MY GIRL ภรรยาตัวน้อยของผม - ตอนที่ 771-775
ตอนที่ 771
เขายังกลัวว่าเธอจะยังกังวลเรื่องติรยาอยู่ จนโกรธเขาเป็นผืนเป็นไฟ และไม่ยอมไปเมืองสิงกับเขาด้วย
ปาณีมองเขาอย่างสงสัย “หนูพูดว่าจะไม่ไปกับอาตั้งแต่เมื่อไหร่หรอค่ะ?”
ธามนิธินิ่งอึ้งสักพัก แสดงว่า…เป็นเพราะตัวเองคิดมากไปเอง?
เธอยังอยากไปอยู่ ใช่ไหม?
ในที่สุดก้อนหินก้อนใหญ่ที่หนักอึ้งก็ร่วงออกไปจากหัวใจเขาทันที
เขาปล่อยตัวเธอ ยิ้มและพูดว่า : “อานึกว่าหนูโกรธอาเรื่องติรยา แล้วไม่อยากไปเมืองสิงกับอาเสียอีก”
รอยยิ้มของเขาดูดีมากจนปาณีเกือบจะเคลิ้มแล้ว
เธอแบะปาก และเลื่อนสายตา เพราะไม่กล้ามองหน้าของธามนิธิ “ในสายตาของอาแล้ว หนูเป็นคนตามใจตัวเองมากขนาดนั้นเลยหรอค่ะ?”
เธอเป็นคนมีหลักการ
ดังนั้นเรื่องที่เคยรับปากแล้ว ก็จะไม่มีเหตุผลที่ต้องมาเสียใจภายหลัง
ส่วนเรื่องติรยา เธอไม่โอเคเลยแม้แต่นิดเดียว แต่เพราะรับปากตามหลักการแล้ว หากไม่ไปก็จะดูไม่งาม
ธามนิธิยิ้มและพูดว่า : “เมื่อคืนหนูไม่คุยกับอา แล้ววันนี้ก็เอาแต่ทำงานอีก อาเลยนึกว่า…สุดที่รักของอาไม่สนใจอาแล้ว”
จากคำพูดของเขา ปาณีเห็นถึงความกังวลของเขาออก
บางครั้งผู้ชายที่ดูเข้มแข็งแบบนี้ก็มีมุมที่กลัวอยู่เหมือนกันหรอ?
น้ำเสียงของปาณีอ่อนโยนลง เธออธิบายกับเขาว่า : “เปล่าสักหน่อย ถ้าหนูไปกับอาก็คงต้องไปครึ่งเดือน ดังนั้นหนูเลยมีงานที่ต้องจัดการก่อนไปอยู่จำนวนหนึ่ง”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ปาณีก็รู้สึกไม่พอใจ และดุด่าว่า : “อาบอกมาหน่อยว่า อาไปบริษัททำไหม? อาไม่รู้หรอว่าเป็นเพราะอา งานของหนูเลยทำไม่เสร็จสักที”
เขาเพิ่มเวลาทำงานของพวกเธอจริงๆ
ธามนิธิขมวดคิ้ว “อาก็นึกว่าหนูโกรธอา”
ดังนั้น เขาเลยต้องไปง้อภรรยา!
”หนูโกรธ อาเลยไปเพิ่มความเดือดร้อนหรอ?” ปาณีจ้องมองเขา และกัดเขาหนึ่งทีอย่างไม่พอใจ
ธามนิธิหัวเราะออกมา “หนูไม่โกรธก็ดีแล้ว อายังคิดอยู่ว่า ถ้าหากหนูโกรธอาจริงๆ อาต้องง้อหนูยังไงดี วันนี้อาเลยไปบริษัทของเรา แต่หนูก็ไม่สนใจอา”
”หนูไม่สนใจอาตรงไหนค่ะ? ไม่ใช่ว่าหนูบอกอาแล้วหรอ?” ปาณีมองเขาอย่างสงสัย
”ก็พูดแค่สองประโยคก็ทิ้งกันไปเลย ไม่ใช่หรอ?”
