Myth Online ฮีลเลอร์สายบู๊ [网游之奶个锤子] - บทที่ 101 พบเจ้าเด็กน้อยอีกครั้ง

 เจ้าหนูนั่นอยู่เมืองนี้หรือเปล่าเนี่ย? 

 คงจะทำเป็นไม่ได้ยินสินะ ไอ้กร๊วกนั่น! 

 ขอลองหน่อยได้ไหม? อาจจะเป็นเพราะว่าชื่อของพี่ถูกปกปิด หมอนั่นอาจจะไม่ไว้ใจก็ได้… 

2 นิโคลัสช่วยตอบเซียวเฟิง เขาก็รู้สึกว่ามันมีเหตุผลอยู่เหมือนกัน แต่ทันใดนั้นก็มีสายเรียกเข้าจากระบบ

 เดี๋ยวก่อน…  เซียวเฟิงรีบเบรกคนทั้ง 2 ก่อนแล้วดูว่าใครเรียกเขา ปลายสายคือซืออี๋ที่เป็นเพื่อนของเขา

 นายใช่คนที่สั่งให้ป่าวประกาศในเมืองเทียนหลงหรือเปล่า? หรือคนอื่นแอบอ้าง?  ปลายสายถามด้วยความสับสน

 นั่นฉันเอง ประกาศมันดังไปถึงเมืองเฉิงฉุยเลยรึไง?  พอได้ยินอย่างงั้นเซียวเฟิงยิ่งสับสนยิ่งกว่าเธออีก

 ฉันมาทำธุระที่เทียนหลง แล้วตอนนี้เฉิงฉุยมีผู้เล่นอยู่แน่นไปหมดพื้นที่พิเศษก็เลยพลอยเต็มไปด้วยเลย ไม่อยากจะไปแย่งโอกาสพวกที่เลเวลน้อย ๆ น่ะ  ซืออี๋พูดอย่างเกียจคร้าน  ดูท่าว่านายกำลังตามหาซางกวน อาโอเชินอยู่สินะ? 

 รู้จักเขาเหรอ?  เซียวเฟิงถาม

 ถ้าไม่ไปชื่อซ้ำกับใครน่ะนะ นั่นน่ะญาติฉันเองตอนนี้น่าจะอยู่นอกเมืองคงจะไม่ได้ยินนายหรอก แล้วที่ฉันมาอยู่ที่นี่ก็จะมาช่วยเขานี่แหละ  เสียงของซืออี๋ยังคงเนือย ๆ อยู่เหมือนเดิม

 เยี่ยม! พาฉันไปหาเขาได้ไหม…  เซียวเฟิงรู้สึกยินดีมาก

 ก่อนหน้านั้นฉันขอถามอะไรซักอย่างจากนายก่อน แล้วเขาก็ไม่ได้จะมาคุยกับใครง่าย ๆ ด้วย  ซืออี๋ดูท่าเหมือนต้องการอะไรบางอย่างจากเขา

 ได้  เซียวเฟิงพยักหน้า

 งั้นรออยู่ในเมือง ขอเวลา 2 นาที 

ซืออี๋นั้นตรงต่อเวลามาก เธอจะมาเจอเขาภายใน 2 นาทีตามที่บอกไว้

นิโคลัสทั้ง 2 คนต่างตะลึงไปกับความงดงามของคนที่ปรากฎตัวต่อหน้าเขา เจ๋าซือนั้นก็ออกอาการหน้าม่อในทันที

 อืม ขาอวบไม่เลว…อืม…งดงามเหลือเกิน… 

ขนาดเตียจูยังเขินจนหน้าแดงต้องหลบหน้าหลบตาในตอนที่ซืออี๋มองมาทางเขา

 เพื่อนของนายกับนายนี่เข้ากันได้ดีเหลือเกินนะ  ซืออี๋กลอกตาไปทางเซียวเฟิงแล้วเดินเข้าไปหาเขาอย่างจงใจ

เซียวเฟิงรู้สึกกระดากจนต้องมองไปทางเด็กเนิร์ดทั้ง 2 แต่พวกเขากลับมองกลับมาด้วยความนับถือ ทำให้เขาแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีเลย

 พวกนายกลับไปก่อนก็ได้นะ ที่เหลือเดี๋ยวจัดการเอง  เซียวเฟิงพูดกับทั้ง 2

 ไม่ พวกเราสัญญากันไว้แล้วว่าจะร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน ได้โปรดพาพวกเราไปด้วยเถอะ  เจ๋าซือพูดออกมาอย่างหน้าไม่อาย

เซียวเฟิงแทบคลั่ง เขาจำไม่ยักกะได้ว่าพูดอะไรแบบนั้นเอาไว้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเหตุผลของไอ้พวกนี้คือซืออี๋แน่ๆ!

