My MCV and Doomsday - ตอนที่ 562

Chapter 562: สัญญาณแจ้งเตือน

ทันทีที่กระสุนปืนใหญ่ถูกยิงออกมา รถ MCV ก็เลี้ยวรถอย่างฉับพลันจนไปชนเข้ากับห้างข้าง ทาง เสียงระเบิดดังก้องตามมาและถนนระเบิดเป็นหลุมขนาดใหญ่ขึ้น

เมื่อเห็นมัน ซงหลิงเฉินยังคงใจเย็นอยู่เหมือนกับว่า MCV ได้ถูกทําลายได้อย่างง่ายดาย เขาผิดหวังอย่างมาก ในวินาทีต่อมา เขาค่อนข้างประหลาดใจกับกับ MCV ที่ขับพุ่งออกมาจากห้างอย่างรวดเร็วเช่นนั้น อย่างไรก็ตาม ซงหลิงเฉินเชื่อว่า ถ้าเขาสั่งให้รถถังโจมตีให้มากกว่านี้ มันก็จะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลบกระสุนปืนใหญ่ได้อีกรอบหนึ่ง แน่นอนว่าภารกิจของซงหลิงเฉินไม่ใช่การทําลายรถ เขาจําเป็นต้องขับถอยกลับไป

“ยอมแพ้ซะ! นายหนีไปไหนไม่ได้หรอก” ซงหลิงเฉินตะโกนออกมา ในความคิดของเขาแล้ว เจียงลู่ฉีกําลังจนมุมอยู่ แต่ไม่ได้คาดคิดเลยว่าเขาจะไม่มีการตอบกลับมาเช่นนี้

“ฮ่าๆ นายไม่ต้องร้องไห้ไปหรอก เมื่อนายใกล้จะตายแล้ว! ทีมหนึ่งและทีมสอง ไปได้! หน่วยพายุด้วย!” ซงหลิงเฉินสั่ง

รถถังและรถติดเกราะมากมายต่างมุ่งหน้าไปทางห้าง ภายใต้การนําทัพของรถเหล่านี้ ทีมชั้นยอดกําลังมุ่งหน้าไปทางห้างอย่างเงียบงัน ก่อนหน้าที่โลกจะล่มสลาย ซงหลิงเฉินได้ก่อตั้งทีมของทหารชั้นยอดมาก่อน ซึ่งได้ถูกเรียกว่าหน่วยพายุ หลังจากการระบาดของไวรัสแล้ว พวกคนที่พิเศษเหล่านี้ต่างกลายเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ และได้ฝึกฝนอย่างหนักหน่วงจนสามารถที่จะปรับตัว เข้ากับสถานการณ์และสถานที่ทุกรูปแบบ

พูดตามตรงแล้ว พวกเขาต่างเป็นดาบสองคมในมือของซงหลิงเฉิน พวกเขาต่างมีหน้าที่รับผิดชอบในการค้นหาและเล็งเป้าหมายของจุดอ่อนศัตรู เมื่อพวกเขามาถึงเบื้องหน้าของห้าง พวกเขาพบว่าประตูด้านหน้าได้กลายเป็นซากปรักหักพัง เมื่อหลุมใหญ่เกิดขึ้นที่เบื้องหน้าของพวกเขา ถึงแม้ว่าเพดานจะสูงมาก มันก็ยังถูกฉีกกระชากออกไป ชั้นวางของทั้งหมดต่างพังลงมา เสื้อผ้าและเศษกระจกแตกต่างอยู่บนพื้นกันเต็มไปหมด

รถ MCV กําลังจอดอยู่ในส่วนลึกของห้างอย่างเงียบงัน และมันดูเหมือนกับสัตว์ร้ายที่ถูกกักขังอยู่ ปากกระบอกปืนอันเย็นยะเยียบหลายต่อหลายกระบอกต่างเล็งไปที่ทางเข้าจากเบื้องหน้า พร้อมกับคําสั่งของกัปตันหน่วยพายุ นักต่อสู้ที่เก่งกาจหลายต่อหลายคนต่างได้เข้าไปหารถMCV อย่างรวดเร็วและไม่มีเสียง พวกเขาต่างถือระเบิดกันไว้ในมือ และมีความตั้งใจที่จะทําลายล้อรถนั่น ในพื้นที่แคบเช่นนี้แล้ว มันไม่ได้มีสถานที่ไว้ให้รถใหญ่ขนาดนั้นไว้หลบซ่อนตัว ด้วยเหตุนี้ มันจึงไม่ได้เป็นเรื่องสําคัญอะไรที่จะถูกพบแบบนี้