ธามนิธิรู้สึกว่าตัวเองถูกละเลยจนรับไม่ได้!
”…” ปาณีพบว่า เขาเข้าใจผิดไปหมดทุกอย่าง “ก็ตอนนั้นหนูยุ่งกับงานอยู่ หนูรู้ว่าอามารับหนู เลยอยากรีบทำงานให้เสร็จจะได้กลับไปพร้อมอา! ใครจะไปรู้ว่า พวกอาจะยังไปกินข้าวอะไรอีก ทั้งที่หนูยังมีงานอีกหลายอย่างที่ยังทำไม่เสร็จ”
พอพูดจบ ปาณีก็เหมือนนึกอะไรออก และมองเขาเหมือนเข้าใจบางอย่าง
แสดงว่า เขาไปบริษัทวันนี้ก็เพราะเข้าใจเธอผิด คิดว่าเธอโกรธและไม่สนใจเขา เลยตัดสินใจมาง้อเธอหรอ?
ปกติเวลาเกิดความขัดแย้งจะเป็นปาณีมาคอยตามง้อตลอด!
นี้เป็นครั้งแรกที่เขามาตามง้อเธอ ใช่ไหม?
เพียงแต่ อาแน่ใจหรอว่าแบบนี้เขาเรียกว่าง้อ และภรรยาจะคืนดีด้วย ไม่ใช่ว่าจะยิ่งทำให้รู้สึกโกรธหรอ?
ธามนิธิก้มหน้า และพูดข้างหูเธอว่า : “ผมผิดไปแล้วที่สร้างความเดือดร้อนให้กับเด็กน้อยที่น่ารัก หากรู้ว่าหนูไม่โกรธ อาคงไม่ไปบริษัทแล้ว”
”เช่นนั้นก็ถือเป็นเรื่องน่าเสียดายมากเลย!” ปาณีพูดประชดประชัน : “ถ้าหากอาไม่ไป แล้วจะรู้ได้ไงว่าสาวคนนั้นที่บริษัทจะชอบอา?”
เมื่อนึกถึงเขากับหญิงสาวคนนั้นที่ส่งสายตากันไปมา ปาณีก็โกรธเดือดดาล
ตอนแรกเธอก็รู้สึกไม่ดีเพราะเรื่องของติรยามาสองวันแล้ว แต่เขาก็ยังราดไฟเพิ่ม ทำเกินไปจริงๆเลย!
ตอนที่ 772
ธามนิธิจ้องมองเขา และอดไม่ไหวที่จะยิ้มออกมา “ใครแล้วกันล่ะที่ไม่คุยกับอา?”
”แสดงว่าอาตั้งใจทำ” ปาณีขมวดคิ้ว “หนูคิดว่าอาเป็นคนเลวแล้ว เพราะอาคนก่อนทำใจไม่ได้ที่จะรังแกหนู หรือว่าอาไม่รักหนูแล้ว?”
ประโยคสุดท้ายเธอถามธามนิธิแปลกประหลาดมาก เขารักเธอหรือเปล่า ในใจของเธอยังไม่รู้อีกหรอ?
แล้วทำไมเขาจะไม่รักเธอล่ะ?
ปาณีพูดว่า : “เป็นเพราะอารูสึกว่าติรยาหน้าตาสะสวย เลยหลงรักเธอแล้ว ใช่ไหม?”
”…” จู่ๆเธอผิดปกติจนทำให้ธามนิธิรู้สึกมึนงง
เขามองภรรยาที่ไร้เดียงสาของตัวเองอย่างรังเกียจ “หนูคิดอะไรอยู่?”
ดังนั้น เป็นเพราะเรื่องนี้สองวันมานี้ เธอเลยมีท่าทางเย็นชาต่อเขา ใช่ไหม?
เธอคิดมากเกินไปหรือเปล่า?
