MY GIRL ภรรยาตัวน้อยของผม - ตอนที่ 676-700

อาจมีเนื้อหาบางตอนไม่ครบเนื่องจากต้นทางมาแบบนี้คะ

ตอนที่696
　　แล้วก็ดีกับเธอ ทำให้เธอมีความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนที่เต็มไปด้วยความสงบสุข
　　เธอก็ไม่กังวลเกี่ยวกับการสูญเสียเหมือนเมื่อก่อนที่เคยเป็น
　　ดังนั้น แม้ว่าจะมีลูก มันก็ไม่ได้ดูเหมือนว่าจะเป็นอะไรที่ยอมรับไม่ได้
　　ธามนิธิยกมุมปาก แต่เขาปฏิเสธข้อเสนอของปาณี “คุณยังด็ก พวกเราไม่ต้องรีบหรอก คนแก่ก็เป็นแบบนั้นแหละ ไม่เป็นไรหรอก”
　　ธามนิธิกับจันวิภามีช่องว่างระหว่างอายุอยู่มาก คุณแม่วิสิทธิ์เวชแก่มากแล้ว ดังนั้นจึงอยากจะอุ้มหลาน จึงยิ่งกระตืนรือร้นมาก
　　นั่นคือเหตุผล ที่ธามนิธิไม่ได้บอกแม่เรื่องที่พวกเขาคุมกำเนิด
　　ปาณีเดินเข้ามา กอดเขาไว้จากทางด้านหลัง รู้ว่าเพราะธามนิธิตามใจเธอ ถึงได้บอกว่าไม่ต้องการเด็ก
　　คุณอาดูแลเธออย่างดี ปาณียิ่งซาบซึ้งใจ
　　เมื่อคิดถึงที่ต้องเดินทางสองวัน เธอก็พลันไม่อยากไป
　　แนบใบหน้าลงกับแผ่นหลังของเขา เสียงนุ่มเนิบนาบเอ่ยขึ้น “ฉันจะไม่กลับจนกว่าจะถึงวันจันทร์แน่ะ ฉันไม่อยากไปทำงานเลยจริงๆนะ! ถ้าคุณไปกับฉันได้ก็ดีสิคะ”
　　ธามนิธิพูดหนักแน่น “สองวันนี้มีธุระจริง ๆ คุณไปกับพี่สาวเถอะ เธอจะดูแลคุณเอง เมื่อคุณไปถึงที่นั่นคุณก็ไปพักกับบ้านแสงศรีเรืองได้ ถ้าผมเสร็จงานแล้ว ผมจะไปรับคุณ”
　　ถ้าไม่ใช่เพราะงานในมือ ธามนิธิก็อยากไปกับเธอ
　　ครั้งนี้จันวิภาก็ต้องไป ดังนั้นจึงให้ปาณีไปพร้อมกันกับเธอ
　　เมื่อได้ยินว่าเขาจะไปรับตัวเอง เธอก็ปฏิเสธ “ไม่ต้องหรอก คุณไม่ต้องไปรับฉันนะคะ แค่อยู่บ้านพักผ่อนให้ดีก็พอ ฉันเกรงว่าคุณจะเหนื่อย”
　　เธอไม่เต็มใจที่จะจากเขาไป แต่มันไม่ดีที่จะให้ธามนิธิไปรับเธอ
　　เขาไม่ใช่คนเหล็ก ต้องการเวลาพักผ่อน
　　เธอไม่ใช่เด็กแล้ว ให้เขาต้องวิ่งไปรับเธอโดยเฉพาะ เธอคงจะตายเพราะรู้สึกผิด
　　ธามนิธิได้ฟังความห่วงใยของปาณีที่มีต่อเขา หลังจากช่วยเธอปิดกระเป๋าเดินทางแล้วก็พูดว่า “สมบัติล้ำค่าประจำตระกูลของพวกเราเป็นห่วงผมเหรอ”
　　ปาณีคาใจ “แล้วฉันไม่เป็นห่วงคุณเมื่อไหร่กันคะ”
　　ธามนิธิหันกลับมากอดเธอไว้ ทั้งสองคนล้มลงไปบนเตียง
　　เขาพิงหมอน มองปาณีที่อยู่บนเตียง รั้งเอวของเธอ ยกศีรษะขึ้นและกดจูบลงบนใบหน้าของเธอ
　　ความรู้สึกอบอุ่นวาบหวานกระจายไปทั่วมวลอากาศ
　　สำหรับเธอนั้นทุก ๆ นาทีที่อยู่ด้วยกันมีแต่ความสุข มีบางครั้งที่ทะเลาะกัน เมื่อนึกย้อนกลับไปก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
　　ปาณีมองไปที่ธามนิธิ รู้สึกถึงสายตาของธามนิธิ เต็มไปด้วยพระอาทิตย์ดวงเล็ก ๆ ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะโอบกอดรอบตัวชายคนนี้
　　นิ้วของเธอสัมผัสจมูกของเขา “ตอนที่ฉันไม่อยู่ คุณห้ามมองสาวน้อยคนอื่นนะ”
　　เธอมีสิทธิ์เพียงพอในการครอบครอง!
