MY GIRL ภรรยาตัวน้อยของผม - ตอนที่ 541-545

ตอนที่541
“……” ธามนิธิบอก “อะไรเรียกว่าฉันอยากให้เธอไป? แบบนี้เดียวฉันก็โดนเข้าใจผิดอีกหรอก!”
ปาณียิ้ม “ล้อเล่นเองคุณอาฉันก็แค่ไม่อยากให้คุณอาไปส่งฉันเอง”
“ทำไม?”
“มันรู้สึกเศร้านิดหน่อย”
แสงอาทิตย์อบอุ่นธามนิธิมองปาณีที่เตี้ยกว่าตัวเองแล้ววางมือลงบนหัวเธอแล้วลูบ “อยากกลับมาตอนไหนก็มาหาฉันนะฉันรอเธอตลอด”
“……” ปาณียกหัวขึ้นมองเขาพอเขาพูดแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ “งั้นถ้าทั้งชาตินี้ฉันไม่กลับมาอีกล่ะ?”
“งั้นก็รอทั้งชาตินี้เลย”
เขาพูดเหมือนทั้งชาตินี้มันเป็นเรื่องง่ายๆ
“แล้วถ้าฉันหนีไปกับผู้ชายคนอื่นล่ะ?”
“……” ธามนิธิยิ้มกระตุกนี่เธอคิดจะหนีไปกับผู้ชายคนอื่นงั้นหรอ?
สายตาเขาเย็นชาลง “อยากไปกับใครก็มาบอกให้ฉันด้วย”
“บอกแล้วคุณอาจะทำไม?”
“จะไปตีเขาจนขาหักเลย”
“……”
สุดท้ายธามนิธิก็ไปส่งปาณีบ้านที่ปาณีเช่าอยู่ในหมู่บ้านที่สิ่งแวดล้อมถือว่าใช้ได้อยู่
ถึงแม้เมืองชยุตไม่ใช่เมืองเล็กๆแต่ค่าเช่าไม่ได้แพงมากรายได้ตอนนี้ของเธอก็พอจะรับภาระได้
ปาณีกำลังจัดของก็เห็นปาณีนั่งอยู่ที่โต๊ะเธอกำลังใส่โน้ตบุ๊คใหม่ให้เธออยู่
ตอนที่ไปเมืองเมฆาครั้งก่อนเขาบอกจะซื้อโน้ตบุ๊คอันเบาหน่อยให้เธอสะดวกต่อการพกพาและเขาก็ซื้อให้เธอจริงๆ
ปาณียืนอยู่หลังของเขามองเขาที่กำลังอัพโหลดแอพพลิเคชันที่เธอใช้บ่อย
เห็นเธอเข้ามาเขาก็บอก “เธอลองดูว่าขาดอะไรไปหรือเปล่าเดียวฉันจะได้ทำให้”
“ที่จริงพวกนี้……ฉันทำเองก็ได้” เธอใช้โน้ตบุ๊คมานานขนาดนี้แค่ใส่แอพพลิเคชันแบบนี้มันก็เป็นอยู่
ธามนิธิ “ไม่เป็นไร”
ปาณีเห็นนิ้วมือเรียวของเขาจิ้มอยู่ที่หน้าจอ
เวลาแบบนี้ธามนิธิก็ดูเหมือนดูเข้าถึงได้ง่ายราวกับไม่มีระยะห่างกับเธอและไม่เหมือนที่คนรอบข้างพูด
ธามนิธิพูดกับเธออย่างมีความอดทน “โน้ตบุ๊คใหม่อาจจะยังใช้ไม่ถนัดเดียวครั้งหน้าฉันจะเอาเมาส์ไร้สายมาให้เธอจะได้ใช้สะดวกหน่อย”
“……” ปาณีมองเขาอย่างไม่เข้าใจ “ครั้งหน้า?”
เธอทำไมรู้สึกว่าเขาจะมาตลอด?
นี่ทำให้เธอสงสัย : พวกเธอเลิกกันจริงหรอ?
ธามนิธิชะงักราวกับไม่ระวังก็เผยเป้าหมายของเขาออกมา
เขาทำท่านิ่งเฉย “ทำไมไม่ยินดีฉันหรือไง?”
