Myth Online ฮีลเลอร์สายบู๊ [网游之奶个锤子] - บทที่ 504 สีหน้าพลิกผัน

บทที่ 504 สีหน้าพลิกผัน

บทที่ 504 สีหน้าพลิกผัน

เซียวเฟิงไม่มีโอกาสได้เยี่ยมชมเมืองแห่งห้วงลึก เมื่อเขาเข้ามาในประตูเมือง เขาก็ถูกเทเลพอร์ตออกไปโดยวงแหวนเทเลพอร์ตที่อยู่ใต้เท้าของตัวเอง

และเมื่อปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เขาก็อยู่ในห้องโถงอันโอ่อ่าตระการตาแล้ว

คำว่าตระการตานี้ไม่ใช่แค่สำนวน ห้องโถงนี้ใหญ่มาก! มาตราส่วนไม่เล็กกว่าลานกลางแจ้งเลย และใหญ่กว่าวิหารกลางที่เทพธิดาแห่งแสงอยู่

แต่เมื่อเทียบกับความว่างเปล่าและความรกร้างของวิหารกลาง สถานที่นี้เรียกว่าโถงแห่งห้วงลึกดูเหมือนจะแออัดกว่า

เพราะเมื่อเซียวเฟิงมาถึง ห้องโถงแห่งห้วงลึกนั้นถูกล้อมรอบด้วยกลุ่มบอสขนาดใหญ่อยู่แล้ว

เซียวเฟิงตกตะลึงกับสิ่งนี้ และเขาก็กำค้อนแห่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ในมือไว้ทันที ในขณะเดียวกัน ก็ได้เตรียมพลังศักดิ์สิทธิ์ของมังกรและเทเลพอร์ตมิติ พร้อมที่จะหลบหนีได้ทุกเมื่อ

เพราะเมื่อมองไปรอบ ๆ ไม่มีบอสใดในวงล้อมนี้ที่มีระดับต่ำกว่าระดับตำนาน และไม่ว่าตัวไหนก็ฆ่าเซียวเฟิงได้ในไม่กี่วินาที

ตอนที่เซียวเฟิงเดินทาง เพื่อฆ่าเวลา เขาก็ดูข้อมูลเกี่ยวกับป้อมปราการแห่งความมืดในฟอรั่ม ซึ่งรวมถึงบอสเหล่านี้ด้วย

มีบอสแปดหรือเก้าตัวในวงล้อมนี้ ซึ่งที่คุ้นเคยมากที่สุดคือลิชคิงซึ่งเคยโจมตีเมืองแห่งความโศกเศร้า เป็นผู้นำของเผ่าอันเดด และเป็นผู้ปกครองเมืองแห่งอันเดดด้วย

จากนั้นก็มีปีศาจราตรี แม้ว่าเซียวเฟิงจะไม่เคยเห็นมันมาก่อน แต่เขาได้เห็นบันทึกเกี่ยวกับมันตอนที่เขาอยู่ในเขตฮันกึล มันคือสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่ที่มีปีกสีดำและลอยอยู่ในอากาศ มันปกครองเมืองแห่งมนต์ดำ มีกองทหารที่ประกอบด้วยปีศาจระดับต่ำ เซียวเฟิงเดาจากบันทึกที่เขาเห็นในเขตเกาหลีว่าปีศาจราตรีผู้นี้น่าจะมาจากอาณาจักรแห่งเทพเจ้า และเขาก็รู้ความลับเบื้องหลังความสว่างและความมืด

ถัดมาคือราชาผีดิบที่เป็นเหมือนซากศพของยักษ์ ผู้ควบคุมเมืองแห่งความกลัว และเป็นผู้นำของเหล่าผีดิบ เช่นเดียวกับปีศาจราตรี เขาก็ปรากฏตัวในบันทึกที่เซียวเฟิงเห็นในเขตเกาหลี