　　ธามนิธิหัวเราะ รู้สึกว่าเธอเต็มไปด้วยการครอบครอง “พวกเขาไม่ได้ดูดีเหมือนคุณหรอก”
　　ชุดของคำป้อยอเสนาะหู
　　“ใครจะรู้ว่ามันจริงหรือเปล่า” ปาณีทำปากยื่นเจตนาพูด
　　ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าคุณอาเป็นคนที่น่าเชื่อถือมากก็เถอะ
　　แต่ตอนที่คุยกับเขา มักจะไม่มีความยำเกรง ชอบที่จะท้าทายเขา
　　ธามนิธิเลิกคิ้ว “ปาณีของเรากล้าหาญขึ้นนะ กล้าที่จะยุ่งเรื่องของผม ตอนที่คุณไม่อยู่ผมก็ไม่ต้องการไปหาผู้หญิงคนอื่นหรอก”
　　“……” ปาณีหัวเราะขึ้นมา “คุณเป็นเด็กน้อยเหรอ”
　　ไม่อนุญาตให้ทำสิ่งที่ตั้งใจจะทำ
　　ธามนิธิกอดเธอไว้ มองเธอที่กำลังพูดอยู่ในอ้อมแขนตัวเอง
　　ฟังเธอพูดอย่างเผด็จการ “ห้ามมองผู้หญิงคนอื่นนะ ห้าม!”
　　ถึงแม้ว่าเขาจะแค่ล้อเล่น แต่ทว่า ผู้หญิงของธามนิธิไม่เคยยอมแพ้

ตอนที่697
　　วันต่อมา ปาณีมาถึงบ้านแสงศรีเรืองในตอนเช้า บ้านของพี่เขยที่พักอยู่กับจันวิภา
　　เธออยู่ในห้อง เปิดกระเป๋าเดินทางขณะที่คุยโทรศัพท์กับธามนิธิไปด้วย “ฉันกับพี่สาวมาถึงที่บ้านของพวกเขาแล้วนะคะ แต่ว่า….”
　　“แต่ว่าอะไร” ธามนิธิเอ่ยถาม
　　ปาณีมองที่กระเป๋าเดินทางที่ถูกจัดอย่างประณีตเรียบร้อยแล้ว ไม่อยากจะเชื่อว่ามันทำโดยชายร่างใหญ่
　　เขาไม่ได้เรียนวิชาเอกการจัดกระเป๋ามาใช่ไหม
　　ปาณีพูดตอบโทรศัพท์มือถือ “คุณจัดกระเป๋าเดินทางให้ฉันเรียบร้อยเกินไปแล้วค่ะ”
　　“……” เสียงหัวเราะของธามนิธิดังมาจากในโทรศัพท์ “ผมต้องไปประชุมแล้ว ถ้ากลับมาแล้วผมจะโทรหาคุณ”
　　“ค่ะ” ปาณีพูด “ฉันง่วงนิดหน่อย อยากนอนสักพักค่ะ”
　　เธอกับธีระนัดกันตอนเย็น ตอนนี้เธอจึงไม่ต้องรีบ
　　ปาณีไปนอนลงบนเตียง ธามนิธิพูดอย่างอ่อนโยน “ถ้าอย่างนั้นก็นอนสักพัก”
　　เที่ยวบินของพวกเขาเช้ามาก ดังนั้นจึงต้องตื่นตั้งแต่เช้า
　　ที่จริงแล้วปาณีอาจจะสายได้กว่านี้อีกนิดหน่อย เหตุผลหลักเป็นเพราะจันวิภากระตือรือร้นที่จะมาที่นี่มากเกินไป
　　ปาณีที่นอนหลับรู้สึกตัวในตอนที่จันวิภาเรียกลงไปทานข้าว
　　วันนี้ทัดธนก็อยู่ เมื่อคืนเขากลับมานอนที่นี่
　　ปาณีมองไปที่เขา “คุณทัดธน” ..
