Myth Online ฮีลเลอร์สายบู๊ [网游之奶个锤子] - บทที่ 459 ระเบิด

บทที่ 459 ระเบิด

บทที่ 459 ระเบิด

จักรวรรดิออร์ค เขตสัตว์ป่า

“หืม? ฉันไม่คาดคิดเลยว่าเจ้าทาสโง่นั่นจะซื่อสัตย์ต่อองค์หญิงหลิงขนาดนี้ แบบนี้ฉันควรจะให้รางวัลสักนิดสักหน่อยดีไหมนะ? อ๋า รางวัลนิดหน่อยนั่นจะต้องทำให้ทาสลามกเลือดกำเดาแตกแน่ ๆ!”

ภายในเขตมอนสเตอร์ป่าเลเวล 40 เซียวหลิงกำลังนั่งอุ้ยอ้ายอยู่บนหลังของกวางห้าสี สายตาของเธอกวาดมองไปตามกระทู้ต่าง ๆ ภายในฟอรั่ม และสะดุดตากับกระทู้ที่กำลังมาแรงในตอนนี้ เด็กสาวพึมพำอยู่ตัวคนเดียวด้วยน้ำเสียงพึงพอใจ ถึงแม้ว่าใบหน้าของเธอจะถูกผ้าบางปกปิดไว้ครึ่งหน้า แต่กระนั้นความสุขที่เปี่ยมล้นก็ยังสามารถสังเกตเห็นได้ผ่านแววตาสีฟ้าที่กลอกไปมาอยู่ดี

“เซียวหลิง เธอพอจะช่วยใช้สกิลสักครั้งสองครั้งเพื่อช่วยฉันดึงมอนสเตอร์ไปหน่อยได้หรือเปล่า?”

ซือเยี่ยจิ๋งที่อยู่ด้านหน้าไม่ไกลนักเริ่มบ่นอิดออด แม้ว่าเธอจะเป็นคนที่เลือกสถานที่เก็บเลเวลแห่งนี้ให้กับอีกฝ่ายเองก็ตาม

มันจะดีเสียกว่า หากองค์หญิงตัวน้อยไม่จำเป็นต้องมาต่อสู้กับมอนสเตอร์ด้วยตนเองเพียงแค่ต้องขยันวิ่งเก็บของกันหน่อย สิ่งที่เธอต้องทำคือเก็บของที่ตกลงมาจากมอนสเตอร์ ไม่ให้หลุดรอดไปแม้แต่เหรียญทองแดงแม้แต่เหรียญเดียว นอกจากนั้นก็แค่ระวังทุกย่างก้าวที่เดินไปซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่ให้ไปพลาดท่าโดนกับดักอะไรเข้า

ซึ่งเซียวหลิงก็เลือกปฏิบัติตรงกันข้าม เธอไม่ทำอะไรทั้งนั้นเหมือนซอสถั่วเหลืองที่ต้องใช้เวลาหมัก เธออยู่เฉย ๆ และรับค่าประสบการณ์เหมือนแต้มบุญ ไม่แม้แต่จะช่วยร่ายสกิลเพื่อช่วยล่อมอนสเตอร์ออกไป ผิดกับแต่ก่อนที่จะช่วยใช้สกิลรวบรวมมอนสเตอร์ให้มารวมเป็นกลุ่มก้อนเพื่อให้ซือเยี่ยจิ๋งสามารถกำจัดได้ง่าย ๆ เซียวหลิงวันนี้เอาแต่ดูไลฟ์สดทั้งวันเลย

สิ่งนี้ทำให้นักฆ่าสาวรู้สึกหนักใจไม่น้อย มอนสเตอร์ป่าเหล่านี้มันกระจัดกระจายกันเกินไป ในฐานะนักฆ่า เธอทำได้เพียงไล่ฆ่ามันทีละตัวเท่านั้น และมันทำให้เธอต้องวิ่งไปทั่วจนร่างกายเริ่มจะเหนื่อยล้าขึ้นมา

“ไม่มีประโยชน์หรอกน่า ฉันน่ะจัดการมอนสเตอร์พวกนี้ไม่ได้หรอก แล้วก็ถ้ามันจำเป็นต้องให้องค์หญิงหลิงลงมือเอง ฉันจะมีองครักษ์ไปทำไมน่ะ?”