ปาณีหลบตา “อาก็รู้ว่าหนูไม่ชอบเธอ อาก็ยังมีความลับกับเธออีก รู้ไหมหนูเสียใจมากแค่ไหน”
เพียงแต่ เพราะเธอคิดถึงแต่เรื่องที่ดีๆของเขา เธอเลยไม่ได้โกรธเขาอย่างจริงจัง
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เธอไม่ได้รู้สึกน้อยใจนะ
ธามนิธิจับมือเขาไว้ และวางไว้บนหน้าอก : “อาจะมีความลับอะไรกับเธอได้? ไม่มีจริงๆ ในนี้มีแต่หนูคนเดียว”
ฝ่ามือของเขาอุ่นมาก หน้าอกก็อุ่นด้วย ปาณีมองเขาด้วยท่าทางอ่อนโยน แต่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “พอแล้ว อาไม่ถามแล้ว”
เมื่อเห็นเขาอ่อนโยนแบบนี้ ปาณีก็รู้สึกไม่คุ้นเคย
เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยใจแข็งพอ ทุกครั้งที่ธามนิธิง้อเธอ เธอก็จะใจอ่อนทันที
-
วันที่สอง ตอนบ่าย ปาณีกับธามนิธิไปเมืองสิงด้วยกัน
ปาณีมาที่นี้เป็นครั้งแรก แต่หลังจากมาถึง เธอก็พบว่า ที่นี้มีคนที่รู้จักอยู่ไม่น้อย
ทัดธนและพลอยก็อยู่ที่นี้เหมือนกัน ตอนกลางคืนพวกเขาไปกินข้าวด้วยกัน
ช่วงนี้พลอยอยู่ติดตัวทัดธนตลอด จนถูกเอ็นดูเหมือนดั่งเจ้าหญิงไปแล้ว เมื่อเธอเห็นปาณีก็รีบโถมตัวเข้ามากอด “ปาณี ฉันคิดถึงเธอมากเลย”
ทัดธนกับธามนิธิยืนอยู่ข้างกัน ในดวงตาของผู้ชายทั้งสองแฝงด้วยแววตาอ่อนโยน และมองไปที่ผู้หญิงของตัวเอง
ผู้ชายที่เก่งต้องรู้จักชื่นชมผู้หญิง
ทัดธนพูดว่า : “คุณพาปาณีมาด้วยหรอ”
”อืม ให้เธอมาอยู่ที่นี้สักพัก” ธามนิธิมองดูปาณี หลังที่เจอพลอย ปาณีก็ดูมีความสุขขึ้นเยอะเลย
เมื่อเห็นแบบนี้ก็ไม่ต้องกลัวว่าเธออยู่ที่นี้จะเบื่อและเหงาแล้ว
ถึงแม้ว่าเธอจะยังโกรธอยู่ แต่ดูแล้วน่าจะมีความสุขกว่าเมื่อก่อนมาก
ทัดธนถือเป็นคนที่มีความอดทนสูง ไม่ว่าจะยุ่งขนาดไหน ก็จะสามารถแบ่งเวลามาอยู่เป็นเพื่อนพลอยได้เสมอ
หลังจากกินข้าวเสร็จ ปาณีกับธามนิธิก็ไปเดินเล่น ก่อนที่จะกลับไปยังที่พัก
เมื่อเข้าไป ธามนิธิก็ช่วยเอากระเป๋าเป้ของเธอวางไว้บนโซฟา ปาณีรับโทรศัพท์ เป็นตรีวิทย์โทรมา “คุณมาเมืองสิงหรอ?”
เพราะเขาเห็นภาพอัปเดทใหม่บนเว่ยป่อของปาณี เลยเห็นพิกัดของเมืองสิง
ปาณีพยักหน้า “อืม”
”ถ้างั้นพรุ่งนี้มากินข้าวด้วยกันนะ!”
”ได้สิ”
ธามนิธิยกชาเดินมาวางไว้เบื้องหน้าของเธอ และถามว่า : “ใครโทรมาหรอ?”
”เพื่อนค่ะ เขานัดกินข้าวกับหนูพรุ่งนี้” ปาณีมองดูธามนิธิ “ถ้าพรุ่งนี้อาไปทำงาน เช่นนั้นหนูขอไปกินข้าวกับเขานะ”
ธามนิธิพูดว่า “ผู้ชายหรอ?”