“ไม่ใช่” ปาณีบอก “ฉันก็แค่รู้สึกพวกเราเลิกกันแล้วคุณอาไม่ต้องดีกับฉันขนาดนี้ก็ได้”
เธอไปจากเขาก็ไม่อยากสร้างความเดือดร้อนให้เขาอีก

แต่ตอนนี้เธอทำไมกลับรู้สึกว่าตัวเองสร้างความเดือดร้อนให้เขายิ้งขึ้น?
ธามนิธิมองไปที่หน้าจอโน้ตบุ๊คก็พูดอย่างมีเหตุผล “เลิกกันแล้วก็ทำดีกับเธอไม่ได้หรือไง?”
“……” ปาณีไม่สามารถเถียงกลับได้
ธามนิธิมองเธอ “เธอยืนไว้ทำไมจัดของเสร็จหมดแล้ว?”
“ยังไม่เสร็จ” ปาณีก็กลับไปในห้องจัดของต่อ
ถึงแม้ที่นี่ไม่ได้ใหญ่มากแต่พอจัดเสร็จก็ดูอบอุ่นทันที
เธอเก็บเสื้อเข้าไปในตู้เสร็จก็ยกหัวขึ้นเห็นธามนิธิที่ทำโน้ตบุ๊คเสร็จแล้วยืนพิงประตูมองเธออยู่
เธอถาม “ทำโน้ตบุ๊คเสร็จแล้ว?”
“อือ” ธามนิธิ “ใช้ได้แล้ว”

ตอนที่542
“ขอบคุณ” ปาณีตอนนี้เกรงใจไม่กล้ารบกวนเขาแต่เขาก็มาช่วยเองเธอจะทำเป็นไม่สนใจแล้วไล่เขาไปก็ไม่ดี
พวกเธอเลิกกันโดยดีและเธอก็ไม่ได้เกลียดเขา
คำขอบคุณของปาณีทำให้ธามนิธิรู้สึกมีอะไรมาแทงใจแต่ใบหน้าก็ไม่ได้แสดงอะไรออกมา
เขามองเธอ “กลางคืนจะกินอะไร?”
ปาณี “……”
เธอจะรู้ได้ไง?
เธอมองเขาอย่างตกใจ “คุณอาจะกินข้าวที่นี่หรอคะ?”
“ฉันช่วยเธอย้ายบ้านเธอไม่คิดจะรับผิดชอบเลี้ยงข้าวฉันหน่อยเลยหรือไง?”
คนอื่นช่วยเธอแล้วเธอก็เลี้ยงข้าวคืนมันเป็นเรื่องที่คนทำอยู่แล้ว
ถ้าข้าวสักมื้อก็ไม่ให้งั้นก็ดูขี้เหนียวเกินไปแล้ว
ปาณีเลยบอก “ออกไปกินกันฉันเลี้ยงคุณอาเอง”
ในบ้านวิสิทธิ์เวชคุณฐิติพรได้ยินมาจากน้าลำมุงว่าปาณีย้ายออกไปจากสวนจตุจักรแล้วท่าทีสีหน้าก็ดูตระหนักทันทีทั้งสองคนยังดีๆกันอยู่ก็เลิกกันแบบนี้เธอรู้สึกเสียใจจริงๆ
วันนี้แม่ของเณศราก็อยู่พอได้ยินที่น้าลำมุงพูดเรื่องนี้ก็ตกใจ “ธามนิธิกับปาณีหย่ากันแล้ว?”
“ใช่” คุณฐิติพรผิดหวังมาก “ไปช่วยคุยยังไงก็ไม่ยอมเชื่อฟังไม่รู้ว่าธามนิธิเป็นอะไร”
เมื่อก่อนคนในบ้านพูดอะไรเขาก็ฟังหมดแต่ครั้งนี้เขากลับให้ปาณีย้ายออกไปจริงๆ
แล้วยังได้ยินมาอีกว่าเขาให้คนไปช่วยหาบ้านให้ปาณีราวกับเขาอยากให้ปาณีไปเร็วๆ!