อย่างไรก็ตาม บอสทั้งสามนี้ในระดับผู้บัญชาการที่ยิ่งใหญ่ของกองทัพมืดนั้นจัดว่าเป็นอันดับล่างสุดในห้องโถงนี้ และมีผู้บังคับบัญชาหลายคนที่ไม่มีข้อมูลในฟอรั่มเลย เช่น ปีศาจคล้ายกับมนุษย์ผู้หญิง แต่สวยมาก ซัคคิวบัสหญิงที่เต็มไปด้วยความยั่วยวนอันตราย และอันเดดอัศวินขี่ม้าศึก ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นเผ่าพันธุ์อันเดด แต่ดูเหมือนว่าจะมีสถานะที่สูงกว่าลิชคิงเป็นต้น

และที่ด้านหน้าสุดของห้องโถงขุมนรกนี้มีปีศาจตัวใหญ่เต็มไปด้วยแรกกดดัน เพียงแค่นั่งอยู่บนพื้น ตัวก็ใหญ่เท่ากับอาคารขนาดเล็ก ต้องให้เซียวเฟิงมองขึ้นไปถึงจะเห็นดวงตาของมัน ผิวแห้งแตกราวกับหินหนืด เขาโค้งบนหัวมีขนาดเท่ากับหัวรถจักร และปีกเนื้อคู่หนึ่งเหยียดออก เกือบจะชนผนังห้องโถงทั้งสองด้าน

และชื่อบนหัวคือเทพปีศาจห้วงลึก เห็นได้ชัดว่ามันเป็นตัวตนสูงสุดของกองทัพมืดและป้อมปราการแห่งความมืด เซียวเฟิงไม่กล้าใช้การสอดแนมเพื่อดู แต่ก็เดาว่ามันอยู่ในระดับเดียวกับเทพธิดาแห่งแสง

“พลังแห่งแสงที่น่าเกลียดชัง ไม่สิ มันเป็นออร่าศักดิ์สิทธิ์ที่น่าขยะแขยงยิ่งกว่า ถ้าไม่ใช่เพราะข้ารอการเจรจาสันติภาพ ข้าก็อยากจะทำลายแมลงตัวนี้ให้ตายไปเลย”

ลิชคิงพูดก่อน และโบกไม้เท้ากระดูกแห้งเหี่ยวในมือของเขา เสียงแหบแห้งและไม่พอใจดังมาจากใต้เสื้อคลุมขาดรุ่งริ่ง เต็มไปด้วยความรังเกียจต่อเซียวเฟิง

“หุบปากลิชคิง ถ้าเจ้ามีความสามารถนี้จริง ๆ เจ้าคงจะไม่เสียเมืองแห่งความโศกเศร้า ความพ่ายแพ้ของกองทัพมืดเริ่มต้นที่ตัวเจ้า ไม่เพียงแต่แผนจะล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เจ้ายังสูญเสียเมืองหลักความมืดอีกด้วย กลายเป็นความอัปยศของเรา และตอนนี้ยังมีหน้าที่จะมาอยู่ที่นี่อีก”

อย่างไรก็ตามเซียวเฟิงไม่มีเวลาพูด เขาก็ได้ยินปีศาจราตรีเยาะเย้ยก่อน “โฮก! ปีศาจราตรี! เจ้าอยากสู้กับข้าเหรอ?” ลิชคิงคำรามอย่างโกรธจัดในทันที

“ถ้าเจ้าสามารถใช้ความกล้าหาญนี้ในสนามรบได้ เราจะไม่พ่ายแพ้” ปีศาจราตรียังคงหยาบคาย

“ฮ่า ๆๆ! กองทัพอันเดดของเรานั้นกล้าหาญและไร้ความกลัวที่สุด! ขนาดมหึมานี้เพียงพอที่จะจมจักรวรรดิและวิหาร! แต่จำนวนของนักผจญภัยที่บ้าระห่ำนั้นมีจำนวนมากกว่ากองทัพของเราหลายเท่า! เราภูมิใจกับมัน กองกำลังไม่มีประโยชน์เลย!”