ได้ยินคำตอบเช่นนั้น ซือเยี่ยจิ๋งก็รู้สึกขี้เกียจที่จะต่อล้อต่อเถียงกับเซียวหลิงขึ้นมาทันที บางทีอาจจะเป็นเพราะเธอเหนื่อยกับการวิ่งไปวิ่งมาด้วย หรือบางทีก็อาจจะเป็นเพราะว่าเธอเองก็รู้ว่าเซียวเฟิงไปก่อเรื่องวุ่นวายอะไรไว้ มันเลยทำให้หญิงสาวนักฆ่าอยากดูไลฟ์สดตอนนี้ด้วยเช่นกัน หากไม่ติดว่าต้องพาเด็กสาวทั้งสองมาเก็บเลเวลแล้วล่ะก็ ซือเยี่ยจิ๋งไม่มาอยู่ที่นี่หรอก เพราะเซียวหลิงขอเอาไว้ว่าไม่อยากให้มีคนมรบกวน เธอถึงต้องพาสาว ๆ มาไกลถึงจักรวรรดิออร์คนี้

แต่เดิมแล้วเซียวหลิงถูกกักบริเวณไว้ไม่ให้ไปไหนมาไหนด้วยตนเองหลังจากเกิดอุบัติเหตุครั้งล่าสุดนั้น แต่เพราะครั้งนี้มีซือเยี่ยจิ๋งอยู่ด้วย เธอจึงสามารถออกนอกเขตที่อยู่เป็นประจำได้

ซือเยี่ยจิ๋งไม่ได้โกรธเคืองเซียวหลิงที่ทำตัวอุ้ยอ้ายอยู่บนสัตว์ขี่แต่อย่างใด แต่ลึก ๆ ในใจเธอก็อดที่จะรู้สึกเหนื่อยไม่ได้ เธอไม่สามารถรับมือเซียวหลิงได้เลย แม้ว่าเธอกับเฉียนโตวโตวจะถือเป็นคนที่เซียวหลิงเชื่อฟัง แต่แท้จริงแล้วเซียวหลิงก็แค่ไม่รู้สึกว่าเป็นภัยคุกคามต่างหาก โดยเฉพาะเฉียนโตวโตว ที่ซึ่งคอยให้ท้ายเซียวหลิงอยู่ทุกวี่ทุกวัน ยกตัวอย่างเช่นกวางห้าสีของเด็กสาวที่เป็นถึงสัตว์ขี่ระดับทอง ที่เฉียนโตวโตวมอบให้ ราคาในตลาดของมันนั้นแพงหูฉีก แต่มันกลับถูกเฉียนโตวโตวนำมาใช้เป็นเครื่องบรรณาการเพียงเพราะว่ามันสวยดีเท่านั้น

นักฆ่าสาวทำได้เพียงเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ รอให้เซียวเฟิงกลับมาแล้วเธอค่อยบ่นเรื่องนี้ให้เขาฟัง เผื่อว่าเขาจะสั่งสอนเซียวหลิงได้บ้าง

เธอฉวยโอกาสช่วงที่เซียวหลิงไม่ได้ใส่ใจ คว้าเอาคทาของอีกฝ่ายมาร่ายเวทโจมตีหมู่แบบง่าย ๆ ใส่มอนสเตอร์เพื่อให้มันเข้ามารวมกันที่เธอ ซึ่งระหว่างนั้นซือเยี่ยจิ๋งก็หันมองรอบ ๆ เพื่อคุ้มกันภัยให้กับเซียวหลิงไปด้วย การที่จะได้มาซึ่งความปลอดภัยขั้นสูงสุด เธอไม่สามารถประมาทกับสถานการณ์โดยรอบได้เลย