　　เมื่อทัดธนมองเห็นปาณีก็ยิ้มให้ “คุณปาณี”
　　“เรียกคุณปาณีอะไรกัน เรียกปาณีก็พอแล้ว” จันวิภาพูด “ทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกัน เรียกกันอย่างสุภาพแบบนี้ ฉันคิดว่าพวกคุณกำลังคุยกันเรื่องธุรกิจเสียอีก”
　　ว่าไปแล้วพวกเขาก็ถือว่าเป็นญาติ
　　นพรุจเองก็อยู่ มองไปที่ปาณีและพูดว่า “ปาณีมาที่นี่เป็นครั้งแรก ไม่ต้องสุภาพเกินไปนักหรอกนะ ถ้ามีอะไรที่ต้องการก็บอกป้าได้เลยนะ”
　　ปาณีพยักหน้า “ขอบคุณค่ะพี่เขย ฉันจะไม่พูดสุภาพค่ะ”
　　ในขณะที่ทานข้าว จันวิภาพูดคุยอยู่กับนพรุจว่า ปาณีมองไปที่ทัดธน “พลอยไม่อยู่เหรอคะ”
　　“พลอยอยู่ตระกูลศรีเดชนิษน่ะ เดี๋ยวผมจะกลับไปรับเธอ”
　　“ไม่ได้เจอเธอมาหลายวันแล้ว ฉันคิดถึงเธอมากเลยค่ะ”
　　ทัดธนพูด “เธอก็คิดถึงคุณเหมือนกัน พูดกับผมเรื่องคุณตลอดเวลา”
　　ถ้าปาณีไม่ใช่ผู้หญิง ทัดธนก็คงอิจฉาไปแล้ว
　　นอกจากเขาแล้ว คนที่พลอยคำนึงถึงมากที่สุดก็คือปาณี
　　ปาณีเพิ่งทานอาหารเสร็จ เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เธอรับสาย เป็นเมธชนัน “ปาณี คุณมาที่นี่เหรอ”
　　“อืม มาเรื่องงานน่ะ”
　　“พลอยกำลังคิดถึงคุณ คุณอยากมาหาเธอไหม” เพราะว่าเป็นภรรยาของธามนิธิ เมธชนันจึงดีกับปาณีมาก
　　ปาณีพูด “ได้ค่ะ ฉันจะไปกับคุณทัดธน”
　　เธอมาที่นี่แล้ว ก็ควรไปทักทายที่บ้านศรีเดชนิษด้วย เมื่ออยู่ใกล้บ้านศรีเดชนิษถ้าไม่ไปทักทาย ก็ไม่รู้ว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร
　　-
　　ลงจากรถของทัดธน ปาณีสบเข้ากับแววตาอันอบอุ่นของเมธชนันพอดี
　　วันนี้เขาใส่ชุดทหาร ยืนอยู่ตรงนั้นเช่นต้นสนสูงตระหง่านตั้งตรง
　　คนที่ออกมาจากกองทัพ ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดก็ท่วงท่าดูดีมีราศี
　　ปาณีมองไปที่เขา “ฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ไม่คาดคิดว่าคุณจะมารับฉันด้วยตัวเอง”
　　เมธชนันเหลือบมองเธอด้วยความเคือง “ฉันมารับน้องเขยของฉันได้ไหมล่ะ”
