My MCV and Doomsday - ตอนที่ 526

Chapter 526: การดูดซึมที่บ้าคลั่ง

“นี่ผู้คนจากภูมิภาคฮัวเซียทั้งหมดต่างรู้เกี่ยวกับเจ้าหลุมดํานี้แล้วงั้นเหรอ? งั้นพวกเขารู้อะไรละ? พวกเขารับรู้ถึงตัวตนของเจ้าแสงดําแล้วหรือยัง?” เจียงลู่ฉีคิดออกมา

หวันยี่หลิงสังเกตเห็นถึงการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของเจียงลู่ฉี เธอจึงยิ้มออกมา “กัปตันเจียงคะ คุณยังไม่ได้ให้คําตอบกับฉันเลยนะคะ ฉันคิดว่า คุณควรที่จะคิดเกี่ยวกับมันให้ดีๆนะคะ มันมีเวลาถึงเที่ยงของวันรุ่งขึ้น ก่อนที่ฉันจะไป”

จี่เซียงหมิงที่อยู่ห่างออกไปไกลหลายเมตร เริ่มที่จะชื่นชมเจียงลู่ฉี จากก้นบึงหัวใจ เขาจะไม่ทราบซึ้งได้ยังไงกันละ? ในเมื่อเลขาของฮานหยวนได้เชิญเจียงลู่ฉีตรงๆเช่นนี้ ซึ่งหมายความว่า ความแข็งแกร่งของทีมฉี่หยิงได้รับการยอมรับแล้ว

“พวกเขาเป็นเพียงแค่ทีมผู้รอดชีวิตธรรมดาทั่วไป แต่พวกเขากลับเทียบเท่ากับหน่วยสงครามของพวกเราแล้ว!” จี่เซียงหมิงกระซิบออกมา ซึ่งมันเป็นการประเมินผลที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่ทีมผู้รอดชีวิตได้รับ

ในสายตาของจี่เซียงหมิง ทีมฉี่หยิงและหน่วยสงครามต่างเป็นทีมชั้นยอดที่โดดเด่นกันทั้งนั้น แต่สําหรับเขาแล้ว ทีมที่ทรงพลังมากที่สุด ยังคงเป็นทหารอยู่ดี ซึ่งนั่นก็คือกองทัพนั่นเอง พื้นที่ปลอดภัยเจียงหมิงต่างมีกองกําลังทหารมากกว่า หนึ่งหมื่นคน ที่ต่างติดตั้งอาวุธครบครัน ทั้งอาวุธสมัยใหม่ที่ทรงพลัง ซึ่งทีมผู้รอดชีวิตธรรมดาทั่วไป ไม่สามารถที่จะเทียบกับทางกองทัพได้เลยแม้แต่น้อย

เจียงลู่ฉีพยักหน้า “พวกเราจะพิจารณาครับ”

เขาต้องการที่จะดูดซึมเจ้าแสงดําให้มากที่สุดเท่าที่เขาจะทําได้ และการร่วมมือกันกับกองทัพเป็นวิธีการที่น่าสนใจและเป็นเรื่องที่น่าเป็นไปได้

“ยอดเยี่ยมค่ะ กัปตันเจียง” หวันยี่หลิงยิ้มออกมา หลังจากที่ได้ยินคําพูดของเจียงลู่ฉี

“ผมยังมีเรื่องที่ต้องจัดการอยู่ แต่ส่วนที่ยากที่สุดได้รับการแก้ไขไปแล้ว ดังนั้นคุณน่าจะจัดการกับผลลัพธ์ที่ตามมาได้แล้ว ซึ่งมันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับผมอีกแล้ว” เจียงลู่ฉีพูด