”อ่า…” ปาณีพยักหน้า แต่เธอไม่ได้มองตรีวิทย์เป็นผู้ชาย “ใช่ค่ะ! แต่คุณเคยเจอเขามาก่อนแล้ว เป็นเพื่อนในเน็ตของฉันคนหนึ่ง เขาก็คือเด็กสมาร์ท เขาดังมากในเว่ยป่อ”
”ไม่ใช่ว่าหนูทำเป็นบัญชีดำแล้วหรอ?” ธาทนิธิดื่มชา ดวงตาสีดำทั้งสองจ้องมองปาณี
ตอนที่ 773
ปาณี : “…”
นี้…เธอคิดไม่ถึงว่าอาจะยังจำเรื่องได้อีก
เธอพูดอย่างเหนื่อยใจว่า : “ตอนนั้นหนูได้ลบแล้ว แต่ก็เพิ่มเขากลับมาอีก”
เมื่อเห็นใบหน้าของธามนิธิเริ่มเย็นชา ปาณีก็รีบไปนั่งข้างเขา และกอดแขนเขาไว้ “หนูสัญญา ว่าเขาจะไม่พูดจาทำให้อาเสียหายอีก! เรื่องที่หนูกับเขาคุยกันล้วนเป็นเรื่องงานทั้งนั้น อีกอย่าง เขาก็รู้จักกับคุณทัดธนด้วย ดังนั้นจะลบเลยก็ไม่ได้ ไม่ใช่หรอ?”
ด้วยกลุ่มนี้ ทำให้ปาณีกับติรวิทย์รู้จักกันมากอีกระดับหนึ่ง
เพราะเขาคนนี้ถือเป็นคนดี
อย่างน้อย ไม่เหมือนกับคนบางคนที่มีแต่เจตนาไม่ดี เมื่อพบเธอก็มักจะพูดจาเสียๆหายๆลับหลัง
เพราะตอนนี้โรคขี้อิจฉา คนเป็นเยอะมากด้วย
เมื่อธามนิธิเห็นท่าทางที่ซื่อตรงของปาณีก็ใจอ่อนลง แต่เมื่อปาณีเห็นเขายังดื้อดึงก็พูดว่า : “เอาเถอะ ถ้าอาไม่อยากให้หนูไป หนูไม่ไปก็ได้”
ถึงแม้เพื่อนจะมีความสำคัญ แต่เพื่อธามนิธิ ปาณีคิดว่า ถ้าไม่เจอก็ไม่เห็นเป็นอะไร
จู่ๆธามนิธิก็พูดขึ้นว่า : “อามีจะได้รับบ้าง?”
”เอิ่ม…” เธอมองหน้าเขาอย่างแปลกใจ นี้แสดงว่าเขารับปากแล้วหรอ? “อาอยากได้อะไรล่ะ?”
”หนูลองทายดูสิ”
”…ต้องทายด้วยหรอ?” เพราะแววตาของอาได้เผยทุกอย่างให้เห็นแล้ว
ทันใดนั้นริมฝีปากของธามนิธิก็มาประคบบนหน้าของเธอหนึ่งวินาที ยิ้มและพูดว่า : “หนูรู้ก็ดีแล้ว”
-
บ้านที่ธามนิธิพักอยู่ที่เมืองสิงห์ เป็นคอนโดมิเนียมที่กว้างสบายห้องหนึ่ง อยู่ชั้นที่ยี่สิบหก ข้างบนนั้นสามารถมองเห็นทิวทัศน์ของแม่น้ำด้วย
ไม่มีคนรับใช้ มีเพียงปาณีกับเขาสองคน
ตอนเช้า ปาณีตื่นขึ้นมาก็พบว่าธามนิธิได้ไปทำงานแล้ว
จู่ๆปาณีก็ได้ยินเสียงกริ๊ง เลยรีบไปเปิดประตูก็เห็นพลอย เป็นทัดธนที่ให้คนรับใช้มาส่งเธอ
เธอยื่นไม้ผลไม้เคลือบน้ำตาลป้อนให้กับปาณี “ปาณี อ้า!”