จักรวรรดิออร์คนั้นเป็นเขตแดนของกิลด์วูล์ฟ ซือเยี่ยจิ๋งและเซียวเฟิงเคยมาที่นี่ก่อนหน้าแล้ว แต่นี่ก็ถือเป็นครั้งแรกเลยที่เธอได้มายังเขตสัตว์ป่าของจักรวรรดินี้

เนื่องจากเธอมีเซียวหลิงอยู่ด้วย การอยู่ให้ไกลเมืองหลักจึงเป็นเรื่องที่ควรจะทำมากกว่า ที่แห่งนี้มีผู้เล่นรวมกลุ่มกันอยู่เป็นจำนวนน้อย และดูจะค่อนข้างสะดวกสบายต่อการเก็บเลเวลมากกว่าที่อื่น ไม่งั้นแล้วเซียวหลิงจะกลายเป็นเป้าสายตาของคนอื่นอีกนับไม่ถ้วน โดยเฉพาะกับผู้เล่นรุ่นลุงที่มีงานอดิเรกเป็นการจับจ้องเด็กสาววัยขบเผาะเช่นนี้

อนึ่งในเวลานี้ ผู้เล่นเขตฮัวเซียส่วนมากก็ใกล้จะเลเวล 45 กันหมดแล้ว เพราะงั้นผู้เล่นส่วนใหญ่ก็จะเริ่มถวิลหาเขตที่มีมอนสเตอร์เลเวล 40 รวมกันอยู่มาก ๆ เพื่อเก็บเลเวลอย่างต่อเนื่อง ข้อเสียเดียวของพื้นที่บริเวณนี้คงจะไม่พ้นการที่มอนสเตอร์แต่ละตัวมีจุดเกิดที่ห่างกันเอาเสียมาก ๆ ทำให้การเก็บเลเวลอย่างต่อเนื่องในปริมาณมากเป็นไปได้ยาก แต่เพราะมันปลอดภัยที่สุด เนื่องจากบริเวณโดยรอบนี้ถูกซือเยี่ยจิ๋งและสองสาวจับจองไว้หมดแล้ว

“อิทธิพลของกิลด์วูล์ฟนี่ไม่ใช่ย่อย ๆ เลยแฮะ”

ซือเยี่ยจิ๋งหันไปมองกลุ่มคนที่อยู่ไกล ๆ แม้จะคิดว่าอิทธิพลของกิลด์วูล์ฟทำให้บริเวณนี้มีผู้เล่นอยู่น้อย ทว่าเมื่อมองดี ๆ แล้วก็พบว่า แม้แต่ผู้เล่นที่อยู่บริเวณนี้อันน้อยนิดก็ยังเป็นของกิลด์วูล์ฟทั้งหมดเลยด้วย!

ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ การพัฒนาของกิลด์วูล์ฟถือว่าเป็นไปได้อย่างลื่นไหลมาก ๆ แหล่งทรัพยากรเกือบทั้งหมดของจักรวรรดิออร์คตกอยู่ภายใต้การดูแลของพวกเขาไปแล้ว แม้ว่าจักรวรรดิของออร์คจะไม่ได้ยิ่งใหญ่เท่าจักรวรรดิของมนุษย์ แต่อย่างน้อย ๆ มันก็ไม่เล็กไปกว่าเขตแดนฟากใต้เลย และที่สำคัญ ที่นี่มีทรัพยากรอุดมสมบูรณ์กว่ามาก ซึ่งทำให้เผ่าพันธุ์อื่นล้วนแต่อิจฉากันทั้งนั้น