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ เสียงสั่นสะเทือนดังขึ้นมาจากด้านในของ MCV ซึ่งเจียงลู่ฉีกําลังยืนอยู่ด้านในนั้น ในหูของเขาแล้ว เสียงนี้เป็นดั่งเสียงเต้นของหัวใจของ MCV มันเป็นภาพที่ไม่มีใครคนอื่นนอกจากเขาที่สามารถมองเห็นมันได้ เจียงลู่ฉีกําลังสังเกตพื้นที่ภายในของ MCV อย่างระมัดระวัง แก่นของเจ้าหลุมดํากําลังเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว!

ก่อนหน้านี้ MCV กําลังใช้พลังงานผสมกันระหว่างแสงดําและน้ํามัน แต่ในเวลานี้ เจียงลู่ฉีได้สั่งให้เมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวใช้งานแก่นแท้อย่างสมบูรณ์แทน!

ใช้งานแก่นแท้ให้เต็มประสิทธิภาพซะ” เจียงลู่ฉีสั่ง

ทันใดนั้น แก่นแท้เริ่มที่จะสั่นสะเทือนและหมุนเร็วขึ้นกว่าเดิม พลังงานแสงดําเริ่มที่จะเดือดระอุเหมือนกับเลือดด้านในนั้น

สมาชิกของหน่วยพายุต่างจ้องไปที่เจียงลู่ฉีในรถ MCV ที่อยู่ไม่ห่างไกลไปเท่าไหร่อย่างประหลาดใจ เมื่อเสียงคํารามของมันดังก้องขึ้นกว่าเดิม ในตอนสุดท้ายแล้ว มันก็ดังสะท้อนไปทั่วห้าง!

ถึงแม้ว่ารถขนาดใหญ่จะจอดอยู่ก็ตาม พวกเขาต่างรู้สึกเหมือนกับว่าพวกเขาต่างพุ่งเข้าใส่สัตว์ประหลาดที่ดุร้ายอยู่ได้ทุกเมื่อ ในเวลาเดียวกัน พวกเขาต่างสังเกตเห็นปากกระบอกปืนดําที่กําลังเล็งมาทางประตูอยู่

“พวกเขาต้องการที่จะพุ่งไปทางไหนกัน?” ใครบางคนถามออกมา

ในตอนนี้ หน่วยฉีหยิ่งต่างตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง อย่างไรก็ตาม สมาชิกของหน่วยพายุทั้งหมดต่างสัมผัสได้ว่าพวกเขาต่างตกอยู่ในอันตราย

“บุก! ไปซะ!” กัปตันของหน่วยพายุต่างตัดสินใจกันในทันที ในชั่วพริบตา ทั้งสามสิบคนต่างพุ่งเข้าใส่ MCV อย่างพร้อมๆกัน

เจียงลู่คํารามออกมา “ยิง!”

คลื่นอากาศได้ฉีกกระฉากอากาศเบื้องหน้าและพุ่งเบื้องหน้าแทน สมาชิกทั้งหมดของหน่วยพายุต่างหวาดกลัวกันแทบตาย ไม่ว่าจะเป็นชั้นวางของ เพดาน กําแพง หรืออย่างอื่นต่างถูกกระชากเป็นชิ้นๆในทันที หลังจากนั้น พวกเขาต่างถูกผลักกระเด็นออกไปด้านนอก รถถังและรถติดเกราะที่จอดอยู่ด้านนอกห้างต่างถูกซากปรักหักพังชนเข้าใส่ รถถังสองคันที่อยู่ด้านหน้าต่างถูกผลักกระเด็นออกไปด้วยคลื่นกระแสอากาศที่ทรงพลังในทันที!