　　เขามองไปที่ทัดธน ทัดธนแก่กว่าเขา แต่ในแง่ของเรื่องลำดับสถานะ ก็ต้องเรียกเขาว่าพี่
　　ในใจของเมธชนันไม่ใช่ความดีงามทั่วไป
　　ปาณีจ้องเขาอย่างระแวง
　　เมธชนันทักทายกับทัดธน และหันไปพูดกับปาณี “คุณมาที่นี่ได้ยังไงโดยที่ไม่บอกผมว่าให้ผมไปรับคุณล่ะ มันเป็นเพราะครั้งก่อนผมต้อนรับไม่ดีเหรอ”

ตอนที่ 698
　　ปาณีอธิบาย “ฉันมาที่นี่พร้อมพี่สาวน่ะ แล้วก็พักอยู่ที่บ้านแสงศรีเรือง”
　　ครั้งก่อนเมธชนันต้อนรับเธอกับคุณอาเป็นอย่างดี เขาก็ดูเป็นคนดีขึ้นมา
　　เมธชนันคุยกับเธอพร้อมกับเดินเข้าไปในบ้าน แล้วจากนั้นก็ได้พบกับพลอย
　　เมื่อรู้ว่าปาณีจะมา เมธชนันได้เตรียมอาหารอร่อย ๆ เอาไว้ให้เธอ “ได้ยินว่าคุณเป็นนักกิน จึงเตรียมให้คุณโดยเฉพาะ คุณดูสิว่าชอบไหม”
　　ปาณี “……”
　　เธอไม่ได้คาดคิดเลยว่าตัวเองจะได้เสวยสุขกับการดูแลของบ้านศรีเดชนิษอย่างคาดไม่ถึงเช่นนี้ อดไม่ได้ที่จะหันเหสายตาไปมองเมธชนัน “คุณพูดเกินจริงไปหรือเปล่า”
　　“ทั้งหมดนี่เพื่อคุณ ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกนะ” เขาทำท่าทางหลงตัวเอง
　　ปาณีหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็คุยกับเมธชนันถึงเรื่องของธามนิธิ
　　ช่วงบ่ายปาณีต้องไปพบธีระ เมธชนันจึงขับรถไปส่งเธอ “คุณไม่คุ้นเคยกับที่นี่ เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง”
　　“ไม่ต้องหรอก” ปาณีรู้สึกว่ามันลำบากเกินไปสำหรับเขา
　　ที่จริงแล้วเธอไม่ใช่คุณอา ให้เสวยสุขกับการดูแลของเขาแบบนี้ เหมือนว่ามันจะดูไม่ค่อยดีไปหน่อยไหม
　　เมธชนันพูด “ถ้าผมไม่สนใจคุณแล้วกลับไปธามนิธิรู้เข้าคงเกลียดผมมาก พอดีว่าผมก็ต้องผ่านไปแถวนั้น ก็ถือโอกาสไปส่งคุณด้วย”
　　ปาณีได้แต่ตอบตกลง
　　นลิน มีสุวรรณ์ออกมาจากบ้านแม่ของเธอ เห็นเมธชนันกับปาณีพูดคุยกันในรถก็หน้าบึ้ง
ตอนที่699
　　ตั้งแต่ที่เคยมีเพศสัมพันธ์กับเมธชนันเธอก็รู้สึกทุกอย่างของเมธชนันเป็นของตัวเองทั้งหมด
　　ตอนนี้เห็นเขาอยู่กับปาณีในใจเธอจะรู้สึกสบายใจได้ไงล่ะ?