มิดซัมเมอร์ที่เป็นถึงเจ้าผู้ครองฟากใต้ มีแหล่งทรัพยากรระดับสูงมากมายไว้ในกำมือ ไม่ว่าจะเป็น แหล่งขุดแร่หายาก แหล่งแร่ป่าที่สามารถพบเจอหนังสือสกิลได้ พื้นที่ที่อุดมไปด้วยวัตถุดิบหายากรวมไปถึงดันเจี้ยนมากมายที่มีอาวุธอุปกรณ์ระดับสูงดร็อป รวม ๆ แล้วพวกเขามีแหล่งหาของหายากกว่ายี่สิบแห่งในกำมือแล้วตอนนี้ แต่เพราะมิดซัมเมอร์กิลด์ในตอนนี้นั้นต้องปกครองกิลด์อื่น ๆ อีกมากมาย ทำให้แหล่งทรัพยากรเหล่านี้ต้องถูกกระจายไปให้กิลด์อื่น ๆ ในฟากใต้ด้วย ไม่งั้นแล้วการมีอยู่ของพันธมิตรฟากใต้จะล่มสลายลงไป ดังนั้นในตอนนี้ แหล่งของหายากกว่ายี่สิบแห่งนั้น จึงนับเป็นเพียง 10% ของทั้งหมดเท่านั้น

ถึงอย่างนั้น แหล่งทรัพยากรเหล่านั้นก็สร้างเม็ดเงินให้กับมิดซัมเมอร์มากกว่าหนึ่งล้านเหรียญในชีวิตจริงได้อยู่ทุกวัน ซึ่งมันมากพอที่จะช่วยสนับสนุนกิลด์ให้คงอยู่ต่อไปได้ไม่ยากเลย โดยเฉพาะทรัพย์ที่มาจากธนาคารในเมืองแห่งความโศกเศร้า การมีรายได้เข้ามาทุกวันผ่านช่องทางนี้ มันจึงทำให้มิดซัมเมอร์กิลด์ร่ำรวยไม่มีตกเลยจริง ๆ

แน่นอนว่าถ้าพูดถึงเรื่องการเงินทั่วทั้งเขตฮัวเซีย หรือไม่ก็ทั่วทั้งโลกแห่งเกมเลย ผู้ที่ถือเป็นจุดสูงสุดในด้านนี้ ปีศาจร้ายแห่งวงการการเงิน คงจะหนีไม่พ้น เฉียนโตวโตวและร้านค้ามหาสมบัติของเธอ ซึ่งความร่ำรวยของเด็กสาวคนนี้ แม้แต่หลิวเฉียงเหว่ยยังต้องขอยืมเงินเจ้าหล่อนมาพัฒนากิลด์ของตนอยู่หลายครั้งก่อนหน้านี้

ในปัจจุบันที่มิดซัมเมอร์กิลด์ได้เป็นผู้ครอบครองแหล่งทรัพยากรหายากถึงยี่สิบแห่ง และได้เม็ดเงินจากแหล่งทรัพยากรณ์เหล่านี้ในปริมาณมหาศาล จากนั้นก็ลองคิดดูว่า กิลด์วูล์ฟ แห่งจักรวรรดิออร์คนั้นครอบครองแหล่งทรัพยากรมากกว่ามิดซัมเมอร์อีกหลายเท่าตัวนัก พวกเขาจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน!

ซือเยี่ยจิ๋งเคยเข้าไปคุยกับกิลด์วูล์ฟและเคยไปเยี่ยมชมแหล่งทรัพยากรหายากของกิลด์นี้แล้วครั้งหนึ่ง เมื่อครั้งมาหาหนังสือสกิลกับเซียวเฟิง เธอรู้ว่าเมืองหลักของกิลด์นี้อยู่ที่ไหนและเพราะแบบนี้ เธอจึงเลือกที่จะมาที่นี่ มายังเขตป่าที่ห่างไกลเมืองหลักของกิลด์วูล์ฟแบบคนละโยชน์เลย ทว่าเมื่อเธอสามารถพบเห็นคนของกิลด์วูล์ฟในที่แบบนี้ได้ มันเลยทำให้เธอรู้ได้ทันทีว่า กิลด์วูล์ฟนั้นควบคุมทั่วจักรวรรดิ์ออร์คเอาไว้แล้ว

