My Cold and Elegant CEO Wife - ตอนที่ 982 เยือนตำหนักจักรพรรดิเพลิง

ตอนที่ 982 เยือนตำหนักจักรพรรดิเพลิง

　　 หรูหยานผมกลับมาแล้ว  ฉิงเฟิงกล่าวกับเธออย่างอ่อนโยน

　　น้ำตาไหลรินอาบวงหน้าของเธอเมื่อได้พบชายที่เธอโหยหามานานอีกครั้ง

　　 อย่าร้องไห้สิผมกลับมาอย่างปลอดภัยนะ  ฉิงเฟิงกล่าวเบาๆในขณะที่เขาเดินไปซับน้ำตาให้หลิวหรูหยาน

　　หลิวหรูหยานโผเข้าไปในอ้อมแขนของฉิงเฟิงและกอดเขาอย่างแนบแน่นเธอไม่ยอมปล่อยเขาไปเพราะกลัวว่าเขาจะหายไปอีกครั้ง

　　 ชั้นคิดว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอคุณอีกแล้ว หลิวหรูหยานปล่อยโฮออกมาในขณะที่ปลดปล่อยอารมณ์เศร้าโศกทั้งหมดที่เก็บเอาไว้

　　ฉิงเฟิงรู้สึกตื้นตันใจเขายกมือขึ้นลูบไล้ผมยาวสลวยของเธอเบาๆ　　หลิวหยางหงุดหงิดมากเมื่อเขาเห็นความสนิทชิดเชื้อของฉิงเฟิงและหลิวหรูหยาน

　　 คุณเป็นใคร คุณกล้าดียังไงถึงมากอดคุณหลิว ?  หลิวหยางตะคอกเสียงดัง

　　ฉิงเฟิงกำลังปลอบโยนหลิวหรูหยานแต่จู่ๆก็มีคนมาชี้หน้าเขา เขาขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจทันทีและถามเธอว่า  หรูหยาน หมอนี่เป็นใคร  

　　 เขาชื่อหลิวหยางรองผู้อำนวยการโรงพยาบาลแห่งนี้ ช่วงหลายวันมานี่เขาพยายามตามตื๊อชั้น ปฏิเสธเท่าไรก็ไม่ยอมไป ชั้นล่ะรำคาญเขาจริงๆ 

　　หลิวหรูหยานกล่าวด้วยความรังเกียจ

　　ฉิงเฟิงสังเกตเห็นถึงความไม่พอใจในแววตาของหลิวหรูหยานหลิวหยางคนนี้ต้องตามรังควาญจนเธอไม่พอใจอย่างแน่นอน

　　บัดซบมันกล้าหลีผู้หญิงของฉันตอนนี้ฉันไม่อยู่

　　ฉิงเฟิงคิดในใจด้วยความโกรธเคือง　　การแสดงออกของฉิงเฟิงมืดครึ้มช่วงนี้มีแต่เรื่องที่ทำให้หงุดหงิด เริ่มจากสมาพันธ์เทพนภาลอบยิงขีปนาวุทธในเครื่องบินลำที่เขาโดยสาร จากนั้นก็นิกายแวมไพร์ตามฆ่าหลินเสวี่ย มาวันนี้หลิวหยางก็มาตามตื๊อหลิวหรูหยานอีก เขาเหนื่อยล้าและหงุดหงิดมากจนอยากจะระบายความโกรธกริ้วออกมา

　　เพี๊ยะ!

　　ฉิงเฟิงเดินไปหาหลิวหยางและตบหน้าเขาใบหน้าของหลิวหยางบวมขึ้นจนฟันหลุดจากปาก

　　 สารเลว! , แกกล้าดียังไงมาตบหน้าฉันวะ ! ฉันเป็นรองผู้อำนวยการ ฉันจะเตะแกออกจากโรงพยาบาล  หลิวหยางกล่าวอย่างดุเดือด

　　สีหน้าของฉิงเฟิงเย็นลงเขายกขาขึ้นและเตะหลิวหยางลงบนพื้นจนซี่โครงหักไปท่อนหนึ่ง

　　ปัง! 　　ฉิงเฟิงกระทืบซ้ำลงที่เป้ากางเกงของหลิวหยางจนเกิดเสียงดังโพล๊ะ!