　　เมธชนันกำลังขับรถปาณีกำลังดูแผ่นที่แล้วบอกที่ที่ตัวเองจะไป
　　อยู่ๆโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาเขากดรับสายปาณีก็ได้ยินเสียงที่คุ้นหูดังขึ้น “ชนัน”
　　ได้ยินเสียงนี้สายตาของชนันก็ดูเย็นชาทันที
　　เขาไม่คิดว่านลิน มีสุวรรณ์จะโทรหาเขาในเวลาแบบนี้
　　ประเด็นคือปาณีก็ได้ยิน
　　เขาก็ไม่ได้รีบวางสายไม่อย่างงั้นก็จะแสดงถึงความไม่มั่นใจ
　　เพราะเขาก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องทำ
　　ยังไม่รอเขาพูดนลิน มีสุวรรณ์ก็พูดขึ้นมา “เมื่อกี้ฉันเห็นเธอออกไปข้างนอกเธแจะไปไหน?”
　　“ไม่เกี่ยวกับเธอ”
　　ปาณีนั่งอยู่ข้างๆแอบฟังอย่างระมัดระวัง
　　น้ำเสียงของนลิน มีสุวรรณ์น่าสงสารมาก “ชนันพวกเราคุยกันดีๆเถอะนะฉันรักเธอ เธออย่างเมินใส่ฉันแบบนี้ได้ไหม?”
　　นลิน มีสุวรรณ์พูดไปน้ำตาก็ไหลลงมา
　　เธอรู้สึกตัวเองรักเมธชนันมากๆถ้าย้อนเวลากลับไปได้เธอจะอยู่กับเขาจะไม่ไปเป็นคู่หมั้นของธามนิธิ
　　เมธชนันขมวดคิ้วไม่รู้ว่าทำไมได้ยินเธอบอกว่ารักเขาก็รู้สึกอยากอ้วก
　　เมื่อก่อนตอนที่นลิน มีสุวรรณ์อยู่กับธามนิธิ เมธชนันก็คิดว่านลิน มีสุวรรณ์รักธามนิธิจริงๆ
　　แต่ค่อยมารู้ทีหลังว่าเธอไม่เคยรักใครเลย
　　ที่เธอเลือกธามนิธิก็เป็นเพราะรู้สึกเขาไม่เก่งพอ!
　　ก็เลยตอนนี้ได้ยินเธอบอกว่ารักเขาเลยรู้สึกประชดมาก
　　เขามองไปข้างหน้าแล้วขับรถไปก็ได้ยินเสียงอ้อนๆของนลิน มีสุวรรณ์ “แล้วเรื่องของคืนนั้นล่ะ……”
　　เรื่องของคืนนั้นทำเอาปาณีเบิกตากว้างและอยากรู้
　　บ้าไปแล้วฟังถึงตรงนี้หมายความว่าว่าเมธชนันกับนลิน มีสุวรรณ์คงมีอะไรกันจริงๆ!
　　และความสัมพันธ์ไม่ธรรมดาอีกด้วย

ตอนที่700
　　แต่ว่าตอนนี้นลิน มีสุวรรณ์แต่งงานกับปิยะพนธ์แล้วแต่ยังมาบอกรักเมธชนันที่นี่นี่มันถือว่าเป็นการนอกใจ…….สินะ?
　　ปาณีกำลังนั่งฟังอย่างสนุกสนานโทรศัพท์ก็โดนเมธชนันวางสายไปเลย
　　ณีมองเมธชนัน “เหมือนเธอยังพูดไม่จบนะ”
　　ประเด็นคือเธอยังอยากรู้อีกก็เลยรู้สึกยังไม่พึงพอใจและอยากฟังลงไปอีก
　　เมธชนันมองเธอ “เด็กๆตะสนใจเรื่องพวกนี้เยอะทำไม?”
　　ในสายตาเขาปาณีก็ราวกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
　　เขา ธามนิธิและนลิน มีสุวรรณ์อายุพอๆกัน
　　แต่ห่างกับปาณีเยอะหน่อย
　　สามปีก็ห่างกันหนึ่งสมัยแต่เขารู้สึกตัวเองห่างกับปาณีหลายสมัยอยู่
　　ปาณียกคิ้ว “ที่เธอบอกว่าเรื่องคืนนั้นเป็นเรื่องอะไร?”
　　ปาณีอยากรู้
　　เธออยากรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างนลิน มีสุวรรณ์กับเมธชนันเป็นยังไงกันแน่
　　เมธชนัน “ผู้ชายกับผู้หญิงจะมีเรื่องอะไรกัน? เธอก็เป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้วยังจะมาถามอีก”
　　“……” ปาณีมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ “เธอกับเขาอันนั้นหรอ?”