 ลูกพี่เซียวกำลังตามหาคนอยู่ใช่ไหมล่ะ? ก็น่าจะยากพอตัวนะแล้วพวกเราก็ว่างอยู่ด้วย ให้พวกเราช่วยเถอะ  เตียจูเสริมขึ้นมา ซึ่งเซียวเฟิงนั้นไม่เชื่อเหตุผลยาวยืดของอีกฝ่ายเลยแม้แต่นิดเดียว

 ตามใจพวกนายเถอะ 

เซียวเฟิงนั้นชักเริ่มจะรำคาญแล้ว แต่ถ้าไอ้ 2 คนนั้นมันจะหน้าด้านได้ขนาดนี้เขาก็ไม่รู้จะห้ามยังไงเหมือนกัน…

 ตามฉันมาเลย 

ซืออี๋ยิ้มมุมปาก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอเรียกสัตว์พาหนะของเธอออกมาแล้วมุ่งหน้าออกจากเมืองในทันที

พวกเซียวเฟิงรีบตามติดไปในทันที แต่เขาก็รับรู้ถึงความผิดปกติบางอย่าง…

สัตว์ขี่ของซืออี๋นั้นเปลี่ยนไป!

เดิมเธอขี่ม้าขาว ส่วนเขานั้นจะขี่ม้าดำ ซึ่งซืออี๋ก็วิ่งได้เร็วกว่า เขาเลยไปหาม้าแดงมาเพื่อที่จะเอาชนะซืออี๋โดยเฉพาะ

แต่ที่เธอใช้ตอนนี้คือม้าเฟอร์กาน่าซึ่งเป็นสิ่งที่แพงที่สุดในตลาดตอนนี้

เซียวเฟิงรู้สึกไม่ชอบใจเข้าไปใหญ่ เขาคิดว่าซืออี๋จงใจกวนประสาทเขา พวกเขากำลังไปทางที่เป็นเขตพิเศษของเมืองร้าง และเธอต้องเห็นม้าสีแดงของเขาแน่ ๆ ก่อนหน้านี้มันยังเป็นม้าขาวธรรมดา ๆ อยู่เลย!

ไม่มีใครเชื่อว่าเป็นความบังเอิญ ราคาของม้าเฟอร์กาน่าตอนนี้นั้นน่ากลัวซะจนเซียวเฟิงยังไม่ซื้อ…

ส่วนนิโคลัสทั้ง 2 คนนั้นยิ่งแล้วใหญ่ด้วยความที่จนสุด ๆ พวกเขาเลยขี่แต่ม้าสีดำเท่านั้น ตลอดทางพวกเขาไม่สามารถที่จะตามพวกเซียวเฟิงได้ทันเลย

ซืออี๋ไม่ได้ขี่เร็วมากนักเพื่อที่จะรอพวกเขา แล้วเธอก็ไม่ได้หยอกล้อเซียวเฟิงเหมือนเมื่อก่อน นั่นจึงทำให้เซียวเฟิงรู้สึกเสียดายนิดหน่อย…

ซางกวน อาโอเชินอยู่ในเมืองร้างที่อยู่ไกลออกไปจากเมืองเทียนหลง พวกมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์นั้นล้วนแต่กลายเป็นซอมบี้ไปหมดแล้ว แม้แต่เซียวเฟิงยังใช้เวลาจัดการพวกมันอยู่เกือบ 20 นาที.

 เขาอยู่ที่ไหน? 