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง รถ MCV ของเจียงลู่ฉีก็พุ่งออกมาด้วยเช่นกัน!

เมื่อใช้งานพลังงานผสมผสาน MCV ของเจียงลู่ฉีสามารถที่จะเร่งความเร็วธรรมดาได้มากกว่า 300 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ถ้าฟังก์ชั่นเร่งความเร็วได้ถูกใช้ มันสามารถที่จะเร่งความเร็วขึ้นไปได้อีกในระยะเวลาอันสั้น อย่างไรก็ตาม เจียงลู่ไม่รู้ว่าความเร็วมันจะมากเท่าใด เมื่อใช้พลังงานแสงดําเพียงอย่างเดียว มันน่าเศร้าที่พลังงานที่ถูกเก็บไว้ของพลังงานแสงดําต่างมีขีดจํากัด มันจะไม่สามารถใช้งานได้นานเท่าไหร่ ถ้าพวกเขาใช้พลังงานแสงดําอย่างไม่หยุดยั้ง

“ใช้งานหัวรบแรงปะทะและปืนไฟ! มันถึงเวลาที่จะสอนบทเรียนกับพวกเขาแล้ว!” เจียงลู่ฉีสั่งการออกมา

เกราะของรถถังมันแข็งแกร่งพอที่จะทนทานกับแรงปะทะของปืนใหญ่สุญญากาศ แต่มันก็ใช้งานไม่ได้ชั่วคราว เมื่อถูกผลักกระเด็นออกไป รถถังสองคันมันไม่ได้มีค่าอะไรเลย สําหรับหน่วยพายุเกราะทั้งหมด อย่างไรก็ตามเศษซากปรักหักพังและหมอกควันจากด้านนอกต่างบดบังวิสัยทัศน์ของพวกเขาไป

รถMCV พุ่งออกมาจากเศษซากปรักหักพังอย่างเต็มกําลัง หัวรบปะทะอันแหลมคมต่างบดขยี้เศษซากปรักหักที่ขวางทางมันอยู่ หลังจากที่ขับออกมา เสียงเครื่องยนต์ของ MCV ส่งเสียงคํารามออกมา เมื่อมันพุ่งเข้าใส่รถถังและรถติดเกราะตรงๆ เมื่อรถ MCV ของเจียงลู่ฉีอยู่ในร่างของรถมินิบัส เจียงลู่นี้ได้ใช้มันในการโจมตีรถถัง เพื่อที่จะทําให้พวกมันกระเด็นไปสักนิดก่อน เจียงลู่ฉีอดที่จะตื่นเต้นกับความเสียหายที่รถ MCV ของเขาจะทําได้ว่ามันมากเท่าไหร่กันแน่

โชคดีที่เขาไม่ต้องรอนานนัก หัวรบปะทะพุ่งปักเข้าไปในรถถังคันแรกที่ขวางทางมันอยู่ และส่งมันบินกระเด็นออกไป! รถ MCV ทั้งคันต่างสั่นสะเทือน แต่มันยังคงเคลื่อนที่ไปด้านหน้า และบดขยี้ทุกอย่างที่ขวางหน้ามันอยู่

“เกราะได้รับความเสียหาย 10% หัวรบปะทะได้รับความเสียหาย 5%.

รอยขีดข่วนมากมายต่างปรากฏขึ้นที่เบื้องนอกของ MCV ในขณะที่กระจกหน้ารถต่างค่อยๆที่ จะเต็มไปด้วยรอยแตกจากแรงปะทะอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่เห็นประสิทธิภาพของรถ MCV แล้ว เจียงลู่ฉีมองไปที่เบื้องหน้าอย่างตื่นเต้น รถถังส่วนใหญ่ต่างถูกพลิกคว่ําไป ในขณะที่รถติดเกราะต่า งถูกกระแทกจนเป็นชิ้นๆ

