  ที่รัก ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ทำไมเธอถึงดุร้ายจัง 

　　 อ่า..เรียกเธอว่าราชินีอสูรเพลิง เธอเป็นหนึ่งในผู้ติดตามของผมแต่อารมณ์ค่อนข้างรุนแรงและชอบลงไม้ลงมือ เธอคือนังมารร้ายนางหนึ่ง  ฉิงเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้มขณะที่กุมมือของหลินเสวี่ย

　　ราชินีอสูรเพลิงโกรธมากเมื่อได้ยินสิ่งที่ฉิงเฟิงพูดเธอเป็นสุภาพสตรีนะ ทำไมเขาถึงหาว่าเธอเป็นผู้หญิงอารมณ์ร้าย

　　เธอโกรธมากและต้องการระบาย… เธอกล้ำกลืนความฉุนเฉียวและเอาไปลงที่ค้างคาวม่วง เธอตบหัวเขาไปอีกหลายครั้งจนค้างคาวม่วงมีสภาพที่น่าสังเวช เขาต้องกลายเป็นที่รองรับอารมณ์ของราชินีอสูรเพลิงไปโดยปริยาย

　　 พี่หญิงนายน้อยนินทาพี่ ทำไมพี่ถึงมาทุบตีผมแทนละ   ค้างคาวม่วงบ่นพึมพำด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความขมขื่น

　　บ้าเอ้ยทำไมต้องเป็นฉันด้วย

　　ฉันจะไม่ไปไหนมาไหนกับนางมารร้ายคนนี้อีกแล้วพอเธอโมโหอะไรก็เอามาลงที่ฉันคนเดียว..

　　ค้างคาวม่วงคิดในใจอย่างหดหู่

　　ฉิงเฟิงเห็นใบหน้าที่น่าสังเวชของค้างคาวม่วงจนอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นว่า เจ๊คนสวย ใจเย็นๆหน่อยได้ไหม ค้างคาวม่วงกำลังอยู่ในวัยเจริญพันธุ์ คุณไปตบตีเขาแบบนั้นเกิดเขาหยุดโตขึ้นมาทำไง ? 

　　 เจ้าหมายความว่าอะไร ถ้าเจ้าไม่อยากให้ข้าทุบตีค้างคาวน้อย งั้นเจ้าจะให้ข้าทุบตีเจ้าแทนมั้ยล่ะ ?  ราชินีอสูรเพลิงถลึงตากลมโตของเธอและกล่าวกับฉิงเฟิงอย่างเย็นชา　　ฉิงเฟิงอึ้งเขารู้ว่าราชินีอสูรเพลิงมีอารมณ์แปรปรวนอยู่เสมอ ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจเธอ และหันหน้ากลับไปกุมมือน้อยๆหลินเสวี่ยอีกครั้งตามเดิม

　　……….

　　เครื่องบินเดินทางด้วยความรวดเร็วและมาถึงที่จังหวัดเจียงหนานในเวลาเพียงสี่ชั่วโมงเท่านั้น

　　ในจังหวัดเจียงหนาน,ฉิงเฟิงและพรรคพวกโบกแท็กซี่ไปยังหุบเขาจันทราโลหิต เดิมทีคนขับไม่เต็มใจที่จะไปเพราะที่นั่นเป็นสถานที่ที่น่ากลัวและมีคนตายในระแวกนั้นมากมาย แต่หลังจากที่ฉิงเฟิงเสนอค่าจ้างถึงสองพันดอลลาร์ (60,000 บาท) คนขับก็ตัดสินใจขับพาพวกเขาไปทันที เงินตรานั้นยังคงมีอำนาจเสมอ

　　หุบเขาจันทราโลหิตอยู่ทางตอนเหนือของจังหวัดเจียงหนานมันเป็นภูเขาลูกใหญ่ที่เต็มไปด้วยก้อนหินสีแดงเลือด ผู้คนมักจะได้ยินเสียงคร่ำครวญในคืนพระจันทร์เต็มดวงซึ่งส่งผลให้มันได้รับการขนานนามว่าหุบเขาจัทราโลหิต