เซียวเฟิงมองไปรอบ ๆ เขามองเห็นแต่ซอมบี้เดินไปเดินมา เขาเลยต้องหันไปถามซืออี๋

ชาวบ้านคืนชีพ

เลเวล: 18

ระดับ: ทั่วไป

ธาตุ: มืด

พลังชีวิต: 340/340

พลังโจมตี: 52-59

พลังป้องกัน: 37-42

พลังโจมตีเวทย์: 34-39

สกิล: [กัด คำราม]

คำอธิบาย: เป็นธรรมดาของเมืองที่ล่มสลาย ที่จะมีคนตายฟื้นคืนชีพ ถึงจะเป็นอย่างงั้นสัญชาตญาณในการปกป้องเมืองของพวกเขานั้นยังคนอยู่

 มันควรจะเป็นที่นี่สิ รอก่อนนะ…  ซืออี๋รีบติดต่อหาทันที ซึ่งได้รับคำตอบมาเร็วมาก

 เขาอยู่ที่โบสถ์กลางเมือง รีบไปกันเถอะ 

มอนสเตอร์เลเวล 18 นั้นไม่ใช่ปัญหาเลย เซียวเฟิงเพียงแค่เพิ่มบัฟเสริมอาวุธให้พวกนิโคลัสแล้วก็ยืนดูอยู่ห่าง ๆ ด้วยพลังโจมตีที่เพิ่มมากว่า 100 พวกเขาสามารถจัดการซอมบี้ได้ในดาบเดียว

ซืออี๋มองพวกเขาอย่างช่วยไม่ได้ และก็ประหลาดใจในความเป็นทีมของพวกเขา

มันทำให้เห็นว่าพวกเพื่อน ๆ ของเซียวเฟิงนั้นไม่ธรรมดาเลย ถ้าพวกเขาไม่มีบัฟพลังโจมตีคงไม่ถึง 100 ได้ แต่ด้วยการสนับสนุนของเซียวเฟิงนั้นทำให้พวกเขาไม่เจอปัญหาใด ๆ เลยในการต่อสู้

แม้แต่พี่น้องนิโคลัสก็ยังไม่เชื่อสายตาของตัวเองเลยว่าพวกเขาจะทำได้ขนาดนี้

 เขาอยู่ตรงนี้แหละ… 

ถึงแม้พวกซอมบี้จะเยอะแค่ไหนก็ไม่สามารถขวางพวกเขาได้ แล้วพวกเขาก็มาอยู่ใจกลางเมืองจนได้ ที่ประตูทางเข้าของโบสถ์ แล้วพวกเขาก็พบกับซางกวน อาโอเชินที่กำลังจัดการมอนสเตอร์

 อะไรน่ะ? 

เซียวเฟิงถึงกับต้องเลิกคิ้ว

อาชีพของเขาคือนักดาบที่สู้ระยะประชิด แต่กลับมีค่าพลังที่ใกล้เคียงกับมือสังหารมากกว่า เขาใช้ดาบสองมือในการต่อสู้

อาวุธในมือของเขาตอนนี้ไม่ดีเท่าไหร่นัก มันเป็นดาบยาวระดับหายากธรรมดา แต่มันกลับเข้ากับมือของเขาเป็นอย่างมาก

 สกิลดาบอย่างงั้นเหรอ?  เซียวเฟิงตั้งใจดูการต่อสู้ของเด็กคนนั้นเป็นครั้งแรก

 นี่! เสี่ยวเชิน 

ซืออี๋ตะโกนเรียกซางกวน อาโอเชินอีกฝ่ายฟาดฟันซอมบี้ตรงหน้าจนตายแล้วหันมองมาทางพวกเซียวเฟิง

 ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่เนี่ย  ดูท่าว่าเขาจะจำพวกเซียวเฟิงได้ แต่หน้าเจ้าตัวดูบ่จอยพิกล  นี่ซืออี๋ มาทำอะไรน่ะ? 