ลิชคิงคำรามอย่างบ้าคลั่ง ไม้เท้ากระดูกที่เหี่ยวแห้งในมือของเขาก็ทุบลงกับพื้น

เซียวเฟิงตกตะลึง เดิมทีลิชคิงขู่เขา แต่เขาต้องการโต้กลับ แต่ไม่คิดว่าเจ้าแห่งความมืดเหล่านี้จะเริ่มความบาดหมางกันก่อน

และเซียวเฟิงก็คิดเกี่ยวกับมัน ดูเหมือนว่าความล้มเหลวของลิชคิงก็เกี่ยวข้องกับเขา ไม่เพียงแต่แผนหลายอย่างในมือของเขา แต่แม้แต่เมืองแห่งความโศกเศร้าก็กลายเป็นของเขา ดังนั้นเขาจึงโมโหที่ถูกขัดขวาง

“หุบปาก! เจ้าอวดความสามารถของเจ้าเหรอ?”

เสียงผู้หญิงดังขึ้นเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยความโกรธ มันคือซัคคิวบัสสาว และชื่อบนหัวของเธอก็แสดงว่าซัคคิวบัส

“ผู้ส่งสารของวิหาร หวังว่าเจ้าจะนำข่าวดีมาให้เรา มิฉะนั้น เจ้าจะถูกฝังอยู่ในเมืองแห่งห้วงลึกนี้ กองทัพมืดของเราไม่เคยกลัววิหารแห่งแสง” หลังจากดุลิชคิงและปีศาจราตรี ซัคคิวบัสก็ยังพูดกับเซียวเฟิงอย่างหยาบคาย

เซียวเฟิงส่ายหัว นี่เป็นที่รวมของความมืดโดยแท้ เขาสามารถพูดได้แม้กระทั่งคำพูดของผู้ส่งสาร และแต่ละคนก็หยิ่งผยอง เขาไม่กลัวคำพูดของวิหารแห่งแสง แล้วจะทำอะไรเพื่อความสงบสุขได้?

“แสงสว่างเป็นกุศล และแสงสว่างก็ยุติธรรม มันจะขับไล่ความมืดให้โลกและนำความมืดไปสู่แสงสว่าง ตราบใดที่กองทัพแห่งความมืดสัญญาว่าจะไม่ทำสงครามและก่อให้เกิดความตาย วิหารแห่งแสงจะยอมรับการสถาปนาของอาณาจักรแห่งความมืด”

เซียวเฟิงกล่าวนี่เป็นภารกิจสุดท้ายของเขา ถ่ายทอดทัศนคติของวิหารแห่งแสง

“ฮึ่ม พวกแสงสว่างหน้าซื่อใจคด” ลิชคิงเยาะเย้ย

“ก็แค่กระหายชีวิตและกลัวความตาย เห็นได้ชัดว่าเป็นกลุ่มคนหน้าซื่อใจคดที่กลัวเราจะตาย”

“พอได้แล้ว”

เทพปีศาจห้วงลึกพูด เสียงของเขาดังก้องเหมือนระฆัง และเสียงในห้องโถงก็เงียบลงทันที

เซียวเฟิงก้าวไปข้างหน้าและหยิบไอเทมเควสที่เทพธิดาแห่งแสงมอบให้จากช่องเก็บของของเขา ซึ่งเป็นม้วนหนังแกะที่ปลดปล่อยบรรยากาศอันศักดิ์สิทธิ์ออกมา

ในความเป็นจริงเซียวเฟิงสนใจข้อมูลเกี่ยวกับม้วนหนังแกะนี้มาก แต่น่าเสียดายที่ไม่สามารถเปิดมันได้ ไม่เพียงเพราะเป็นไอเทมภารกิจ แต่ยังเป็นเพราะตราประทับของเทพธิดาแห่งแสงด้วย

“ฮึ!”