แม่ของเณศราถอดหายใจ “ทั้งสองคนยังดีกันอยู่เลยก่อนที่ร่างกายของธามนิธิยังไม่หายดีก็ยังไม่หย่ากันเลยทำไมตอนนี้ถึงเป็นแบบนี้?”
คุญฐิติพรก็สงสัยเหมือนกัน “ไม่รู้สิ”
เคยพูดแล้วเหลือแค่ยังไม่ได้ไปตีธามนิธิ
แต่เขาก็ไม่ใช่เด็กแล้ว
ในคาราโอเกะคนพวกนั้นร้องเพลงกันอยู่มีแต่นลิน มีสุวรรณ์ที่นั่งอยู่กับที่แล้วเปิดเบียร์ให้ตัวเองหนึ่งกระป๋อง
ตั้งแต่ในบ้านมีผลิดามาเพิ่มคุณมีวรรณ์ก็ใช้ชีวิตอย่างไม่มีความสุขทุกวัน
วันนี้เป็นวันเสาร์โดนเณศราลากออกมาร้องคาราโอเกะก็เพื่อที่อยากให้เธอผ่อนคลาย
เณศราไปเล่นกับเพื่อนได้สักพักก็นั่งลงมาที่ข้างเธอแล้วเปิดน้ำโซดา “ทำไมมานั่งเหม่อลอยแบบนี้?”
“พวกเธอเล่นเลย” ช่วงสองวันนี้อารมณ์ของนลิน มีสุวรรณ์ไม่ดี
หนึ่งคือผลิดาและอีกหนึ่งเหตุผลคือธามนิธิ
ความมั่นใจที่เธอสร้างขึ้นมาหลายปีพอเจอท่าทีของธามนิธิก็ล้มเหลวทันที
เมื่อก่อนมักจะรู้สึกตัวเองทำอะไรก็ถูกหมดแต่ไม่คิดว่าที่จริงแล้วเธอก็มีสิทธิ์โดนธามนิธิเกลียดและประเด็นคือเกลียดเธอเพราะผู้หญิงธรรมดาอย่างปาณี
เณศรามองเธออย่างเป็นห่วง “วันนี้ที่ฉันเรียกเธอมาเพราะมีเรื่องอยากมาบอกเธอ”

“……” นลินมีสุวรรณ์ดูเหมือนไม่อยากสนใจอะไรสักอย่าง
“ธามนิธิกับปาณีหย่ากันแล้ว”
ระเบิดที่เณศราโยนมานี้ทำให้นลิน มีสุวรรณ์ชะงักแล้วมองเณศราอย่างไม่อยากจะเชื่อแล้วยิ้ม “ไม่ตลกนะธามนิธิเพื่อเขาทำหมดทุกอย่างแล้วจะไปหย่ากับเขาได้ยังไงกัน?”
“จริงๆ” เณศราบอก “ฉันก็รู้สึกไม่อยากจะเชื่อครั้งที่แล้วที่เจอพวกเขาก็เกือบบ้าตายอยู่แล้วแต่ไม่คิดว่าจะเลิกกันแต่พอมาคิดดีๆปาณีก็มีแค่นั้นธามนิธิจะไปชอบเขาจริงๆได้ยังไงกัน? เรื่องเลิกกันก็อยู่แค่เร็วหรือช้าเท่านั้น”
เธอเคยบอกแล้วว่าธามนิธิไม่รักปาณีพูดถูกแล้วใช่ไหม?

ตอนที่543
ก็มีแค่ปาณีที่ตอนนั้นยังโง่คิดว่าธามนิธิชอบเขา
นลิน มีสุวรรณ์ได้ยินที่เณศราพูดเสร็จก็รู้สึกทั้งหมดที่ตัวเองโดนมาหลายวันเหมือนไม่ได้เสียใจขนาดนั้นแล้ว
ธามนิธิเลิกตอนนี้เพราะเธอ?
ก่อนหน้านี้เกลียดเธอก็เลยแก้แค้นด้วยทุกวิถีทางตอนนี้พอแก้แค้นเสร็จก็รู้สึกผิด?
มันต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ!