”ขอบใจมาก แต่ไม่ดีกว่า” ปาณีพูดว่า : “คุณเข้ามานั่งข้างในก่อน เดี่ยวฉันไปแปรงฟันแปบหนึ่ง”
เธอมองเวลาแวบหนึ่ง พบว่าตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงเช้าแล้ว
มิน่าพลอยถึงมาหา
ก็ต้องยอมรับว่า เมื่อคืนปาณีนอนดึกมาก
เธอก็ไม่รู้ว่าธามนิธิไปเอาแรงมาจากไหน
เมื่อปราณีคิดถึงเรื่องนั้น ขาทั้งสองข้างก็รู้สึกอ่อนแรง
ถ้าหากแต่งงาน แล้วไม่ต้องทำเรื่องแบบนั้น คงจะดีมากเลย ใช่ไหม?
อยู่ด้วยกันกับธามนิธิ เธอรู้สึกว่าดีมาก เว้นแต่เขาชอบทรมานเธอบนเตียงเท่านั้น
ปาณีคิดพลาง แปรงฟันพลาง… จากนั้นเธอก็เดินออกมา หลังจากที่พลอยหยิบกระเป๋านักเรียนของตัวเองขึ้น เธอก็พูดกับปาณีว่า : “ปาณี ฉันเอาของกินมาฝากเธอเยอะแยะเลย”
/ ”ขอบคุณมาก” ปาณีนั่งลง และมองดูอยู่กับคนรับใช้ที่มาด้วยกันกับพลอย “เป็นของที่พวกคุณทั้งสองเตรียมเอามาให้หรอ?”
คนรับใช้พูดว่า : “ใช่แล้วค่ะ คุณพลอยอยากมาหาคุณค่ะ ฉันก็เลยพาเธอมาที่นี้ เพราะคุณทัดธนไปทำงานแล้วด้วย”
ปาณีกินคุกกี้ที่พลอยเอามาให้เล็กน้อย และเอาของฝากไปเก็บด้วย จากนั้นพวกเขาก็ออกไปเดินเล่นที่ถนนคนเดินข้างนอกพร้อมกับพลอย
-
พวกเธอกินหม่าล่าแถวถนน ส่วนตรีวิทย์ก็มาหาพวกเขา เมื่อเห็นปาณี เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “คุณยังคงหนีหม่าล่าไม่พ้นจริงๆ”
”เพราะอาหารของคนที่นี้จืดเกินไป” ปาณีพูดต่อว่า : “เมื่อคืนฉันกินข้าวกับพวกเขา ฉันรู้สึกไม่ค่อยอิ่มสักเท่าไหร่”
ใครให้เธอเป็นคนเมืองชยุตล่ะ ที่ชอบกินรสชาติร้อนแรง
ตรีวิทย์นั่งลงและมองเธอ ปาณีจึงถามเขาว่า : “คุณจะกินด้วยไหม?”
เผ็ดเกินไป ผมไม่กล้าคิด” คนของเมืองสิงห์ไม่ชอบกินเผ็ด
ตอนที่ 774
เขามองดูปาณีกินอย่างเอร็ดอร่อย โดยที่ไม่เข้าใจความรู้สึก
”ตรีวิทย์” พลอยมองตรีวิทย์ และทักทายเขา
เพราะตรีวิทย์รู้จักกับทัดธนตอนที่อยู่ที่นี้มาก่อน เขาเลยมักจะไปหาทัดธนอยู่บ้าง ดังนั้นเลยรู้จักกับพลอยด้วย
เมื่อเขาเห็นพลอยกินของเผ็ดก็พูดว่า : “คุณกินเผ็ดให้น้อยหน่อยนะ มันไม่ดีต่อกระเพาะ”
”อร่อย” ที่จริงพลอยก็กินเผ็ดได้ เพราะได้รับอิทธิพลจากเมธชนัน
ถึงแม้เมธชนันจะไม่ใช่คนเมืองชยุต แต่เขาได้รับอิทธิพลจากธามนิธิ ดังนั้นน้องสาวของตัวเองเลยติดรสเผ็ดจากเขาอีกทีด้วย
-
หลังจากกินข้าวเสร็จ ปาณีก็พาพลอยไปบริษัทของติรวิทย์ด้วย
ในฐานะเพื่อน ปาณีรู้สึกตกใจมาก “บริษัทของคุณใหญ่มาก”
”ก็ไม่เท่าไหร่นะ”
เขาถ่อมตัวมาก
ปาณียิ้มและพูดว่า : “หัวหน้าติรวิทย์ เฮ้ย ท่านประธานติรวิทย์ คืนนี้ฉันจะดื่มเลี้ยงฉลองให้คุณนะ”
”ด้วยความยินดี ที่จริงตอนแรกผมกลัวว่าคุณจะไม่กล้ามาแล้วซะอีก เพราะคนนั้น เขาควบคุมคุณเคร่งครัดเกินไป ใช่ไหม?” ติรวิทย์ทราบดี
ธามนิธินับว่าเป็นคนขี้หึงขี้หวงมาก!
