MY GIRL ภรรยาตัวน้อยของผม - ตอนที่ 316
ตอนที่316
นลิน มีสุวรรณ์เป็นคนที่เขาเกลียดมากที่สุด
แน่นอนว่าบ้านวิสิทธิ์เวชก็ไม่มีคนยินดีเธอเช่นกัน
แม้แต่จันวิภาที่เป็นคนแนะนำเธอให้กับธามนิธิยังโมโหแทนเลย ปาณี “คุณอาตอบตกลงหรอคะ?”
ไวยาตย์ ครับ”
รามนิธิอาบน้ำเสร็จช่วยพยุงเขาขึ้นบนเตียงแล้วห่มผ้าห่มให้ เธอนั่งที่ขอบเตียงแล้วมองธามนิธิที่อยู่ใต้แสงไฟและไปจับกุมมีอ
เขาไว้
ธามนิธิที่พึ่งอาบน้ำเสร็จดูหล่อมาก ผมยังเปียกๆอยู่นิดนึงมันมี ความเข็กซี่ที่อธิบายไม่ได้ ปาณีมองเธอแต่ก็ไม่ได้รับพูดอะไรราวกับอยากถามอะไรสักอย่าง
แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง
ธามนิธิมองเธอที่ราวกับมีความลับ “มีอะไร?”
“มีบางเรื่องที่อยากถามแต่ก็รู้สึกถามแล้วก็ไม่ค่อยดี” ปาณีสับสน
ธามนิธิยิ้ม “คุยกับสามีตัวเองแล้วมีอะไรให้น่ากังวลอีก? มีอะไรบอก
“ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้คุณอาจะไปนัดของคู่หมั้น?” ปาณีรวมความกล้า
อยู่
สิ”
แล้วถามออกไป
รามนิธิขมวดคิ้ว “ไวยาตย์บอกเธอ?”
ปาณีทำเป็นหลบสายตา “เออคือว่า…”
ไม่รู้ว่าแบบนี้ถือว่าขายไวยาตย์หรือเปล่า?
ธามนิธิจับมือเธอแล้วพูด “เธอโง่หรือไง? ฉันแต่งงานแล้วจะไปเอาคู่ หมั้นมาจากไหน?”
“เออ.. คำพูดของธามนิธิทำเอาใจของปาณีที่กำลังระแวงอยู่ก็ สงบลงแถมยังรู้สึกถึงความหวานแหววอีก
นี่คุณอากำลังปฏิเสธความสัมพันธ์ของเขากับนลิน มีสุวรรณ์งั้น
หรอ?
ธามนิธิยื่นมือไปจับที่หัวเธอแล้วกดลงมาวางบนหน้าอกเขา น้ำเสียง อ่อนโยน “อย่าไปคิดอะไรเรื่อยเปื่อยล่ะ ฉันไปเจอเขาพรุ่งนี้เพราะเรื่อง งานต่างหากฉันกำลังอยากถามเธอพอดีเลยว่าว่างหรือเปล่าถ้าว่างเธอจะ ไปกับฉันไหม?”
ปาณิมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ได้หรอ?”
“เธอมีเวลาก็พอ” เขาอยากให้เธออยู่เขียงข้างทุกวันแต่เพราะปาณี ต้องไปเรียนแล้วทำงานพาร์ทไทม์บนเวยป๋อก็เลยปกติไม่ค่อยได้เรียก เธอไปไหนด้วย
ปาณี ได้สิเดียวพรุ่งนี้ฉันอัพเดทเวยป้อล่วงหน้าแล้วกลางคืนออก ไปกินข้าวกับคุณอา”
รามนิธิ นอนได้แล้ว! ดีกขนาดนี้แล้งเธอไม่ง่วงหรือไง
“ที่จริงง่วงนะ” ปาณีขึ้นไปบนเตียงแล้วอิงหมอน ตอนรอคุณอา กลับมาเกือบจะนอนหลับไปแล้ว”
แต่เธอเป็นห่วงเขาอยากรอให้เขากลับมาก่อนได้เห็นเขาปลอดภัยดี ก่อน
รามนิธิไปขยี้หัวเธอ นอนได้แล้ว!”
ที่นัดหมายไปกินข้าวกับนลิน มีสุวรรณ์เป็นร้านอาหารในโรงแรม
ห้าดาว
ไวยาตย์เข็นธามนิธิเข้าไปปาณีเดินตามหลังพวกเขา นลิน มีสุร วรรณ์มาถึงก่อนแล้ววันนี้เขาใส่เดรสสีครีมและจัดทรงผมนิดหน่อยทั้งสวย และสง่า.
ยังดีที่รู้ว่าเขาเป็นใครก่อนตอนนี้ปาณีมองเขาเลยไม่ค่อยถูกชะตา
เท่าไหร่และในใจก็มีความเอาเขาเป็นศัตรูอีกด้วย
นลิน มีสุวรรณ์นั่งอยู่กับที่พอเห็นธามนิธิก็ยิ้ม “ธามนิธิไม่ได้เจอกัน นานเลยนะ”
ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่หวานแหววและน้ำเสียงราวกับสนิท ได้ยินที่เขาเรียกคุณอาแบบนี้ปราณีก็ขมวดคิ้ว
เธอพบว่าตัวเองเกลียดที่ผู้หญิงคนอื่นเรียกรามนิธิแบบนี้ ธามนิธิไม่ได้ตอบแต่ให้ไวยาตย์เข็นตัวเองไปถึงที่โต๊ะและปาณีก็ นั่งลงไปตาม
ระหว่างทางที่มาปาณีก็เคยคิดว่าถ้านลิน มีสุวรรณ์เห็นตัวเองมันจะ เป็นยังไงกัน
อาจจะโกรธ?