สิ่งนี้ทำให้กิลด์ใหญ่ ๆ ภายในเขตฮัวเซียต่างอิจฉากันมาก ๆ ในสายตาของพวกเขา ทรัพยากรที่กิลด์วูล์ฟครอบครองอยู่นี้ มีมากกว่าการที่พวกเขาไปทำสงครามกับกิลด์อื่นภายในจักรวรรดิแล้วยึดครองมาเสียอีก

ทว่าความอิจฉาเหล่านั้นก็ไม่สามารถถูกเติมเต็มได้ เพราะกิลด์วูล์ฟเองก็ค่อนข้างจะอยู่หัวแถวในบรรดากิลด์ทั้งหมดของเขตฮัวเซียอยู่เหมือนกัน ไม่มีใครกล้าที่จะหาเรื่องกิลด์ขนาดใหญ่แห่งจักรวรรดิ์ออร์คกิลด์นี้ ส่วนหนึ่งก็เพราะความผยองในกำลังของพวกเขาเองนั่นแหละ

แต่ไม่ว่าเหล่ากิลด์ใหญ่ในเขตฮัวเซียจะพากันอิจฉาจักรวรรดิออร์คกันมากขนาดไหน ความจริงที่กิลด์วูล์ฟต้องเผชิญอยู่นั้นกลับไม่ได้สวยหรูเหมือนอย่างที่คนอื่นจินตนาการไว้นัก

ตอนนี้ หัวหน้ากิลด์วูล์ฟอย่าง ซิงเซีย กำลังนั่งกุมขมับตนเองอยู่ในโถงภายในปราสาทประจำเมืองหลักของกิลด์ เขาถอนหายใจอยู่หลายต่อหลายครั้งหลังจากอ่านรายงานเกี่ยวกับทรัพยากรที่กำลังร่อยหรอลงทุกที ๆ

ถึงแม้ว่าขนาดของจักรวรรดิออร์คเองจะไม่ได้เล็กไปกว่าใคร แต่พวกเขากลับมีทรัพยากรหายากอยู่ในระดับที่น้อยกว่าจักรวรรดิมนุษย์อยู่เอาเสียมาก ๆ หลังจากการพัฒนามาเป็นระยะเวลานาน พวกเขามีแหล่งทรัพยากรหายากเพียงสามสิบกว่าแห่งเท่านั้นที่เป็นของกิลด์

“ท่านหัวหน้าคะ กองทหารระดับสูงที่ 7 กลับมาจากการสำรวจเมืองเฮ่ยเสียงแล้วค่ะ การสำรวจโดยละเอียดรอบนอกเมืองเฮ่ยเสียงที่ซึ่งเป็นเขตป่า ไม่พบแหล่งทรัพยากรหายากเพิ่มค่ะ”

หูเสี่ยวหูเดินเข้ามาภายในโถงกลางปราสาท เธอพูดด้วยใบหน้าที่ดูเป็นกังวลไม่แพ้กันกับซิงเซีย ในสถานการณ์เช่นนี้ หญิงสาวไม่สามารถแสดงสีหน้าที่ดูพราวเสน่ห์ดั่งแต่ก่อนได้เลย

“เข้าใจแล้ว แล้วเรื่องอุปกรณ์เลเวล 40 กับ 45 ที่เตรียมไว้ล่ะ?” ซิงเซียวกางแผ่นกระดาษมากมายในมือลงแล้วถามกลับพลางเหลือบตามอง