ครั้งที่เเล้วตอนเขาไปเมืองชยุต เขาก็ไม่กล้าที่จะนัดเจอกับปาณีเลย
ปาณีพูดว่า : “เปล่านะค่ะ เขาไม่คุมฉันเลย
แปลกสิ!
ปาณีไม่อยากพูดอะไรมาก เพื่อมากินข้าวกับติรวิทย์ เมื่อคืนเธอต้องเสียสละอะไรถึงขนาดไหนบ้าง
บางครั้งปาณีก็รู้สึกว่าไม่ค่อยยุติธรรม เธอเชื่อฟังเขาขนาดนั้น แต่เขากลับมีความลับปกปิดเธอ อย่างเช่นเรื่องของติรยา
หลังจากออกจากบริษัทของติรวิทย์ พวกเขาทั้งสามคนก็ไปกินข้าวด้วยกัน
ส่วนสถานที่ติรวิทย์เป็นคนตัดสินใจ
ขณะที่ปาณีเพิ่งนั่งลง ก็ต้องรีบรับสายโทรศัพท์จากธามนิธิ “ยังอยู่ข้างนอกหรอ?”
”ใช่ค่ะ” ปาณีพูดต่อว่า : “คืนนี้หนูจะกินข้าวกับเด็กสมาร์ท อาอยากมาด้วยไหม?”
”…เดี่ยวเลิกงานจะตามไป”
”งั้นพวกหนูจะรออานะค่ะ”
”ไม่ต้องหรอก พวกหนูกินกันก่อนเลย”
ปาณีวางสายโทรศัพท์ปุ๊บ ติรวิทย์ก็ถามขึ้นปั๊บว่า : “ผู้ใหญ่บ้านคุณจะมาด้วยหรอ?”
”อืม”
ติรวิทย์ยิ้มและพูดว่า : “เขาช่างให้เกียรติคุณจริงๆ ทุกคนล้วนต่างก็รู้ว่า ท่านประธาทธามนิธิเป็นคนที่มีชื่อเสียงและเข้าหาด้วยยาก ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง เขาอยากนัดกินข้าวกับเขาสักมื้อ นัดแล้วเดือนหนึ่ง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้”
”เขายุ่งมากค่ะ” ปาณีพูดต่อว่า : “อีกอย่างเขาบ้างานมากด้วย”
”เขาบ้างานอะไรล่ะ? ผมว่าหลงภรรยามากกว่านะ?” ติรวิทย์พูดต่อว่า : “ใครจะไม่รู้บ้างว่าในหัวใจของประธามธามนิธิมีแต่คุณเพียงคนเดียว!”