　　นี่เขานอนกับนลิน มุวรรณ์แล้ว?
　　ทีแรกปาณีไม่กล้าคิดเพราะมันเป็นเรื่องน่าอายแต่ไม่คิดว่าเมธชนันตอบตรงแบบนี้
　　ราวกับในสายตาเขานี่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
　　เมธชนันไม่ได้ตอบแล้วเจอกับไฟแดงพอดีเขาเลยหยุดรถก็เท่ากับว่ายอมรับ
　　ดูจากท่าทีของนลิน มีสุวรรณ์น่าจะเป็นเรื่องไม่นานมานี้เพราะก่อนหน้านี้เป้าหมายของนลิน มีสุวรรณ์ยังเป็นธามนิธิอยู่ๆตอนนี้ก็กลายเป็นเมธชนัน
　　มีประโยคหนึ่งของจางอ้ายหลิง : เส้นทางที่จะเข้าสู่วิญญาณลึกสุดของผู้หญิงคือ……
　　เธอนึกถึงตอนเมธชนันอยู่เมืองชยุตเคยเจอกับนลิน มีสุวรรณ์หลายรอบเป็นช่วงที่นลิน มีสุวรรณ์จะแต่งงานพอดีน่าจะเป็นช่วงนั้นที่สองคนนี้มีอะไรกัน?
　　ปาณีบอก “ตอนนี้เขาแต่งงานแล้วไม่ใช่หรือไง? ทำไมเธอไปยุ่งกับเขาได้”
　　ถึงแม้เมธชนันเคยบอกว่าเขาจะไม่สู้กับคุณอาเพราะนลิน มีสุวรรณ์แต่ยังไงสำหรับปาณีความรู้สึกที่มีต่อเขาก็ไม่ค่อยดี
　　เมธชนันมองปาณี “ปาณีฉันเป็นผู้ชายนะ”
　　ปาณีอดมองบนไม่ได้ “ผู้ชายแล้วทำไมผู้ชายก็เอาไปเรื่อยแบบนี้ได้หรอ? เธอไม่รับผิดชอบแบบนี้กับเขาก็เท่ากับเธอไม่รับผิดชอบกับตัวเอง”
　　ตอนเธอสั่งสอนขึ้นมาก็ราวกับครูคนหนึ่ง
　　เมธชนันมองปาณีที่จริงจังก็ดูออกว่าปัญหาพวกนี้เธอมองตื้นเกินไป
　　เป็นเด็กที่ยังไม่รู้ความโหดร้ายของสังคม
　　เธอไม่รู้ว่าคนในสมัยนี้มันมั่วขนาดไหนกัน
　　บางคนรู้จักกันแค่หนึ่งชั่วโมงก็ขึ้นเตียงกันแล้ว
　　พอมาเทียบดูความคิดของปาณีก็ราวกับเด็กใสๆ
　　เขาบอก “เรื่องของฉันกับเขาเธอเอาไปบอกสามีเธอได้ก่อนหน้านี้เขาชอบรังแกเธอไม่ใช่หรือไง? หลังจากไปพูดเสร็จเขาคงจะแย่กว่าเดิม”
　　เขาบอกอันนี้กับปาณีเพราะคิดว่าเธออาจจะไปเล่าให้ฟัง
　　แต่เขาก็ไม่ได้ถือสาอะไร
　　ถึงแม้ไปบอกจริงๆก็มีแต่นลิน มีสุวรรณ์ที่สมน้ำหน้า
　　เป็นเขาเองที่มาเสนอตัว
　　“…….” ปาณีมองตัวเลขของไฟแดงนึกถึงที่นลิน มีสุวรรณ์มาทำร้ายความสัมพันธ์ของเธอและธามนิธิแล้วยังส่งรูปให้คนในบ้านวิสิทธิ์เวชว่าเธอไปมีอะไรกับธีระ
　　คนที่ในใจคิดไม่ซื่อมองคนอื่นก็จะคิดไม่ซื่อเช่นกัน