“อุปกรณ์เลเวล 40 ไม่มีปัญหาค่ะ ทั้งชุดเกราะและอาวุธต่างถูกเพิ่มเข้ามาแล้ว รวมถึงคลังแสงที่เมืองหลักทั้งสิบก็ถูกจองเอาไว้แล้วด้วย เรามีอุปกรณ์ระดับนี้เพียงพอกับแจกจ่ายให้สมาชิกกิลด์ถึงคนละห้าครั้งกันเลย แต่ในส่วนของอุปกรณ์เลเวล 45 นั้น ราคามันสูงมาก ๆ เพราะเป็นที่ต้องการในตลาด ถึงฉันจะติดต่อไปยังเจ้าของร้านค้ามหาสมบัติเป็นการส่วนตัวแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้สิ่งเหล่านี้มาอย่างเพียงพอ ในตอนนี้มีเพียงหนึ่งคลังแสงค่ะ” หูเสี่ยวหูส่ายหน้า

“ถ้ามันจัดหามาเพิ่มไม่ได้จริง ๆ ก็ลดระดับลงมาสักระดับหนึ่งก็ได้ แล้วก็หาซื้อชุดเกราะระดับไวท์บอร์ดมาเตรียมไว้ด้วย กับให้พวกคนที่เหลือใช้อาวุธที่คุ้นมือกันไปก่อน” ซิงเซียขมวดคิ้วแน่นขึ้น

“รับทราบค่ะ” หูเสี่ยวหูตอบรับ เธอไม่ถามอีกฝ่ายเลยว่าทำไมเขาต้องจัดหาอุปกรณ์มากมายขนาดนี้ ถึงแม้ว่าแต่ละกิลด์ล้วนแต่ก็มีคลังแสงสำหรับกักตุนอุปกรณ์ของตนเอาไว้อยู่แล้ว แต่ขนาดคลังแสงเหล่านั้นเทียบไม่ได้เลยกับหนึ่งในสิบของคลังแสงที่กิลด์วูล์ฟมี มันอาจจะดูเป็นการกระทำการใหญ่เกินตัวในสายตากิลด์อื่น แต่สำหรับคนในกิลด์วูล์ฟนั้น พวกเขารู้เหตุผลของการกระทำดีอยู่แล้ว

“ตอนนี้น่าจะเหลือเวลาอีกราว ๆ หนึ่งเดือนเต็ม กว่าอีเวนต์เซิร์ฟเวอร์ครั้งที่ 3 จะถูกจัดขึ้น เมื่อไหร่ก็ตามที่ผู้เล่นทุกเซิร์ฟเวอร์ถึงเลเวล 50 กัน เขตแดนต่าง ๆ ก็จะเปิดออก จากนั้นสงครามเชื้อชาติก็จะเกิดขึ้น เมื่อถึงตอนนั้นจริงพวกเราจะเตรียมตัวไม่ทันแน่ ๆ กิจกรรมต่าง ๆ ภายในกิลด์จำต้องหยุดไปก่อนและให้สมาชิกทุกคนรีบเก็บเลเวลให้เร็วทีสุด” ซิงเซียถอนหายใจ

จากคำพูดของเขานั้น มันทำให้สามารถเข้าใจได้ไม่อยากสักเท่าไหร่ถึงสาเหตุที่กิลด์วูล์ฟต้องเตรียมอุปกรณ์ไว้มากมายขนาดนี้

นั่นเพราะ สงครามเชื้อชาติ กำลังจะเริ่มต้นขึ้น!