　　 อะ…อ้ากกกกกกกก ไข่… ไข่ของฉัน !  หลิวหยางกรีดร้องโหยหวนอย่างน่าสงสาร เขาจ้องมองไปที่ฉิงเฟิงด้วยความกลัวก่อนจะหมดสติไป

　　เขาไม่คาดคิดเลยว่าเพียงแค่จีบผู้หญิงคนนี้จะถูกฉิงเฟิงทำลายกล่องดวงใจด้วยความเจ็บปวดเช่นนี้ย่อมแน่ใจได้ว่าเขาคงไม่กล้าจีบสาวมั่วซั่วอีกแล้วในอนาคต…

　　 หึนี่เป็นการลงโทษที่มาจีบหญิงฉัน  ฉิงเฟิงกล่าวอย่างเยือกเย็น

　　ฉิงเฟิงหยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาลั่วหนี่ชิงเขาเรียกให้เธอมาที่นี่เพื่อให้คนแบกร่างของหลิวหยางออกไป

　　อุแว๊

　　~

　　เสียงอึกทึกวุ่นวายของฉิงเฟิงทำให้ทารกตื่นขึ้นมาเธอร้องไห้จ้าไม่หยุด　　 คุณอย่าเสียงดังนักสิคะลูกตื่นเลยเห็นมั้ย !  หลิวหรูหยานบ่นฉิงเฟิงทันที

　　ฉิงเฟิงยิ้มแห้งๆและกล่าวว่า ผมขอโทษนะ ลืมไปเลยว่าลูกหลับอยู่ คราวหน้าถ้าหลิวหยางมาก่อกวนอีกผมจะลากมันไปสั่งสอนข้างนอก 

　　 โอ๋ๆที่รักของแม่อย่าร้องไห้เลยนะ มาๆเดี๋ยวแม่ป้อนนมให้หนูเอง 

　　หลิวหรูหยานกล่าวเบาๆขณะที่อุ้มลูกออกจากเตียง

　　มันง่ายที่จะเอาใจทารกเธอหยุดร้องไห้ทันทีเมื่อเธอกินอิ่ม หลังจากดูดนมแม่ไปแล้วทารกก็ของเริ่มหัวเราะคิกคัก เห็นได้ชัดว่าเธอมีความสุขมาก

　　 แอปเปิ้ลน้อยมามะๆให้ป๋ะป๋าอุ้มหน่อย  ฉิงเฟิงกล่าวกับลูกน้อยด้วยรอยยิ้ม

　　~ย้า ย้า

　　แอปเปิ้ลน้อยหัวเราะอย่างมีความสุขฉิงเฟิงก็มีความสุขเช่นกันที่เห็นว่าลูกจดจำได้ว่าเขาเป็นพ่อ

　　 แอปเปิ้ลน้อยเดี๋ยวปะป๊าร้องเพลง <ที่รักของฉัน>ให้ฟังนะ ~

　　จูบลูกน้อยของฉันฉันจะปีนขึ้นไปบนเขาสูงชันเพื่อหาดวงอาทิตย์ที่หายไป…

　　~ 

　　ฉิงเฟิงเริ่มร้องเพลงกล่อมลูก

　　แอปเปิ้ลน้อยทำเสียงอ้อแอ้ที่มีความสุขและปรบมือเล็กๆของเธอเข้าด้วยกัน

　　 ลูกสาวของป๊าเก่งที่สุดเลย! ลูกเข้าใจเพลงของป๊ะป๋าแม้แต่ตอนเด็กขนาดนี้ โตขึ้นหนูต้องเป็นดาราดังแน่นอน !  ฉิงเฟิงกล่าวชมเชยด้วยความเห่อลูก

　　หลิวหรูหยานพูดว่า ไม่ได้นะคะ ชั้นจะไม่ยอมให้ลูกเอาดีทางด้านวงการบันเทิงหรอก วงการนี้มันลึกเกินไป ชั้นจะให้ลูกเรียนรู้ธุรกิจและกลายเป็นนักธุรกิจที่เก่งกาจ 

　　ฉิงเฟิงพยักหน้าคล้อยตามเขาฉุกคิดขึ้นและเห็นด้วยกับคำพูดของหลิวหรูหยานอุตสาหกรรมบันเทิงของหัวเซี่ยนั้นมีความซับซ้อนเกินไป

　　 กะกรี๊ดดดด ผีหลอก ! 

　　ในขณะที่ฉิงเฟิงกับหลิวหรูหยานกำลังคุยกันพวกเขาได้ยินเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาจากด้านหลังทำให้พวกเขาสะดุ้งตกใจ

　　ฉิงเฟิงมองไปข้างหลังและเห็นว่าเป็นหลิวเจียวเจียวเขาขมวดคิ้วและกล่าวอย่างไม่พอใจว่า  เจียวเจียว อยู่ดีๆทำไมกรี๊ดแบบนั้นเดี๋ยวหลานก็ตกใจหรอก  

　　 ผี! ผี ! คะ คะ คุณยังไม่ตายเหรอ  ใบหน้าของหลิวเจียวเจียวซีดเผือด เธอชี้นิ้วไปมาที่ฉิงเฟิงด้วยความหวาดกลัว

　　หลิวเจียวเจียวเห็นจากข่าวว่าพี่เขยของเธอตายแล้วดังนั้นคนที่อยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ก็คือผี !