　　ครึ่งชั่วโมงต่อมาคนขับปล่อยฉิงเฟิงและคนอื่นๆลงที่เชิงเขาและหักพวกมาลัยขับหนีไปทันที ถึงแม้ว่าฉิงเฟิงจะให้ค่าจ้างถึง 2000 ดอลลาร์ แต่คนขับก็ยังกลัวอยู่มาก

　　 ที่รัก,ทำไมที่นี่ถึงมีแต่หินสีแดง   หลินเสวี่ยชี้ไปที่ก้อนหินสีแดงบนภูเขาจันทราโลหิตและถามด้วยความสงสัย

　　ฉิงเฟิงพยักหน้าและกล่าวว่า ที่นี่คือหุบเขาจันทราโลหิตและเป็นฐานใหญ่ของนิกายแวมไพร์ พวกมันฆ่าและสูบเลือดมนุษย์จนทำให้ก้อนหินในหุบเขานี้เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ในที่สุดมันก็กลายเป็นหินสีแดงเช่นนี้ 

　　 นิกายแวมไพร์นี่ช่างเป็นกองกำลังที่ชั่วร้ายจริงๆ หลินเสวี่ยขมวดคิ้วและกล่าวด้วยความโกรธ

　　 ถูกแล้วในเมื่อพวกมันทำแต่ความชั่ว ดังนั้นวันนี้ฉันจะกำจัดพวกมันให้สิ้นซาก  　　ฉิงเฟิงกล่าว

　　หุบเขาจันทราโลหิตมีความสูงกว่าพันเมตรและเต็มไปด้วยก้อนหินสีแดงเลือดมันเป็นสถานที่ที่เต็มไปกลิ่นอายความชั่วร้ายและออร่าของเหล่าวิญญาณที่กระหายเลือด มีอาคารขนาดใหญ่ตั้งอยู่บนเนินเขาลูกหนึ่งซึ่งดูราวกับพระราชวังในยุคกลาง มีคนหลายร้อยคนอาศัยอยู่ที่นั่น ซึ่งล้วนเป็นคนของนิกายแวมไพร์

　　ฉิงเฟิงและพรรคพวกเดินไปที่เชิงเขาซึ่งมีสาวกนิกายแวมไพร์สองคนที่กำลังลาดตะเวนอยู่พวกมันสังเกตเห็นพวกเขาและตะโกนออกมาด้วยความเย่อหยิ่งว่า  พวกเจ้าหยุดเดี๋ยวนี้ ! ที่นี่คือฐานใหญ่ของนิกายแวมไพร์ ห้ามคนนอกมาเพ่นพ่าน 

　　เปรี้ยงเปรี้ยง !

　　ฉิงเฟิงยื่นมือขวาออกมาและฟาดฝ่ามือสองครั้งใส่ยามทั้งสองคนโดยไร้คำพูดจาพวกมันแหลกเป็นชิ้นๆในทันที

ตอนที่ 978 ทำลายค่ายกลด้วยหนึ่งดรรชนี

　　ฉิงเฟิงลงมืออย่างรวบรัดและมีประสิทธิภาพเขากำจัดสาวกนิกายแวมไพร์ทั้งสองคนด้วยสองฝ่ามือ จนกระทั่งสาวกคนอื่นๆที่อยู่ไม่ไกลได้ยินเสียงและมุ่งหน้ามาทันที

　　ในครานี้หน่วยลาดตระเวนของนิกายแวมไพร์แห่กันมามากกว่าสิบคนโดยที่แต่ละคนเต็มเปี่ยมไปด้วยออร่าที่แข็งแกร่ง

　　 เจ้าเป็นใคร! เจ้ากล้าสังหารสาวกของนิกายแวมไพร์ได้อย่างไร ?  ชายชุดคลุมแดงผู้มีท่าทางเป็นหัวหน้ากลุ่มกล่าวถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

　　ปัง!

　　ฉิงเฟิงขี้เกียจเกินกว่าที่จะเจรจาโต้ตอบเรื่องไร้สาระดังนั้นเขาจึงตบฝ่ามือเข้าใส่ชายที่เพิ่งกล่าววาจา ชายผู้นั้นต้องการปัดป้อง แต่ฝ่ามือของฉิงเฟิงนั้นรวดเร็วเกินไปอีกทั้งยังทรงพลังอย่างมากทำให้ร่างกายของชายคนนั้นแตกกระเซ็นเป็นชิ้นๆ