ปาณียิ้มแย้ม “ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย”
ปาณีรู้สึกว่า ตัวเองรักอามากกว่าซะอีก
-
หลังจากที่ฉัน ติรวิทย์ และพลอยกินข้าวที่ภัตตาคารเสร็จ เวลาตอนนี้ก็ประมาณหนึ่งทุ่มกว่าแล้ว แต่ธามนิธิยังไม่มาอีก
จู่ๆไวยาตย์ก็โทรศัพท์เข้ามา “ปาณี ท่านประธานยังทำงานไม่เสร็จ คืนนี้อาจจะกลับดึกหน่อยนะ”
”โอเคค่ะ” ปาณีทราบดีว่าเขายุ่ง อีกอย่างสองวันก่อนที่ลา งานก็อาจจะเยอะมากขึ้น
ปาณีไม่ได้รีบจากติรวิทย์เลยทันที แต่พวกเขาก็นั่งคุยกันสักพัก ติรวิทย์เล่าถึงงานของเขา
นับว่าติรวิทย์เป็นคนมีความอดทน เขาอยู่เป็นเพื่อนฉันสักพักใหญ่แล้ว แต่ก็ยังดูไม่เหนื่อยเลย
”ปาณี ฉันอยากเข้าห้องน้ำ” พลอยพูดขึ้น
ปาณีพูดกับติรวิทย์ว่า : “คุณรอที่นี้แปบหนึ่งนะ ฉันพาเธอไปเข้าห้องน้ำก่อน”
”ได้ครับ”
หลังจากที่ออกจากห้องน้ำ ปาณีก็เดินจูงพลอยไปสักพัก และเห็นธามนิธิพอดี
เขาสวมชุดสูท และยืนอยู่ที่นั้นด้วยใบหน้าเคร่งขรึม
ปาณีมองดูเวลา คิดไม่ถึงเขาจะมาแล้ว!
และไม่ได้โทรมาบอกเธอด้วย
ขณะที่เธอจะเดินเข้าไปหา กลับเห็นผู้หญิงที่สวมชุดทำงานคนหนึ่งเดินมายืนอยู่ข้างธามนิธิ และพูดคุยกับเขา
ตอนที่ 775
“……”
น่าจะเป็นคนรู้จักที่บังเอิญมาเจอกันหรือเปล่า?
ส่วนปาณีก็ดูไม่เหมาะสมหากเข้าไปรบกวนพวกเขาคุยกันตอนนี้ เลยหยิบโทรศัพท์โทรไป เมื่อธามนิธิเห็นเธอโทรมาก็รับสาย และไม่รอให้ปราณีพูด เขาก็พูดแทรกว่า : “อายังทำงานอยู่ อีกสักพักจะไปหา หนูกินข้าวกันที่ไหนหรอ?”
เขายุ่งมากจนไม่สังเกตเห็นพิกัดที่อยู่ที่เธอส่งไปเพื่อให้เขาเตรียมตัวก่อนไป
ปาณี : “…”
ไม่รู้ทำไหม จู่ๆเธอก็รู้สึกว่าหัวใจตัวเองห่อเหยี่ยว เหมือนความเจ็บปวดพุ่งทะลักออกมา
ปาณีคิดว่าเขามาหาเธอ แต่ที่จริงแล้วไม่ใช่ เขามาที่นี้กับคนอื่น และเธอก็แค่บังเอิญเห็นเท่านั้น
เธอส่งพิกัดที่อยู่กินข้าวให้เขาแล้ว แต่เขากลับจำไม่ได้
เหมือนมีความรู้สึกขัดแย้งขึ้น สุดท้ายปาณีก็วางสายดื้อๆ
ธามนิธิสะดุ้ง
ผู้หญิงข้างๆพูดว่า “ธามนิธิ? คุณยุ่งอยู่หรอ?”
วันนี้เขาเอาแต่มองเวลา
ธามนิธิพูดว่า : “นิดหน่อยครับ เชิญคุณพูดต่อ”
เขาบ้างานตลอดเวลา และปัญหางานวันนี้ก็สำคัญด้วย เลยคิดว่าค่อยกลับไปอธิบายให้ปาณีฟัง
พลอยมองดูปาณี และรับรู้ได้ว่าปาณีไม่สบายใจ “ปาณี เธอไม่เป็นอะไรนะ?”