ไม่อย่างั้นเธอนึกไม่ออกจริงๆว่าเหตุผลที่ธามนิธิเลิกตอนนี้
ผู้หญิงที่สวยก็มักจะหลงตัวเองโดยเฉพาะแบบนลิน มีสุวรรณ์รู้สึกพระอาทิตย์ออกจากทิศตะวันออกและตกในทิศตะวันตกก็เพราะผลกระทบจากตัวเอง
กลางคืนปาณีแบะธามนิธิกินข้าวเสร็จธามนิธิก็ส่งเธอกลับบ้าน
ปาณีปลดเข็มขัดออกก็พูดกับธามนิธิ “คุณอาวันนี้ดึกแล้วคุณอากลับก่อนเลยแล้วก็ขอบคุณ”
เธอเปิดประตูรถเตรียมลงไปก็ได้ยินธามนิธิบอก “เดียวฉันส่งเธอขึ้นไป”
ปาณีมองเขา “ไม่เป็นไรฉันไปเองได้”
“เธอย้ายมาวันแรกฉันไม่ค่อยไว้ใจ” คำนี้พูดจริงแต่ไม่ใช่ข้ออ้างที่เขาอยากเข้าใกล้เธอ
ในสายตาธามนิธิแต่เธอไม่อยู่ข้างตัวเขายังไงเขาก็ไม่ไว้ใจ
ยิ่งตอนนี้เธอต้องอยู่ที่นี่คนเดียวอีก
ปาณีฟังที่เขาพูดจบก็หัวเราะ “ไม่ไว้ใจอะไร? ก่อนที่จะรู้จักคุณอาฉันก็ใช้ชีวิตผ่านมาแบบนี้แหละ”
เธออยู่คนเดียจนชินแล้วไม่รู้สึกว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องใหญ่อะไรมาก
ธามนิธิลงมาจากรถแล้ว “ไปเถอะ”
เห็นแผ่นหลังเขาเธอเลยเดินตามเขาไป
ขึ้นไปถึงชั้นบนปาณีเอากุญแจออกมาเปิดประตูแล้วยืนเปลี่ยนรองเท้าหน้าประตู
ธามนิธิมองร่างเธอที่ดูบอบบางในใต้แสงไฟ “นอนเช้าหน่อยนะฉันกลับก่อนนะ”
นึกถึงสภาพของปาณีเขาก็ไม่คิดที่จะหน้าด้านตามเข้าไปในห้อง
ปาณีมองเขาแล้วตอบอย่างเบลอๆ “อือ”
เขาตัวสูงพอมายืนตรงนี้ก็เกือบบางประตูไปหมด
ก่อนไปธามนิธิยื่นมือมาขยี้หัวเธอ “กลางคืนระวังหน่อยล่ะอย่าเปิดประตูมั่วนะมีอะไรก็โทรมาหาฉัน”
“อือ”
เขาทำสายตาที่ทำให้คนรู้สึกปลอดภัยและสงบแล้วช่วยเธอปิดประตู
ปาณีเปลี่ยนร้องเท้าแล้วเข้าไปยืนอยู่ข้างหน้าตาเฝ้าไว้จนเห็นรถเขาจากไป
นี่เป็นวันที่ปาณีย้ายออกมาวันแรกทีแรกเธอคิดว่าตัวเองปรับสภาพแวดล้อมเร็วไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้
เมื่อก่อนไม่ว่าเป็นที่ไหนเธอก็ปรับสภาพทัน
แต่ว่าคืนนี้เธอนอนยังไงก็นอนไม่หลับ
รู้สึกเตียงแข็งเกินไปรู้สึกในอ้อมกอดโล่งๆและรู้สึกว่า……ข้างตัวไม่มีเขา
รู้จักธามนิธิก็ไม่ได้นานมากแต่เธอพบว่าตัวเองโดนเขาเอาแต่ใจเก่งขึ้นเมื่อเทียบกับตัวเองในเมื่อก่อน

กลางคืนเธอใส่รองเท้าแตะและชุดนอนไปเข้าห้องน้ำ
เปิดโทรศัพท์ก็ตีสองกว่าแล้วเปิดไปในโพสต์กลุ่มเพื่อนก็เห็นคุณอาที่ไม่ชอบโพสต์อะไรเลยโพสต์มาหนึ่งอัน
มีแค่สองคำ : คิดถึง
ทันใดนั้นน้ำตาของปาณีก็ไหลลงมาจนมองหน้าจอโทรศัพท์ไม่ชัด
ตอนเช้าธามนิธิพึ่งตื่นกำลังล้างหน้าแปรงฟันอยู่ไวยาตย์ก็เข้ามา
ตอนนี้ปาณีไม่อยู่ในห้องธามนิธิไวยาตย์ก็สามารถเข้ามาได้ตามสบาย
ธามนิธิ “มีอะไร?”