 ก็เป็นเพื่อนกันน่ะสิ มีเรื่องอยากให้ช่วยหน่อย  ขนาดเป็นญาติอย่างซืออี๋ยังคุยด้วยลำบากเลย

 ไม่ทำอ่ะ อย่ามายุ่งกับฉัน!  ซางกวน อาโอเชินพูดโดยไม่คิดจะสนทนาต่อเลยแม้แต่น้อย

 เฮ้ย อยากโดนดีหรือไงห๊ะ ไอ้เด็กเวรนี่? นี่แพ้พนันให้พวกเรานะลืมไปแล้วเหรอ? ช่วยทำตามสัญญาที่จะกินขี้กิโลนึงด้วยนะ?  เจ๋าซือพูดอย่างคุกคามในทันที

 ใครมันจะไปทำวะ? น่าขยะแขยงจะตาย  ซางกวน อาโอเชินโต้กลับด้วยความโกรธ

• ·· 

เซียวเฟิงแล้วพวกต่างมองไปทางซางกวน อาโอเชินที่กำลังจะเดินจากไปอย่างเงียบๆ

 ไอ้หมอนี่มันไม่โง่นี่หว่า? ใครบอกว่ามันเลวทรามขนาดนั้นวะ?  เจ๋าซือกระซิบมาหา

 ทำไม่ได้เว้ยยยย!  ซางกวน อาโอเชินทันทีที่เขารู้ตัวว่าเขาใช้คำพูดผิดไปหน่อย เขาจึงหันกลับมาตะโกนสวนด้วยความโกรธ

ซืออี๋มองอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกสงสาร แล้วก็พูดต่อไปว่า

 ฉันยอมรับว่าฉันแพ้พนันโอเคมั้ย? แต่ฉันทำให้ไม่ได้ งั้นจะให้ทำอะไรตอบแทนล่ะ?  ซางกวน อาโอเชินหน้าบูดราวกับลูกโป่งที่โดนปล่อยลม

 ยังจำได้ไหมว่านายส่งเรื่องไปที่วิหารแห่งแสงในเมืองเทียนหลงเมื่อวานนี้?  เซียวเฟิงถาม

 เมื่อวาน? อ๋อ…ก็มีพาลาดินคนหนึ่งให้ฉันส่งข้อความมาให้ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้นเพราะมันไม่ได้รางวัลอะไร  ซางกวน อาโอเชินคิดอยู่พักนึงแล้วก็พูดออกมา

 แล้วจำได้ไหมว่าไปเจอเขาที่ไหน? 

เซียวเฟิงพูดอะไรไม่ออก เขานึกว่าที่เขาไม่ได้รับรางวัลเพราะว่าเขาส่งภารกิจผิดวิธีซะอีก

 อ่า…ถ้าจำไม่ผิดก็แถว ๆ นี้แหละ แต่จำที่แบบแน่ ๆ ไม่ได้  ซางกวน อาโอเชินดูแผนที่แล้วก็พูดออกมาอย่างจนใจ…

 งั้นก็ไปช่วยตามหาหน่อย  เซียวเฟิงรับคำ

 ตอนนี่ยังไม่ได้ ฉันทำภารกิจอยู่ใกล้จะเสร็จแล้วด้วย เดี๋ยวจะตามไปทีหลัง  ซางกวน อาโอเชินพูดแล้วชี้ไปทางโบสถ์

 ห่าเอ๊ย!!  เจ๋าซือกับเซียวเฟิงนั้นถึงกับหมดหนทาง…

 ก็ได้ เดี๋ยวพวกเราจะช่วยภารกิจของนาย แล้วต้องรีบมาช่วยพวกเราด้วย 

 ได้ งั้นรวมปาร์ตี้กันเลย  ซางกวน อาโอเชินมองว่าทำแบบนั้นก็ดีเหมือนกันเลยส่งคำขอร่วมปาร์ตี้ทันที

พวกเขารวมกันจนกลายเป็นทีม 5 คน แล้วก็ติดตามซางกวน อาโอเชินไปยังโบสถ์ร้าง

 นี่ภารกิจอะไรวะเนี่ย? นี่ยากเกินไปหน่อยไหม! 

เนื่องจากการรวมปาร์ตี้เพื่อช่วยภารกิจของซางกวน อาโอเชินมันจะไม่ใช่ภารกิจสำหรับคน ๆ เดียวอีกต่อไป ทำให้ความยากของมันนั้นเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมมาก ไม่แปลกใจเลยว่าคน ๆ นั้นถึงขอให้ซางกวน อาโอเชินมาช่วยแบบนี้