MY GIRL ภรรยาตัวน้อยของผม - ตอนที่ 212
ตอนที่ 212
ในโลกใบนี้ ไม่ใช่คนทุกคนที่สามารถซื้อด้วยเงิน
ได้
จะโทษก็คงต้องโทษติรยาที่โชคไม่ดี ที่ไปหาเขา ติรยาที่ถูกว่ากล่าวตักเตือน โมโหจนแทบบ้า ยืน อยู่ท่างกลางท้องฟ้าที่มิดมืด น้ำตาหลั่งไหลออกมาไม่
หยุด
จะบ้าตาย จะบ้าตายแล้ว!
“เอ๊ะ นั่นไม่ใช้ติรยาหรอกหรอ?” ชยรพกับเวทัสอ อกจากหลังจากจบการแข่งขัน ก็เจอกับติรยาที่อยู่ตรง
นั้นพอดี
พวกเขาเป็นเพื่อนคณะเดียวกัน แล้วติรยาก็ก่อ เรื่องใหญ่ขนาดนี้อีก ทุกคนไม่อยากจะจำเธอได้ยัง
ยากเลย
เวทัสไม่ได้พูดอะไร
พอติรยาเจอพวกเขา ก็เดินเข้าไปหาเวทัสโดย ไม่ทันเช็ดน้ำตาเลย “เวทัส เรื่องนี้เป็นการเข้าใจผิด พวกเขาใส่ร้ายฉัน.. นายต้องเชื่อฉันนะ”
“ไสหัวไป” ตอนนี้คุยกับติรยาแค่คำเดียว เวทัสยัง รู้สึกขายหน้าเลย
เขาไม่มีทางยุ่งกับผู้หญิงแบบนี้เด็ดขาด
แต่เดิมที่ติรยาเข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้ เป็น เพราะเธออยากดึงภาพพจน์ในใจของเวทัสกลับมา แต่ ไม่คิดเลยว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้
เธอรู้สึกว่าตัวเองจบแล้ว!
ปาณีเพิ่งล้างหน้าเสร็จ เปลี่ยนมาใส่เสื้อยืดกับกาง เกงยีนส์ของตัวเอง โมรีพูดว่า “ปาณี คืนนี้เธอจะกลับ หอหรือกลับบ้านจ้ะ?”
พรุ่งนี้ก็จะปิดเทอมแล้ว ตอนนี้ทีนาร์กำลังเดินทาง ไปขึ้นเครื่องแล้ว โมรีรู้สึกว่าวันหยุดสั้นเกินไป เลต ตัดสินใจไม่กลับบ้าน
ปาณีมองไปยังโมรี พูดว่า “ฉันกะจะกลับตอนนี้”
หลายวันที่ผ่านมายุ่งมาก ไม่ค่อยได้ติดต่อกับคุณ อาเลย เธออยากกลับบ้านจนแทบจะทนไม่ไหว
โมรีตอบว่า “โอเค”
ทุกคนกลับกันหมดแล้ว ตอนนี้ในห้องก็เหลือเพียง เธอคนเดียว
ในเวลานี้ ชยรพก็เดินเข้ามา “ปาณี”
ปาณีมองไปยังเขา “นายมาได้ยังไง?”
ก่อนหน้านี้ยังหลบหน้าเธออย่างกับกลัวจะติดโรค
จากเธออยู่เลยไม่ใช่หรอ?
ไม่คิดว่าจะเป็นฝ่ายมาหาเธอก่อน
ชยรพพูดว่า “เธอได้ที่ 1 ฉันเลยมาแสดงความ
ยินดีกับเธอ”
แต่เดิมปาณีได้ที่ 2 แต่เพราะผลคะแนนของติรยา ถือเป็นโมฆะ ดังนั้น ที่ 1 จึงตกมาเป็นของเธอ
โมรีพูดว่า “ปาณี งั้นฉันกลับก่อนนะ”
“ให้ชยรพไปส่งเธอไหม?” ปาณีนึกถึงท่าทีความ กระตือรือร้นที่โมรีมีต่อชยรพก่อนหน้านั้น ยังคิดว่าคน ที่โมรีชอบคือชยรพ จึงถือโอกาสจับคู่ให้ทั้งสองคน
โมรีตอบว่า “ไม่ต้องจ้ะ ฉันกลับเองได้”
คนที่เธอชอบคือเวทัส ไม่ใช่ชยรพ ที่แอดวีแชท ชยรพไปก็เพื่อจะกระชับความสัมพันธ์กับเวทัสเท่านั้น
เอง
แต่ว่าปาณีไม่รู้เรื่องนี้
สายตาของเธอตกอยู่บนตัวชยรพ “ทำไมนายยัง ไม่ไปอีก? ทำไมไม่ส่งเขาหน่อยล่ะ ผู้หญิงเขาเดินกลับ ไปคนเดียวนะ”
ชยรพไม่ได้สนใจโมรี นึกถึงสาเหตุที่ตัวเองมาหา ปาณีในวันนี้ “ฉันมาเพื่อจะถามเธอว่าจะติดรถของ พวกเรากลับไปด้วยกันไหม”
ปาณีพูดว่า “พวกนาย?”
“เวทัสก็อยู่” ชยรพมองไปยังเธอ รู้ว่าเธอกับเวทัส เป็นครอบครัวเดียวกัน นึกว่าพูดชื่อเวทัสจะทำให้เธอวางใจมากขึ้น
ผลปรากฏว่า ปาณีที่อยากจะติดรถกลับไปด้วยใน พอ ตอนแรก ได้ยินชื่อเวทัสกลับส่ายหัวทันที “ช่าง เถอะ”
สำหรับท่าทีของชยรพที่รังเกียจเธอขนาดนั้น เธอ วางใจที่จะติดรถกลับไปกับเขา แต่กับเวทัส เธอรู้สึกว่า ควรอยู่ห่างๆดีกว่า ปาณีเดินไปสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินโดยตรง เวลานี้
ไม่ถือว่าดึกมาก นั่งรถไฟฟ้ากลับไปยังทัน เพียงแต่ว่า
ใช้เวลานานกว่าขับรถกลับไปก็เท่านั้นเอง
ตอนที่ปาณีกลับไปถึงบ้าน ไวยาตย์เป็นคนมาเปิด ประตูให้ เขารู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอ “คุณนาย คุณกลับมาได้ยังไงครับ?”
เขาเคยโทรไปแล้ว ถามปาณีว่าจะให้เขาขับรถไป รับไหม แต่ปาณีตอบว่าจะกลับพรุ่งนี้ ผลปรากฏว่า ชั่ว พริบตาเดียว เธอก็มาปรากฏตัวตรงหน้าเขาแล้ว