ในขณะเดียวกัน เสียงของปืนกลต่างดังขึ้นมาจากห้องสงคราม จางไฮ้ ซุนคุนและเว่ยเฟยเฟยต่างยิ่งไปยังทิศทางที่แตกต่างกันออกไป ถึงแม้ว่าทีมฉีหยิ่งจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ล่อแหลม เช่นนี้ ศัตรูของพวกเขาต่างตกอยู่ในสถานการณ์ที่แย่ยิ่งกว่า

จากทันทีที่พวกเขาถูกล้อมรอบ เจียงลู่ฉีก็ได้เตรียมที่จะสู้ในสถานการณ์ที่อันตรายไว้แล้ว เขาได้ใช้พลังงานและพลังทั้งหมดเพื่อที่จะพัฒนา MCV และทีมฉีหยิ่งของเขา

ซงหลิงเฉินประหลาดใจกับการต่อสู้ที่พลิกไปเป็นแบบนี้ เขาพึ่งจะสั่งลูกน้องให้โจมตีไป แต่เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าเจียงลู่ฉีจะเป็นคนโจมตีก่อน รถ MCV ที่บุกโจมตีอย่างหนักหน่วงนั้นบ้าคลั่งเหมือนกับสัตว์ป่าที่ดุร้าย! ซงหลิงเฉินต่างรู้สึกหวาดกลัวกับพลังอํานาจของมัน

“ตั้งแต่ที่มันแข็งแกร่งขนาดนั้นแล้ว มันไม่มีทางที่มันจะเหลือคงสภาพดีๆไว้ได้ ผู้บังคับบัญชาหลัวจะต้องเข้าใจแน่ๆ” ซงหลิงเฉินคิด เขาเปลี่ยนแผนที่เขาวางไว้ เมื่อ MCV มันแข็งแกร่งมากเกิน

เมื่อเขาตัดสินใจได้แล้ว เขาจึงออกคําสั่ง แต่เขากลับได้ยินเสียงของเซียงซัวไฮดังขึ้น “ผู้บังคับบัญชาซงคะ”

ซงหลิงเฉินขมวดคิ้วและมองไปที่เซียงซัวไฮ่ออันสง่างาม “เธอจะไปไหน?”

“ตั้งแต่ที่ฉันมาถึงนี่แล้ว ฉันก็ไม่สามารถนั่งเฉยๆและมองเพียงอย่างเดียวได้หรอกคะ” เซียงซัวไฮ่พูดอย่างเย็นชา

หน่วยพายุของเขาจะรับการช่วยเหลือของผู้หญิงได้ยังไงกัน?

อย่างไรก็ตาม เซียงซัวไฮส่ายหัวและพูดต่อ “ฉันจะต้องสู้ค่ะ ที่จริงแล้วฉันรอโอกาสที่จะสู้อยู่ในตอนนี้มันก็ถึงเวลาแล้วละค่ะ”

“เจตนาสังหาร?” ซงหลิงเฉินรู้สึกได้ถึงลางร้าย

ทันใดนั้น รูปร่างของเซียงซัวไฮได้เปลี่ยนเป็นพายุที่พัดไปมาอย่างรุนแรง จนก่อพายุขึ้น ท่ามกลางพายุนั่น เซียงซัวไฮ้ได้เข้าไปใกล้กับรถของซงหลิงเฉิน

พร้อมกับมือของเธอ คมมีดวายุหลายสิบที่ยาวประมาณห้าถึงหกเมตรต่างปรากฏขึ้นกันในทันที พวกมันต่างพุ่งเข้าใส่ซงหลิงเฉิน และหวังที่จะบดขยี้ผู้คนและรถทั้งหมดด้านในให้กลายเป็นชิ้นๆ ผู้คนทุกคนที่อยู่ล้อมรอบต่างไม่สามารถที่จะเปิดตาของพวกเขาได้ เนื่องจากพายุที่รุนแรง เช่นนั้น นอกจากนี้แล้ว คมมีดวายุหลายสิบใบต่างตกลงมาพร้อมกัน เหลือทิ้งไว้แต่เพียงรถที่เต็มไปด้วยหลุมหลายพันหลุม