อย่างไรก็ตาม เทพปีศาจห้วงลึกก็แสดงท่าทางไม่พอใจ พ่นลมหายใจและเอื้อมมือมาคว้ามันโดยตรง และคัมภีร์ภารกิจก็ถูกขยี้ในมือของเขาโดยตรง

สิ่งนี้ทำให้เปลือกตาของเซียวเฟิงลุกพรึ่บขึ้น และเขาไม่รู้ว่าภารกิจเสร็จสิ้นหรือไม่

“ลิ่วล้อแห่งแสงสว่าง ภารกิจของเจ้าเสร็จสิ้นแล้ว กลับไปเดี๋ยวนี้” ลิชคิงกล่าว

“ฉันมีอีกเรื่องหนึ่ง” สิ่งนี้ทำให้เซียวเฟิงไม่มีความสุขเล็กน้อย แต่เขายังคงระงับความโกรธและกล่าว เพราะเซียวเฟิงยังมีภารกิจซึ่งสามารถทำได้ในป้อมปราการแห่งความมืดเท่านั้น

“มีอะไร?” คราวนี้เป็นเทพปีศาจห้วงลึกที่พูด เสียงของเขาดังก้องเหมือนระฆัง ก้องไปทั่วห้องโถง

“ฉันต้องการตามหาวิญญาณมังกร” เซียวเฟิงตอบ นี่เป็นภารกิจที่มอบหมายให้เขาโดยอัศวินมังกรทอง สัตว์ขี่ของอัศวินมังกรทอง นั่นคือ มังกรทองที่สร้างเทือกเขากระดูก ซึ่งวิญญาณมังกรตกเป็นทาสของกองทัพมืด

“บังอาจ! ลิ่วล้อแห่งแสงสว่าง เจ้ารนหาที่ตายอยู่หรือ? เจ้ากล้าดียังไงมาขอวิญญาณมังกรจากข้า!” ลิชคิงดุทันที

“ให้ตายเถอะ! ฉันจะไม่ไว้หน้าแกแล้ว! หอกศักดิ์สิทธิ์ลองกินัส!”

เซียวเฟิงที่อดกลั้นเป็นเวลานาน เปลี่ยนสีหน้าของตัวเองโดยตรง เมื่อเขาโกรธในเกม ความเยือกเย็นในดวงตาของเขาก็หายไป และจากนั้นค้อนแห่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่มีรูปทรงเคียวก็ถูกฟันออกไป

“โอหัง!”

คราวนี้ ซัคคิวบัสตะโกนเสียงดัง พยายามจะหยุดเซียวเฟิง แต่มันก็สายเกินไป

แก๊ง!!!

เสียงระฆังจากสวรรค์ดังขึ้น ท้องฟ้าแตกสลาย และแสงศักดิ์สิทธิ์อันเจิดจ้าส่องแผ่นดิน หมอกสงครามเหนือเมืองแห่งห้วงลึกที่ควรจะหนาที่สุด ก็ยังละลายเหมือนหิมะและหายไปภายใต้แสงศักดิ์สิทธิ์!

ป้อมปราการแห่งความมืดนั้นไม่รู้ว่าอยู่มากี่ปีแล้ว และถูกความมืดมิดปกคลุมไปกี่ปีแล้ว ทว่าวันนี้กลับบังเกิดแสงสว่าง ก้อนเมฆสีดำที่ลอยอยู่ถูกเจาะเข้ามา และหมอกหนาก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว เผ่าพันธุ์ความมืดนับไม่ถ้วนถูกส่งออกไปในขณะนี้ เสียงคำรามของความเจ็บปวดและความรู้สึกไม่สบายดังก้องไปทั่วป้อมปราการแห่งความมืด!

แม้แต่ในห้องโถงห้วงลึก เซียวเฟิงก็สามารถสัมผัสได้ถึงแสงศักดิ์สิทธิ์ที่ฉายออกมาจากประตู นำแสงที่หายไปนานมาสู่ป้อมปราการแห่งความมืดแห่งนี้!

“เคลื่อนย้ายมิติ!”