”เปล่าค่ะ” ปาณีพูดต่อ และทำเป็นมองไม่เห็นธามนิธิ ขณะเดียวกันเธอก็พยายามฝืนยิ้ม
ที่จริง เธอคิดว่าเรื่องของเขาไม่มีค่าพอให้เธอคิดเลยสักนิด
ในเมื่อเป็นแบบนี้ แล้วทำไหมถึงพาเธอมาที่นี้ด้วยล่ะ?
เธอจับมือพลอยไว้ และเดินกลับไปที่กินข้าว และหยิบกระเป๋าขึ้น จากนั้นก็พูดว่า : “ฉันกลับก่อนนะ”
ที่จริงพวกเขาก็กินข้าวเสร็จแล้ว แต่ที่อยู่ต่อ เพราะคิดว่าธามนิธิจะมารับเธอ แต่ตอนนี้เธอไม่จำเป็นต้องรอแล้ว!
จู่ๆเธอก็พบว่า บางครั้งบางเรื่องไม่ต้องรู้จะดีกว่า
เห็นอยู่ตำตาว่าเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น แต่เขากลับบอกว่าทำงานอีก โกหกกันชัดๆ
ติรวิทย์ถามขึ้นว่า : “ไม่รอคนนั้นแล้วหรอ?”
”เขาบอกว่าเขายุ่ง คงน่าจะยุ่งจริงๆ! ฉันกลับบ้านเองดีกว่า”
”เพื่อนของผมก็อยู่แถวนี้เหมือนกัน อยากไปทักทายพวกเขาหน่อยไหม? พวกเขาก็เป็นเพื่อนในกลุ่มเหมือนกัน ผมว่าคุณกลับไปตอนนี้ คนนั้นก็น่าจะยังไม่กลับหรอก! อยู่คนเดียวคงน่าเบื่อตายเลย” ติรวิทย์พูดขึ้น
งานของเขากับปาณีคล้ายคลึงกันมาก ดังนั้นเลยมีเรื่องคุยที่ตรงกันมาก
ปาณีพยักหน้า “ก็ได้ค่ะ”
ปาณีพบว่า ติรวิทย์รู้จักกับเพื่อนทางเน็ตเยอะมาก และเคยเจอกันจริงๆด้วย ไม่เหมือนตัวเอง ที่เอาแต่อยู่ในบ้าน ดังนั้นในกลุ่มนอกจากเขาก็ไม่รู้จักคนอื่นแล้ว
ดังนั้นไปสักหน่อยก็ดี
ประเด็นสำคัญคือ วันนี้เธอไม่ค่อยสบายใจ กลับไปก็คงไม่รู้จะทำอะไร
เพื่อนของติรวิทย์อยู่ในคาราโอเกะ เมื่อไปถึง ติรวิทย์ก็บอกถึงฐานะและแนะนำเธอด้วย
ในกลุ่มมีทั้งชายหญิง ล้วนเป็นคนที่มาเมืองสิงห์ไม่กี่วันมานี้
มีคนยิ้มให้กับติรวิทย์และพูดว่า : “นายมันเป็นคนที่เห็นผู้หญิงที่ดีกว่าเพื่อนจริงๆ ยอมทิ้งพวกเราไว้ที่นี้อย่างไม่สนใจ ที่แท้ก็ไปเป็นเพื่อนเธอนี้เอง”
”เปล่าสักหน่อย” ติรวิทย์พูดต่อว่า : “ไม่ใช่ว่าผมมาหาพวกคุณแล้วหรอ?”
เขาหันหน้ามองปาณี “พวกคุณนั่งลงก่อน ยังไงตอนนี้ก็ยังไม่ดึกมาก”
”ได้ค่ะ” ปาณีและพลอยนั่งลงด้วยกันด้านข้าง และได้ยินพวกเขาพูดจาหยอกล้อกัน
ภายในห้องเสียงดังมาก แต่ปาณีกลับรู้สึกว่าเงียบ ในหัวสมองของเธอมีแต่ภาพผู้หญิงคนนั้นกับธามนิธิคุยกัน
ทันใดนั้น โทรศัพท์ที่เธอถืออยู่ก็ดังขึ้น เป็นสายมาจากธามนิธิ