ไวยาตย์มองเขา “คุณกับปาณีเซ็นหย่ากันแล้วสัญญาหย่าจะไปทำเมื่อไหร่ครับ?”

ตอนที่544
ตอนนีเธอตายใจไปแล้วและเริ่มยอมรับที่พวกเขาหย่ากัน
รับไม่ได้แล้วจะทำอะไรได้?
ปาณีก็โดนเขาส่งไปแล้ว
เมื่อคืนได้ยินมาว่าธามนิธิไปกินข้าวกับปาณี
พึ่งหย่ากับภรรยาตัวเองแล้วยังกินข้าวด้วยกันได้ดูก็รู้ว่าเขาไร้หัวใจขนาดไหน!
ในใจของไวยาตย์มีข้อตำหนิธามนิธิเยอะแยะถ้าคนนี้ไม่ใช่เจ้านายตัวเองเธอทนที่จะด่าเชาไม่ไหวหรอก
ในปากธามนิธิยังมีฟองที่ล้างไม่สะอาดฟังที่ไวยาตย์พูดจบก็มองเขาในกระจก “ฉันเคยบอกเมื่อไหร่ว่าจะไปทำสัญญาหย่า?”
อย่าว่าแต่สัญญาหย่าเลยแม้กระทั่งใบหย่าถึงตอนนี้เขายังไม่ได้เซ็นเลย
ไวยาตย์มองเขา “คุณหมายความว่าไงครับ? ถ้าจะหย่าก็ต้องเด็ดขาดสิครับอย่าชักช้าแบบนี้เลยอย่างงี้คุณปาณีจะได้ไปหาคนดีๆเร็วๆคุณไม่ชอบเขาแต่ยังมีคนชอบเขาอีกนะครับ”
“…..” ธามนิธิใองไวยาตย์สายตาก็เย็นชาลงสภาพแบบลองพูดอีกรอบดูสิ
ไวยาตย์โดนเขามองจนทำตัวไม่ถูกและอดกลับไปนึกคำที่ธามนิธิพูดอีกรอบไม่ได้ไม่เอาสัญญาหย่างั้นเขาก็หมายความว่า……
ไวยาตย์ราวกับโดนตีจนเข้าใจหมด “งั้นคุณก็ไม่คิดจะหย่ากับเขาจริงใช่ไหมครับ?”
ธามนิธิดึงผ้าเช็ดหน้าที่อยู่ข้างๆมาเช็ดฟองที่อยู่ข้างปาก
มองไวยาตย์ราวกับมองคนโง่ “ฉันชอบปาณีเธอดูไม่ออก?”
“……” ขอโทษครับแต่มันดูไม่ออกจริงๆ!
ดูจากนิสัยที่ไม่ชอบพูดของเขาคนอื่นจะไปดูออกจากทางไหนเหล่า?
ไวยาตย์ฟังที่ธามนิธิพูดจบก็อดบ่นในใจไม่ได้
เธอถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณชอบเขาแล้วยังจะหย่ากับเขา?”