เซียงซัวไฮ่ลอยขึ้นไปในอากาศ เธอมองไปทางซงหลิงเฉินอย่างตึงเครียด ทีมของเธออยู่กับหน่วยพายุ ดังนั้นเธอจึงมีโอกาสเพียงครั้งเดียวในการลอบโจมตีพวกเขา

เซียงซัวไฮได้เตรียมตัวไว้สําหรับการโจมตีนี้มานานมากแล้ว ด้วยเหตุนี้ เธอจึงพยายามอย่างที่ดีที่สุดจะโจมตีอย่างรุนแรง โชคดีที่ซงหลิงเฉินอยู่ในรถติดเกราะ ถ้าเขาอยู่ในรถถัง เธอไม่สามารถที่จะตัดมันทิ้งได้เลยแม้แต่นิดเดียว ไม่แม้แต่เธอจะใช้พละกําลังทั้งหมดของเธอไปก็ตาม

“เขาตายยังนะ” เซียงซัวไฮ่ครุ่นคิด เธอไม่สามารถที่จะฆ่าสมาชิกทุกคนของหน่วยพายุได้ แต่ตราบเท่าที่เธอฆ่าซงหลิงเฉินได้ หน่วยพายุทั้งหน่วยก็จะพังลง

สมาชิกทุกคนของหน่วยพายุต่างตกตะลึงกันทั้งหมด อย่างไรก็ตาม ในเวลานั้นเอง มือโผล่ออกมาจากประตูรถ มือนี้เหมือนกําลังแบกเพดานอยู่ มือนี้เป็นสีน้ําเงินและเพียงเวลาไม่นานที่มัน สัมผัสกับเพดาน โลหะแข็งก็เริ่มที่จะละลายลง เพดานรถก็ถูกยกขึ้นและซงหลิงเฉินก็ปรากฏตัวขึ้น ด้านในผิวหนังของเขากลายเป็นสีน้ําเงินทั้งหมดและเสื้อผ้าของเขาได้ถูกฉีดขาออก ไหล่ของเขาได้บิดเบี้ยวไป ในขณะที่มือและขาของเขายาวมาก เขาดูเหมือนกลายเป็นสัตว์กลายพันธุ์แทนที่จะเป็นมนุษย์

มันมีรอยแผลมากมายบนร่างกายของเขา ทั้งหมดต่างเป็นบาดแผลลึก แม้แต่กระดูกของเขาก็ยังโผล่ออกมา แต่ผิวหนังที่ถูกตัดออกต่านถูกพันด้วยน้ําเหนียว ซึ่งมันกําลังหลอมรวมเข้าหากัน ซงหลิงเฉินจ้องไปที่เซียงซัวไฮ สายตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาสังหารที่เข้มข้น

“เซียงซัวไฮ เยี่ยม! เธอทําได้ดีมาก!”

ก่อนหน้านี้ เซียงซัวไฮต้องการความช่วยเหลือจากเขาอยู่มาก ดังนั้นเขาจึงไม่ได้คาดคิดเลยว่าเธอจะลอบโจมตีเขาเช่นนี้ ซึ่งซงหลิงเฉินก็ไม่ใช่คนโง่เขลา เขาจึงได้รู้ว่าเซียงซัวไฮโจมตีเขาไปเพราะอะไร

“เจียงลู่ฉีจะต้องเป็นชายที่ช่วยเธอและค่ายของเธอไว้ใช้ไหม?” ซงหลิงเฉินถามออกมาอย่างเย็นชา

เซียงซัวไฮตกตะลึงมาก หลังจากที่เห็นว่าซงหลิงเฉินยังมีชีวิตอยู่ เธอพยายามอย่างดีที่สุดแล้วที่จะฆ่าเขาทิ้งไปให้ได้

“ใช่” เธอยิ้มและตอบกลับอย่างไม่หวาดกลัว เมื่อเห็นรถ MCV ของเจียงลู่ฉีแล้ว มันทําให้เซียงซัวไฮรู้สึกมีความสุขอย่างมาก

“เยี่ยม แต่ครั้งนี้ เขาจะกลายเป็นเหตุผลที่ทําให้สมาชิกทั้งหมดของเธอตายนี่ละ!”