　　ฉิงเฟิงเขกหัวหลิวเจียวเจียวและกล่าวว่า ผีเผอบ้าอะไร ดูสิฉันยังมีร่างกาย 

　　หลิวเจียวเจียวกุมศีรษะด้วยความเจ็บแต่แล้วความตกใจกลัวก็หายไปจากใจเธอ เมื่อเธอรู้สึกและสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันคุ้นเคยของฉิงเฟิง ซึ่งก็หมายความว่าเขาไม่ใช่ผี

　　 พี่เขยคุณไม่ใช่ผี คุณรอดมาได้ไงเนี่ย !? 

　　 แน่นอนว่าฉันไม่ใช่ผีฉันยังไม่ตาย 

　　 สุดยอด! พี่เขย คุณทรงพลังเหลือเกิน ! แม้แต่เครื่องบินระเบิดคุณก็ยังไม่ตาย คุณเป็นซูเปอร์ฮีโร่เหรอ 

　　หลิวเจียวเจียวกล่าวด้วยความชื่นชมพร้อมกับดวงตาที่เป็นประกาย

　　ฉิงเฟิงพูดไม่ออกกับความไร้เดียงสาของหลิวเจียวเจียวเขาเขกหัวเธออีกครั้ง

　　จากนั้นฉิงเฟิงก็ใช้เวลาทั้งวันอยู่กับหลิวหรูหยาน,หลิวเจียวเจียวและลูกน้อยของเขาก่อนที่จะออกมาในตอนเย็น

　　ความจริงแล้วฉิงเฟิงยังไม่อยากจากพวกเธอไปเขาอยากใช้เวลากับพวกเธอให้มากขึ้นแต่เขาก็ยังมีเรื่องที่ต้องจัดการอีกมากมาย　　ฉิงเฟิงได้ให้สัญญากับฉินเซียนจื่อไว้ว่าจะช่วยรักษาพ่อของเธอในตอนนี้เขามีผลเพลิงอยู่กับตัวแล้วและก็กินหญ้ามังกรเข้าไป ซึ่งพลังของหญ้ามังกรยังคงวนเวียนอยู่ในเลือดของเขา อีกทั้งเขายังมีดอกไม้แห่งสรวงสวรรค์อีกด้วย

　　ฉิงเฟิงมีความสัมพันธ์พิเศษกับฉินเซียนจื่อนายหญิงน้อยแห่งตำหนักโห่วเย่อหวงตี้ เธอช่วยเหลือเขามามากแล้วดังนั้นนี่เป็นเวลาที่เขาสมควรจะต้องตอบแทนบุญคุณของเธอ

　　ฉินเซียนจื่อเคยบอกเขาถึงที่ตั้งของตำหนักโห่วเย่อหวงตี้มาก่อนแล้วดังนั้นฉิงเฟิงเพียงแค่บอกเส้นทางกับคนขับแท๊กซี่ให้ขับพาไป

　　ตำหนักหลักของโห่วเย่อหวงตี้นั้นตั้งอยู่ที่ภูเขามังกรซึ่งภูเขามังกรเป็นหนึ่งในสิบภูเขาที่มีชื่อเสียงที่สุดของหัวเซี่ยและมีประวัติศาสตร์ยาวนานนับพันๆปี

　　มันไม่ใช่ภูเขาสูงเพียงลูกเดียวแต่เป็นหุบเขาใหญ่ที่ประกอบไปด้วยภูเขาสูงนับ 10ลูก พื้นที่ปกคลุมไปด้วยลาวา ต้นไม้โบราณ เถาวัลย์และพืชเต็มไปทั่วหุบเขา

　　ฉิงเฟิงเดินไปตามทางที่ฉินเซียนจื่อเคยบอกกล่าวเอาไว้ทำให้ในที่สุดเขาก็มาถึงตำหนักโห่วเย่อหวงตี้โดยไม่หลงทางอย่างไรก็ตาม จู่ๆเขาก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติทันทีที่มาถึงจุดหมาย

　　 หืม ทำไมถึงมีคราบเลือดสดที่นี่กันนะ  ฉิงเฟิงขมวดคิ้วด้วยความงุนงง