“จะรี…” หูเสี่ยวหูพยักหน้า แต่ในขณะที่เธอกำลังจะออกไปนั้นเอง ร่างบางก็นิ่งสงัดไปในจังหวะเดียวกับที่อ่านข้อความส่วนตัวที่ถูกส่งมา เธอหันกลับไปมองซิงเซียอีกครั้งหนึ่งพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงประหลาดใจเล็กน้อย “ท่านคะ กองร้อยระดับสูงที่ 19 ที่ไปสำรวจเขตป่าส่งข้อความกลับมาค่ะ”

“ได้เรื่องว่ายังไงบ้าง? ข่าวดีหรือเปล่า? เจอแหล่งทรัพยากรใหม่ไหม?” ซิงเซียหันมองหูเสี่ยวหูทันควัน เขาประหลาดใจและเริ่มมีความหวังขึ้นมาบ้างแล้ว

“ก็ไม่เชิงว่าเป็นข่าวดีค่ะ แต่พวกเขาเจออะไรที่ค่อนข้างพิเศษมาก ๆ ” หญิงสาวยังคงขมวดคิ้วราวกับกำลังคิดถึงสิ่งที่ได้รับสารมาอยู่

“เกิดอะไรขึ้นกันน่ะ?” เมื่อเห็นเช่นนั้น ซิงเซียก็เริ่มรู้สึกไม่ไว้วางใจไปด้วย

“พวกเขาเห็นผู้เล่นหญิงอยู่ที่เขตป่า เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กที่สวยมาก ๆ แล้วก็มีผมสีทอง คลับคล้ายคลับคลาว่าเธอคนนี้จะเป็นน้องสาวของเจ้าแห่งฮีลเลอร์ที่เคยมีคนบรรยายรูปลักษณ์ไว้ในฟอรั่มค่ะ ตอนนี้พวกเขายังไม่กล้าตามเข้าไปดูเพื่อให้มั่นใจ” หูเสี่ยวหูพูด

“ว่ายังไงนะ! รีบให้พวกนั้นออกดูให้แน่ใจว่าชื่อตัวละครของเธอคนนั้นคือ องค์หญิงหลิงหรือเปล่า?! นี่มันเรื่องใหญ่มาก ๆ จับตาดูเธอไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ! ห้ามให้เกิดปัญหาอะไรที่ลามมาถึงตัวฉันเชียว! ตอนนี้เจ้าแห่งฮีลเลอร์กำลังไล่ถล่มคนที่เมืองไอรอนครอสซิตี้อยู่ ฉันไม่อยากจะให้กิลด์วูล์ฟต้องหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์ถัดจากกางเขนเหล็กหรอกนะ!” หัวหน้ากิลด์วูล์ฟลุกขึ้นพรวดพร้อมพูดด้วยความเร่งรีบ

“เข้าใจแล้วค่ะ…” หูเสี่ยวหูรับรู้ได้ถึงความเคร่งเครียดนี้ เธอรีบส่งข้อความต่อไปยังกองทหารระดับสูงที่ 19 ที่ดูแลเขตป่าในทันที

ภายในใจของเธอ มันอดไม่ได้ที่จะนึกถึงภาพของเจ้าแห่งฮีลเลอร์ขึ้นมา เธอรู้ดีว่าเขาแข็งแกร่งขนาดไหนเมื่อตอนเริ่มเกมใหม่ ๆ แต่ไม่คาดคิดเลยว่าในวันนี้ เขาจะกลายเป็นบุคคลอันดับ 1 ของทุกเซิร์ฟเวอร์ไปแล้ว ด้วยพลังรบที่สูงจนเตะทุกสายตาและทำเอาทุกคนต่างสยดสยองกับค่าพลังเหล่านั้นไปตาม ๆ กัน

“ยืนยันแล้วค่ะ ผู้เล่นหญิงที่กำลังเก็บเลเวลอยู่ที่เขตป่าคือน้องสาวของเจ้าแห่งฮีลเลอร์จริง ๆ เธอไม่ได้อยู่ในเขตของกิลด์มิดซัมเมอร์ แล้วเธอมีเหตุอะไรถึงได้มาไกลถึงจักรวรรดิออร์คนะ?” ไม่นานนักปลายทางก็ยืนยันข้อมูลกลับมา มันทำเอาหูเสี่ยวหูปวดหัวขึ้นมาเลยทีเดียว