ลู่เทียนหยู่รู้สึกอับอาย เมื่อสิ่งที่เจียงลู่ฉีพูดเป็นเรื่องจริง ถ้ามันไม่ใช่เพราะทีมของเจียงลู่ฉีแล้วหน่วยสงครามก็จะได้รับการสูญเสียอย่างใหญ่หลวง ทีม “วีรบุรุษ” ของลู่เทียนหยู่ได้รับผลประโยชน์อย่างมาก จากการช่วยเหลือของทีมผู้รอดชีวิต ในครั้งนี้! ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกอับอายใจมากแค่ใด ลู่เทียนหยู่ก็ยังคงพยายามที่จะปลอบใจตัวเอง เมื่อคิดว่าทีมของเจียงลู่ฉียังอ่อนแอกว่ากองทัพที่แท้จริงอยู่ดี ในโลกที่ล่มสลายเช่นนี้ มีเพียงแค่กองทัพเท่านั้นที่ยังคงทรงพลังมากที่สุด…

หลังจากนั้น รถมินิบัสได้ขับออกไป และขับไปยังทางที่ค่อนข้างห่างไกล เจียงลู่ฉีต้องการที่จะให้ทีมของเขาและได้รับการพักผ่อน ในขณะที่รถมินิบัสกําลังอยู่ในกระบวนการอัพเกรด หลังจากที่สังหารสัตว์ปากลายพันธุ์ไปสองตัว ที่ถูกควบคุมโดยเจ้าหลุมดํา และได้รับการดูดซึมแสงดํา กระบวนการเข้าถึงแผงควบคุมหลังของเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวนั้นถึง 20% แล้ว

“เมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาว สแกนหาต้นกําเนิดของแสงดํา พวกเราจะดูดซึมมันให้มากที่สุดเท่าที่พวกเราจะทําได้!? เจียงลู่ฉีสั่งการออกมาในความคิด หลังจากนั้น เมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวเริ่มต้นการสแกนไปยังพื้นที่ ซึ่งมีแสงดําไหลเวียนอยู่

“ พบแล้ว!” เจียงลู่ฉีพูดออกมาอย่างตื่นเต้น

นอกจากตัวที่หลบซ่อนอยู่ในโรงงานถ่านหิน และโรงงานซ่อมบํารุง มันยังมีอีกตัวหนึ่งที่หลบซ่อนอยู่ในบริเวณที่พักอาศัย

ในขณะที่กองกําลังต่างๆกําลังโจมตีไปทั่วทุกแห่ง เจียงลู่ฉีขับรถมินิบัสของเขาไปรอบๆ และเข้าร่วมกับการต่อสู้ที่เดือด การต่อสู้ของทีมฉี่หยิงทั้งรุนแรงและโหดเหี้ยม พวกเขาจะสังหารสัตว์ป่ากลายพันธุ์ทุกตัว โดยใช้การพุ่งชนของรถมินิบัส และสายฟ้าทําลายล้างเข้าใส่

ทุกคนที่เห็นการต่อสู้ของเขา ไม่ว่าจะเป็นประชาชนธรรมดาทั่วไป หรือทหาร พวกเขาต่างตกตะลึงกันทั้งหมด ในเวลาเดียวกัน พวกเขาต่างรู้สึกขอบคุณกับพวกเขา หลังจากทุกการต่อสู้ที่พวกเขาจากไป และคอยช่วยเหลือสนามรบแห่งอื่นแล้ว ในความคิดของพวกเขาแล้ว ทีมฉี่หยิงต่างใจ บุญและมีความเมตตามาก เมื่อพวกเขาต่างคอยช่วยเหลือในยามที่ผู้คนต่างรู้สึกสิ้นหวัง

แต่ว่ามันต่างไปจากที่พวกเขาคิด เจียงลู่ฉีไม่เพียงแต่ช่วยเหลือพวกเขา แต่สิ่งที่สําคัญที่สุดคือเขากําลังพุ่งไปยังสถานที่มีสัตว์กลายพันธุ์ ซึ่งมีแสงดําอยู่ในสายเลือดของพวกมันอยู่ในความคิดของเขาแล้ว สิ่งที่เขาฆ่าทิ้งไป มันไม่ใช่สัตว์กลายพันธุ์ แต่เป็นแสงดําที่กําลังเพิ่มมากขึ้นต่างหาก

‘21%…’

‘22%…’

‘23%…’

เจียงลู่ฉีรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ กับการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องของหลอดกระบวนการ “ดูดซึม! ดูดซึมให้มากกว่านี้อีก!”