“นายต้องการที่จะฆ่าสมาชิกที่ไร้เดียงสาของฉันทั้งหมดเลยงั้นเรอะ?” เซียงซัวไฮถามอย่างโกรธเคือง

“เอาเถอะ ไม่ต้องกังวลไปหรอก ฉันจะไม่ออกไปฆ่าพวกเขาทิ้งหรอก ฉันจะใช้อิทธิพลของเมืองชิงไห่ตัดทรัพยากรทั้งหมดที่ค่ายของเธอต้องการทิ้งซะ มันค่อนข้างง่ายเลยละ” ซงหลิงเฉินพูด

“อย่ามองฉันแบบนั้นสิ นี่ละคือผลลัพธ์ของการโจมตีฉัน เธอน่าจะโทษเจ้าเจียงลู่ฉีนั่นไปนะ…. มันน่าเศร้านะที่ฉันสามารถทําให้เธอมีชีวิตที่สุขสบายกว่านี้ได้เนี่ยสิ” ซงหลิงเฉินพูดต่อ

ทันทีที่เซียงซัวไฮโจมตีเขา เขาก็เริ่มที่จะเกลียดเธอขึ้นมาแล้ว ดังนั้นเขาต้องการที่จะสังหารผู้หญิงคนนี้ทิ้งซะ

“บางที เธออาจจะไม่รู้ความสามารถพิเศษของฉัน แต่ฉันสามารถที่จะทําให้เธอได้ลิ้มลองประสบการณ์การโดนพิษของฉันหลายต่อหลายแบบได้นะ ความเจ็บปวดของมันนี่มากพอดูเลยละ” ซงหลิงเฉินดูเหมือนจะกลายเป็นชายอีกคนหนึ่งไปเลย หรือพูดให้ถูกแล้ว นี่คือตัวตนที่แท้จริงของเขานั่นแหละ

เซียงหัวไฮยิ้มอย่างเย็นชาออกมา เธอขยับนิ้วไปมาเล็กน้อย จนทําให้พายุก่อตัวขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

“ถ้าแกต้องการจะฆ่าฉันทิ้งให้ได้ละก็ แกจะต้องจ่ายบทเรียนราคาแพงเลยละ” เซียงซัวไฮ่พูด

ปืนมากมายต่างเล็งมาทางเธอ แต่สมาชิกทีมของเธอต่างเข้าไปใกล้กับรถถังและรถติดเกราะเหล่านั้นอย่างเงียบงันแล้ว

“อ๊า!” หนึ่งในสมาชิกของเธอจับไปที่ปากกระบอกปืนของศัตรู หลังจากนั้นเขาก็ลากมันลงไปจากรถ ภาพแบบนี้มันเกิดขึ้นไปพร้อมกันๆ

ซงหลิงเฉินจ้องไปที่เซียงซัวไฮและหัวเราะออกมา “พวกเรามีชะตาที่ต้องอยู่ด้วยกัน แต่เธอจะต้องตกกลายเป็นของฉันซะ” ซงหลิงเฉินพูด ในขณะที่พุ่งเข้าใส่เซียงซัวไฮ่อีกครั้งหนึ่ง

เขาเปิดปากกว้างมากกว่าที่มนุษย์ปกติธรรมดาจะทําได้ และปลดปล่อยควันสีน้ําเงินออกมา มันดูน่าขนลุกมาก มันทําให้ทุกคนต่างเสียวสันหลังวาบ หมอกสีน้ําเงินต่างปกคลุมไปที่เซียงซัวไฮ้ที่กําลังเอามือกุมปากและจมูกของเธอไว้อยู่

“พี่เซียง!” สมาชิกของเธอคนหนึ่งตะโกนออกมา เมื่อพวกเธอห็นอากาศรอบเธอกลายเป็นสีน้ําเงิน

แน่นอนว่าเจียงลู่ฉีและสมาชิกอีกคนหนึ่งของทีมฉีหยิ่งต่างสังเกตเห็นหมอกสีน้ําเงินที่แปลกประหลาดนั้น