ธามนิธิบอก “ช่วงนี้ข้างนอกก็มีแต่ข้างลือแย่ๆปาณีรู้สึกกดดันและอีกอย่างตอนที่ฉันแต่งงานกับปาณีเพราะหานลิน มีสุวรรณ์ไม่เจอเลยหาเธอมาแทนแบบนี้มันก็ไม่แฟร์กับเธอสิ”
อย่าว่าแต่อย่างอื่นเลยแค่วันครบรอบงานแต่งคิดหนึ่งรอบอารมณ์ไม่ดีหนึ่งรอบ
ไวยาตย์ชะงักไม่คิดว่าที่ธามนิธิกับปาณีเซ็นหย่ากันก็เพื่อปาณีทั้งนั้น
ข่าวลือพวกนั้นเธอก็ได้ยิน
รู้ว่าคนพวกนั้นก็แค่อิจฉาเลยพูดแบบนั้น
แต่……
บางครั้งเธอก็ไม่แน่ใจว่าความรู้สึกที่ธามนิธิมีต่อปาณีมันมากเท่าไหร่
ธามนิธิกับเธอเป็นพวกเดียวกันกับเรื่องความรู้สึกมันก็เฉยๆ
ในใจปาณีจะคิดมากมันก็ปกติ
แต่เธอก็รู้สึกธามนิธิมามั่วมาก “งั้นคุณรู้ไหมครับว่าถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไปคนเข้าจะคิดกับคุณยังไง? พวกเขาจะคิดว่าคุณทิ้งปาณีจริงๆและรู้สึกนิสัยสันดานคุณไม่ดี”
“งั้นก็ให้พวกเขาคิดแบบนี้แหละ” ธามนิธินิ่งๆ “คนอื่นจะด่าฉันยังไงฉันไม่สนแต่อย่าไปด่าปาณีก็พอ!”
ใจเขาเข้มแข็งพอเลยไม่สนใจว่าคนอื่นจะว่ายังไง
ไวยาตย์ที่ยืนอยู่ข้างๆเห็นธามนิธิเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี
ธามนิธิเดินออกมามองเขา “เรื่องนี้เธอรู้ก็พอแล้วอย่าเอาไปพูดมั่วล่ะถ้าไปเตือนปาณีแล้วเขามาหาฉันไปเอาสัญญาหย่าดูล่ะก็”
“……” คุณธามนิธิหลอกเด็กผู้หญิงแบบนี้มันได้หรอครับ?
วันจันทร์ตอนเช้าปาณีเดินไปถึงหน้าประตูโรงเรียนก็เห็นเวทัสและชยรพยืนอยู่ตรงนั้น
เธอเดินไป “ยืนเฝ้าตรงนี้ทำไม?”
ราวกับเทวดาที่ยืนเฝ้าประตู
ชยรพมองปาณีด้วยสีหน้าท่าทีซับซ้อน “เธอกับคุณลุงธามนิธิหย่ากันแล้ว?”

ตอนที่545
เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ในบ้านวิสิทธิ์เวชและชยรพก็เข้าออกบ้านวิสิทธิ์เวชบ่อยเลยได้ยินที่พวกเขาพูด
“……” ปาณีพยักหน้า “อือ”
“ฉันจะไปหาเขา” ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เคยตกลงไว้ว่าจะไม่ทิ้งปาณีแต่แค่แวบเดียวคุณลุงธามนิธิก็ผิดสัญญาแล้ว
ชยรพรู้สึกไม่ยุติธรรมแทนปาณี
ปาณี “ช่างเถอะนี่มันเรื่องของฉัน”
ชยรพเห็นปาณีที่พยายามทำตัวเข้มแข็งก็มาปลอบใจเธอ “ไม่รู้ว่าคุณลุงธามนิธิคิดยังไงเธอดีขนาดนี้เขายังไม่เอาเธอไม่เป็นไรไว้วันหลังฉันจะไปหาคนที่หล่อกว่านี้ให้เธอเพื่อนรอบตัวฉันเลือกได้ตามสบาย”
“ไว้ใช้เองเถอะ!” พูดจบปาณีก็มองเวทัสที่อยู่ข้างชยรพ เวทัสก็เป็นหนึ่งในเพื่อนของชยรพ
ชยรพ “……”
เวทัสก็อดขมวดคิ้วไม่ได้
ตอนเย็นปาณีไปบริษัทธีระมองเธอ “บ้านเป็นยังไงบ้าง?”