“เฟยเฟย ดูนั่นสิ! นั่นรถมินิบัสของกัปตันเจียงใช่ไหม?” ในตึก หญิงสาวที่สวยงามพร้อมกับรูปร่างที่โดดเด่นตะโกนออกมา ด้านหลังของเธอ คือผู้หญิงที่มีหน้าตาสวยงามและท่าทางที่ดูเย็นชา กําลังเช็ดปืนอย่างระมัดระวัง

“จริงเหรอ? ไหนละ?” เว่ยเฟยเฟยถามออกมาอย่างประหลาดใจ เธอรู้ดีว่าเจียงลู่ฉีนั้นอยู่ในพื้นที่ปลอดภัย แต่เธอไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ไหน หลังจากที่มาถึงพื้นที่ปลอดภัย เว่ยเฟยเฟยไม่ได้มีโอกาสที่จะพบกับเจียงลู่ฉีและทีมของเขาเลย ดังนั้นเธอรู้สึกค่อนข้างมีความสุข เมื่อพีชพบกับพวกเขา

ในเวลาเดียวกัน ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาพูดออกมา “เจียงลู่ฉี? เขาเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติที่ทรงพลัง ที่เธอพูดถึงอยู่ตลอดใช่ไหม? เธอยังพูดอีกว่าเพื่อนร่วมทีมของเขายังทรงพลังอย่างมากอีกด้วย!”

“ใช่!” พีชพยักหน้า “นายไม่สามารถที่จะจินตนาการได้เลย ว่ากัปตันเจียงเท่ห์มากขนาดไหนหรอก ความจริงที่เขากล้าที่จะออกไปยังสถานการณ์ที่ซับซ้อนแบบนั้นแล้ว มันก็พิสูจน์ในตัวมันเองแล้ว ฉันเดาได้เลยว่าทางกองทัพคงตระหนักถึงคุณค่าของทีมนี้”

ชายหนุ่มขมวดคิ้ว “พีช เธอนี่จินตนาการเก่งนะ กองทัพมีคนจํานวนมากอยู่แล้ว พวกระดับสูงจะยอมอนุญาตให้ทีมผู้รอดชีวิตรับหน้าที่กําจัดปัญหางั้นเหรอ?”

“แต่ กัปตันเจียงและเพื่อนร่วมทีมของเขาทรงพลังมากจริงๆนะ” พีชพูดออกมาอย่างใสซื่อเจียงลู่ฉีเป็นดั่งกับไอดอลของเธอ

เว่ยเฟยเฟยพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ฉันคิดเหมือนกัน”

ชายหนุ่มรู้สึกไม่ค่อยมีความสุขกับการประเมินของสาวทั้งสองคน เขาต้องการที่จะเห็นว่ากัปตันเจียงทรงพลังมากแค่ไหน โชคร้ายที่ชายหนุ่มเข้ามาใกล้กับหน้าต่าง เขาก็มองไม่เห็นอะไรเลย

“พีช มันเหมือนว่าเธอนั้นคิดผิดแล้วละ ฉันไม่เห็นใครบนถนนเลย” ชายหนุ่มพูดออกมา

พีชมึนงง “มันเป็นไปได้ยังไงกัน!?”

เวลาพึ่งจะผ่านไปไม่กี่วินาทีเท่านั้น และนกกลายพันธุ์มากมายต่างบินไปมาอยู่รอบๆ ดังนั้นพวกเขาจะขับออกไปอย่างรวดเร็วมากเท่านั้นได้ยังไงกัน?