แต่ในขณะนี้เซียวเฟิงไม่มีเวลาชื่นชมฉากนี้ เขาก็เปิดใช้งานแหวนห้วงมิติทันทีและต้องการเทเลพอร์ตเพื่อหลบหนี

[ติ๊ง! ได้รับผลกระทบจากม่านพลังห้วงลึก คุณไม่สามารถใช้สกิลเคลื่อนย้ายมิติได้]

อย่างไรก็ตาม การแจ้งเตือนของระบบทำให้สีหน้าของเซียวเฟิงเปลี่ยนไปในทันที เขาคิดไว้แล้ว เพราะแหวนห้วงมิตินั้นเป็นเพียงระดับเทพเจ้า ความสามารถของเสี่ยวเสวียใช้ไม่ได้ และมันเป็นเรื่องปกติที่ไอเทมระดับเทพเจ้าจะใช้งานไม่ได้ที่นี่…

แต่ถึงแม้ว่าเขาจะคิดไว้แล้วก็ตาม เซียวเฟิงก็ยังเลือกที่จะลงมือโดยไม่ลังเล เขาไม่เคยเป็นคนที่กลัวความตายมาก่อน และควรบอกว่าตัวเองนั้นไม่รู้ว่าความกลัวคืออะไร

“ลิ่วล้อแห่งแสง! เจ้ารนหาที่ตายแล้ว! ข้าจะขังวิญญาณของเจ้าไปตลอดกาล!”

ลิชคิงได้เริ่มโจมตีแล้ว และไม้เท้ากระดูกเหี่ยวในมือของเขาก็ชี้ไปที่เซียวเฟิง และทันทีที่พื้นใต้เท้าของเซียวเฟิงกลายเป็นหนองน้ำสีดำ แขนกระดูกสีขาวจำนวนนับไม่ถ้วนก็ยื่นออกมาจากพื้น และคว้าตัวเซียวเฟิงอย่างรุนแรง

“พลังศักดิ์สิทธิ์แห่งมังกร!”

เซียวเฟิงเปิดใช้งานสกิลอยู่ยงคงกระพันทันที เนื่องจากความเสียหายของบอสระดับตำนานไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถรับได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาถูกล้อมรอบด้วยกลุ่มบอสด้วย

จากนั้นก็อาศัยสถานะอยู่ยงคงกระพัน เซียวเฟิงพุ่งไปที่ทางออกของห้องโถงใหญ่ เขามั่นใจว่าตราบใดที่ เขาอยู่ห่างจากบอสระดับสูงเหล่านี้ แม้แต่เมืองหลักระดับหนึ่งก็ไม่สามารถหยุดเขาจากการหลบหนีได้

“กรงอเวจี!”

แต่เสียงของเทพปีศาจห้วงลึกก้องกังวานในห้องโถง และหัวใจของเซียวเฟิงก็จมลงในทันที บอสที่เขาระมัดระวังมากที่สุดคือเทพปีศาจห้วงลึกซึ่งอยู่ในระดับเดียวกับเทพธิดาแห่งแสง เดิมทีคิดว่าถ้าเขาวิ่งเร็วพอ เขาจะหนีได้ไกลพอก่อนที่เทพปีศาจห้วงลึกจะเคลื่อนไหว แต่เทพปีศาจห้วงลึกก็ลงมือเร็วมาก!

ในชั่วพริบตา เซียวเฟิงก็เห็นม่านสีดำปกคลุมครึ่งหนึ่งของโถงห้วงลึก ปกคลุมเขาด้วย จากนั้นม่านก็หุบลงอย่างรวดเร็ว แต่ใบหน้าของเขาก็บิดเบี้ยว เพราะเห็นได้ชัดว่าเป้าหมายของม่านคือตัวเขา และมันก็หุบเข้ามาโดยเขาเป็นศูนย์กลาง และชายหนุ่มก็ไม่มีสกิลการเคลื่อนย้ายใด ๆ อย่างเทเลพอร์ต เพื่อออกจากขอบเขตของม่านนี้

แต่ต่อให้มีสกิลเทเลพอร์ตก็ตาม เซียวเฟิงคาดว่าหากไม่ใช่สกิลเทเลพอร์ตระดับตำนานมันก็ไม่สามารถใช้ได้