ไวยาตย์หาเสร็จแล้วให้เขาพาปาณีไปดู
ก็เลยเขาก็ถือเป็นส่วนกลางในการหาบ้านเลยต้องทำให้เหมือนหน่อย
ปาณี “ก็ยังได้อยู่ขอบคุณนะ”
สิ่งแวดล้อมรอบๆก็ถือว่าดีประเด็นคือในหมู่บ้านนั้นสำหรับผู้หญิงก็ถือว่าปลอดภัยอยู่
ธีระ “ไม่เป็นไร”
ไวยาตย์เคยบอกให้เขาแล้วว่าเหตุผลที่ปาณีออกมาหาบ้านเพราะโดนธามนิธิทิ้งพอหย่ากับธามนิธิก็ทำเอาเขาก็แอบหวงปาณีขึ้นมา
นึกถึงปาณียังอายุน้อยขนาดนี้ก็โดนหย่าแล้วก็มีความสงสารสายตาธีระเต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจ
ปาณีเห็นเขามองตัวเองก็ถาม “เป็นอะไร?”
“ใช่สิ” ธีระไม่ได้ตอบคำถามเธอแต่กลับเปลี่ยนไปอีกเรื่อง “คืนนี้เธอมีเวลาว่างไหมไปกินข้าวด้วยกัน?”
“กินข้าว?”
“รู้จักเพื่อนสองคนในบริษัทกำกับหนังอยากพาเธอไปดูหน่อย”
“เพื่อนในบริษัทกำกับหนัง?” ปาณีบอก “ฉันจะไปเจอเขาทำไม?”
“อาจจะขายหนังสือเธอออกไงถ้าเกินขายออกไปจริงได้เงินเยอะกว่าค่าออกพิมพ์หนังสืออีกนะ”
ปาณพยักหน้า “อือ”
สำหรับเรื่องงานปาณีก็มีความเสนอหน้าและพยายามตลอด
ถึงแม้เธอในฐานะแอนเดรียมีชื่อเสียงและได้ออกผลงานแต่เธอก็ไม่เคยขี้เกียจชื่อเสียงที่มีนี้อาจจะเป็นแค่ชั่วคราวไม่แน่พอไปถึงปีหน้าเธอก็อาจจะไม่ดังแล้ว
ไม่ช้าก็เร็วแฟนคลับอาจจะเบื่อ
แต่ถ้าได้ขายลิขสิทธิ์ให้ที่กำกับหนังเธอก็อาจจะได้ทำแผ่นต่อไปของเธอ
ธีระ “งั้นเธอก็ไปทำธุระก่อนเลย”
“ใช่สิ” ปาณีเห็นเขาจะไปก็นึกถึงอะไรสักอย่าง “มีเรื่องหนึ่งฉันอยากจะเช็คกับเธอหน่อย?”
“เรื่องอะไร?” ธีระนั่งลงไปมองเธอ

ตอนนี้เขาอ่อนโยนกับเธอมากในสายตาเขาปาณีก็เป็นเด็กที่เสียใจแล้วต้องโดนปกป้อง
ปาณีถาม “เธอรู้จักกับธามนิธิ?”
ธีระชะงักแล้วแกล้งโง่ “เขาเป็นสามีเธอไม่ใช่หรอ? เคยเจอตอนกินข้าวครั้งที่แล้วหนึ่งรอบ”
“ฉันหมายถึงก่อนหน้านี้” สำหรับเรื่องนี้ปาณีสงสัยมานานแล้วจนถึงช่วงนี้ก็รู้สึกยิ่งมั่นใจไปอีก
ธีระไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ๆปาณีมาสงสัยเรื่องนี้ “ทำไมถึงพูดแบบนี้?”
หรือว่าช่วงนี้ตัวเขาเองแสดงความไม่เนียนออกมา?
“ตั้งแต่ที่พวกเรารู้จักกันวันแรกเธอก็ดีกับฉันมากช่วงนี้ฉันเห็นบริษัทก็เซ็นสัญญากับหลายบัญชีแต่……ไม่มีอันไหนเป็นเธอจัดการเลย”
ตอนนั้นปาณีก็ยังไม่ค่อยดังก็แค่เป็นมือใหม่แต่ธีระก็มาช่วยเธอเองแม้กระทั่งตอนนี้ก็จัดการแต่เรื่องของเธอคนเดียว