เมื่อพีชมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้งหนึ่ง ถนนด้านล่างนั้นว่างเปล่าจริงๆ เว่ยเฟยเฟยเดินไปทางหน้าต่างและรู้สึกผิดหวัง

“มันน่าเศร้าจริง ที่ความเร็วของกัปตันเจียงมันเร็วมากเกินไป” พีชพูดออกมาอย่างผิดหวัง

“เธอน่าจะเห็นผิดแล้วละ ถ้าไม่ผิดแล้ว พวกเขาน่าจะกําลังวิ่งหนีเอาชีวิตรอดอยู่ ด้านนอกมันอันตรายมาก โดยเฉพาะทีมผู้รอดชีวิตแล้ว มันไม่มีทางที่พวกเขาจะสามารถช่วยคนอื่นได้หรอก แต่ไม่ต้องกลัวไปนะ กองทัพได้ส่งหน่วยสงครามออกมาแล้ว” ชายหนุ่มพูดออกมา ในขณะที่ส่ายหัวไปด้วย

“พวกเราโชคดีจริงๆ ที่นายพลจางทั้งเป็นคนที่ทั้งทรงพลังและใจกว้าง ตราบเท่าที่พวกเราเข้าร่วมกับเขาแล้ว พวกเราก็จะมีโอกาสที่จะได้ช่วยเหลือคนอื่นและมีชื่อเสียงมากขึ้น” ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างมั่นใจ

สุดท้ายแล้ว มีเพียงผู้มีพลังเหนือธรรมชาติไม่กี่คน ที่สามารถเข้าร่วมกับกองกําลังของนายพลฮานได้ หลังจากผ่านการทดสอบมามากมายหลายต่อหลายอย่าง ชายหนุ่ม พีชและ เว่ยเฟยเฟยต่างผ่านการทดสอบ ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถที่จะอาศัยอยู่ในหอพักได้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่หอพัก มันยังได้รับการตกแต่งเป็นอย่างดี โดยมีทั้งเฟอร์นิเจอร์มากมายและใกล้กับพื้นที่หลักของพื้นที่ปลอดภัย เทียบกับห้องที่พวกเขาอาศัยอยู่ก่อนหน้านี้ มันเป็นช่องว่างระหว่างสลัมและหอพักของคนระดับสูง ถ้าพวกเขาต่างโดดเด่น พวกเขาก็จะกลายเป็นเจ้าหน้าที่

อย่างไรก็ตาม ทั้งสองสาวต่างไม่ได้มีมุมมองแบบเดียวกันกับชายหนุ่ม พวกเธอต่างมองออกไปด้านนอกอย่างตั้งใจ เพื่อหวังที่จะเห็นรถมินิบัสอีกครั้งหนึ่ง

สายตาของชายหนุ่มก็ดูดุร้ายมากขึ้น ถ้าเขาไม่ได้ให้คุณค่ากับความแข็งแกร่งของเว่ยเฟยเฟยและพีชไว้แล้วละก็ เขาคงจะไม่ร่วมมือกับพวกเธอแล้ว นอกจากนี้ พวกเธอทั้งสองต่างสง่างามมาก และเขาได้พิจารณาไว้ว่าพวกแธอเป็นดั่งเนื้อที่พาดไว้บนเขียงแล้ว ไม่นานหลังจากนี้ เขาก็จะครอบครองพวกเธอ ด้วยเหตุนี้นี่เอง เมื่อเขาเห็นสองสาวงามทั้งสองต้องการที่จะพบกับเจียงลู่ฉีอีกครั้งหนึ่ง เขารู้สึกหงุดหงิดมาก

“เมื่อ ฉัน ถังดั่งหยุนกลายเป็นตัวตนที่ทรงอํานาจในกองทัพ เธอจะไม่สามารถเมินเฉยฉันได้อีกแล้ว!” เมื่อถังดังหยุนคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ใบหน้าของเขาก็แสดงออกถึงความไม่พอใจ