เมื่อตอนที่เซียวเฟิงประกาศสงครามกับกิลด์กางเขนเหล็กแบบสายฟ้าแลบนั้น เหล่ากิลด์หลัก ๆ ทั้งหลายก็ยกเซียวหลิงถือเป็นสิ่งสำคัญระดับ 10 ดาวไปโดยปริยาย ชื่อและรูปลักษณ์ของเซียวหลิงกลายเป็นที่รู้จักโดยทั่วกันเพราะเกรงกลัวว่าพวกตนอาจจะกลายเป็นเป้าหมายต่อไปของเจ้าแห่งฮีลเลอร์ไปได้ แน่นอนว่าพวกเขาทั้งหมดเองก็กำลังดูถ่ายทอดสดชะตากรรมของกิลด์กางเขนเหล็กที่มีเปิดให้รับชมได้ภายในฟอรั่มด้วย ซึ่งภาพในถ่ายทอดสดนั้นก็ชัดเจนว่าเจ้าแห่งฮีลเลอร์สามารถถล่มเมืองหลักทั้งเมืองได้ด้วยตัวคนเดียว!

“งั้นจะรออะไรเล่า! รีบส่งคนเข้าไปเพิ่มเร็ว! รีบ ๆ จัดการพื้นที่โดยรอบให้เรียบร้อยแล้วคุ้มกันเธอคนนั้นซะ! ในมุมมองของเจ้าแห่งฮีลเลอร์น่ะ น้องสาวของเขาก็ไม่ต่างกับตัวลั่นไกระเบิดในหัวเขาหรอกนะ! ห้ามให้ใครแตะต้ององค์หญิงได้!” ซิงเซียพูดขึ้นมาอย่างร้อนใจ

“ฉันไม่ค่อนเข้าใจสักเท่าไหร่ พวกเราไม่เข้าไปยุ่ง มันจะกลายเป็นเราเข้าไปหาเรื่องได้เหรอคะ? ยังมีใครกล้าที่จะยุ่งกับน้องสาวของเขาอีกเหรอ?” หูเสี่ยวหูรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“เธอมองคนง่ายไปแล้ว รวมถึงรู้เท่าไม่ถึงการณ์อีกมากเลยด้วย ฉันจะยกตัวอย่างอะไรง่าย ๆ ให้ฟังนะ ถ้าสมมติว่ามีศัตรูของกิลด์วูล์ฟของพวกเราปรากฏตัวขึ้นในเขตนั้น แล้วเจ้านั่นใช้วิธีไส้ศึก สั่งให้คนของมันที่อยู่ในกิลด์ของเราเข้าไปฆ่าน้องสาวของเจ้าแห่งฮีลเลอร์ เธอคิดว่าเรื่องนี้มันจะเป็นยังไงต่อ?” ซิงเซียอธิบายหลังนึกหาเหตุผลที่เข้าใจง่าย ๆ ได้แล้ว

“กิลด์วูล์ฟของพวกเราก็จะเป็นลำดับถัดไปจากกางเขนเหล็ก…” พลันเมื่อได้คิดตาม หูเสี่ยวหูก็หน้าซีดขึ้นมาทันที น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“ต่อให้จะไม่ใช่ศัตรูของกิลด์วูล์ฟ แต่ถ้าพวกนั้นเผอิญทำให้น้องสาวหรือตัวเจ้าแห่งฮีลเลอร์ได้รับบาดเจ็บในจักรวรรดิของพวกเรา คิดเหรอว่าพวกเราจะปัดความรับผิดชอบได้? เธอเข้าใจใช่ไหม?” ซิงเซียพูดย้ำอีกครั้ง

“เข้าใจแล้วค่ะ! ฉันจะรีบส่งกองทหารระดับสูงไปเพิ่มเดี๋ยวนี้เลย!” หูเสี่ยวหูรีบตอบรับคำสั่งทันที